บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1063

บทที่ 1063 ไม่มีใครกล้าท้าประลอง

บทที่ 1063 ไม่มีใครกล้าท้าประลอง

ณ ชั้นที่ห้าของสนามประลอง

นี่คือสนามรบของผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนลึกลับขั้นต้น เมื่อเทียบกับสนามประลองในสี่ชั้นแรก สนามประลองของชั้นนี้มีจำนวนที่น้อยกว่ามาก สนามประลองทั้งแปดแห่งกระจัดกระจายอยู่โดยรอบ มีเพียงครึ่งหนึ่งเท่านั้นที่ผู้เยี่ยมยุทธ์กำลังต่อสู้กันอยู่ และสนามประลองอื่น ๆ อยู่ในสภาพว่างเปล่า

แม้แต่จำนวนผู้เยี่ยมยุทธ์ที่เฝ้าดูการต่อสู้ก็มีไม่กี่ร้อยคนเท่านั้น

เห็นได้ชัดว่ามีเพียงผู้เยี่ยมยุทธ์ที่อยู่ในหมื่นอันดับแรกของเทียบอันดับเซียนภาคพื้นทวีปเท่านั้นที่สามารถเข้าสู่ดินแดนจักรพรรดิแห่งการต่อสู้ และส่วนใหญ่ล้วนเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนสวรรค์ สำหรับผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนลึกลับกลับมีอยู่น้อยนิด

ประกอบกับข้อเท็จจริงที่ว่าที่นี่ไม่ใช่โลกแห่งความจริง จึงเป็นไปไม่ได้ที่ผู้เยี่ยมยุทธ์จะมาที่นี่ได้ทุกวัน

เฉินซีไม่ได้สังเกตการณ์ต่อสู้ของคนอื่นในครั้งนี้ แต่เลือกสนามประลองที่ว่างเปล่าแทน ก่อนที่จะนั่งขัดสมาธิบนพื้น และรออย่างเงียบงัน

ผ่านไปไม่นาน เขาก็สัมผัสได้ว่าบรรยากาศเริ่มเงียบลง ดูเหมือนผู้เยี่ยมยุทธ์คนอื่น ๆ จะไม่เต็มใจที่จะท้าประลองกับตน…

“เกิดอะไรขึ้น?”

“หรือขอบเขตเซียนสวรรค์ขั้นต้นอย่างข้านั้นไม่มีความสำคัญมากนัก?”

หลังเวลาผ่านไปราวหนึ่งก้านธูป ก็ยังมิมีผู้ใดแสดงท่าทีสนใจที่จะท้าประลอง เฉินซีจึงอดขมวดคิ้วไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าบนชั้นนี้ไม่ได้ขาดแคลนผู้เยี่ยมยุทธ์ และมักจะเห็นการต่อที่สู้ที่เพิ่งเริ่มต้นขึ้นหรือสิ้นสุดลงอยู่บ่อยครั้ง

แต่ก็ไม่มีใครมาท้าประลองเขาเลยสักคน!

“หรือว่าพวกเขาต้องการบีบให้ข้าเป็นฝ่ายท้าประลอง?” เฉินซีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนทันที จากนั้นเขาก็เดินไปตามสนามประลองอื่น

“ข้าต้องการท้าประลอง สหายเต๋าโปรดชี้แนะข้าด้วย”

ในไม่ช้า เฉินซีก็พบผู้เยี่ยมยุทธ์ที่กำลังรอการท้าประลองอยู่ และเพื่อความปลอดภัย เขาจึงทำการสำรวจก่อนจะพบว่าผู้เยี่ยมยุทธ์คนนี้ดูคล้ายจะอยู่ที่ขอบเซียนลึกลับขั้นต้นก่อนเอ่ยท้า

“ฮึ่ม!” ผู้เยี่ยมยุทธ์คนนี้เป็นชายร่างกายกำยำ ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อยเมื่อเห็นเฉินซี จากนั้นแค่นเสียงเย็น และไม่สนใจเฉินซีอีกต่อไป ซึ่งหมายความว่าเขาปฏิเสธ

เฉินซีถูจมูกของเขาและเย้ยหยันตัวเองในใจ “ดูเหมือนว่าผู้คนที่นี่จะดูแคลนผู้บ่มเพาะขอบเขตเซียนสวรรค์ขั้นต้นจริง ๆ”

เขาหันหลังและจากไป

“แม่นาง ข้าต้องการท้าประลองเจ้า”

“อย่าได้รบกวนข้า ข้าแค่อยากจะยืนอยู่ตรงนี้เงียบ ๆ และแสดงความงามของข้า!”

“…”

“สหายเต๋า ดูเหมือนว่าเจ้าจะรอมานานแล้ว เหตุใดเราไม่ประลองกันสักตั้ง?”

“ขออภัยด้วย จู่ ๆ ข้าก็ปวดท้องนิดหน่อย ข้าจะไปแล้ว ไว้คราวหน้าค่อยว่ากันใหม่”

“…”

“สหายเต๋า…”

“อ้อ ข้าลืมไปว่าข้ามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ ข้าขออภัยด้วยพี่ชาย เจ้าสามารถไปที่สนามประลองอื่นเพื่อหาคู่ต่อสู้เถอะ เราสามารถมาประลองกันได้เมื่อข้าว่าง แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้”

…

การชนเข้ากับกำแพงครั้งแล้วครั้งเล่า และการถูกปฏิเสธซ้ำ ๆ ทำให้สีหน้าของเฉินซีค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นมืดมน ในที่สุดเขาก็มั่นใจว่าคนเหล่านี้จงใจทำ และหาข้อแก้ตัวสารพัด เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะต่อสู้กับตน

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

เฉินซีขมวดคิ้ว ขณะที่กวาดสายตามองไปยังสนามประลองที่อยู่ใกล้เคียง

แน่นอน เมื่อเฉินซีพินิจอย่างระมัดระวัง เขาก็สังเกตเห็นว่า แม้ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนลึกลับเหล่านั้นจะกำลังต่อสู้หรือเฝ้าดูอยู่รอบข้าง แต่สายตาล้วนจ้องมองมาที่เฉินซีทั้งนั้น โดยที่ใบหน้าของพวกเขาแฝงด้วยท่าทีแปลกประหลาดอย่างสุดจะพรรณนา

เฉินซีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจมองหาผู้เยี่ยมยุทธ์คนอื่น เขาไม่ได้คิดที่จะท้าประลอง แต่ตั้งใจจะสอบถามว่าเกิดเหตุอะไรขึ้นกันแน่

เพราะเฉินซีมีเวลาไม่มากนัก และเขาไม่สามารถถูกปฏิเสธเช่นนี้ไปได้เรื่อย ๆ หากสิ่งนี้ยังคงดำเนินอีกต่อไป การมาถึงดินแดนจักรพรรดิแห่งการต่อสู้ของเขาก็จะสูญเปล่า

แต่ก่อนที่เฉินซีจะไปหาคนอื่น ก็มีคนมาหาเขาเสียก่อน

“อย่าได้สร้างปัญหา ไม่มีใครโง่พอที่จะต่อสู้กับเจ้าหรอก” นี่คือชายหนุ่มรูปงามในชุดคลุมสีเขียว มีคิ้วยาวจรดขมับ และเต็มไปด้วยจิตวิญญาณอันสูงส่ง

เฉินซีขมวดคิ้ว พลางจ้องมองไปที่ชายหนุ่มแปลกหน้า จากนั้นเขาก็รู้สึกตกตะลึง คนผู้นี้คือผู้เยี่ยมยุทธ์! พลังชีวิตในร่างกายของคนผู้นี้คลุมเครือ อีกทั้งยังเผยให้เห็นถึงกลิ่นอายอันลึกล้ำและสมบูรณ์แบบ ค่อนข้างคล้ายกับกลิ่นอายของเหลียงปิง

“อ้อ ข้าลืมแนะนำตัว ข้ากู่อวี่ถัง แม้ว่าข้าจะไม่ถือว่ามีชื่อเสียงมากนักในดินแดนจักรพรรดิแห่งการต่อสู้ แต่เจ้าก็คงเคยได้ยินชื่อข้ามาบ้าง” ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ และกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

กู่อวี่ถัง!

ในที่สุด เฉินซีก็เข้าใจ ปรากฏว่าอีกฝ่ายคือศิษย์ของตระกูลกู่ ซึ่งอยู่ในอันดับที่เก้าในเทียบอันดับเซียนภาคพื้นทวีป และเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนลึกลับขั้นสูง

สิ่งนี้ทำให้ดวงตาของเฉินซีหรี่ลง จากนั้นเขาก็กล่าวอย่างเฉยเมย “ข้าย่อมเคยได้ยินชื่อเสียงของสหายเต๋ากู่อยู่แล้ว แต่ข้าสงสัยว่าเจ้ามาหาข้าด้วยเหตุใด”