บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1218

บทที่ 1218 ล่าถอยด้วยหนึ่งการโจมตี

บทที่ 1218 ล่าถอยด้วยหนึ่งการโจมตี

หลังจากเฉินซีเอ่ยคำ สีหน้าของพวกหลิวเจ๋อเฟิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ไม่มีใครคาดคิดว่าคนผู้นี้จะลงมือทันที หวงเทียนหู่ไม่ทันระวังจึงกระเด็นออกไปภายในการโจมตีเดียว จนกระอักโลหิต และส่งเสียงคร่ำครวญ

ตั้งแต่ต้นจนจบ พวกเขาไม่มีเวลาแม้แต่จะหยุดยั้งเพื่อให้การช่วยเหลือ

“ชนะจากการลอบโจมตี มันน่าโอ้อวดตรงไหน พฤติกรรมอันน่ารังเกียจของเจ้ามันมากเกินไปแล้ว!” ศิษย์อาวุโสหน้าตาบึ้งตึงด้วยโทสะขณะตะโกนเสียงดัง ปราณเซียนพิสุทธิ์ในร่างแผดเสียงคำรามก่อนจะถูกซัดออกไป

ครืน!

หมัดนี้เต็มไปด้วยพลังของตราศักดิ์สิทธิ์อสนีอัคคี มันคลุ้มคลั่งประหนึ่งเปลวเพลิงและวูบไหวดุจสายฟ้า พลังของมันน่าหวาดกลัวถึงขีดสุด

“น่ารังเกียจ? เจ้ามีคุณสมบัติมาพูดเรื่องน่ารังเกียจกับข้าด้วยหรือ? ไปให้พ้น!”

สายตาของเฉินซีเย็นชาไม่ต่างจากน้ำแข็งขณะสะบัดแขนเสื้ออย่างรุนแรง ปราณเซียนพิสุทธิ์อันน่าตกตะลึงพุ่งออกไปราวกับคลื่นที่ซัดสาด มันปกคลุมไปด้วยพลังอันไร้ขอบเขตก่อนจะสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

ปัง!

การปะทะอันน่าสะพรึงของปราณเซียนพิสุทธิ์กวาดไปพร้อมกับเสียงแผ่นดินสั่นสะเทือน ทันใดนั้นใบหน้าของศิษย์อาวุโสผู้ทำการโจมตีกลับซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว เขาเพียงรู้สึกถึงพลังมหาศาลที่ถาโถมเข้ามาประหนึ่งค้อนยักษ์ทุบฝ่ามือ

เพียงพริบตา นิ้วทั้งห้าบนฝ่ามืองอไปข้างหลัง มันบิดเบี้ยวจนผิดรูป ตามมาด้วยง่ามมือที่แตกออกจนโลหิตกระเซ็น

ทั่วร่างถูกพลังซัดจนกระเด็นออกนอกห้องโถงใหญ่ กระแทกดังตุบ แล้วกลิ้งเป็นลูกบอลไม่ต่างกับหวงเทียนหู่ผู้ลอยออกมาก่อนหน้านี้

ด้วยการโจมตีซึ่งหน้าอย่างรุนแรง ทำให้เขามีชะตาเดียวกับหวงเทียนหู่!

“เป็นไปได้อย่างไร!?”

ศิษย์อาวุโสที่เหลือตกตะลึง เพียงพริบตา อีกฝ่ายเอาชนะผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนทองคำไปสองคน ด้วยพละกำลังเช่นนี้ แม้แต่ตัวตนระดับสูงในหมู่พวกเขาที่อยู่ฝ่ายนอก ก็มีไม่มากที่สามารถทำได้ นับประสาอะไรกับศิษย์ใหม่ผู้เพิ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนทองคำ?

เขาทำได้อย่างไร?

ในยามนี้ ฝูงชนกำลังเฝ้าดูด้วยความตื่นเต้นอยู่นอกห้องโถงใหญ่ก็ตื่นตะลึงจนตกอยู่ในความโกลาหล พวกเขาไม่คาดคิดว่าเฉินซีผู้เพิ่งเลื่อนขั้นสู่ขอบเขตเซียนทองคำจะสามารถระเบิดพลังต่อสู้ที่น่าหวั่นเกรงเช่นนั้นออกมาได้

“พวกข้ามาที่นี่เพื่อท้าทาย ขืนยังทำตัวหยาบคายเช่นนี้อีก อย่าโทษพวกข้าที่ลงมือพร้อมกัน”

ท่ามกลางความโกลาหล สายตาของหลิวเจ๋อเฟิงประหนึ่งสายฟ้าขณะจ้องมองเฉินซีอย่างเย็นชา

“หยาบคาย? การมาที่ประตูแล้วปิดกั้นอาณาเขตของพันธมิตรดารานับว่าหยาบคายหรือไม่?” เฉินซีเอ่ยอย่างไร้อารมณ์

หลิวเจ๋อเฟิงสูดหายใจเข้าก่อนโบกมือแล้วเอ่ยคำ “ได้! พวกข้าจะรอเจ้าอยู่นอกห้องโถงใหญ่!”

สิ้นคำ เขาหันหลังแล้วจากไป

สหายของเขาเห็นดังนี้ก็อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง สุดท้ายก็เดินตามออกจากห้องโถงใหญ่ไป

…

“เฉินซี!”

พวกเหลียงเริ่นเห็นดังนี้ก็รีบเข้ามาล้อมชายหนุ่มทันที

“ทุกท่าน ปลอดภัยดีหรือไม่?”

เฉินซีมองผู้คนรอบข้าง สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ไม่มีความขุ่นเคืองแม้แต่น้อย

ด้วยเหตุนี้เฉินซีจึงรู้สึกตื้นตัน และอดที่จะรู้สึกละอายใจไม่ได้ ถึงอย่างไรในฐานะผู้นำของพันธมิตรดารา ทว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขามาห้องโถงหลักของพันธมิตรดาราเพื่อพบปะเหล่าสมาชิก

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เรียกได้ว่าพวกเขาติดร่างแหมาด้วย

“ปลอดภัยดี ถึงสารเลวพวกนั้นจะหยิ่งผยอง แต่พวกมันก็ไม่กล้าลงมือกับพวกข้าอย่างไร้ยางอายหรอก”

เหลียงเริ่นยิ้ม ดวงตายังคงมีร่องรอยของความตกตะลึง การโจมตีของเฉินซีก่อนหน้านี้ทำให้ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนทองคำสองคนได้รับบาดเจ็บ เทียบกับเมื่อหนึ่งปีก่อน พละกำลังของอีกฝ่ายเกิดการเปลี่ยนแปลงสะเทือนปฐพี ไม่อาจนำมาเปรียบเทียบได้

“ขอโทษด้วย ในฐานะสมาชิกของพันธมิตรดารา ข้ากลับไม่เคยมีส่วนร่วม เป็นเพราะไม่คิดให้รอบคอบถึงทำให้ทุกท่านต้องทนทุกข์กับความอัปยศเช่นนี้”

เฉินซีสูดหายใจเข้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ก่อนจะประสานมือขอโทษสมาชิกของพันธมิตรดาราตรงหน้า

“ฮ่า ๆ พี่เฉินซีพูดเรื่องอะไรน่ะ อาซิ่วเคยบอกว่าเจ้าคือกระดูกสันหลังของพันธมิตรดารา เป็นผู้ถือหางเสือเรือ ด้วยความสามารถของเจ้าจึงสามารถนำพาพวกเราให้เติบโต และแข็งแกร่งมากขึ้นได้!”

“ใช่แล้ว พี่เฉินซี พวกข้าเห็นสถานการณ์ของเจ้าแล้ว หลังจากใคร่ครวญอย่างละเอียดถึงได้เข้าร่วมพันธมิตรดารา เจ้าต้องเลิกมองพวกเราเป็นคนนอกเสียที”

“พูดถึงเรื่องนี้ พวกข้ายังอ่อนแอเกินไป ดังนั้นพี่เฉินซีจึงต้องลงมือด้วยตัวเอง แต่เจ้าไม่ต้องกังวล พวกข้าเพิ่งเข้าสำนักมา ขอเพียงมีเวลาก็จะแข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน ศิษย์อาวุโสเหล่านั้นก็แค่อยู่มานานกว่าเล็กน้อย หาได้มีอะไรพิเศษไม่!”

สมาชิกพันธมิตรดาราหลายคนเอ่ยคำ พวกเขาสามารถเข้าสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า ผ่านการทดสอบหลายชั้น กลายเป็นบุคคลโดดเด่นผู้มีความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่และเกิดมาพร้อมกับศักดิ์ศรี แต่ยามปฏิบัติต่อเฉินซี พวกเขาต่างสะกดความเย่อหยิ่งเอาไว้ ไม่เพียงเท่านั้น สายตาที่จ้องมองอีกฝ่ายยังเต็มไปด้วยความคลั่งไคล้และนับถือ