บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1152

บทที่ 1152 ช่วงเวลาสุดท้าย

บทที่ 1152 ช่วงเวลาสุดท้าย

บงกชครามบรรพกาลนั้นเขียวขจีมาก ลำต้นแกว่งไกวไปมา ใบทั้งเก้าพวยพุ่งด้วยอักขระศักดิ์สิทธิ์อยู่เป็นระลอก ๆ ยอดที่เป็นดอกตูมก็พร้อมผลิบาน ส่งกลิ่นหอมสดชื่นซึมซาบเข้าสู่ส่วนลึกของจิตวิญญาณและกระดูก ทำให้ผู้คนรู้สึกมึนเมา

เฉินซียืนอยู่ที่นั่นอย่างเหม่อลอย ถ้าไม่ใช่เพราะบงกชครามบรรพกาลและราชาวิญญาณหน้าศิลาที่ตกลงมาในระยะไกล เขาคงสงสัยว่าทุกสิ่งที่ได้ประสบนั้น เป็นเพียงความฝันหรือไม่?

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อตนจำอะไรเกี่ยวกับเสียงสูงอายุก่อนหน้านี้ไม่ได้เลย และดูเหมือนว่ามันจะถูกลบหายไปจากความทรงจำโดยสิ้นเชิง

สิ่งเดียวที่จำได้คือคำพูดจากเสียงนั่น

กล่าวอีกนัยหนึ่ง แม้ว่าเสียงสูงอายุจะดังขึ้นอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่สามารถแยกแยะตัวตนของบุคคลได้เลย

เฉินซีอดตกใจไม่ได้ เมื่อเผชิญกับความสามารถที่ไม่ธรรมดาซึ่งไม่อาจหยั่งรู้ได้ เพราะนับตั้งแต่เริ่มบ่มเพาะมาจนถึงตอนนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับบางสิ่งที่ลึกลับเช่นนี้

“เหมิงซิงเหอ!”

“ไม่ว่าข้าจะจำเสียงนี้ได้หรือไม่ แต่ต้องเป็นเหมิงซิงเหออย่างแน่นอน!”

เฉินซีพึมพำในใจก่อนที่จะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นละทิ้งความคิดฟุ้งซ่านทั้งหมด ชายหหนุ่มวางบงกชครามบรรพกาลไว้ในกล่องหยกอย่างระมัดระวัง ก่อนจะเก็บมันไป

เฉินซีเสียใจเล็กน้อย บงกชครามบรรพกาลนี้ได้ถูกถอนออกไปแล้ว ดังนั้นมันจึงไม่อาจเติบโตและเปลี่ยนแปลงได้อีกต่อไป เป็นเพียงสมุนไพรเซียนล้ำค่าเท่านั้น

แต่เท่านี้ก็พอใจมากแล้ว เพราะไม่เพียงได้รับแต้มดาราห้าพันแต้ม แต่ยังได้รับบงกชครามบรรพกาลโดยบังเอิญอีกด้วย อาจกล่าวได้ว่าเป็นที่น่าพอใจอย่างยิ่ง

ในช่วงเวลาต่อมา ความสนใจของเฉินซีก็พุ่งไปที่ศพของราชาวิญญาณหน้าศิลา ชายหนุ่มเดินไปข้างหน้าโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย และใช้ยันต์ศัสตราเพื่อรวบรวมเส้นเอ็น เลือด และส่วนอื่น ๆ ของราชาวิญญาณหน้าศิลา

มันคือสัตว์อสูรจักรวาลที่ทัดเทียมกับขอบเขตเซียนทองคำ ดังนั้นร่างกายจึงเต็มไปด้วยสมบัติล้ำค่า โดยเฉพาะเส้นเอ็นและกระดูก พวกมันเป็นวัตถุดิบเซียนระดับสูงสำหรับการขัดเกลาอุปกรณ์ และสามารถสกัดเป็นสมบัติอมตะระดับจักรวาลได้อีกด้วย

“วัตถุดิบเซียนเหล่านี้อาจสามารถแลกเปลี่ยนเป็นสมบัติอมตะระดับจักรวาลที่ดีได้ทีเดียว…”

เฉินซีถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อรวบรวมวัตถุดิบเซียนทั้งหมดในร่างกายของราชาวิญญาณหน้าศิลาเสร็จ ใบหน้าก็มีรอยยิ้มเล็ก ๆ แต่งแต้มมุมปากของชายหนุ่ม

หลังจากเข้าสู่แดนโลหิต เฉินซีได้ใช้วัตถุดิบเซียนทั้งหมดที่ตนครอบครองเพื่อจัดการกับราชาหางพิสุทธิ์และกองทัพของเขา แม้จะได้รับสมบัติอมตะจำนวนมากเมื่อทำการเก็บเกี่ยวสนามรบหลังจากการต่อสู้ แต่สมบัติอมตะเหล่านั้นส่วนใหญ่ถูกใช้เป็นลูกธนูเพื่อจัดการกับจั่วชิวอินและคนอื่น ๆ ชายหนุ่มจึงสูญเสียสมบัติไปมากมาย

ซึ่งอาจกล่าวได้ว่า กระเป๋าของเฉินซีแห้งไปหมดแล้ว ตอนนี้เขายากจนข้นแค้นอย่างยิ่ง แต่นับว่าโชคดี ด้วยวัตถุดิบเซียนที่รวบรวมมาจากราชาวิญญาณหน้าศิลา มันช่วยเติมเต็มความมั่งคั่งให้กระเป๋าอย่างมาก

และหากเพิ่มบงกชครามบรรพกาลเข้าไปด้วย มันอาจทำให้เขามีความมั่งคั่งเป็นพิเศษ เว้นแต่ตนจะเป็นคนโง่เขลา แลกเปลี่ยนบงกชครามบรรพกาลกับสิ่งอื่น

ท้ายที่สุด มันเป็นสมุนไพรเซียนที่ไม่มีใครเทียบได้ ซึ่งมีโอกาสได้มาโดยวาสนาเท่านั้น!

ปัจจัยสำคัญสี่ประการของการบ่มเพาะคือ ความมั่งคั่ง มิตรสหาย เคล็ดวิชา และสถานที่ ยิ่งการบ่มเพาะที่สูงขึ้นเท่าใด ความมั่งคั่งก็ยิ่งมีความสำคัญมากขึ้นเท่านั้น ตัวอย่างเช่น สมบัติอมตะ โอสถทิพย์ ศิลาอมตะ วัตถุดิบเซียน และอื่น ๆ เป็นต้น ทั้งหมดนี้อยู่ภายใต้คำว่า ‘ความมั่งคั่ง’

เมื่อเทียบกับความมั่งคั่ง คำว่า มิตรสหายนั้นสื่อถึงผู้อาวุโสที่ถ่ายทอดความรู้ สำหรับเคล็ดวิชานั้นสื่อถึงกุญแจสำคัญในการบ่มเพาะ สำหรับสถานที่ คือสถานที่ที่ใช้ในการปิดด่านบ่มเพาะ ซึ่งสำคัญน้อยที่สุด

ทั้งนี้การบ่มเพาะของเฉินซีได้บรรลุถึงขอบเขตเซียนลึกลับแล้ว หากเขายังไม่รู้วิธีบ่มเพาะ ก็คงเป็นเรื่องขบขันอย่างยิ่ง

สรุปได้ว่า ความมั่งคั่งเป็นสิ่งสำคัญที่สุดบนวิถีสู่ความเป็นเซียน มิฉะนั้น คำว่าความมั่งคั่งคงไม่ถูกวางไว้ที่ด้านบนสุดของสี่ประการนี้

“โอ้! ปราณเต๋าที่บริสุทธิ์ภายในสระนั้นยังไม่หายไป!”

สายตาของเฉินซีเหลือบไปเห็นอย่างไม่ได้ตั้งใจ และสังเกตเห็นว่าคลื่นหยกกำลังกระเพื่อมอยู่ในสระน้ำ ของเหลวใสก่อตัวขึ้นจากปราณบริสุทธิ์ของมหาเต๋า และมันน่าอัศจรรย์เป็นอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากบงกชครามบรรพกาลทั้งสามสิบหกดอกถูกถอนออกไปจากสระน้ำ ปราณบริสุทธิ์ของมหาเต๋าภายในสระน้ำจึงระเหยและหายไปอย่างรวดเร็ว

หากยังคงดำเนินต่อไปในความเร็วเช่นนี้ อีกไม่นานนัก ปราณบริสุทธิ์ของมหาเต๋าก็คงจะระเหยไปจนหมด จนสระน้ำแห้งเหือด

เวลาต่อมา เฉินซีได้ตรวจสอบบริเวณโดยรอบ และสังเกตเห็นว่าไม่มีอันตรายใด ๆ ชายหนุ่มตัดสินใจกระโดดลงไปในสระน้ำโดยไม่ลังเล จากนั้นก็เริ่มทำสมาธิ

ปราณบริสุทธิ์ของมหาเต๋าภายในสระนั้นหนาแน่นยิ่ง น่าเสียดายที่เมื่อสัมผัสกับอากาศ มันจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย และแม้แต่สมบัติอมตะก็ไม่สามารถเก็บรวบรวมมันได้

เฉินซีทำได้เพียงใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด พยายามอย่างเต็มที่ เพื่อดูดซับให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียของขวัญที่สวรรค์ประทานมาให้ และไม่ให้มันสูญเสียไปโดยเปล่าประโยชน์

โอม~

มวลกระแสปราณบริสุทธิ์ของมหาเต๋า ได้แปรเปลี่ยนเป็นกระแสน้ำถาโถมเข้าสู่ร่างกาย และขดตัวอยู่รอบ ๆ เหมือนธารน้ำใสกระจ่างจำนวนมาก พวกมันชำระล้างจิตวิญญาณ และทำให้วิญญาณปฐพีแข็งแกร่งขึ้น มันช่างลึกล้ำอย่างถึงที่สุด

…

จัตุรัสที่ตั้งอยู่เบื้องหน้าของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า ถูกปกคลุมไปด้วยเสียงเซ็งแซ่