ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 603

กรงนกถูกเปิดออก คนฝึกนกและพ่อบ้านหวู่ตกใจเป็นอย่างมาก

พวกเขาคิดว่าเหยี่ยวดำจะพุ่งออกมาจากกรงเพื่อทำร้ายไป๋ชงเซิง แต่ในตอนนั้น เหยี่ยวดำกลับยืนนิ่งอยู่ในกรง ไม่เคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย

ไป๋ชงเซิงหันกลับมา ผิวปากใส่กรงนกอีกสองสามครั้ง เหยี่ยวดำที่อยู่ในกรงนกก็ค่อย ๆ เดินออกมาจากกรงอย่างระมัดระวัง......

เหมือนกับว่านานมากแล้วที่มันไร้ซึ่งอิสรภาพ ในตอนที่เดินออกมาจากกรง มันก็สยายปีกออกมาสองสามครั้ง

คนฝึกนกมีความทรงจำอันเลวร้ายกับเหยี่ยวดำตัวนี้ เขาจึงรีบเข้าไปหลบอยู่ด้านหลังของพ่อบ้านหวู่ จากนั้นก็พูดกับไป๋ชงเซิงว่า “องค์หญิง รีบออกห่างจากมันเร็ว เดี๋ยวจะถูกมันทำร้าย”

“มันจะไม่ทำร้ายใคร”

ไป๋ชงเซิงเดินเข้าไปด้านข้างของพ่อบ้านหวู่ ดึงพวงกุญแจออกมาจากเอวของเขา ค้นหากุญแจสีทองที่เล็กที่สุด จากนั้นก็เดินตรงไปยังเหยี่ยวดำเพื่อปลดโซ่ที่ขาของมันออก

ขณะที่นางกำลังไขกุญแจ เหยี่ยวดำตัวนั้นก็มีสภาพเหมือนรูปปั่น ยืนแน่นิ่งไม่เคลื่อนไหว

พ่อบ้านหวู่และคนฝึกนกตกตะลึง

ในตอนนี้ ไป๋ชงเซิงนำกุญแจเดินกลับมาหาพ่อบ้านหวู่ จากนั้นก็คืนกุญแจให้กับพ่อบ้านหวู่ด้วยมือของตัวเอง “ของขวัญจากนายผู้เฒ่าแห่งจวนฉางของพวกเจ้า ข้ารู้สึกพอใจกับมันเป็นอย่างมาก แต่พวกเจ้ายังไม่ได้บอกข้าเลยว่าเหตุใดนายผู้เฒ่าจึงมอบของขวัญชิ้นนี้ให้กับข้า”

พ่อบ้านหวู่ตกตะลึง เขารู้สึกตัวในทันที รีบตอบกลับไปว่า “องค์หญิง นายผู้เฒ่าต้องการขอโทษแทนคุณหนูรองของพวกเราที่ทำให้พระชายาและองค์หญิงต้องขุ่นเคือง คุณหนูรองยังเด็ก ไม่รู้จักประสีประสา เข้ามาหาเรื่องพระชายาหรง ทั้งหมดเป็นเพราะจวนฉางของพวกข้าสั่งสอนนางได้ไม่ดีพอ ดังนั้นนายผู้เฒ่าจึงสั่งให้ข้านำคำพูดเหล่านี้มากล่าวขอโทษต่อหน้าพระชายาหรงและองค์หญิงเป็นกรณีพิเศษ หากมีผู้ใดในตระกูลฉางกล้ามาหาเรื่องพวกท่านอีก พวกท่านสามารถแจ้งกับเขาได้โดยตรง เขาจะเป็นคนจัดการแทนพวกท่าน”

ไป๋ชิงหลิงตะลึงงันไปชั่วขณะ

นางคิดไม่ถึงเลยว่านายผู้เฒ่าแห่งจวนฉางจะน่ารักถึงเพียงนี้

อย่างไรก็ตาม แม้การขอโทษด้วยวิธีมอบของขวัญจะเป็นวิธีที่พิเศษ แต่......

ไป๋ชิงหลิงตอบกลับไปว่า “คำขอโทษและของขวัญจากไป๋ชงเซิง ข้าได้รับมันแล้ว”

“แต่ข้าก็ไม่อาจให้อภัยคุณหนูแห่งตระกูลฉางของพวกเจ้าได้” ทันทีที่ไป๋ชิงหลิงพูดจบ ไป๋ชงเซิงก็พูดออกมาทันที

หรงจิ่งหลินเองก็พยักหน้า เห็นด้วยกับคำพูดของไป๋ชงเซิง “ข้าเองก็ไม่อาจให้อภัยนางได้ นางทำร้ายเสด็จแม่ของข้า และจงใจทำให้เสด็จพ่อและเสด็จแม่เกิดความขัดแย้งในเรื่องของความรัก”

มุมปากของไป๋ชิงหลิงแข็งทื่อ

หรงจิ่งหลินเริ่มโกหกเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่

“ใช่ เจ้าเห็นไหวว่าที่พวกเราต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ ทั้งหมดก็เป็นเพราะคุณหนูรองของเจ้า ทำให้ท่านแม่ของข้าอารมณ์ไม่ดี ไม่เช่นนั้นคงไม่กลับมาที่บ้านของท่านแม่ในเวลานี้ อย่าคิดว่านกเพียงตัวเดียวจะทำให้ข้ายกโทษให้นาง นี่เป็นเพียงของขวัญเล็กน้อยเท่านั้น พวกเจ้าอย่าฝันไปเลย” ไป๋ชงเซิงกล่าวออกมาอย่างดุร้าย

นี่ทำให้ไป๋ชิงหลิงลำบากใจเป็นอย่างมาก