แม่นมจ้านร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และขณะที่ต้องยกมือขึ้นมาผลักไป๋ชงเซิงออกไปนั้น นางกลับพบว่ามือขวาของนางได้ถูกคนกดเอาไว้
และคนคนนั้นคือหรงจิ่งหลิน
เขากัดมือของนางอย่างแรง ราวกับเสือดาวที่กำลังกัดกินเหยื่อ ทั้งโหดเหี้ยมทั้งดุร้าย
ขณะที่แม่นมจ้านตกใจกับการกระทำของหรงจิ่งหลิน และเพียงชั่วพริบตาเท่านั้น นางได้เห็นความน่าเกรงขามของท่านอ๋องหรงในตัวของหรงจิ่งหลิน
นางร้องโอดครวญขอความช่วยเหลือ "ฮองเฮาเพคะ ฮองเฮา ช่วยด้วยเพคะ"
ฮองเฮาอู๋ "รีบนำตัวพวกเขาไปเดี๋ยวนี้"
นางกำนัลจำนวนหนึ่งพุ่งเข้าไปที่เด็กๆ
ไป๋ชิงหลิงตะโกนออกไปเสียงดัง "ชงเซิง ซื่อจื่อจิ่ง วิ่งหนีไป"
เด็กทั้งสองรีบลุกออกจากแม่นมจ้านและเหยียบร่างของนางวิ่งหนีออกไปจากอุทยานหลวงอวี้ฮวา
แม่นมจ้านตะโกนร้องโอดครวญ "โอ้ยๆ"
ฮองเฮาอู๋ชี้หน้าไป๋ชิงหลิง "ไป๋เจาเสวี่ย เจ้าบังอาจ......"
"ฮองเฮาเพคะ คุณหนูเสิ่นเป็นลมหมดสติไปแล้วเพคะ"
ฮองเฮาอู๋หันไปมอง เลือดที่หน้าผากของเสิ่นโหรวเม่ยไหลท่วมเกือบครึ่งของใบหน้านาง ซึ่งเห็นแล้วน่าหวาดกลัวอย่างมาก นางถูกประคองโดยนางกำนัลสองคน และตอนนี้ก็ไม่มีเวลามากพอที่จะตำหนิติเตียนไป๋ชิงหลิงอีกต่อไป
นางรีบกล่าว "เร็วเข้า รีบตามหมอหลวงมาเดี๋ยวนี้ รีบกลับไปตำหนักเฟิ่งหลิวเร็วเข้า"
แม่นมจ้านถูกประคองขึ้นมาจากพื้น ส่วนเสิ่นโหรวเม่ยถูกนางกำนัลที่มีรูปร่างสูงใหญ่หามกลับไปยังตำหนักเฟิ่งหลิว
จากนั้นอุทยานหลวงอวี้ฮวาก็กลับมาสงบลงอีกครั้ง
ไป๋ชิงหลิงหมดอารมณ์จะชื่นชมดอกไม้อีกแล้ว จึงได้เดินกลับตำหนักฮุ่ยหนิงไป
และขณะนี้เองมีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่ปลายทางเดิน
คนคนนั้นคือองค์หญิงหลวนอี๋นั่นเอง
นางกัดริมฝีปากและขมวดคิ้ว จากนั้นจึงหันและเดินกลับตำหนักฮุ่ยหนิง
นางมองไปรอบๆ และเห็นหรงเยี่ยกำลังยืนคุยกับอิงอู๋อยู่ใต้ต้นหลิว
เมื่อหลวนอี๋เดินเข้าไปหา อิงอู๋ก็ได้เดินจากไปเสียแล้ว หรงเยี่ยเหลือบมองนาง และอดไม่ได้ที่จะยกคิ้วขึ้นด้วยท่าทางรังเกียจ "ข้าบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าอย่าก่อเรื่องให้เสด็จย่า จะไปไหนก็ไปเลยนะ"
เมื่อเขาพูดจบ เขาก็ถือแส้และเดินย้อนกลับไป
หลวนอี๋รีบเดินตามไป จากนั้นสองมือของนางก็ได้คว้าแขนของหรงเยี่ยไว้และกอดเขาไว้แน่น จากนั้นกล่าวด้วยเสียงดัง "ท่านพี่เจ็ดๆ เมื่อสักครู่ข้าไปที่อุทยานหลวงอวี้ฮวามา ข้าได้เห็นเสด็จแม่และท่านพี่เสิ่น"
หรงเยี่ยขมวดคิ้วหนักขึ้น และขณะที่กำลังจะผลักหลวนอี๋ออก หลวนอี๋ก็ได้เล่าต่อว่า "และยังมีท่านพี่ไป๋ จิ่งหลินและลูกของท่านพี่ไป๋"
หรงเยี่ยหยุดชะงัก
จากนั้นหันไปมองเด็กที่อยู่ข้างหลังของเขา
หลวนอี๋เห็นว่าในที่สุดเขาก็สนใจนางเสียที จากนั้นจึงได้ลุกขึ้นยืนและปล่อยมือจากแขนของเขา และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่อุทยานหลวงอวี้ฮวาให้เขาฟังทั้งหมดอย่างละเอียด
เมื่อหรงเยี่ยฟังจบ ใบหน้าที่หล่อเหลางดงามของเขาก็เคร่งขรึมลงเล็กน้อย เส้นเลือดบนใบหน้าของเขาปูดโปน "นางถูกเสด็จแม่ตบหน้าอย่างนั้นหรือ!"
"ใช่ ข้าเห็นกับตาเลย ตบนั้นเสียงดังอย่างมาก ทำให้ใบหน้าของท่านพี่ไป๋บวมแดงขึ้นมาทันที" หลวนอี๋รู้สึกโกรธที่เสด็จแม่ของนางตบหน้าไป๋ชิงหลิง และโกรธที่เสิ่นโหรวเม่ยพูดจายั่วยุให้เกิดความบาดหมาง และทำให้เสด็จแม่ของนางกลายเป็นผู้ที่ถูกกระทำ
นางกล่าวอย่างโกรธเคือง "ท่านพี่เจ็ด ท่านจะจัดการเรื่องนี้หรือไม่ เสด็จแม่จะต้องไม่ปล่อยท่านพี่ไป๋ไปแน่ๆ เรื่องนี้ต้องโทษเสิ่นโหรวเม่ย วันนี้นางมาที่เสด็จแม่แต่เช้าเพื่อที่จะบอกเสด็จแม่ว่าท่านพี่ไป๋ที่เคยมีลูกมาก่อนแย่งท่านไปจากนาง เสด็จแม่ได้ยินเข้าจึงได้รู้สึกโกรธ และเกิดความเกลียดชังต่อท่านพี่ไป๋อย่างมาก หากเรื่องนี้ไปถึงหูของเสด็จพ่อ......"
"นางสามารถจัดการได้" หรงเยี่ยเดินผ่านหลวนอี๋ไปทันทีหลังจากที่พูดคำนี้ออกไป
หลวนอี๋รู้สึกสับสนอย่างมาก นางคิดว่าไป๋เจาเสวี่ยจะเป็นกรณีพิเศษ แต่นางกลับคิดไม่ถึงว่าท่านพี่เจ็ดของนางจะไม่แยแสและไร้ประโยชน์เช่นนี้ หลังจากที่ฟังเรื่องที่ไป๋เจาเสวี่ยถูกตบ
นางมองหรงเยี่ยที่เดินออกไปอย่างหมดหวัง และด่าหรงเยี่ยออกไปด้วยความรู้สึกโกรธ "หรงเยี่ย ท่านมันคนงี่เง่า คนอย่างท่านสมควรแล้วที่ต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต!"
หรงเยี่ยขมวดคิ้ว จากนั้นในหัวของเขาก็นึกถึงตอนที่ไป๋ชิงหลิงอยู่ในจวน และเคยพูดคำนั้นกับเขา "อยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต"
ขณะนี้ แม้แต่เขาเองก็ไม่รู้ตัวว่าฝีเท้าของเขานั้นเร็วกว่าเดิม......
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...
อ่านถึงตรงนี้แล้วยอมรับเลยว่าเหนื่อยแทนไป่ชิงหลิงจริงๆ...มีเรื่องตลอด...ช่วงดีๆแทบจะไม่มีเลย..แอดขาาาาตามอ่านจนจะทันแล้วนะคะลงต่อเถอะค่ะเข้ามาส่องทุกวันว่าขยับจาก 460ไปบ้างรึยังพรีสสสสส😽😽😽...
เจอแล้ว..เจอแล้ว..เป็นเรื่องที่อยากอ่านมากๆอีกเรื่องนึง..กรี๊ดลั่นรถจนลูกผัวตกอกตกใจ55555....แอดขาาา..อัพต่อไปเรื่อยๆนะคะจะตามอ่านให้ทันแน่นอนค่ะ😄🤗😊...
ตอนนี้ชื่อหรงฉี่กับอ๋องต้วนสลับกันอยู่นะอย่าทำให้สับสนสิคะ...
บท 433 แล้วมีต่อใช่มั้ยคะ...
อ่านแล้ว ยังไม่จบ แต่สถานะทำไมเสร็จสิ้นแล้ว น่าจะยังอีกหลายตอน ทำไมไม่มีการลงต่อคะ...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...