บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1245

บทที่ 1245 ปัญหามาเยือนถึงที่

บทที่ 1245 ปัญหามาเยือนถึงที่

ข้อจำกัดลึกลับทั้งเก้าถูกเปิดใช้งาน และพวกมันเป็นเหมือนม่านแสงที่เผยให้เห็นฉากภายในพระราชวังทั้งเก้า

“นี่คือฉากภายในวังนพเก้าหม้อกลั่น ทุก ๆ แห่งจะมีหม้อกลั่นสัมฤทธิ์โบราณตั้งอยู่ภายใน และด้วยเหตุนี้มันจึงทำให้วังทั้งเก้าแห่งนี้สามารถยืนหยัดจวบจนปัจจุบันภายในทะเลสาบกาลอวกาศแห่งนี้”

หม้อใบจิ๋วอธิบายอย่างรวดเร็ว “ข้าจะใช้พลังของข้อจำกัดในทะเลสาบกาลอวกาศแห่งนี้ เพื่อเอาหม้อกลั่นทั้งเก้าใบออกมา เจ้าต้องคอยคุ้มกันข้าและห้ามไม่ให้ผู้ใดรบกวนข้าเป็นอันขาด เพราะด้วยความแข็งแกร่งในตอนนี้ ข้าสามารถเปิดใช้งานข้อจำกัดดังกล่าวได้เพียงครั้งเดียว และนี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเรา!”

เฉินซีรู้สึกตกตะลึง และกำลังจะพยักหน้าเห็นด้วย แต่สายตาเหลือบไปเห็นภาพที่ควบแน่นอยู่ภายในม่านแสงแห่งหนึ่ง นั่นคือจี้เซวียนปิง จ้าวเมิ่งหลี และเจิ่นลู่กำลังถูกปิดล้อม และอยู่ในตำแหน่งอันตราย!

“ผู้อาวุโส โปรดรอก่อน!” เฉินซีโพล่งออกไปทันที แววตาเต็มไปด้วยแสงเยียบเย็น

“เจ้าตั้งใจจะช่วยพวกเขาหรือ? แต่เราเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว!” หม้อใบจิ๋วดูเหมือนจะไม่พอใจเล็กน้อย

“จี้เซวียนปิงและจ้าวเมิ่งหลีต่างก็เคยช่วยข้า ข้าทนดูพวกเขาตายไม่ได้” เฉินซีกล่าวอย่างเสียใจ แต่ท่าทางหนักแน่นดั่งขุนเขา

“ไปเถิด เจ้ามีเวลาแค่หนึ่งถ้วยชา มิฉะนั้น… มรดกของหม้อกลั่นทั้งเก้าจะสูญหายไปตลอดกาล” หม้อใบจิ๋วเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่มันจะตกลงตามการตัดสินใจอันแน่วแน่ของเฉินซี

“ผู้อาวุโส โปรดอย่าได้กังวล เวลาแค่นั้นก็เพียงพอที่จะจัดการกับไอ้สารเลวพวกนั้นแล้ว!” เฉินซีถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก เมื่อได้ยินการยินยอมของหม้อใบจิ๋ว ทำให้ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจและหยิ่งทระนง

การบ่มเพาะที่ขอบเขตเซียนทองคำขั้นต้นก่อนที่จะเข้าสู่ห้องโถงนี้ แต่ตอนนี้เขาได้ทะลวงขอบเขตอีกครั้ง และพลังต่อสู้จึงเปลี่ยนไปอย่างมาก ยิ่งกว่านั้น ยังมีสมบัติล้ำค่าอย่างแผนภาพหยินหยางโกลาหล ดังนั้นยังจะต้องกลัวสิ่งใดอีก

เพราะอย่างไร เขาก็เคยเผชิญหน้ากับศิษย์ของทั้งสามสำนักด้วยตัวคนเดียว ก่อนจะผ่านสะพานสู่ห้วงลึก!

…

“เกรงว่าเจ้าอาจต้องจัดการกับปัญหาอีกเล็กน้อยเสียก่อน” ในขณะที่เฉินซีกำลังจะจากไป หม้อใบจิ๋วก็กล่าวขึ้นมาทันที

สิ้นเสียงของหม้อใบจิ๋ว เสียงคลื่นอากาศที่ถูกฉีกกระชากก็ดังก้องมาจากที่ไกลโพ้น

“เร็วเข้า! เราต้องใช้เวลาของเราให้คุ้มค่าที่สุด เพื่อค้นหอห้องโถงนี้และคว้าสมบัติของที่นี่ก่อนที่คนอื่นจะมาถึง!”

“โอ้ ดูเหมือนว่าแสงศักดิ์สิทธิ์จะพวยพุ่งออกมาจากที่นั่น!”

“มีคนอยู่ตรงนั้น! เฉินซีหรือ?”

“คนผู้นี้ยังไม่ตายจริง ๆ!”

เสียงอึกทึกครึกโครมนี้ คือกลุ่มคนที่ฉีกทะยานผ่านท้องฟ้าเข้ามา น่าแปลกที่พวกเขาคือจั่วชิวจวิน อ๋าวจ้านเป่ย และศิษย์อีกสองสามคนจาก สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า

พวกเขาทั้งหมดตกตะลึงเมื่อเห็นเฉินซี แต่สายตากลับถูกดึงดูดอย่างรวดเร็วโดยแท่นบวงสรวง และข้อจำกัดลึกลับทั้งเก้าที่เปล่งรัศมีแห่งสวรรค์

“เป็นไปได้หรือไม่ว่า นี่คือมรดกที่แท้จริงของผู้ยิ่งใหญ่คนนั้น” หนึ่งในนั้นกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือและสายตาที่ลุกโชน พวกเขาเคยค้นหาวังมาก่อนหน้านี้ แต่กลับพบสมบัติเพียงเล็กน้อยเท่านั้น จึงอดไม่ได้ที่จะกังวลว่า มรดกที่แท้จริงภายในสุสานจะถูกผู้อื่นแย่งชิงไปจนสิ้น

แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขายังมีโอกาส!

“เฉินซี ครั้งนี้เจ้าทำได้ดีจริง ๆ ส่งแผนภาพหยินหยางโกลาหลกลับมาให้เราเดี๋ยวนี้ แล้วจะยกโทษให้กับการกระทำผิดในอดีตของเจ้า”

“ใช่ สมบัติอันสูงสุดเช่นนี้ เป็นของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า ข้าจะขอให้ผู้อาวุโสของสำนักให้รางวัลแก่เจ้าเมื่อเรากลับไป”

คนอื่น ๆ ก็ทยอยกล่าวเช่นกัน และแววตาที่จ้องมองเฉินซีก็ผ่อนคลายลงอย่างมาก ทว่าทุกสิ่งที่พวกเขากล่าวนั้น ดูเหมือนต้องการยึดเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าให้เป็นของตนทั้งหมด

“ข้าไม่มีเวลาที่จะเสียกับพวกเจ้าหรอก ออกไปเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นข้าจะส่งพวกเจ้าออกไป ข้าจะให้เวลาพวกเจ้าทั้งหมดสามลมหายใจ” เมื่อเห็นจั่วชิวจวินและคนอื่น ๆ ปรากฏตัว ความเป็นปฏิปักษ์ในใจพลันลุกโชนขึ้นอีกครั้ง เพราะในช่วงแรก ๆ ที่อยู่บนสะพานสู่ห้วงลึก พวกเขาเพียงยืนเฉย ๆ และมองดูราวกับเป็นคนนอก ยิ่งกว่านั้นยังฉวยโอกาสพยายามยึดราชาปลาหยินหยางจากหม้อใบจิ๋ว

แม้ในท้ายที่สุดพวกเขาจะล้มเหลว แต่ก็เกือบจะประสบความสำเร็จ และยังไล่ตามตนไม่ลดละ มาถึงตอนนี้กลับกล่าวเรื่องให้อภัย เฉินซีรู้สึกว่าคนเหล่านี้กำลังคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไปจริง ๆ!

“เจ้าหมายถึงอะไร?” หนึ่งในนั้นขมวดคิ้วและตำหนิทันที “ในฐานะศิษย์ของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า เราอดทนกับเจ้ามาพอแล้ว แต่เจ้าก็ยังไม่รู้ว่าสิ่งใดควรสิ่งใดไม่ควร หรือเจ้าตั้งใจจะต่อต้านเราจริง ๆ?”

โครม!

ยังไม่ทันสิ้นเสียงของคนผู้นี้ เฉินซีก็เปิดฉากโจมตีด้วยใบหน้าบึ้งตึง เพราะเขาตระหนักดีว่าคนเหล่านี้ไม่มีทางจากไปอย่างเชื่อฟัง ประกอบกับต้องเร่งไปช่วยเหลือจี้เซวียนปิง จ้าวเมิ่งหลี และเจิ่นลู่ ก่อนจะกลับมาคุ้มกันหม้อใบจิ๋ว เขาจึงไม่อาจเสียเวลาได้แม้แต่เสี้ยวลมหายใจ

ชายหนุ่มไร้ความลังเลใด ๆ ฟาดฝ่ามือลงไปอย่างแรงที่ศิษย์อาวุโสคนนั้น พลังฝ่ามือดูเหมือนกับมหาสมุทรที่ซัดเข้าหาฝั่ง

“เจ้ากล้าที่จะต่อต้านเราจริง ๆ! ช่างโอหังเสียจริง!” ศิษย์อาวุโสคนนั้นตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว ก่อนจะพุ่งตัวไปข้างหน้าและชกหมัดออกไปเพื่อต้านทานการโจมตีของอีกฝ่าย

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังก้องกังวาน ศิษย์อาวุโสคนนั้นเซไปข้างหลัง แขนเสื้อของเขาขาดเป็นริ้ว ๆ ขณะกระอักเลือดออกมาคำโต และได้รับบาดเจ็บสาหัส

คนอื่น ๆ ต่างตกใจ เพราะไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าเฉินซีจะลงมืออย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้ ทำให้ศิษย์อาวุโสบาดเจ็บสาหัสด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!

“ไอ้สารเลว! ลืมไปแล้วหรือว่าเราห้ามวิวาทกันระหว่างสอบ!?” สายตาของอ๋าวจ้านเป่ยทอประกายเย็นชา และตะโกนด้วยเสียงทุ้มดัง

“ฮึ่ม!” เฉินซีแค่นหัวเราะ และไม่สนใจแม้แต่น้อย

ฟึ่บ!

ลำแสงสีทองพุ่งผ่านท้องฟ้าไปยังเฉินซี ครั้งนี้จั่วชิวจวินเป็นผู้โจมตี เขาถือกระบี่อมตะสีทองไว้ในมือ การโจมตีนี้เหมือนดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงระยิบระยับอย่างน่าสะพรึงกลัวลงมาจากฟากฟ้า แสงสีทองของมันส่องสว่างไปทั่วฟ้าดิน

ร่างของเฉินซีสว่างวาบ ชายหนุ่มเคลื่อนตัวผ่านห้วงมิติมาถึงหน้าจั่วชิวจวิน ก่อนจะฟาดฝ่ามือออกไปอย่างดุเดือด