ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 831

เขาดึงผ้าปิดหน้าของอีกฝ่ายออกและเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยนั้นทันที

“จินจื่อเสวียน！”

“ท่านอ๋องเชิน โปรดไว้ชีวิตข้าด้วยเถิด ข้ากำลังปฏิบัติตามคำสั่ง เป็นการยากที่จะขัดคำสั่งของจักรพรรดิ!”

“ปฏิบัติตามคำสั่ง และเป็นการยากที่จะขัดคำสั่งของจักรพรรดิ เป็นจักรพรรดิที่ส่งเจ้าเข้ามาในจวนตระกูลกู้เพื่อฆ่าคนและจุดไฟเผาพวกเขางั้นเหรอ”

ในตอนแรกหรงเชินยังคงมีความหวังริบหรี่สำหรับคนๆนั้น แต่เมื่อเขาเห็นองครักษ์รักษาพระองค์ที่เพิ่งเลื่อนตำแหน่งของจักรพรรดิเหยาปรากฏตัวในจวนตระกูลกู้ เขาก็รู้ว่าจินตนาการจะคงอยู่แค่ในจินตนาการเท่านั้น

เสด็จพ่อของเขาต้องการชีวิตของพี่สะใภ้เจ็ดและลูกๆของเธอจริงๆ

แม้ว่าเขาจะต้องลากตระกูลกู้ทั้งหมดมาด้วยก็ตาม

เขาต้องการจุดไฟเผาคนในจวนตระกูลกู้จริงๆ

“หากวันนี้ตระกูลกู้ถูกทำลายด้วยไฟทั้งหมด พวกเจ้าก็จะวางแผนที่จะตำหนิพระสนมป่านางทำให้ตระกูลกู้ถูกทำลายด้วยใช่หรือไม่” สุดท้ายแล้ว ข่าวลือที่ว่าพระสนมไป๋กำลังตั้งท้องลูกชายสี่คนที่จะนำพาโชคร้ายมาก็จะแพร่กระจายออกไปอย่างดุเดือดมากขึ้นเรื่อยๆ

หากตระกูลกู้ถูกทำลายด้วยไฟในชั่วข้ามคืน ทุกคนคงคิดเพียงว่าเป็นเพราะพระสนมไป๋มาอยู่ในจวนตระกูลกู้ จึงทำให้ตระกูลกู้ประสบภัยพิบัติเช่นนี้

จินจื่อเสวียนดูไร้เดียงสาและพูดว่า: “ท่านอ๋องเชิน ข้าแค่ทำตามคำสั่งและไม่รู้ว่าจักรพรรดิกำลังคิดอะไรอยู่”

“เจ้าไม่รู้งั้นเหรอ เจ้าเป็นลูกน้องของจักรพรรดิไม่ใช่หรือ?” เขายกเท้าขึ้นและเตะตรงแผลของจินจื่อเสวียนอย่างแรง

จินจื่อเสวียนกรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำอีก...

ไม่นานหลังจากนั้น อิงเหลียนก็ปรากฏตัวที่ลานหน้าบ้าน เธอเดินอย่างรวดเร็วไปหาท่านอ๋องเชิน และทำความเคารพ: “ท่านอ๋องเชิน หม่อมฉันมาที่นี่เพื่อมาแทนพระสนมไป๋ เพื่อนำคนๆหนึ่งไปกับข้า”

“พี่สะใภ้เจ็ดต้องการใคร?” หรงเชินขมวดคิ้วเล็กน้อย

อิงเหลียนหันกลับมามองจินจื่อเสวียนด้วยสายตาเย็นชา ยกมือขึ้นแล้วพูดว่า "พระสนมไป๋ต้องการล้างแค้นด้วยตนเอง ต่อการเสียชีวิตอันน่าสลดใจหญิงสาวทั้งสอง อวิ๋นเซียงและอวิ๋นเยว่"

ร่างกายของจินจื่อเสวียนสั่นอย่างรุนแรง

เขาจะจำอวิ๋นเซียง อวิ๋นเยว่ได้ทันที

นางกำนัลสองคนถูกเขาและเพื่อนหลายคนฆ่าหลังจากที่เขาพาพวกพวกเธอไปทำไม่ดีที่นอกเขตชานเมือง

แต่พระสนมไป๋รู้ได้อย่างไร?

“เขาฆ่าใครนะ?”

“เขาฆ่านางกำนัลใหญ่สองคนที่อยู่เคียงข้างพระสนมไป๋ เขาพานางกำนัลใหญ่สองคนออกไปนอกเมือง รังแกพวกนาง แล้วโยนพวกเขาลงจากภูเขาหิมะ”

“ข้า...ข้าไม่ได้ทำ” จินจื่อเสวียนตื่นตระหนก

แล้ววันนี้เขายังมาที่นี่เพื่อเผาตระกูลกู้ทั้งหมดและปล่อยให้ตระกูลกู้ถูกฝังร่วมกับไป๋ชิงหลิง

เมื่อถึงเวลา ไป๋ชิงหลิงจะถูกตำหนิว่าตระกูลกู้ถูกไฟครอกตายพระเธอ

ถ้าเป็นแบบนั้น จะไม่มีใครคิดว่าการตายของตระกูลกู้ไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นผลมาจากความโชคร้ายของไป๋ชิงหลิง

เป็นพระเจ้าที่ไม่ยอมให้ตระกูลกู้มีชีวิตอยู่

แต่เขาไม่คาดคิดว่าทหารองครักษ์เหยี่ยวดำขององค์รัชทายาทจะกลับมาที่เมืองแล้ว และอ๋องเชินก็อยู่ที่ตระกูลกู้เช่นกัน

เขาพลาดแล้ว

“พี่สาว จะเป็นไปได้ไหมที่จะมีอะไรผิดพลาด...”

“ปัง!” อิงเหลียนเตะจินจื่อเสวียน “ไม่มีความเข้าใจผิด เจ้าคงคิดว่าอวิ๋นเซียงตายแล้ว แต่เจ้าคิดผิด อวิ๋นเซียงลากร่างที่บาดเจ็บสาหัสของนาง จากภูเขาหิมะมาจนถึงเฟิงซาน และบอกความจริงกับพระสนมไป๋หมดแล้ว เจ้าคือ... คนที่ฆ่าว่าอวิ๋นเซียง และอวิ๋นเยว่"

หลังจากพูดอย่างนั้นอิงเหลียนก็คุกเข่าลง คว้าผมของจินจื่อเสวียน มองย้อนกลับไปที่สถานที่ที่มืดที่สุดในลานบ้านแล้วพูดว่า "ออกมาเถอะ"

จากนั้นก็มีนางกำนัลคนหนึ่งถือมีดพก ออกมาจากข้างใน

ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธและความเกลียดชัง

คนๆนั้นก็คือหยุนหยิน

น้องสาวของอวิ๋นเซียง

เมื่อจินจื่อเสวียนเห็นเธอ ใบหน้าของเขาก็ซีดลงครู่หนึ่ง

เขามองไปที่ท่านอ๋องเชินและพูดด้วยน้ำเสียงคุกคาม: “ท่านอ๋องเชิน ข้าเป็นองครักษ์รักษาพระองค์ของจักรพรรดิ์ วันนี้จักรพรรดิ์มีรับคำสั่งให้ปลิดชีพพระสนมไป๋ ถ้าข้าตายในจวนตระกูลกู้ จักรพรรดิคงจะคิดว่าตระกูลกู้กำลังวางแผน ... "

ก่อนที่เขาจะพูดคำว่า "ต่อต้าน" กริชในมือของหยุนหยินก็แทงเข้าที่บริเวณขาของเขาแล้ว

การแสดงออกของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก

“พระสนม”

ลี่ว์อีรีบวิ่งไปข้างหน้า ยืนอยู่ตรงหน้าหลวนอี๋แล้วพูดว่า: "องค์หญิง โปรดส่งดอกหอมหมื่นลี้ในมือของพระองค์มาให้ข้าเร็วเข้าเพคะ"

“ดอก…ดอกหอมหมื่นลี้พวกนี้มีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ? ข้าหยิบมันมามอบให้พี่สะใภ้เจ็ด ดอกหอมหมื่นลี้ในวังกำลังบานสะพรั่งเต็มต้น” ใบหน้าของหลวนอี๋ซีดลง เมื่อเห็นท่าทางประหม่าของลี่ว์อี เธอจึงค่อย ๆ ยื่นดอกหอมหมื่นลี้ที่มีกลิ่นหอมหวานให้เธอ

หลังจากที่ลี่ว์อีหยิบดอกหอมหมื่นลี้มา เธอก็รีบเอามันออกไปข้างนอกแล้วปักไว้บนหญ้าในสนาม

เมื่อกลับมาที่ห้อง ไป๋ชิงหลิงเริ่มรู้สึกเวียนหัวและมีอาการปวดท้อง

อีผิงถิงเห็นสิ่งผิดปกติในตัวเธอ เธอจึงนั่งยองๆ ต่อหน้าเธอแล้วถามว่า "พระสนม รู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าเพคะ?"

“ดอกไม้!” ไป๋ชิงหลิงชี้ไปข้างนอก ครั้งแรกที่เธอได้กลิ่นดอกหอมหมื่นลี้ เธอคิดว่าเป็นเพราะการตั้งครรภ์เท่านั้น ต่อมาเมื่อเธอเดินผ่านต้นดอกหอมหมื่นลี้ที่มีกลิ่นหอม เธอกลับรู้สึกว่ามันหอมดี

ครั้งที่สาม เมื่อเธอได้กลิ่นหอมของดอกหอมหมื่นลี้จากมือของหลวนอี๋ เธอก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ไม่ใช่ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับดอกหอมหมื่นลี้ แต่คือมีบางอย่างผิดปกติกับดอกหอมหมื่นลี้ในมือของหลวนอี๋

“เลือด!” ดวงตาของหลวนอี๋เบิกกว้าง เธอชี้ไปที่กระโปรงของไป๋ชิงหลิง: “พี่สะใภ้เจ็ดมีเลือดออก พี่สะใภ้เจ็ดมีเลือดออก...”

จู่ๆ หลวนอี๋ก็กรีดร้องอย่างควบคุมไม่ได้

ฮูหยินอาวุโสตระกูลกู้ตกใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เร็วเข้า... เรียกหาหมอหลวงเร็ว”

“ไม่ต้องเรียกหมอหลวง ไม่มีหมอหลวงออกมาปกป้องการตั้งครรภ์ของพระสนมหรอก พาองค์หญิงออกไปก่อนแล้วพวกเราจะจัดการเอง”อีผิงถิงหยุดฮูหยินอาวุโสตระกูลกู้ไว้

ในที่สุดหยินอาวุโสตระกูลกู้ก็สงบลงและขอให้ใครสักคนพาหลวนอี๋ไปที่เรือนของเธอ

หมอหญิงอยู่ในบ้านเพื่อดูแลครรภ์ของไป๋ชิงหลิง

ลี่ว์อีเปิดหน้าต่างบ้านเพื่อให้กลิ่นหอมของดอกไม้ในบ้านกระจายไป และไป๋ชิงหลิงก็หลับไปอย่างเงียบๆ

เวลาผ่านไปเป็นเวลานาน จนกระทั่งท้องฟ้ามืดลงช้าๆ ไป๋ชิงหลิงก็ตื่นขึ้นมา

เมื่อเธอลืมตาขึ้น เธอเห็นหรงเยี่ยนั่งอยู่ข้างๆเธอ มือที่อบอุ่นของเขาจับมือเล็กๆ ที่เย็นเล็กน้อยของเธออยู่...