“อ๋อ นางเป็นญาติห่างๆของหม่อมฉันเอง” แม่นางฉางสามพาหญิงสาวที่อยู่ข้างๆนางมา แล้วแนะนำว่า :“ชื่อหลัวหลาน”
“นามสกุลหลัว?”
“เพคะ พ่อแม่ของหลัวหลานเสียชีวิตแล้ว หม่อมฉันเห็นว่านางน่าสงสาร จึงได้พานางมาอยู่ด้วย หลัวหลานเองก็ถึงวัยที่จะแต่งงานแล้ว!”
อ๋อ ประโยคสุดท้ายนั่น ช่างพูดได้ซับซ้อนเหลือเกิน~
“ฮองเฮาเหนียงเหนียง อย่ายืนอยู่ข้างนอกเลย เชิญเข้าไปนั่งในจวน”
“ก็ดี ข้าเองก็มีเรื่องจะคุยกับแม่นางฉางสามอยู่สองสามประโยค” ไป๋ชิงหลิงเดินผ่านแม่นางฉางสาม โดยมีลี่ว์อีคอยช่วยประคอง
เมื่อแม่นางฉางสามได้ยินคำพูดของไป๋ชิงหลิง นางก็อึ้งไปเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมองร่างของไป๋ชิงหลิง จากนั้นจึงรีบตามเข้าไป
เมื่อมาถึงลานหน้าบ้าน ไป๋ชิงหลิงก็นั่งลง และสั่งให้นางกำนัลที่อยู่ข้างๆออกไป เหลือเพียงคนสนิทไม่กี่คน
แต่แม่นางฉางสามกลับมาหญิงสาวที่ชื่อหลัวหลานมาด้วย
ไป๋ชิงหลิงพูดว่า :“แม่นางฉาง ข้าต้องการคุยกับเจ้าคนเดียว”
หลัวหลานออกไปจากห้องโถงอย่างรู้ตัว
แม่นางฉางสามถามว่า :“เหนียงเหนียง คนออกไปแล้ว ไม่ทราบว่าเหนียงเหนียงมีอะไรจะพูดกับหม่อมฉัน”
“เรื่องที่เกี่ยวข้องกับฉางเล่อเหยียน”
“เล่อเหยียน?” แม่นางฉางสามขมวดคิ้วเล็กน้อย :“เล่อเหยียนไม่ใช่อยู่ที่จวนตระกูลฉินหรือ นางสุขสบายดี”
“นางสุขสบายดีหรือ?” ถ้าหากนางสุขสบายดี ก็คงไม่เขียนจดหมายขอความช่วยเหลือ
“ใช่เพคะ หม่อมฉันเพิ่งได้รับจดหมายจากเล่อเอ๋อร์เมื่อวาน นางตั้งครรภ์ลูกของคุณชายใหญ่ตระกูลฉิน คนตระกูลฉินดูแลนางเป็นอย่างดี เหนียงเหนียงต้องการจะพูดเรื่องอะไร?”
ไป๋ชิงหลิงขมวดคิ้วแรงขึ้น :“จดหมายที่นางเขียนให้เจ้า ให้ข้าดูหน่อยได้ไหม”
“ได้เพคะ มันเป็นเพียงการถามไถ่สารทุกข์สุกดิบทั่วไป หม่อมฉันจะให้คนไปนำมาให้!” แม่นางฉางสามเรียกแม่นมที่อยู่ข้างๆให้ไปเอาจดหมายที่ห้องของนาง
แม่นมไม่ได้เอาจดหมายมาแค่ฉบับเดียว แต่ยังหยิบจดหมายที่หลังจากฉางเล่อเหยียนแต่งงานแล้ว ส่งมาให้แม่นางฉางสามอีกห้าฉบับมาด้วย
ลี่ว์อีก้าวไปข้างหน้าแล้วรับจดหมายมา จากนั้นก็ยื่นให้ไป๋ชิงหลิง
ไป๋ชิงหลิงเปิดจดหมายทีละฉบับ ต่อหน้าแม่นางฉางสาม และอ่านจดหมายที่ฉางเล่อเหยียนเขียนอย่างละเอียด
เธอพบว่า มีจดหมายฉบับหนึ่ง ข้อความสั้นมาก มีเพียงสองประโยคสั้นๆที่บอกว่าสบายดี ในขณะที่อีกสี่ฉบับนั้นเขียนข้อความที่เต็มไปด้วยรายละเอียดในชีวิตประจำวัน
แต่ทั้งหมดนี้ก็ไม่มีปัญหาอะไร........
ดังนั้น มันจึงแปลกมาก ตอนนี้ฉางเล่อเหยียนเป็นยังไงบ้าง?
“เหนียงเหนียง มีปัญหาอะไรหรือไม่?”
ไป๋ชิงหลิงเงยหน้าขึ้น แล้วพูดว่า :“จดหมายไม่มีปัญหาอะไร แต่ว่าคนมีปัญหา”
สีหน้าของแม่นางฉางสามเปลี่ยนไป :“หม่อมฉันไม่เข้าใจว่าเหนียงเหนียงหมายถึงอะไร!”
“ถ้าข้าบอกเจ้าว่า เล่อเหยียนอยู่ที่จวนตระกูลฉินไม่มีความสุข และชีวิตของนางถึงขั้นตกอยู่ในอันตราย แม่นางฉางสามจะไปรับนางกลับมาหรือไม่?”
“นี่........” สีหน้าของแม่นางฉางสามดูไม่ค่อยดีนัก :“เล่อเหยียนอยู่ที่จวนตระกูลฉินสุขสบายดี จะมีอันตรายถึงชีวิตได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์สายเลือดตระกูลฉิน คุณชายใหญ่ตระกูลฉินตามใจนางมาก”
ไป๋ชิงหลิงเยาะเย้ยในใจ
ดูเหมือนว่า จะเป็นอย่างที่เซี่ยซานพูด ตระกูลฉางไม่สนใจฉางเล่อเหยียน
“นายผู้เฒ่าฉางล่ะ?”
ทันใดนั้นแววตาของแม่นางฉางสามก็สั่นไหว นางก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว ราวกับว่านางกำลังจงใจปิดบังบางสิ่ง :“นายผู้เฒ่าออกจากเมืองหลวงและเดินทางกลับเมืองเหลียนเมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว”
“อ๋อ กลับเมืองเหลียนแล้ว” เมื่อกี้นี้ไป๋ชิงหลิงไม่ได้พลาดท่าทีแปลกๆของแม่นางฉางสาม
ดูเหมือนว่าแม่นางฉางสามคนนี้ จะมีปัญหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
จากขทที่ 907ข้ามมาบทที่ 987 เลยเหรอคะหายไป 80บท...แอดขาตามกลับมาให้หน่อยค่าาาาา😅😢😘...
จักรพรรดิตายแล้วค่อยมีกำลังใจอ่านหน่อยอย่างน้อยๆก็ไม่ต้องหัวเสียกับตาแก่งี่เง่าคนนี้อีก......
เรื่องนี้ทำพี่น้ำตาท่วมบ้าน...สามีบอกว่าถ้ามันโศกมันเศร้านักก็เลิกอ่านเหอะ...ไม่ได้สิตามมาขนาดนี้แล้วเอาให้สุดแล้วหยุดที่กระดาษทิชชู่...
อยากรู้ว่าพระเอกและนางเอกจะรู้ความจริงตอนไหนว่าเป็นครบครัวเดียวกันและจิ่นหลินคือลูกอีกคน ช่วยสปอยหน่อยค่ะ...
นางเอกเรื่องนี้เก่ง..แต่อ่อนแอและงี่เง่า..หลายครั้งที่อ่านไปถอนหายใจไป...
อัพต่อนะคะ..กำลังสนุกเลยค่ะ...
บทที่614-623เนื้อหาไม่ครบมีแค่5-6บรรทัดอ่านไม่รู้เรื่องเดาทางไมาถูกเลย...
บทที่594-602สั้นมากค่ะ...
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...