ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 531

จักรพรรดิเหยาดึงสติกลับมา มองไปทางไทเฮาที่ถูกรักษาแล้ว ยกมือชี้ไปทางไทเฮา

ไป๋ชิงหลิงพูดว่า:"ฝ่าบาท ไทเฮาพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่หลังจากฟื้นตัวแล้วจะมีโรคแทรกซึมอะไรหรือไม่ ต้องรอฟื้นตัวแล้วถึงจะทราบได้ ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดคือพระกายาของฝ่าบาท!"

จักรพรรดิเหยาขมวดคิ้ว จ้องมองไป๋ชิงหลิงด้วยแววตาที่เยือกเย็น

ตอนที่ทราบตัวตนที่แท้จริงของไป๋ชิงหลิง เขาเคยคิดวิธีที่จะลงโทษไป๋ชิงหลิง

ประทานผ้าไหมขาวแก่นาง

หรือประทานเหล้าพิษ

หรือไม่ก็แขวนคอประหาร

ไม่ว่าจะเป็นการลงโทษแบบไหน เขาต้องการให้นางตาย

หลังจากหายโกรธกริ้วอย่างหนักแล้วเผชิญกับไป๋ชิงหลิงอีกครั้ง จักรพรรดิเหยาก็มีสติมากขึ้น

เรื่องนี้ไม่ธรรมดา

เขาค่อยๆวางมือลง วางไว้ตามสบาย

ไป๋ชิงหลิงจ้องมองไปที่มือของจักรพรรดิเหยาที่ยกขึ้นมาเมื่อครู่ จึงลองเดาความคิดของฝ่าบาทดู ไม่มีท่าทีใดๆ ฉะนั้นคงยังไม่คิดว่าจะจบชีวิตนาง

นางใช้เข่าเดินเข้าไป สองมือพยุงแขนของจักรพรรดิเหยาขึ้นวางไว้บนต้นขาของตัวเอง ตรวจดูชีพจร

นางตรวจดูอย่างละเอียด จากนั้นจึงหยิบเข็มเงินออกมาวางราบอยู่บนกล่องยาของตัวเอง หยิบเข็มมาหนึ่งเข็มแล้วพูดว่า:"ฝ่าบาท หม่อนฉันจะใช่เข็มเงินเปิดจุดชีพจรเลือดของฝ่าบาทชั่วคราว ทำให้ฝ่าบาทสามารถเปิดปากพูดได้ในระยะเวลาสั้นๆ ส่วนเรื่องวิธีถอนพิษ คงต้องใช้เวลาอีกสักหน่อย นอกจากนี้ หม่อนฉันจะให้ยาบรรเทาพิษแก่ท่าน ทำให้สารพิษในพระกายาทำงานช้าลง รอจนถึงเมื่อกลับเมืองหลวง ค่อยให้หมอเทวดาซูถอนพิษให้ฝ่าบาท ท่านว่าเช่นนี้ได้หรือไม่?"

ขุนนางหลายคนล้อมเข้ามา

เสิ่นโหรวเม่ยก็เช่นกัน:"วิธีนี้ไม่เหมาะสม ตอนนี้ตัวตนของเจ้าไม่ชัดเจน ไม่รู้ว่าเป็นมิตรหรือเป็นภัย ใครจะรู้ว่าเจ้าจะสมรู้ร่วมคิดกับพวกคนข้างนอกเพื่อสังหารฝ่าบาทหรือไม่"

จักรพรรดิเหยาแววตาเฉียบคมขึ้น

ไป๋ชิงหลิงรู้ดีว่าเขาไม่มีทางเชื่อตัวเองได้ง่ายๆ ยิ่งไม่มีทางยอมให้นางฝั่งเข็มบนตัวเขา

และยิ่งไม่มีทางกินยาที่นางให้แน่นอน

"เช่นนี้ให้หมอหลวงจ้าวเป็นคนทำ"ไป๋ชิงหลิงพูด

"หมอหลวงจ้าวต้องเฝ้าดูแลไทเฮา หรือจะให้ข้ามาทำแทน เพราะข้าก็เป็นหมอหญิงเช่นกัน"เสิ่นโหรวเม่ยพูดไปก็ยื่นมือไปแย่งเข็มที่อยู่ในมือของนาง

แต่มือของนางยังไม่ทันสัมผัสเข็มที่อยู่ในมือของไป๋ชิงหลิง ไป๋ชิงหลิงก็แทงกลับทันที เข็มเงินถูกแทงเข้าที่ฝ่ามือของเสิ่นโหรวเม่ย

เสิ่นโหรวเม่ยหดมือกลับเพราะความเจ็บ ถอยหลังออกไปแล้วพูดว่า:"เจ้า......"

ไป๋ชิงหลิงพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา:"พระชายาเฉินถูกสงสัยว่ามุ่งทำร้ายไทเฮา จึงยากที่จะรับประกันว่าจะไม่ทำร้ายฝ่าบาท ข้าและเจ้า......ต่างไม่มีสิทธิ์ฝั่งเข็มให้ฝ่าบาท เชิญหมอหลวงจ้าว"

หมอหลวงจ้าวเดินออกมาจากกลุ่มทหารองครักษ์เหยี่ยวดำ คุกเข่าลงข้างไป๋ชิงหลิง คำนับต่อจักรพรรดิเหยา

จักรพรรดิเหยามองเห็นหมอหลวงจ้าว แววตาก็ผ่อนคลายลง

เสิ่นโหรวเม่ยตกใจจึงพูดว่า:"เสด็จพ่อ ท่านหมายความว่าเยี่ยงไร? ให้ลูกฆ่าไป๋ชิงหลิงหรือ?"

"ไป๋ชิงหลิง ฆ่า......เสิ่นฉง!"จักรพรรดิเหยาพูดหกพยางค์นี้ออกมาทีละตัว

เสิ่นโหรวเม่ยได้ยินประโยคนี้แล้ว แววตาวอกแวกเล็กน้อย จากนั้นก็คุกเข่าลงกับพื้นอีกครั้ง

อยู่ๆไป๋ชิงหลิงก็นึกขึ้นได้ เสิ่นฉงก็เป็นหมอประจำราชสำนักเช่นกัน มีฐานะตำแหน่งเท่ากับหมอหลวงฮั่ว ยาทุกอย่างจะผ่านมือเขาหมด

นี่ฝ่าบาทกำลังสงสัยว่าเสิ่นฉงเป็นคนวางยาพิษให้กับเขา?

"ฝ่าบาท พิษในพระกายาของท่านไม่ได้เกิดขึ้นภายในวันเดียว มันคือการสะสมนับวันนับคืน เรื่องนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ ด้านการใช้ยาพิษแก้ยาพิษ หม่อนฉันเทียบกับหมอเทวดาซูไม่ได้ รอจนถึงเวลากลับเมืองหลวงให้หมอเทวดาซูตรวจดูก็จะทราบเอง แค่รู้ว่าฝ่าบาทโดนยาพิษอะไรไป หมอเทวดาซูก็จะสามารถหาคนที่อยู่เบื้องหลังได้แน่นอน แต่ว่า......หม่อนฉันกลับมีผู้ต้องสงสัยอยู่"ไป๋ชิงหลิงแววตาจริงจัง น้ำเสียงเคร่งเครียด

จักรพรรดิเหยาผ่อนคลายลง พูดประโยคสั้นๆได้ว่า:"พูดต่อไป!"

"ผู้ที่วางยาพิษให้กับฝ่าบาท เป็นคนเดียวกันที่วางยาพิษให้กับท่านอ๋องตัวนแน่นอน คนๆนี้อยู่ที่วัดเต๋อหลิน และอยู่ท่ามกลางพวกเราด้วย แต่การเดินทางรอบนี้หมอหลวงเสิ่นไม่ได้อยู่ด้วย"แม้ว่าเสิ่นฉงจะน่ารำคาญมาก แต่ไป๋ชิงหลิงไม่มีทางไปใส่ร้ายคนที่ไม่ผิด

การวางยาพิษให้กับฝ่าบาท นางมองว่าเสิ่นฉงคงไม่มีความกล้าเพียงนั้น

จักรพรรดิเหยากวาดตามองคนที่อยู่ในวิหารทองคำอย่างรวดเร็ว

จึงรู้ว่าอีกคนที่เขาสามารถคิดออกได้ในตอนนี้ มีเพียงฟางกงกงที่รับใช้เขาอย่างใกล้ชิดเท่านั้น

"ฟางเต๋อ!"จักรพรรดิเหยาสบถชื่อของฟางกงกงออกมา

ไป๋ชิงหลิงพูด:"ก็เป็นไปได้ แต่ว่าฟางกงกงไม่รู้เรื่องยา คงจะใช้มือของฟางกงกงในการส่งต่อให้กับท่านอ๋องตัวน คนๆนี้จะต้องเป็นผู้ที่สามารถเข้าออกพระราชวังได้บ่อยๆ ไม่จำเป็นต้องผ่านห้องยาของสำนักหมอหลวงก็สามารถได้ยาพิษมาได้ พูดให้ชัดเจนก็คือ คนๆนี้ต้องเข้าใจเรื่องยาอย่างดี และไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของสำนักหมอหลวง และยังสามารถเข้าออกพระราชวังได้บ่อยๆเพื่อสำดวกต่อการรับยาพิษ"