บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1217

บทที่ 1217 การตอบโต้ที่เหนือกว่า

บทที่ 1217 การตอบโต้ที่เหนือกว่า

ฟิ้ว!

พื้นที่โดยรอบราวกับภาพตัด ขณะที่ร่างของเฉินซีเคลื่อนที่ผ่านมัน สิ่งนี้คือการเคลื่อนย้ายมิติ ซึ่งเป็นความสามารถของขอบเขตเซียนทองคำ

การที่เฉินซีเป็นผู้ถือครองตราศักดิ์สิทธิ์ห้วงมิติ ส่งผลให้พื้นที่มิติในชั้นต่าง ๆ รอบตัวกลายเป็นเหมือนวัตถุซึ่งสามารถจับต้องได้ ชายหนุ่มจึงสามารถเคลื่อนไหวภายในนั้นได้อย่างง่ายดายราวกับกระแทกหมัดลงบนผิวน้ำ

เมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ร่างสูงสง่าก็หยุดอยู่ที่ลานด้านนอก

ในตอนนี้ เฉินซีไม่มีอารมณ์จะชื่นชมทิวทัศน์อันงดงามราวสวรรค์เหล่านั้น สายตาเหี้ยมเกรียมประหนึ่งเปลวไฟแผดผลาญ ในพริบตา แสงแปลบปลาบก็สว่างออกมาจากกายดุจระเบิดไฟ

หลิวเจ๋อเฟิง! หากเจ้าคิดว่าเหตุการณ์ที่ฝ่ายบำเพ็ญเต๋าในวันนั้นข้าทำให้เจ้าเสียหน้าแล้ว คราวนี้ข้าจะทำให้รู้สึกยิ่งกว่าอัปยศเสียอีก!

…

ณ เบื้องหน้าโบราณสถานฝ่ายนอก

ตอนนั้นเอง คนจำนวนมากกำลังรวมตัวกันอยู่ที่จัตุรัสกว้างใหญ่ นิ้วของพวกเขาชี้ไปยังอาคารโบราณหลังนั้นเพียงจุดเดียว

“ศิษย์พี่หลิวเจ๋อเฟิงดูดุดันนัก คงตั้งใจจะล้างอายให้กับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้นแน่”

“ถือเสียว่ามีละครฉากใหญ่ให้ชมก็แล้วกัน เฉินซีน่ะอวดดีเกินไปไม่รู้จักถ่อมตน เพราะแบบนี้เขาก็เลยทำให้ศิษย์อาวุโสทั้งหลายไม่พอใจมานานแล้ว”

“ใช่แล้ว ตั้งแต่ที่เฉินซีเข้ามาในสำนักศึกษาของเรา เขาก็เอาแต่ก่อเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน ต้นไม้ใหญ่ที่ไม่รู้จักลู่ตามลมไม่นานก็ต้องหักโค่นลงสักวัน ไม่เพียงเท่านั้น เขายังเป็นศิษย์ใหม่ที่ไร้กองกำลังใดหนุนหลัง การก่อตั้งพันธมิตรดาราขึ้นมานี่มันไม่ดูหยิ่งยโสเกินไปหน่อยหรือ? บางทีการสั่งสอนให้ตระหนักถึงความโง่งมของตัวเองก็คงไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสักเท่าไร”

“เหอะ! คนที่ไม่มีกำลังหนุนหลังไม่มีสิทธิสร้างพันธมิตรอย่างนั้นหรือ? ศิษย์ใหม่จะต้องยอมอดทนอดกลั้น และอ่อนน้อมยอมคนอย่างนั้นหรือ? นี่มันตรรกะบ้าอันใดกัน? ในสายตาข้า พวกเจ้าก็แค่ริษยาเฉินซีเท่านั้นแหละ!”

เสียงสนทนาดังขึ้นเป็นระยะ ๆ แม้ว่าพวกเขาจะถกเถียงกันอย่างดุเดือด ทว่าสายตาหาได้ละจากอาคารหลังนั้น ราวกับกลัวว่าตนจะพลาดรายละเอียดสำคัญบางอย่างไป

ขณะเดียวกันนั้นเอง ภายในห้องโถงใหญ่ก็เต็มไปด้วยคลื่นเสียงสนทนาอันอื้ออึงไม่ต่างกัน พวกมันพวยพุ่งไปด้วยแรงโทสะอันยากระงับ

พวกเขาเป็นสมาชิกของพันธมิตรดาราจำนวนสิบกว่าคน ตอนนี้กำลังมองไปทางด้านหน้าห้องโถงด้วยความโกรธเกรี้ยว เนื่องจากมีคนจำนวนมากกำลังยืนยิ้มหยันให้พวกตน

คนเหล่านั้นยืนกอดอกด้วยสีหน้าไร้ปรานี ดูเหมือนพวกเขากำลังใช้สายตาเหยียบย่ำอีกฝ่ายให้จมดิน ร่างกายเต็มไปด้วยรัศมีน่าเกรงขามอย่างน่าเหลือเชื่อ เนื่องจากพวกเขาทั้งหมดอยู่ในขอบเขตเซียนทองคำ

ผู้นำของกลุ่มดังกล่าวคือ หลิวเจ๋อเฟิง ชายผู้ครองอันดับแปดบนเทียบอันดับทองคำมวลสวรรค์

เห็นได้ชัดว่าไม่มีทางที่กลุ่มพันธมิตรดาราจะต้านทานกลุ่มคนเหล่านี้ได้

เหลียงเริ่นกับกู่เยวหมิงยืนเคียงกันที่ด้านหน้าของกลุ่มพันธมิตรดารา ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธขึ้ง ด้วยคนเหล่านั้นปิดกั้นทางเข้าออกมาตั้งแต่เช้าตรู่

จริงอยู่ที่พวกเขาสามารถฝึกฝนภายในห้องโถงนี้ต่อไปได้ ทว่าความรู้สึกของการถูกยั่วยุซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ไม่ใช่สิ่งที่จะอดทนอดกลั้นไปได้ตลอด ในตอนนี้ พวกเขารู้สึกราวกับว่าตนเองเป็นผู้ร้ายที่ถูกคุมขังอย่างไรอย่างนั้น

“ไอ้พวกนี้ชักจะเกินไปแล้วนะ! หากไม่ใช่เพราะองค์หญิงน้อยอาซิ่วออกไปบ่มเพาะนอกสำนักศึกษากับอาจารย์ของนาง พวกเขาก็คงไม่กล้าเข้ามาหาเรื่องเช่นนี้!” เหลียงเริ่นกัดฟันพยายามระงับอารมณ์

ที่นี่คือสถานที่รวมตัวของพันธมิตรดารา อาซิ่วให้พวกเขาเช่าในราคาแต้มดาราสามแสนดวงต่อปี มันถูกจัดเตรียมไว้เป็นพิเศษเพื่อให้สมาชิกของพันธมิตรดาราพบปะกัน ทว่าตอนนี้ หลิวเจ๋อเฟิงและคนอื่น ๆ กลับมาสร้างปัญหาก่อกวนถึงถิ่น แล้วอย่างนี้จะไม่ให้โกรธได้อย่างไร

ไม่ใช่เพียงเหลียงเริ่นและกู่เยวหมิงเท่านั้น แต่สมาชิกคนอื่น ๆ ของพันธมิตรดาราต่างก็เดือดดาลไม่ต่างกัน พวกเขาล้วนเป็นยอดฝีมือที่โดดเด่นในบรรดาศิษย์ใหม่ จริงอยู่ที่ไม่อาจเทียบกับเฉินซี เจิ่นลู่ หรือพวกตัวประหลาดอื่น ๆ ได้ ทว่าก็จัดเป็นศิษย์ใหม่อันดับต้น ๆ เช่นเดียวกัน การกระทำของหลิวเจ๋อเฟิงจึงถือเป็นการหยามหน้าไม่น้อย

ถึงกระนั้น แม้ว่าหลิวเจ๋อเฟิงและพวกจะทำให้พวกเขารู้สึกกดดันอย่างมาก ทว่าจนถึงตอนนี้กลับไม่มีใครสักคนที่ยอมจำนน ด้วยรู้ดีว่าหากทำเช่นนั้น ไอ้สารเลวเหล่านี้ก็คงมิวายโพนทะนาว่าพันธมิตรดาราเกรงกลัวพวกมันอย่างเหลือล้น

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เกียรติภูมิถือเป็นสิ่งที่จำต้องสงวนรักษายิ่ง

ความกดดันที่เกิดขึ้นเหล่านี้ ทำให้พวกเขาเริ่มรวมกลุ่มกันอย่างแน่นหนา หัวใจประสานเป็นหนึ่งเดียวแข็งแกร่งไม่ต่างจากกำแพงสูงชัน พวกเขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคนเหล่านี้จะบีบคั้นกันจนถึงเมื่อไร

“อีกสามเค่อก็จะถึงเวลาแล้ว หากพวกเจ้ายังไม่ส่งตัวแทนออกมาประลอง ก็อย่าได้ถือโทษหากพวกข้าจะโจมตีพวกเจ้าทุกคน!” ตอนนั้นเอง ชายรูปร่างอ้วนท้วนที่ยืนอยู่ข้างกายหลิวเจ๋อเฟิงก็เย้ยหยันผ่านเสียงหัวเราะ

“โอหัง!” เสียงเกรี้ยวกราดของสมาชิกพันธมิตรดาราดังขึ้น

“โอ้ เหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งเค่อ เมื่อถึงตอนนั้น พวกเจ้าจะได้เห็นว่าข้า หวงเทียนหู่จะทำตามที่ได้พูดไว้หรือไม่” ชายเจ้าเนื้อผู้นั้นหาได้แยแสต่อท่าทางของสมาชิกพันธมิตรดารา เขายังคงยิ้มไปพูดไปเสียงเนิบช้า

“พี่เหลียงเริ่น มันเป็นความผิดของข้าเอง ข้าทำให้ทุกคนต้องผิดหวังแล้ว หากไม่ใช่เพราะข้าไม่รู้จักอดทนอดกลั้น และคล้อยตามไปกับคำยั่วยุของคนเหล่านั้น ทุกคนก็คงไม่ต้องมาติดร่างแหไปด้วยเช่นนี้” ชายหนุ่มรูปร่างกำยำพูดขึ้นด้วยความละอายใจ เขาก้าวไปเบื้องหน้าด้วยสีหน้าที่จริงจังก่อนจะพูดขึ้น “ข้าจะรับผลที่ตามมาเอง!”