บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1084

บทที่ 1084 ร้อยวิธีฉกาจ

บทที่ 1084 ร้อยวิธีฉกาจ

เฉินซีกลายเป็นจุดสนใจ

แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะนับตั้งแต่เอาชนะเหลียงเจ๋อไปได้ เขาก็ตรวจสอบผังอักขระยันต์ที่อยู่ภายในง้าวจันทร์เสี้ยวน้ำแข็งอยู่หลายครั้ง

จริง ๆ แล้วผังอักขระยันต์ในนั้นไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาเลย ทั้งยังมาจากยันต์เทวะเซียงเถาเช่นกัน การจัดเรียงเรียบง่ายกว่ากระสวยแสงเงินของเหลียงปิงด้วยซ้ำ

แต่ส่วนที่ยากคือง้าวจันทร์เสี้ยวน้ำแข็งเป็นสมบัติอมตะคู่ที่ใช้เพื่อเสริมกันและกัน ไม่ใช่สมบัติที่นำมารวมกันให้เป็นชิ้นหนึ่งที่สมบูรณ์

หากเขาคิดอยากขัดเกลาเพิ่มอำนาจให้มัน ไม่เพียงแต่ต้องซ่อมแซมผังอักขระยันต์ในง้าวสั้น แต่ต้องให้ง้าวทั้งสองมีความเชื่อมโยงพิเศษกันด้วย

มีแต่วิธีนี้จึงจะสามารถดึงเอาพละกำลังที่แท้จริงของมันออกมาได้

ผังอักขระยันต์ซ่อมแซมง่าย ส่วนน่าปวดหัวคือการที่ต้องเชื่อมง้าวสั้นทั้งสองเข้าด้วยกันเพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่เข้าคู่กันได้ดีขึ้นมา

ก็เหมือนกับการหายใจเข้าออกประสานกัน ทำให้ง้าวจันทร์เสี้ยวน้ำแข็งสามารถปลดปล่อยพลังออกมาได้เต็มที่

ซึ่งเป็นปัญหาที่รับมือยากไม่น้อย

นับเป็นครั้งแรกที่เฉินซีเห็นอะไรแบบนี้ แต่ไม่นานในหัวก็นึกถึงกว่าร้อยวิธีฉกาจเพื่อรับมือกับปัญหานี้ขึ้นมาได้ แต่ละวิธีอาจกล่าวได้ว่าสมบูรณ์แบบ แต่ก็เน้นกันไปคนละอย่าง มีวิธีการที่แตกต่างกัน

เขาครุ่นคิดอยู่นานว่าจะมีวิธีใดที่สามารถดึงเอาพลังที่แท้จริงของง้าวออกมาได้ และทำให้เหลียงเจ๋อรู้สึกเหมือนอาวุธเป็นแขนขาในร่างกายไปพร้อมกัน เพื่อให้สามารถดึงพลังต่อสู้ของเจ้าตัวออกมาได้เต็มที่

…

บรรยากาศบนสนามต่อสู้เงียบสนิท

เมื่อเวลาผ่านไป สายตาคนตระกูลเหลียงก็เริ่มเผยแววกังวลยามมองเฉินซี ขนาดที่มีความสงสัยเจือปนอยู่ด้วยซ้ำ

“ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้หรอกนะ?”

“ไอ้หยา อำนาจของง้าวจันทร์เสี้ยวน้ำแข็งไม่ใช่ว่าจะขัดเกลากันง่าย ๆ มันเป็นสมบัติที่ส่งต่อกันมาในตระกูลเหลียงเรา กระทั่งบรรพบุรุษยังหาทางไม่ได้ เจ้าหนุ่มคนนั้นจะทำได้อย่างไร?”

“จะพูดอย่างนั้นก็ไม่ได้ เฉินซีมีความสามารถแน่นอน ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถชี้แนะเหลียงเฉียวและสอนวิธีขัดเกลาตะบองมังกรขดให้ได้ แต่สุดท้ายง้าวจันทร์เสี้ยวน้ำแข็งก็เป็นสมบัติที่พิเศษเกินไป”

ได้ยินเสียงพูดคุยดังมา ถึงแม้ว่าจะลดเสียงจนไม่ต่างจากการกระซิบ แต่ในบรรยากาศเงียบเชียบเช่นนี้ก็ยังได้ยินกันได้ทั่ว

เหลียงเจ๋อที่อยู่บนสนามก็ได้ยินเช่นกัน แต่ยังคงความสงบไว้ แสงประกายแห่งความหวังที่มองเฉินซีไม่หม่นแสงลงแม้แต่น้อย

เขาใช้ชีวิตอยู่อย่างขมขื่นมานานหลายปี กล่อมเกลาให้จิตใจเข้มแข็งแน่วแน่ยิ่ง แค่รอระยะสั้น ๆ เช่นนี้ทำไมจะทำไม่ได้?

ทว่า…

มันรู้สึกเหมือนต้องรอนานเป็นปีเสียจริง! เหลียงเจ๋อเอ่ยเยาะตนเองอยู่ในใจ ถึงเขาจะใจแข็งดั่งเหล็กกล้า แต่ก็อดรู้สึกตื่นเต้นกระวนกระวายเมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่อาจเปลี่ยนโชคชะตาของตนได้เช่นกัน

“เงียบ!” เหลียงปิงทนฟังเสียงกระซิบกระซาบไม่ไหว คิ้วงามขมวดเข้าหากันแล้วเอ่ยดุเสียงต่ำ

บรรยากาศจึงเงียบลงอีกครั้ง ทว่ายิ่งเวลาผ่านไป สายตาคนตระกูลเหลียงที่ใช้มองเฉินซีก็ยิ่งเย็นชามากขึ้น เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้สึกว่าเฉินซีคงไม่อาจทำได้สำเร็จ

ท่ามกลางความเงียบนั้น เฉินซีหลุดออกจากภวังค์ความคิด แล้วหยิบป้ายหยกออกมาบันทึกวิธีที่เขาคิดออก จากนั้นส่งให้เหลียงเจ๋อ “นี่คือวิธีที่ดีที่สุดที่ข้าคิดออก เจ้าเลือกมาหนึ่งอย่าง”

พูดจบทุกคนก็ตกตะลึง นี่เขา… ทำสำเร็จจริงหรือ?

ขนาดเหลียงเจ๋อที่มีจิตใจมั่นคงยังถึงขั้นตัวสั่นปากสั่น สีหน้านิ่งสงบเผยแววตื่นเต้นยินดีออกมาอย่างปิดไม่มิด

เขาสูดลมหายใจเข้าออกลึก ๆ หลายครั้งเมื่อมองป้ายหยกนั่น จากนั้นรับมันมาอย่างระมัดระวัง เหมือนกลัวว่ามันจะแตกสลาย เป็นภาพที่ดูน่าขันไม่น้อย

แต่ไม่มีใครกล้าหัวเราะออกมา เพราะหากพวกเขาเป็นเหลียงเจ๋อ คงได้ทำเรื่องน่าอับอายมากกว่านี้เป็นแน่ เพราะอย่างไรสำหรับเหลียงเจ๋อแล้ว นี่นับเป็นโอกาสที่สามารถเปลี่ยนชีวิตได้เลย!

ดังนั้นทุกสายตาจึงมาบรรจบที่เหลียงเจ๋อและป้ายหยกในมือ และเฝ้ารออย่างเงียบ ๆ

เหลียงเจ๋อย่อมรู้ดีว่าโอกาสเปลี่ยนแปลงชีวิตตนอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่พอได้โอกาสนั้นมาจริง ๆ เขากลับไม่อาจบังคับตัวเองให้มองมันได้!

เป็นความรู้สึกซับซ้อนอย่างยิ่ง คล้ายเวลาได้กลับบ้านหลังจากไม่ได้กลับมานานจะกลับเกิดความรู้สึกกลัวขึ้นมาเสียอย่างนั้น

แต่สุดท้ายเขาก็กัดฟันมองป้ายหยก พริบตาต่อมาก็เบิกตากว้าง ใบหน้าแปรเปลี่ยนไปหลากสี อารมณ์หลากหลายปรากฏอยู่บนใบหน้าทั้งดีใจ ทั้งขุ่นเคืองใจ ทั้งตกตะลึง ทั้งรู้สึกชื่นชม โล่งใจ และไม่อยากเชื่อสายตาตนไปพร้อมกัน…

อารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปนั้นคล้ายกระจกสีสะท้อนแสงหลากสีสัน เป็นภาพที่ดูมีชีวิตชีวายิ่ง หากใครไม่ได้เห็นด้วยตาตนคงไม่เชื่อว่าคนเราจะมีหลากหลายสีหน้าได้เช่นนั้น

ทุกคนรู้สึกคันอยู่ในใจยิบ ๆ และรู้สึกสงสัยยิ่ง

“ยังมีวิธีอยู่… สิบสามวิธีจริงหรือ?” เหลียงเจ๋อเอ่ยด้วยน้ำเสียงตกใจและสีหน้าตกตะลึง แต่อารมณ์ที่เด่นชัดที่สุดคือไม่รู้จะเลือกอะไรดี เพราะประเมินดูแล้วแต่ละวิธีล้วนสมบูรณ์แบบทั้งสิ้น ดังนั้นจึงตัดสินใจเลือกไม่ถูก!

เมื่อไร้สิ่งใด ก็อยากได้สิ่งนั้นมาเพื่อให้ไม่ต้องเสียใจภายหลัง แต่เมื่อสิ่งนั้นมาปรากฏมากกว่าหนึ่ง เจ้าตัวกลับเลือกไม่ถูก!