ตอน บทที่ 554 การพบกันครั้งแรกกับองค์หญิงโต จาก ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 554 การพบกันครั้งแรกกับองค์หญิงโต คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น ที่เขียนโดย พระจันทร์ขี้เมา เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เจ้าหญิงโตไม่ได้ไปที่ห้องขององค์หญิงหมิงหยางทันที แต่เหลียนซางก็ลงมาต้อนรับนางแต่เช้า
ในขณะนี้ นางนั่งอยู่ที่ห้องโถงต้อนรับชั้นหนึ่ง
เหลียนซางก็คุกเข่าลงกับพื้น กล่าวหาไป๋ชิงหลิงทันทีว่า "องค์หญิงโต พระชายาหรงรังแกผู้อื่นมาก นางกักขังบ่าวไว้เป็นการส่วนตัว และป้องกันไม่ให้พวกเรารับใช้องค์หญิง นางใช้ยาบางชนิดเพื่อรักษาองค์หญิงอย่างลับ ๆ และยังมีบางชนิดที่เจาะเข้าไปในมือของเจ้าหญิง บ่าวได้ห้ามนางไว้หลายต่อหลายครั้งแล้ว ทว่าพระชายาหรงเป็นคนพาล นางจึงจับบ่าวไปขังไว้เจ้าค่ะ"
ลีว์อีซึ่งคุกเข่าอยู่ด้านข้างตอบโต้ด้วยความโกรธ "เรียกพระชายาหรงของเราว่าคนพาลได้เยี่ยงไร ถ้าไม่ใช่เพราะพระชายาของข้า เจ้าหญิงของเจ้า..."
"ลีว์อี!" ไป๋ชิงหลิงที่เพิ่งมาถึงบันไดรีบตะโกน
ผู้คนชั้นล่างต่างมองขึ้นไปทางชั้นสอง
แม้แต่องค์หญิงใหญ่ก็เงยหน้าขึ้นมองไป๋ชิงหลิง
ไป๋ชิงหลิงและหรงเยี่ยออกมาพร้อมกัน พวกเขาทักทายองค์หญิงใหญ่
องค์หญิงใหญ่หรี่ตาอันชาญฉลาดของนางลงเล็กน้อย และมองไปที่ไป๋ชิงหลิง "พระชายาหรง!"
ไป๋ชิงหลิงตอบว่า "เพคะ เสด็จกูหน่ายนาย"
"เจ้าเงยหน้าขึ้นมองข้าที" เสียงขององค์หญิงโตแล้งน้ำใจ และยังมีความรู้สึกถูกบังคับและข่มขู่จากผู้บุกรุกอีกด้วย
ถึงกระนั้น ไป๋ชิงหลิงไม่กลัวผู้อาวุโสท่านนี้
ทุกคนมีจุดอ่อน เนื่องจากองค์หญิงโตมาที่เมืองไป๋หูด้วยตนเอง นางจึงต้องมาที่นี่เพื่อองค์หญิงหมิงหยาง
ได้ยินมาว่า นางมีลูกสาวเพียงคนเดียวภายใต้ชื่อของนาง และต่อมาลูกสาวของนางได้แต่งงานไกลจากเมืองหลวง ลูกสาวคนนี้ได้รับบาดเจ็บเนื่องจากการให้กำเนิดหมิงหยาง นางจึงจากไปเร็ว
ดังนั้น นางจึงปักหมุดความรักที่มีต่อลูกสาว ไว้ที่องค์หญิงหมิงหยาง
สันนิษฐานว่า นางไม่อยากให้องค์หญิงหมิงหยางจากไปเร็วเกินไป
ไป๋ชิงหลิงค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น สบตากับดวงตาที่เฉียบคมและสดใสขององค์หญิงโต...
อย่างไรก็ตาม ไป๋ชิงหลิงไม่ได้ถอยกลับ แต่นางทักทายองค์หญิงอาวุโสที่สุดด้วยสายตาที่ดูเหมือนจะเจาะทะลุทุกสิ่งผ่านนาง และกล่าวคำนับอย่างสุภาพอีกครั้ง
องค์หญิงโตมาจากรุ่นของจักรพรรดิองค์ก่อน และตอนนี้นางอายุเกินเจ็ดสิบปีแล้ว มีผมหงอกอยู่ระหว่างขมับ และรอยพับที่มุมตาทำให้นางจริงจังมาก
ว่ากันว่ารูปลักษณ์เกิดจากใจ แม้ว่าองค์หญิงคนโตจะฝึกฝนมาหลายปีแล้ว แต่นางก็ทำให้ผู้คนมีความรู้สึกเข้มงวดและไร้ความเมตตา
โดยเฉพาะมุมปากของนางที่โค้งลง ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกว่าบุคคลนี้เข้าใกล้ได้ยาก
"เจ้าไม่เกรงว่าจะทำให้ข้าขุ่นเคืองหรือ?" องค์หญิงคนโตเห็นว่านางไม่กลัวตนเอง และความเข้มงวดในดวงตาของนางก็ลึกซึ้งยิ่งขึ้น
หรงเยี่ยจากไปด้วยสีหน้าไม่พอใจ "พระชายาไม่รู้จริง ๆ ว่าองค์หญิงหมิงหยางอยู่ที่บ้านพัก จนกระทั่งกูหน่ายนายมาถึง นางเดาได้อย่างคลุมเครือ สำหรับสิ่งที่กูหน่ายนายกล่าวมานั้นเมื่อครู่นี้ ข้าไม่เห็นด้วยกับมัน"
"พระชายาของข้าไม่เคยแม้แต่คิดที่จะใช้คนใกล้ตาย เพื่อเข้าใกล้กูหน่ายนาย เพราะในที่สุด กูหน่ายนายจะต้องมาขอความช่วยเหลือด้วยตนเองเป็นแน่แท้!"
เมื่อองค์หญิงคนโตได้ยินประโยคถัดไป นางจึงขมวดคิ้วทันที
ความดูถูกและความรำคาญในดวงตาของนางลึกซึ้งยิ่งขึ้น นางไม่เคยขอความช่วยเหลือจากใครในชีวิตนี้
นางตะโกนด้วยความโกรธ "โอหังเสียจริง!"
นางยืนขึ้น และมองไป๋ชิงหลิงด้วยสายตาไร้ซึ่งความอบอุ่น "วันนี้ข้ามาที่นี่เพื่อพาหมิงหยางกลับไปที่เมืองหลวงเพื่อรับการรักษาพยาบาล มีหมอที่มีชื่อเสียงมากมายในเมืองหลวง และข้าไม่เชื่อว่าจะไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่ไม่สามารถรักษาความเจ็บป่วยของหมิงหยางได้"
"ฝ่าบาท ข้าพระองค์ขออวยพรให้กูหน่ายนายโชคดี ถึงกระนั้น ฝ่าบาทได้เปิดโรงหมอฮุ่ยหมิน และหมอที่มีชื่อเสียงที่นั่นก็นำโดยพระชายาหรงของข้า รวมทั้งหมอหลวงฮั่ว หมอหลวงจ้าว หมอหลวงหลี่ หมอหลวงตั้นเหล่านั้น รวททั้งยาชนิดพิเศษบางส่วนที่หมอหลวงเหล่านั้นใช้ ก็เป็นพระชายาของข้าที่มอบให้แก่พวกเขา" เสียงของหรงเยี่ยทุ้มลึกและทรงพลัง
ทันใดนั้น ไป๋ชิงหลิงก็รู้สึกว่าลิ้นพิษของชายคนนี้อาจทำให้อีกฝ่ายโกรธจนตายได้
เขาคงจะทำมันโดยตั้งใจ
เขารู้ว่าองค์หญิงใหญ่จะต้องไปที่วังก่อน เพื่อไปหาหมอหลวงของจักรพรรดิ
องค์หญิงใหญ่โกรธมากกับคำพูดของหรงเยี่ย แต่นางไม่แสดงออกมาแม้แต่น้อย นางยังคงพูดด้วยท่าทีดูถูกเหยียดหยาม "ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่ใช้ยาของนางแน่นอน!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
จากขทที่ 907ข้ามมาบทที่ 987 เลยเหรอคะหายไป 80บท...แอดขาตามกลับมาให้หน่อยค่าาาาา😅😢😘...
จักรพรรดิตายแล้วค่อยมีกำลังใจอ่านหน่อยอย่างน้อยๆก็ไม่ต้องหัวเสียกับตาแก่งี่เง่าคนนี้อีก......
เรื่องนี้ทำพี่น้ำตาท่วมบ้าน...สามีบอกว่าถ้ามันโศกมันเศร้านักก็เลิกอ่านเหอะ...ไม่ได้สิตามมาขนาดนี้แล้วเอาให้สุดแล้วหยุดที่กระดาษทิชชู่...
อยากรู้ว่าพระเอกและนางเอกจะรู้ความจริงตอนไหนว่าเป็นครบครัวเดียวกันและจิ่นหลินคือลูกอีกคน ช่วยสปอยหน่อยค่ะ...
นางเอกเรื่องนี้เก่ง..แต่อ่อนแอและงี่เง่า..หลายครั้งที่อ่านไปถอนหายใจไป...
อัพต่อนะคะ..กำลังสนุกเลยค่ะ...
บทที่614-623เนื้อหาไม่ครบมีแค่5-6บรรทัดอ่านไม่รู้เรื่องเดาทางไมาถูกเลย...
บทที่594-602สั้นมากค่ะ...
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...