BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 9

"...!! " ผ้าแพรเบิกตาโพลงด้วยความตกใจกับคำพูดของเจ้านายหนุ่มตรงหน้า เขาจะมาทำอะไรในที่ทำงานแบบนี้ไม่ได้นะ

หมับ! มือหนาเลื่อนจากบานประตูมาเป็นจับสะโพกมนของคนตัวเล็กแทน

"อยากให้ฉันรับเธอเข้าทำงานที่นี่ไหม? " นาวินพูดอย่สงเหนือกว่าพร้อมกับเบียดร่างกายแนบชิดเข้ากับประตูห้องทำงานตัวเองมากกว่าเดิม

"คุณไม่แยกแยะเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานเลยนะคะ" ผ้าแพรเชิดหน้าตอบอีกคนอย่างไม่ยอมแพ้ก็เพราะเธอไม่ใช่ผ้าแพรคิดเดิมแล้วไง

"เพราะเธอทำให้ฉันทำงานทำการไม่ได้..."

"...รู้ไหมมันน่าหงุดหงิดขนาดไหน" ริมฝีปากหนาเค้นเสียงลอดไรฟันอย่างหงุดหงิด เขามัวแต่คิดถึงเรื่องเธอจนสมองมันแทบจะไม่เหลือพื้นที่ให้คิดงาน

"อย่าบอกนะว่าคุณติดใจเซ็กส์ในคืนนั้น..." ผ้าแพรยังคงเชิดหน้าถามคนตัวสูงตรงหน้าที่เป็นทั้งผู้ชายคนแรกของเธอและยังเป็นเจ้านายคนใหม่ของเธออีกต่างหาก

"เธอควรรักษาคำพูด..."

"...ด้วยการเป็นแฟนฉัน" นาวินยังคงพูดด้วยความไม่พอใจอยู่แบบนั้น ที่เธอทำท่าทางไม่ได้คิดอะไรแบบนี้

"ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้รักคุณ"

"..." คำพูดนิ่งเรียบของผ้าแพรมันทำให้คำพูดของเธอในคืนนั้นมันฉายเข้ามาในหัวเธออีกครั้ง

'จะเป็นแฟนฉันไหมคะ...'

'เธอจะเสียใจทีหลัง'

'ไม่ค่ะ ฉันจะไม่เสียใจ...'

'...ฉันชอบคุณ'

"หึ ผู้หญิงอย่างเธอนี่มันจริงๆ เลยนะ..." เสียงประชดของนาวินไม่ได้ทำให้ผ้าแพรคิดอะไรกับมัน แต่ประโยคถัดไปของเขาทำให้เธอขมวดคิ้วงุนงง แถมริมฝีปากหนาที่กำลังแสยะยิ้มอยู่นั้นมันทำให้เธอเสียวสันหลังหวาบ

"...งั้นก็ใช้ความหน้าตายของเธอทำให้ฉันพอใจ แล้วฉันจะรับเธอเข้าทำงาน"

กึก! มือหนากดล็อคประตูห้องทำงานก่อนจะโอบรัดเอวบางเข้ามาใกล้ตัว

"ฉันไม่ทำ..." ริมฝีปากบางพูดออกมาเสียงแข็งแต่ทว่านาวินกลับพูดแทรกขึ้นโดยที่เธอยังไม่ทันจะพูดจบ

"ไม่ทำก็ไม่มีสิทธิ์ออกไปเหมือนกัน..."

"...เก่งให้เหมือนวันที่ขอฉันมีเซ็กส์หน่อย" มือหนาบีบสะโพกหน้าเพราะตั้งใจจะแกล้งคนตัวเล็ก ท่าทีเธอมันทำให้เขาหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลา

"ฉันลืมมันไปแล้ว"

"ขอบคุณสำหรับสำหรับเซ็กส์เมื่อคืนนะคะ ฉันจะไม่ลืมมันเลย..." นาวินเอ่ยออกมาเสียงเรียบแต่ทว่าทำคนฟังใจเต้นไม่เป็นส่ำ มันเป็นประโยคที่เธอเขียนลงบนกระดาษทิ้งไว้ให้กับเขา

"..."

"สรุปเธอลืมมันไปแล้ว? " นาวินเลิกคิ้วถามร่างเล็กตรงหน้าว่าเขาจะจัดการกับเธอยังไง

"ค่ะ ลืมไปแล้ว มันก็แค่เซ็กส์..."

"งั้นก็จำวันนี้ให้ได้..." สิ้นเสียงของผ้าแพร นาวินก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

"...ฉันจะทำให้เธอลืมไม่ลงเลย"

จ๊วบบบบบบ~ ริมฝีปากหนาของนาวินกระแทกลงบนปากบางของผ้าแพรอย่างที่เธอไม่ได้ทันตั้งตัว มือหนาบีบเอวคนตัวเล็กอย่างแรงให้เธอเปิดปากออกเพื่อให้เขาแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในปากของเธอได้

"อื้อออออ~ อ่อยย...อุนอาอิน!! " มือบางพยายามดันหน้าอกของคนตัวสูงตรงหน้าที่กำลังทำอุกอาจเธออยู่อย่างที่เธอไม่ได้ยินยอม รสจูบของนาวินมันทำให้เรียวขาเล็กยืนไม่อยู่เหมือนครั้งแรกที่เธอจูบกับเขา

นาวินยืนขาตัวเองแทรกระหว่างกลางคนตัวเล็กไม่ให้เธอทรุดลงไปกับพื้นแต่ก็ยังคงตักตวงความหวานจากโพรงปากบางของเธอจนพอใจ

"เฮือกกก! " มือเล็กที่พยายามดันหน้าอกคนตัวสูงออกนั้นเป็นมาเป็นจับบ่าแกร่งแน่นเพื่อยึดตัวเอง

พรึ่บ! นาวินอุ้มร่างบางเดินมาที่โต๊ะทำงานตัวเองก่อนจะวางเธอลงบนโต๊ะแล้วแทรกไปยืนตรงกลาง