ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 848

แม่นางฉางสามเขียนจดหมายและมอบให้ไป๋ชิงหลิง

ไป๋ชิงหลิงสารภาพอีกสองสามประโยคกับจื่ออี จากนั้นจึงส่งบุคคลที่เธอจัดเตรียมไว้ให้ออกจากจวนฉาง และมอบรถม้าที่เธอใช้ออกจากวังให้กับจื่ออีและอีผิงถิง

เธอแค่อยากแสดงให้ตระกูลฉินเห็นว่า ฉางเล่อเหยียนมีฮองเฮาของเธอสนับสนุนเธออยู่

หากพวกเขากล้าแตะต้องฉางเล่อเหยียน พวกเขาต้องหาวิธีอธิบายให้เธอฟัง

กลุ่มที่มุ่งหน้าไปยังเมืองจิงโจว รวมถึงทหารองครักษ์เหยี่ยวดำและองค์รักษ์ลับหลายสิบคนมีจำนวนรวมกันไม่น้อยกว่าสามสิบคน

เธอคิดว่ากลุ่มนี้น่าจะทำให้ตระกูลฉินตกใจและช่วยเหลือฉางเล่อเหยียนได้...

หลังจากเห็นอีผิงถิงและจื่ออีแล้ว ไป๋ชิงหลิงก็ขึ้นรถม้าที่แม่นางฉางสามจัดไว้เพื่อไปหาตระกูลกู้

แต่ไป๋ชิงหลิงไม่รู้ว่าตอนที่เธอจากไป หลัวหลานกำลังเฝ้าดูเธอจากมุมหนึ่ง

เธอแสดงความอิจฉาไป๋ชิงหลิง และอิจฉาคุณหนูฉางสองที่ได้รับการหนุนหลังจากบุคคลอย่างฮองเฮา

ที่นั่น ทันทีที่ไป๋ชิงหลิงก้าวเข้าไปในประตูบ้านของตระกูลกู้ เธอก็เห็นกู้เฉิงวั่งรีบเดินออกไป

ไป๋ชิงหลิงจึงตะโกน: "เฉิงวั่ง!"

กู้เฉิงวั่งหยุดเดินชั่วขณะ เมื่อเขาเห็นฮองเฮามาถึง เขาจึงรีบทำความเคารพอย่างรวดเร็ว

ขณะที่เขากำลังจะทักทาย ไป๋ชิงหลิงก็คว้าข้อมือของเขาทันทีแล้วพูดว่า "ไม่จำเป็นต้องทักทาย ข้ามีเรื่องจะบอกท่าน"

กู้เฉิงวั่งค่อยๆ วางมือลง

ไป๋ชิงหลิงพูดว่า: "ผิงถิงไปที่จิงโจวแล้ว ถ้าตอนนี้ท่านขี่ม้าเร็วไปที่นั่น ท่านก็ยังตามนางทัน"

ใบหน้าของกู้เฉิงวั่งเปลี่ยนไปเล็กน้อย ใบหน้าและหูแดง เขาสลดเล็กน้อย

อีผิงถิงได้รับบาดเจ็บสาหัสและพักฟื้นที่บ้านตระกูลกู้ เขาเป็นคนนำชา น้ำ และอาหารให้เธอทุกวัน อีกทั้งเขายังทำอาหารและยาให้อีผิงถิงเป็นการส่วนตัวอีกด้วย

ทัศนคติของอีผิงถิงที่มีต่อเขานั้นไม่ได้แข็งกร้าวเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป

แต่ตอนนี้เมื่อทั้งสองคนเริ่มอยากจะเข้ากันได้ จึงอาจจะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

ไป๋ชิงหลิงสังเกตเห็น เธอตบไหล่เขาสองครั้งแล้วพูดว่า “ถ้าท่านไม่ไล่ตาม ข้าไม่รับรองว่า หลังจากองค์ชายใหญ่ของตระกูลฉินได้พบกับผิงถิงแล้ว อาจต้องการพานางเข้าสู่ตระกูลฉิน และทำให้นางเป็นภรรยาน้อยแสนงดงามของเขาเอง”

“ข้าได้ยินมาว่าองค์ชายใหญ่ของตระกูลฉินรับนางสนมแสนสวยมามากกว่าสิบคนก่อนที่เขาจะแต่งงานด้วยซ้ำ แล้วท่านคิดว่าผิงถิงผู้งดงามเช่นนี้ องค์ชายใหญ่ของตระกูลฉินจะไม่หวั่นไหวงั้นหรอ?”

ปากของกู้เฉิงวั่งค้าง ใบหน้าของเขาดูเร่งรีบเล็กน้อย และมือของเขาก็แอบกำหมัดแน่น

ไม่แน่นอน!

ผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบอย่างผิงถิงจะเป็นสตรีนางนั้นของคนอื่นได้อย่างไร?

“แล้วทำไมท่านถึงลังเลล่ะ พานางกลับมาอย่างปลอดภัย”

คราวนี้กู้เฉิงวั่งไม่ลังเลอีกต่อไป เขาพยักหน้าแล้วไปที่คอกม้าเพื่อรับม้า

ลี่ว์อีเหลือบมองกู้เฉิงวั่ง: "หน้าของคุณชายน้อยที่จัวซี่เหมยเกลียดชังมาก"

“ทุกคนมีโชคชะตาของตัวเอง และนี่คือชะตากรรมของเฉิงวั่ง เขาจะดีขึ้นเรื่อยๆ”

ถึงเวลาที่พ่อแม่ของเธอต้องกลับปักกิ่งแล้ว!

ไม่กี่วันต่อมา รถคันหนึ่งจอดอยู่ที่ประตูบ้านของตระกูลฉิน ดึงดูดผู้คนให้มาชม

เมื่อพ่อบ้านหลัวแห่งตระกูลฉินเห็น คนขับรถฟีนิกซ์และคนของฮองเฮา เขาก็รีบวิ่งเข้าไปในสนามหญ้าของฮูหยินเฒ่าฉินด้วยการคลานกลิ้งไปมา

“ฮูหยิน นายท่าน...”

"เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ อยากตายรึ ตอนเช้าตรู่เช่นนี้เจ้าทำให้ข้าไม่มีความสุข" ฉินฮูหยินหยิบถ้วยชาขึ้นมาแล้วโยนไปในทิศทางของพ่อบ้านหลัว

เมื่อเร็วๆ นี้ฉินฮูหยินอารมณ์ไม่ดีมาก เนื่องจากมีก้อนเนื้ออยู่ในท้องของฉางเล่อเหยียน

หลังจากซ่อนมันไว้เป็นเวลาหลายเดือน ในที่สุดองค์ชายใหญ่ฉินก็บอกความจริง และในที่สุดเธอก็เชื่อว่าสิ่งที่ฉางเล่อเหยียนถืออยู่นั้นไม่ใช่เลือดเนื้อของตระกูลฉิน

แต่ตอนนี้ตระกูลฉินกำลังต่อสู้เพื่อยึดทรัพย์สิน และนายผู้เฒ่าของตระกูลฉินกำลังรอก้อนเนื้อในท้องของฉางเล่อเหยียน

ตราบใดที่ลูกชายเกิดมา นายผู้เฒ่าก็จะส่งต่อธุรกิจส่วนใหญ่ของครอบครัวให้กับลูกชายของเขา

ถ้าไม่เช่นนั้นนายผู้เฒ่าฉินจะพิจารณาส่งต่อให้นางสนม...

ตอนนี้เธอไม่สามารถทำอะไรฉางเล่อเหยียนได้ แต่เธอเกลียดนางมาก