บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1055

บทที่ 1055 สนามประลองฝึกยุทธ์

บทที่ 1055 สนามประลองฝึกยุทธ์

เหลียงปิงวางป้ายคำสั่งวิญญาณยุทธ์ไว้ที่กลางฝ่ามือ ก่อนจะแย้มยิ้มบาง ๆ “ตั้งสมาธิอย่างลึกซึ้งและเพ่งญาณมหาเทวะอมตะของเจ้าเข้าไป ไม่ต้องตกใจเมื่อไปถึงดินแดนจักรพรรดิแห่งการต่อสู้ ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่นั่น”

นางกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมขณะถือป้ายคำสั่งวิญญาณยุทธ์ไว้ในมือ พริบตาต่อมา เสียงหึ่ง ๆ ของความผันผวนก็ดังขึ้น ก่อนที่นางจะตกอยู่ในสภาวะแปลกประหลาด เหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่าง และเข้าสู่ป้ายคำสั่งวิญญาณยุทธ์

เฉินซีตกตะลึงและคิดกับตัวเอง ไม่แปลกใจเลยที่นางเลือกห้องลับแห่งนี้ สถานะที่ที่แทบปราศจากการรับรู้ใด ๆ และมันอันตรายมากจริง ๆ

เฉินซีไม่ลังเลที่จะเพ่งญาณมหาเทวะอมตะเข้าไปในป้ายคำสั่งวิญญาณยุทธ์อย่างระมัดระวัง เช่นเดียวกับที่เหลียงปิงกำชับไว้

ทันใดนั้น เขารู้สึกว่าดวงวิญญาณพลันสั่นไหว รู้สึกราวกับถูกดูดเข้าไปในหลุมดำอันไร้ขอบเขต ทัศนวิสัยกลายเป็นสีดำ และเขาก็สูญเสียการรับรู้ทั้งหมด

โอม!

มีแสงสว่างวาบขึ้น

ร่างของเฉินซีปรากฏขึ้นใต้ท้องฟ้าที่ปลอดโปร่งและไร้เมฆ ในขณะที่สายลมพัดเอื่อย ๆ ภูมิประเทศทอดยาวสูงต่ำออกไปไกล ขณะที่ดอกไม้ป่าบานสะพรั่งในบริเวณใกล้เคียง ทำให้ทิวทัศน์นั้นงดงามยิ่ง

“อืม?”

เฉินซีตกตะลึงกับภาพตรงหน้า จากนั้นสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เขาได้กลิ่นหอมของดอกไม้ กลิ่นสดชื่นของพืชพรรณ และกลิ่นไอดินในอากาศ ทำให้เขาอดที่จะหยิบก้อนขึ้นมาจากพื้นไม่ได้ จากนั้นเขาชั่งน้ำหนักในมือ ก่อนที่จะสังเกตเห็นว่ามันไม่ต่างจากก้อนหินจริง ๆ

“หรือว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง?”

เฉินซีตกใจมาก เพราะเขาสามารถสัมผัสได้ถึงพลังของกฎที่หลั่งไหลในฟ้าดิน!

“ที่นี่คือดินแดนจักรพรรดิแห่งการต่อสู้ ซึ่งถูกสร้างขึ้นโดยจักรพรรดิแห่งการต่อสู้ในยุคบรรพกาล ทุกสิ่งที่นี่ล้วนมีอยู่จริง และมีเพียงเราเท่านั้นที่อยู่ที่นี่ในรูปแบบของจิตวิญญาณ” เสียงของเหลียงปิงที่เหมือนกับน้ำพุเย็นเฉียบดังก้องอยู่ในหูของเขา จากนั้นเฉินซีก็หันไปเห็นเหลียงปิงกำลังก้าวเท้าเข้ามา นางยิ้มขณะที่ชำเลืองมองก้อนหินในมือของเฉินซี ราวกับรู้ว่าเขาจะทำเช่นนี้

เฉินซีโยนก้อนหินออกไปอย่างไม่ใส่ใจ และถอนหายใจแผ่วเบา “ที่นี่น่าอัศจรรย์จริง ๆ”

“มีสถานที่ที่อัศจรรย์ยิ่งกว่านี้อีก มาเถิด นี่เป็นเพียงบริเวณรอบนอกของดินแดนจักรพรรดิแห่งการต่อสู้เท่านั้น” เหลียงปิงปัดกระสวยแสงเงินออกมาด้วยการสะบัดมือ มันกลายเป็นแสงสีเงินเจิดจ้าพร่างพราว จากนั้นก็สาดแสงดาวเย็นเยียบปกคลุมตัวนางและเฉินซี

ชู่ว!

พริบตาต่อมา ร่างของพวกเขาก็พุ่งทะยานผ่านท้องฟ้า

“ที่นี่สามารถใช้สมบัติอมตะได้ด้วยหรือ?” เฉินซีถามด้วยความประหลาดใจ

“สมบัติอมตะทั้งหมดที่มีระดับวิญญาณทมิฬเป็นอย่างน้อย สามารถนำมาที่นี่ได้” เหลียงปิงอธิบายด้วยรอยยิ้ม นางเข้าใจความรู้สึกของเฉินซีเป็นอย่างดี เพราะยามมาที่นี่ครั้งแรก ท่าทางของนางดูแย่ยิ่งกว่าเฉินซีเสียอีก

ในระหว่างทาง เฉินซีตั้งคำถามอยู่บ่อยครั้ง และเขาพอเข้าใจทุกอย่างคร่าว ๆ จากเหลียงปิง

อันที่จริง เขาไม่จำเป็นต้องสนใจเลยว่า พวกเขาจะอยู่ในรูปของวิญญาณหรือไม่ ขอแค่สถานที่นี้มีอยู่จริงก็พอ ทว่าข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือ มีเพียงผู้เยี่ยมยุทธ์ที่ได้รับการจัดอันดับในเทียบอันดับเซียนทะยานฟ้า และครอบครองป้ายคำสั่งวิญญาณยุทธ์ในมือเท่านั้น จึงจะสามารถเข้าสู่ดินแดนจักรพรรดิแห่งการต่อสู้ได้

ยิ่งไปกว่านั้น ตามที่เหลียงปิงกล่าวไว้ ดินแดนจักรพรรดิแห่งการต่อสู้ยังถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งถูกแบ่งให้กับผู้เยี่ยมยุทธ์ที่ได้รับการจัดอันดับในเทียบอันดับเซียนทะยานฟ้า และอีกส่วนหนึ่งสำหรับผู้เยี่ยมยุทธ์ในเทียบอันดับเซียนภาคพื้นทวีป

ทั้งสองส่วนนี้ เรียกว่าดินแดนจักรพรรดิแห่งการต่อสู้ระดับล่างและระดับสูง

ยิ่งไปกว่านั้น ดินแดนจักรพรรดิแห่งการต่อสู้ระดับล่างยังถูกแบ่งตามทวีปสี่พันเก้าร้อยแห่งของภพเซียน ผู้เยี่ยมยุทธ์ในเทียบอันดับเซียนภาคพื้นทวีปของทุกทวีปจะสามารถอยู่ภายในอาณาเขตของดินแดนจักรพรรดิแห่งการต่อสู้ที่เป็นทวีปของตนเท่านั้น

ตัวอย่างเช่น หลังจากเหลียงปิงและเฉินซีมาถึงดินแดนจักรพรรดิแห่งการต่อสู้ พวกเขาสามารถพบกับผู้เยี่ยมยุทธ์ในเทียบอันดับเซียนภาคพื้นทวีปแห่งทวีปทักษิณาได้เท่านั้น และไม่สามารถพบผู้เยี่ยมยุทธ์จากทวีปอื่น ๆ เหมือนที่พวกเขาทำได้ในโลกภายนอก

ในทางกลับกัน ผู้ที่สามารถเข้าสู่ดินแดนจักรพรรดิแห่งการต่อสู้ระดับสูง ย่อมเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ที่ได้รับการจัดอันดับในเทียบอันดับเซียนทะยานฟ้าในเวลานั้น และไม่มีข้อจำกัดระหว่างอาณาเขต ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถขัดเกลาตนเองได้อย่างอิสระ

หลังจากที่รู้เรื่องทั้งหมดนี้แล้ว เฉินซีก็ถามคำถามที่สำคัญที่สุด “ผู้คนสามารถตายที่นี่ได้หรือไม่?”

เหลียงปิงไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อย และตอบอย่างสบาย ๆ “พวกเขาตายได้ แต่พวกเขาจะไม่ตายจริง ๆ มันทำให้ดวงวิญญาณบาดเจ็บแทน แต่การบาดเจ็บสาหัสอาจส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะในโลกภายนอก”

เฉินซียิ้ม “เช่นนั้นก็ไม่เลวเลย”

เหลียงปิงกลับเตือนเขาอย่างจริงจังแทน “แต่เจ้าก็ยังต้องระวังตัว ไม่เคยมีผู้เยี่ยมยุทธ์ในประวัติศาสตร์ของดินแดนจักรพรรดิแห่งการต่อสู้ที่เสียชีวิตจากปราณหักเห หลังจากที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสในดวงวิญญาณ”

ขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน ก็ได้ยินคลื่นเสียงอึกทึกครึกโครมดังมาแว่ว ๆ

หลังจากนั้น เฉินซีก็เห็นแท่นขนาดมหึมาจำนวนมากลอยอยู่ในระยะไกล พวกมันเป็นสีดำสนิทเหมือนผืนดินที่ลอยอยู่กลางอากาศ ลอยสูงขึ้นไปทีละชั้น จนเต็มไปทั้งฟ้าดิน

แท่นสีดำสนิทแต่ละอันครอบคลุมพื้นที่กว่าสองพันห้าร้อยลี้ และสามารถมองเห็นร่างมากมายทะยานวูบวาบอยู่บนนั้น ซึ่งเมื่อมองจากระยะไกล ก็ดูเหมือนแมลงตัวเล็ก ๆ จำนวนมากกำลังโบยบินเหนือแท่นเหล่านี้