ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 708

หรงเยี่ยมองไปที่สายตาของเธอจากนั้นเขาก็เม้มรีบฝีปาก ในใจของเขามีคำพูดมากมายแต่เขาไม่รู้จะพูดออกมาอย่างไร

เขาก้มหน้าลง มองไปที่มือขวาของเธอแล้วพูดว่า "ยังไม่ได้รับข่าวอะไร เสด็จก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้"

ไป๋ชิงหลิงรู้สึกผิดหวัง แต่ก็แสดงท่าทางที่ดีใจ "ไม่ได้รับข่าวก็แสดงว่าเป็นเรื่องดี ข้ารอได้และข้าก็สามารถรับรู้ถึงข่าวร้ายได้ แต่ว่า..ข้าก็ต้องตรวจสอบให้ละเอียดว่าเรื่องมันเกี่ยวข้องกับจัวซี่เหมยหรือไหม ถ้ามันใช่ข้าจะไม่มีวันปล่อยไปแน่ๆ”

จากนั้นหรงเยี่ยก็ดึงเธอเข้าไปกอด ไม่พูดอะไรแค่กอดเธอไว้อยู่แบบนั้น

พอมาถึงประตูวัง อิงซาก็ปรากฏตัว

หรงเยี่ยหันไปมองเขาแล้วพูดว่า "ได้ข่าวอะไรไหม?"

“มี ครึ่งชั่วโมงก่อนฮูหยินจัวได้ไปที่จวนชุ่นเทียนเพื่อรายงานว่าเธอได้จับตัวลูกชายของกู้เฉิงวั่งได้ที่ลานบ้านของตัวเอง”

ไป๋ชิงหลิงและหรงเยี่ยมองหน้ากัน

ความคิดชั่ววูบของทั้งสองคนก็คือฮูหยินจัวสามารถลงมือได้แม้กระทั่งลูกชายตัวเอง

ถ้าเป็นแม่คนอื่นๆ พอพวกเขาเจอลูกชายตัวในบ้าน อย่างแรกที่ต้องทำคือซ่อนเขา

สำหรับฮูหยินจัวแล้วไม่เพียงแต่ไม่ช่วย แต่เธอยังจับตัวเขามาที่จวนชุ่นเทียนเองด้วย

“ใต้เท้าเว่ยต้องการให้ข้าน้อยมาถามองค์รัชทายาทว่าต้องการพบกู้เฉิงวั่งหรือไม่!” อิงซาพูด

หรงเยี่ยมองไปที่ไป๋ชิงหลิง

ไป๋ชิงหลิงรู้ว่านี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับธุรกิจ มันจึงทำให้เขาไม่สะดวกถ้ามีเธอไปด้วย "ข้าจะกลับวังเองและรอข่าวจากเจ้า"

"ตกลง" หรงเยี่ยดันหัวของเธอแล้วจูบลงบนหน้าผากของเธอเบาๆ จากนั้นก็ส่งไป๋ชิงหลิงกลับวัง

พอรู้ว่าไป๋ชิงหลิงจากไปแล้ว หรงเยี่ยก็หันกลับมา จากนั้นขี่ม้าเพื่อไปจวนชุ่นเทียน

.........

ทันทีที่ไป๋ชิงหลิงถึงตำหนักตงก็มีเสียงเรียกที่คุ้นเคยดังมา "ไป๋ชิงหลิง!"

ทำให้ไป๋ชิงหลิงหยุดกะทันหัน และหันไปมอง

คนนั้นคือฉางเล่ออัน

เมื่อกี้เธอเรียกว่าอะไรนะ?

“อะไร ไม่รู้จักไป๋ชิงหลิงเหรอ?” ฉางเล่ออันสวมชุดเดรสยาวคลุมด้วยผ้าที่ทำจากขนสุนัขจิ้งจอกและตามมาด้วยคนในวัง ท่าทางเหมือนนางสนมคนโปรดของจักรพรรดิ

เธอเดินไปด้วยพูดไปด้วย "นั้นนะสิ ข้าได้ยินมาว่าคนที่ชื่อไป๋ชิงหลิงเป็นลูกสาวคนที่สองของติ้งเป่ยโหวที่เสียไป เมื่อก่อนเธอเคยแต่งงานกับอ๋องต้วน เธอก็ได้ตั้งท้องลูกแฝดจากนั้นก็เสียชีวิตหลังคลอด ข้าพูดถูกใช่ไหม ติ้งเป่ยโหวเคยพูดเรื่องนี้กับเจ้าหรือเปล่า?”

สีหน้าท่าทางของไป๋ชิงหลิงดูเย็นชามาก

“ฉางเล่ออัน ถ้าไม่อยากตายก็หุบปาก” ไป๋ชิงหลิงพูดอย่างเย็นชา

ฉางเล่ออันทำท่าปิดปากและหัวเราะ จากนั้นก็พูดว่า "พระชายาองค์รัชทายาท ไม่ว่าจะเรียกพระชายาองค์รัชทายาทอีกกี่ครั้ง ถ้าลูกสาวของตระกูลหลานแต่งเข้าตำหนักตง ตำแหน่งพระชายาองค์รัชทายาทของเจ้าก็จะเปลี่ยนไป อืมใช่สิ ข้าได้ยินมาว่าในอีกสามวันแม่ของเจ้าจะถูกเผาที่เสาเข็มของกวางซิงไทและนักโทษก็คือองค์รัชทายาท เธอเคยพูดเรื่องนี้กับเจ้าหรือไหม?”

ไป๋ชิงหลิงขมวดคิ้ว "เจ้าว่าอย่างไรนะ?"

“ดูสีหน้าของเจ้าสิ องค์รัชทายาทไม่ได้บอกเจ้าเลยเหรอ? ตายจริง น่าสงสารจังเลย” ฉางเล่ออันเดินมาหยุดตรงหน้าเธอและหัวเราะ

ไป๋ชิงหลิงกำมือซ้ายของเธอ เพื่อที่ควบคุมอารมณ์บนใบหน้าของเธอพร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา "สงสัยชุดนี้ใส่เพื่อขึ้นเตียงจักรพรรดิโดยเฉพาะ แต่ไม่รู้ว่าจักรพรรดิรู้หรือเปล่าว่าเจ้าเคยรักกับองค์รัชทายาทมาก่อน จากนั้นก็เข้าหาจวนอ๋องจวินเพื่อพยายามจะแต่งงานกับท่านอ๋องจวิน”

สีหน้าของฉางเล่ออันเริ่มเปลี่ยนไป "ตอนนี้นามสกุลของข้าคือซุน ไม่ทราบว่าคนที่พระชายาองค์รัชทายาทพูดถึงใคร?"

"ฉันจะไม่ชอบยุ่งกับใครถ้าไม่มีคนมายุ่งกับข้าก่อน ข้าไม่สนว่านามสกุลจะคือฉางหรือซุน เจ้าก็อย่ามายุ่งกับ" ไป๋ชิงหลิงได้ขู่เธออีกครั้ง