แม่นางฉางสามขมวดคิ้วมากยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งนี้
แต่เดิมนางมาเพื่อขอคำอธิบาย แต่นางไม่คาดคิดว่าท่านอ๋องหรงจะมาเล่นกลนี้กับนางจริง ๆ พวกเขาต้องการลบเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่ศาลต้าหลี่ช่วงนั้นออกไป และสร้างหลักฐานเท็จที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ขึ้นมาโดยตรง
ดูเหมือนว่าวันนี้นางจะไม่สามารถรับคำอธิบายได้ และเล่อเอ๋อร์ของนางจะไม่สามารถเข้าไปในจวนหรง และกลายเป็นนางสนมของท่านอ๋องหรงได้สำเร็จ
นางจ้องไปที่ไป๋ชงเซิงเป็นเวลานาน
เมื่อเห็นนางมองไปที่ไป๋ชงเซิง ไป๋ชิงหลิงก็รู้สึกหนาวเหน็บในใจและพูดเสียงดัง "แม่นางฉางสาม มีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่ ลูกสาวของเจ้าได้รับบาดเจ็บจากการข่วนโดยสุนัขและแมวของพวกข้างั้นหรือ?"
"เหมียว!" เป่าลี่ว์ดูเชื่องในอ้อมแขนของไป๋ชงเซิง
และหมาป่าหิมะก็นั่งอยู่บนพื้น ประพฤติตนดีมาก
ไป๋ชิงหลิงเหลือบมองแมวและสุนัขของนางอย่างเอ็นดู
นางรู้จักนิสัยของเซิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี รวมถึงธรรมชาติของแมวและสุนัข ทั้งสามสามารถทำอะไรก็ได้ แต่ไม่ต้องพูดถึงการทำร้ายฉางโห่วเหยียนเลย
สีหน้าของแม่นางฉางสามค่อย ๆ เปลี่ยนไป
แต่นางยังคงรักษาท่าทางเหมือนสุภาพสตรีของตระกูลใหญ่ และน้ำเสียงของนางยืนยันว่า "ข้าแน่ใจว่าลูกสาวของข้าได้รับบาดเจ็บจากแมวและสุนัขขององค์หญิง และองค์หญิงเองที่สั่งให้แมวและสุนัขทำร้ายลูกสาวของข้าเล่อเหยียน"
"อย่างนั้นข้าอยากจะถามสักหน่อยว่า องค์หญิงฉางได้รับบาดเจ็บที่ใด?"
"ศาลต้าหลี่!" แม่นางฉางสามกล่าว
"ไปศาลต้าหลี่ยามใด?"
"บ่ายวันนี้ ลูกสาวของข้าไปศาลต้าหลี่ ข้าคิดว่าองค์หญิงหรงคงเห็นลูกสาวของข้าเช่นกัน!" แม่นางฉางสามเหลือบมองไป๋ชิงหลิงด้วยแววตาดูถูกเหยียดหยาม แต่นางก็ไม่แสดงร่องรอยใด ๆ ออกมาบนใบหน้าของนาง "เมื่อข้ามาถึงจวน ลูกสาวของข้าบอกข้าเกี่ยวกับการพบเจอกับพระชายาหรงในพระราชวัง และยังพูดสองสามคำกับพระชายาหรง ซึ่งทำให้พระชายาหรงรู้สึกไม่มีความสุข แต่ในฐานะผู้ชาย หากกระทำไปแล้วก็ต้องยอมรับแต่หากยังไม่ได้ทำก็คือไม่ได้ทำ แต่กลับมาอ้างว่าเมามายและปัดความรับผิดชอบ ข้าเพียงแค่มาเจรจา เล่อเหยียนมีบาดแผลเช่นนี้และด้วยตัวตนของนาง ในภายภาคหน้านางจะออกเรือนเป็นพระชายาได้เยี่ยงไร ข้าเพียงอยากถามพระชายา พระชายาจะจัดการอย่างไรกับเรื่องนี้?"
จะทำอย่างไร?
นี่ไม่ใช่เรื่องตลกเหรอ?
ถ้าเด็กผู้หญิงไปศาลต้าหลี่ นางคงรู้ว่าท่านอ๋องหรงอยู่ในศาลต้าหลี่
นางทำตัวโง่เขลาเองแล้วมาโยนความมิด และตอนนี้นางมาถามข้าจะทำอย่างไรในเรื่องนี้?
แน่นอน ไป๋ชิงหลิงจะไม่พูดรุนแรงเกินไป แต่นางก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายคิดว่านางถูกรังแกได้ง่าย "ตอนนี้แม่นางฉางสามได้ยินแล้ว ท่านอ๋องบอกว่าเขาและนายพลเสิ่นทานอาหารด้วยกัน และลูก ๆ ของข้าทั้งสองคนเป็นพยานได้ ถ้าไม่ได้ผล ให้เรียกคนจากตระกูลเสิ่นมาถามก็ได้ และแม่นางฉาง หากนางถูกทำร้ายจริง ๆ และเกิดรอยแผลเป็น แม่นางฉางสามไม่ต้องกังวลแผลเป็นที่จะเกิดขึ้นในอนาคต และจะกระทบกับการออกเรือนของแม่นาง"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
จากขทที่ 907ข้ามมาบทที่ 987 เลยเหรอคะหายไป 80บท...แอดขาตามกลับมาให้หน่อยค่าาาาา😅😢😘...
จักรพรรดิตายแล้วค่อยมีกำลังใจอ่านหน่อยอย่างน้อยๆก็ไม่ต้องหัวเสียกับตาแก่งี่เง่าคนนี้อีก......
เรื่องนี้ทำพี่น้ำตาท่วมบ้าน...สามีบอกว่าถ้ามันโศกมันเศร้านักก็เลิกอ่านเหอะ...ไม่ได้สิตามมาขนาดนี้แล้วเอาให้สุดแล้วหยุดที่กระดาษทิชชู่...
อยากรู้ว่าพระเอกและนางเอกจะรู้ความจริงตอนไหนว่าเป็นครบครัวเดียวกันและจิ่นหลินคือลูกอีกคน ช่วยสปอยหน่อยค่ะ...
นางเอกเรื่องนี้เก่ง..แต่อ่อนแอและงี่เง่า..หลายครั้งที่อ่านไปถอนหายใจไป...
อัพต่อนะคะ..กำลังสนุกเลยค่ะ...
บทที่614-623เนื้อหาไม่ครบมีแค่5-6บรรทัดอ่านไม่รู้เรื่องเดาทางไมาถูกเลย...
บทที่594-602สั้นมากค่ะ...
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...