ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 851

"แล้วก็เจ้า..." ฉางเล่อเหยียนชี้ไปที่ขาของฉินหยวนอี้: “ขาถูกคนทำร้ายจนหักและพิการ เจ้าก็เลยหันมาพึ่งข้า เจ้ายังคิดว่าตั้วเองเป็นผู้ชายอยู่หรือ? นี่คือสิ่งที่ผู้ชายควรทำงั้นเหรอ?”

“เกิดเรื่องขึ้น ทั้งหมดกลับเป็นความผิดของผู้หญิงอย่างข้า เจ้าไม่ผิด คนในตระกูลของเจ้าถูกหมด ข้าแค่ต้องการความยุติธรรมให้กับตัวเอง ข้าผิดหรือ? ข้าอยู่ในจวนของเจ้าข้าไม่เคยมีความสุขเลยแม้แต่วันเดียว และยังถูกไล่ให้ไปอยู่ในโรงไม้เป็นเวลาสามเดือน”

“ตอนนี้ข้ากำลังจะออกไปข้างนอกด้วยสภาพแบบนี้ แล้วเจ้าคิดว่าเจ้ายังจะได้รับสิ่งที่อยู่ในมือของนายผู้เฒ่าฉินอีกงั้นหรือ? "

เมื่อถูกเธอต่อว่า ใบหน้าของฉินหย่วนอี้ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำในทันที

ถ้าฟังจากที่พูดมา ดูเหมือนว่า...เธอจะเป็นผู้บริสุทธิ์จริงๆ

และนายท่านฉินเองก็ถูกคำพูดของฉางเล่อเหยียนทำรู้สึกอับอายเช่นกัน

แต่ฉินฮูหยินคิดแต่เรื่องธุรกิจและสมบัติ!

“ข้าจะไปอยู่เอง เล่อเหยียน เป็นแม่เองที่ทำผิดต่อเจ้า แม่รู้ว่าเด็กในท้องของเจ้า...นั่นคือสาเหตุที่แม่โกรธมากขนาดนั้น”

“เจ้าพูดถูกหมดทุกอย่าง แม่ดูแลเจ้าไม่ดีเอง มันเป็นความผิดของพวกเรา เจ้าจะออกไปแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด ข้าขอร้องเจ้าล่ะ "

ฉินฮูหยินขอร้องเธอ

ฉางเล่อเหยียนหันไปมองเซี่ยซาน: "เซี่ยซานไปหาแม่เล้า แล้วตามหาเซี่ยหลิง เซี่ยจวี๋และเซี่ยชวงกลับมา พวกเขาทั้งหมดถูกขายออกไป ถ้าหาพวกเขาเจอ จะต้องไถ่ตัวพวกเขาออกมาให้ได้"

“เพคะ!”

“เรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ของกระหม่อมเถอะ!” อิงเหลียนเดินไปข้างหน้า โค้งคำนับ แล้วหันหลังจะออกไป

อีผิงถิงกล่าวว่า: "พาคุณหนูฉางสองไปที่เรืองของฉินฮูหยิน"

แล้วฉางเล่อเหยียนก็ถูกพาไปที่เรือนของฉินฮูหยิน

เรือนของฉินฮูหยิน ถึงจะกล่าวได้ว่าเป็นเรือนที่ดีที่สุดในจวน

ด้านหลังลานซงจู๋มีบ่อน้ำพุร้อนขนาดใหญ่ ด้านหน้ามีสวนดอกไม้ ทางด้านซ้ายเป็นป่าไผ่ และด้านขวาเป็นสระบัว

ฉางเล่อเหยียนขาดสารอาหาร ดังนั้นอีผิงถิงจึงจัดอาหารเสริมเพื่อบำรุงครรภ์ จากนั้นจึงตรวจสภาพร่างกายการคลอดบุตรของฉางเล่อเหยียน

“เป็นอย่างไรบ้าง?” ฉางเล่อเหยียนถามอย่างกังวลเมื่อเห็นอีผิงถิงเก็บข้าวของเครื่องมือของเธอ

อีผิงถิงกล่าวว่า "เด็กมีรูปร่างค่อนข้างเล็ก แต่ยังแข็งแรงดี ต่อไปพวกเราจะช่วยคุณหนูฉางสองบำรุงให้กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม คุณหนูฉางสองทำใจให้สบายและดูแลเด็กในครรภ์ให้ดีเถิด"

“ขอบคุณหมอหญิงอี”

“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหม่อมฉันหรอก ถ้าคุณหนูต้องการขอบคุณ ก็ขอบคุณฮองเฮาเถิด ฮองเฮาเหนียงเหนียงเดินทางไปถึงตระกูลฉางด้วยพระองค์เอง” อีผิงถิงมองไปที่ฉางเล่อเหยียน ไม่อยากให้ฉางเล่อเหยียนปิดบังอะไรจากฮองเฮาอีกต่อไป และหวังว่าเธอจะสามารถบอกความจริงกับฮองเฮา : “คุณหนูฉางสอง คุณหนูแต่งงานเข้ามาในตระกูลฉิน เพราะคุณชายฉางต้องการแต่งงานกับองค์หญิงจริงๆหรือ?”

กู้เฉิงวั่งยกมือขึ้นเพื่อเกาหลังคอ จากนั้นยกมืออีกข้างขึ้นเพื่อเขียนว่า: ปกป้องเจ้า! "

แก้มของอีผิงถิงแดงเล็กน้อย และเธอก็พูดว่า: “มีทหารองครักษ์เหยี่ยวดำและองครักษ์ติดตามมาที่นี่ด้วย เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของข้า ข้าสบายดี นอกจากนี้คาถาของจื่ออียังทรงพลังมาก ขนาดที่ว่าเธอสามารถฆ่าทุกคนในจวนได้ด้วยมือเดียว”

กู้เฉิงวั่งตกตะลึงและไม่รู้จะตอบอย่างไร...

เธอไม่ต้องการเขาหรอกเหรอ?

“อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเจ้าตามข้ามาไกลขนาดนี้แล้ว งั้นก็เข้ามาข้างในเถอะ”

จู่ๆกู้เฉิงวั่งก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่อีผิงถิง ตอนนี้เธอได้เดินเข้าไปในห้องแล้ว

รอยยิ้มบนใบหน้าของเขากว้างขึ้นเล็กน้อย และเขาก็รีบเดินตามไป...

ในวังหลวง ตำหนักต้าหมิง

หรงเยี่ยให้ภาพวาดสองสามม้วนกับอ๋องเชิน

อ๋องเชินรับมันมาโดยไม่รู้ตัว แล้วถามด้วยท่าทางสับสนว่า: "นี่คืออะไร?"

“เป็นหญิงสาวที่จะถูกคัดให้มาเป็นพระชายาของเจ้าที่ไทเฮาได้คัดเลือกมาให้แล้ว ว่าจะเป็นบุคลิก นิสัย หรือภูมิหลังทางครอบครัวก็ล้วนแต่ไม่เลว เจ้าเลือกดูแล้วกัน!”