บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1258

บทที่ 1258 ทำลายล้างขั้นสุด

บทที่ 1258 ทำลายล้างขั้นสุด

กลิ่นอายเย็นยะเยือกกดดันสะท้านฟ้าดินมาพร้อมกับเสียงก้องกังวานของหวังถู ทำให้ผู้ชมรอบข้างตกใจจนถอยไปหลายก้าว

หวังถูเป็นเซียนทองคำ หากระเบิดพลังออกมาเมื่อไหร่ก็จะสังหารทุกคนในระยะทันที

เฉินซีเห็นดังนั้นสายตาก็เย็นยะเยือกขึ้นมาทันใด

เขาพยุงร่างชีเซียวอวี่ให้ลุกขึ้นมาแล้วถอดใช้เสื้อคลุมของตนคลุมร่างผอมไว้ ก่อนตบไหล่นางแล้วกล่าวว่า “เจ้ารอเงียบ ๆ ตรงนี้เถอะ ไม่นานก็จบแล้ว”

ชีเซียวอวี่ชะงักไป เมื่อมองใบหน้านิ่งสงบของเฉินซี ความรู้สึกหวาดกลัวไม่สบายใจก็คลายลงอย่างไร้เหตุผล…

“ข้าต้อง…” เมื่อเห็นเช่นนี้ เซวียนหยวนอวิ่นจึงอดถามสหายตนไม่ได้

เฉินซีโบกมือ “ปล่อยให้ข้าจัดการ”

เซวียนหยวนอวิ่นอึ้งไป จากนั้นก็ไม่พูดอะไรอีก เริ่มรู้สึกสงสารหวังถูขึ้นมาเล็กน้อย…

“ฮ่า ๆ ! เจ้าบ้า! คิดหรือว่าเจ้าจะสามารถเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ในวันนี้ได้?” เมื่อเห็นว่าเฉินซีกับเซวียนหยวนอวิ่นคุยกันเหมือนผู้อื่นไม่มีตัวตน หวังถูก็ยิ่งมีสีหน้าเยือกเย็นลงเรื่อย ๆ ก่อนเผยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม พริบตาถัดมาก็เคลื่อนย้ายร่างกลางอากาศมาตรงหน้าเฉินซีแล้วฟาดฝ่ามือลงลงไปทันที

ครืน!

ลมที่กระแทกออกจากแรงฝ่ามือรุนแรงนัก นำพาเอาแสงสีดำดุดันที่ทำลายห้วงอากาศ น่าตื่นตะลึงเป็นอย่างยิ่ง

เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของหวังถูแห่งเมืองวาตะหลงระเริงนั้นไม่ใช่ธรรมดา

แต่มันก็ไม่ต่างจากของเด็กเล่นต่อหน้าเฉินซี ชายหนุ่มไม่ได้กลัวมันแม้แต่น้อย และไม่ขยับเขยื้อน ทว่ากลับมีแรงไร้รูปร่างซัดเข้าหน้าหวังถูในทันใด

ตู้ม!

ใบหน้าเหี้ยมของหวังถูถูกพลังซัดเข้าโดยฉับพลัน โหนกแก้มแตก ฟันโชกเลือดกระเด็นออกมา ทั้งร่างถูกดีดกระเด็นไปไกล

ฮือฮา!

เหล่าผู้ชมได้เห็นภาพต่างอ้าปากค้างไปพร้อมกัน ตื่นตะลึงไม่อยากเชื่อสายตา

พวกเขาไม่รู้ว่าคนตรงหน้าไม่ใช่เพียงศิษย์ใหม่ผู้ได้อันดับหนึ่งของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าเท่านั้น แต่ยังเป็นอันดับหนึ่งแห่งการสอบฝ่ายใน เป็นผู้ที่สามารถสังหารผู้เยี่ยมยุทธ์ต่างพิภพขอบเขตเซียนทองคำสามพันได้ในเวลาสามเดือน มีหรือหวังถูจะเทียบเคียงได้?

ไม่ว่าหวังถูจะแกร่งสะท้านฟ้าเพียงใด แต่ก็เก่งได้แค่ในทวีปเซียนสายหมอกเท่านั้น ส่วนเฉินซีเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งในหมู่ศิษย์ใหม่ของสำนักศึกษาอันดับหนึ่งในภพเซียน!

เมื่อนำทั้งสองคนมาเทียบกัน ก็เหมือนเอามังกรไปเทียบกับมด หวังถูด้อยกว่าอย่างเห็นได้ชัด

ร่างหวังถูยังไม่ทันร่วงถึงพื้น เฉินซีก็พุ่งออกไปดังคันศร คว้าคอหวังถูไว้ หิ้วคนเหมือนหิ้วผักก็มิปาน

ตู้ม!

ครั้งนี้เฉินซีออกหมัดเข้าหน้าอีกฝ่ายเต็มแรง จมูกหัก หน้ายุบ เลือดกระเซ็นเหมือนน้ำตกหลาก

“อ๊าก!!” หวังถูกรีดร้องเสียงโหยหวน ท่าทีดุดันโหดเหี้ยมหายไปทันใด กลายเป็นหุ่นเชิดผิดรูปที่ถูกเหวี่ยงลงพื้นจนศิลาแยก กระแทกแรงจนบนพื้นเกิดรูรูปมนุษย์

ผู้ชมทั้งหลายตกใจจนขนหัวลุก เบิกตากว้างจนลูกตาแทบหลุด หวังถูที่ปกติทรงพลังยิ่งกลับถูกใครก็ไม่รู้ขยี้ได้โดยง่าย!

ชายหนุ่มคนนี้เป็นใครกัน? เหตุใดจึงฝีมือลึกล้ำเช่นนี้?

ทว่าชีเซียวอวี่กลับนิ่งอึ้งไป นางขยี้ตา คิดว่าคงเห็นภาพหลอน…

“ไหนว่าจะปรานีไม่ใช่หรือ? ลุกขึ้นมา!” ทุกคนยังไม่ทันหายตกใจ เฉินซีที่เหมือนเทพสงครามยืนอยู่กลางอากาศก็สงสัยตาเย็นชามองต่ำลงมายังหวังถูที่นอนอยู่บนพื้น

“เจ้า… เป็นใครกันแน่? ตัวข้า หวังถู ไปล่วงเกินเจ้าที่ตรงไหน?” หวังถูใบหน้าบู้บี้ ตัวสั่นงันงกพยายามพยุงตัวขึ้น อีกทั้งน้ำเสียงยังเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเมื่อมองเฉินซีที่ยืนอยู่บนนั้น

ตอนนี้เขารู้แล้วว่าดันลงมือทำในสิ่งที่ตนรับไม่ไหวไปแล้ว แค่พลังต่อสู้อันน่าเกรงขามของเฉินซีเพียงอย่างเดียวก็ทำให้เขาสิ้นหวังไปถึงกระดูกดำ

ตู้ม!

เฉินซีไม่ตอบ บนใบหน้ามีเพียงความเย็นชายามซัดอีกฝ่ามือลงมา ฝ่ามือไร้รูปร่างส่งเสียงดัง หวังถูถูกโจมตีอีกครั้ง เลือดออกทั่วร่าง กระดูกแตกทั่วตัว

แต่พลังชีวิตของหวังถูนั้นมีความทนทานยิ่ง แม้จะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ แต่กลับยังมีสติ แต่ก็ต้องตกอยู่ในสภาพน่าอนาถ กระอักเลือดพูดเสียงขาดช่วงอยู่บนพื้นเท่านั้น “ข้า… ข้า… ทำอันใดผิดไปกันแน่? ให้ข้าตายไปพร้อมกับได้รู้เหตุผลได้หรือไม่?”

คนที่มองดูอยู่หวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง พวกเขารู้สึกใจสั่นเมื่อมองสภาพของหวังถู ชายหนุ่มตรงหน้าน่ากลัวเกินไปจริง ๆ ลงมือกับหวังถูเหมือนเป็นเรื่องง่าย ๆ จนไม่มีใครคาดถึง