บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1279

บทที่ 1279 ข้อมูลลับ

บทที่ 1279 ข้อมูลลับ

แสงเย็นเยียบก็ฉายวาบขึ้นมาในดวงตาสีดำของเฉินซี พลางจ้องมองเมิ่งฉีเขม็ง

ชู่ว!

ในชั่วพริบตา เฉินซีไม่รอช้า ฟันปราณกระบี่ที่หนาและใหญ่ลงมาจากปลายนิ้ว

การโจมตีนี้ไม่ได้ใช้ความสามารถที่แท้จริงของขอบเขตเซียนกระบี่ แต่กลิ่นอายที่ดุร้ายและเต็มไปด้วยอำนาจสังหารกลับน่ากลัวไม่แพ้กัน

เมิ่งฉีหรี่ตาลง พลันรู้สึกประหลาดใจ เนื่องจากไม่เคยคิดมาก่อนว่าเฉินซีจะเปิดฉากโจมตีโดยที่ไม่กล่าวใด ๆ เช่นนี้ เมื่อรวมกับอานุภาพอันน่าสยดสยองของปราณกระบี่เล่มนี้ มันทำให้เขารู้สึกกดดันอย่างสุดจะพรรณนา ดังนั้นจึงหลบไปทางด้านข้างโดยสัญชาตญาณ เลี่ยงการปะทะโดยตรง

แน่นอนว่าเขาได้เผยท่าทางที่น่าอับอายอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเขาต้องหลบการโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวเช่นนี้ ดังนั้นหลังจากตั้งหลักได้ ดวงตาของเมิ่งฉีก็กลายเป็นสีแดงก่ำทันที

“ข้าตั้งใจจะท้าต่อสู้อย่างเป็นทางการ แต่จู่ ๆ ไอ้สารเลวนี้ก็ขัดจังหวะข้า”

“ข้าพยายามอย่างดีที่สุดที่จะรักษาความสำรวมในฐานะศิษย์พี่ แต่มันกลับเมินเฉยต่อข้า”

“ยิ่งกว่านั้น ในชั่วพริบตาก่อนหน้านี้ เจ้าหมอนี่ยังทำเกินไป ข้ายั่วยุเพียงเล็กน้อย แต่กลับโจมตีข้าโดยที่ไม่กล่าวใด ๆ…”

“แล้วใครจะทนถูกหยามซ้ำ ๆ เช่นนี้ได้?!”

เมิ่งฉีโมโหอย่างสุดขีด พลางกู่ร้องยาวออกมา เส้นผมปลิวไสวตามแรงลม ใบหน้าเผยท่าทางดุร้ายและหยิ่งผยอง ประหนึ่งราชสีห์ผู้โกรธเกรี้ยวที่ถูกยั่วยุซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แต่ในช่วงเวลาต่อมา เสียงกู่ร้องพลันหยุดชะงักลง ทั้งยังมึนงง

เนื่องจากเฉินซีได้อาศัยจังหวะนี้ เคลื่อนย้ายห้วงมิติหายไปทันที!

“บัดซบ! เฉินซี! ไอ้…ไอ้…ไอ้สารเลว!” ไฟแห่งโทสะลุกโชนอยู่ในอก ดวงตาแทบจะหลุดออกจากเบ้าด้วยความเดือดดาล ริมฝีปากสั่นระริก รู้สึกว่าการกระทำของตนในวันนี้ไม่ต่างจากตัวตลก

“ข้าจริงจังต่อการประลองครั้งนี้มาก แต่ไอ้สารเลวนั่นกลับโอหัง และไม่สนใจข้าเลยสักนิด!”

“ไอ้บัดซบเอ๊ย!”

เมิ่งฉีมีความโกรธอัดแน่นอยู่เต็มอก แต่กลับไร้ที่ระบาย ส่งผลให้ใบหน้าแดงก่ำ เขากวาดสายตาไปรอบ ๆ เหล่าศิษย์สายในที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงต่างหลบเลี่ยงไม่กล้าสบตา

แต่เมิ่งฉีรู้สึกราวกับได้ยินเสียงหัวเราะเยาะเย้ยลอยอยู่ในอากาศ ดังก้องสะท้อนอยู่ในหูของเขา ประหนึ่งกระบี่นับพันที่ทิ่มแทงหัวใจ จนเผยสีหน้าอำมหิตออกมาโดยไม่รู้ตัว

“เฉินซี! มันยังไม่จบ! มันไม่จบแค่นี้แน่!!!”

เมิ่งฉีไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไป จึงคำรามลั่นขึ้นฟ้า เสียงอันโกรธเกรี้ยวดังก้องไปทั้งภูเขาวิถีนภา ทำให้มวลเมฆแตกกระจายไปทุกทิศทุกทาง

…

ทว่าเฉินซีกลับไม่รับรู้เรื่องนี้ ถ้าจะพูดให้ถูกคือไม่คิดสนใจมาตั้งแต่ต้น

ชายหนุ่มเร่งมุ่งหน้าไปที่หอความลับเซียน

หอความลับเซียน เป็นที่รู้จักในนามแหล่งข้อมูลที่ดีที่สุดของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า ข้อมูลสดใหม่จากทั้งสามภพจะมารวมกันที่นี่ทุกวัน

ข้อมูลนี้รวมถึงการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์ภายในภพเซียน ผลการต่อสู้ภายในสามภพ ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นใหม่ และอื่น ๆ อีกมากมาย ซึ่งเรียกได้ว่ามันครอบคลุมทุกสิ่งในโลก

สำหรับผู้บ่มเพาะที่เป็นเซียน ข้อมูลส่วนหนึ่งอาจกลายเป็นการเผชิญหน้าโดยบังเอิญที่ไม่ธรรมดา ช่วยหลีกเลี่ยงให้พ้นจากภัยอันตราย หรือพลิกสถานการณ์ในสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ และช่วยให้ได้รับสมบัติที่หลายคนใฝ่ฝันจะครอบครอง…

ดังนั้นสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าจึงได้ก่อตั้งหอความลับเซียนนี้ขึ้นมา จากนั้นก็ส่งอาจารย์และกองกำลังที่ไม่ธรรมดาออกไป เพื่อรวบรวมข้อมูลสำคัญที่เกิดขึ้นภายในภพเซียนตลอดเวลา

แน่นอนว่าถ้าใครต้องการข้อมูลสักชิ้น ย่อมต้องจ่ายแต้มดาราจำนวนหนึ่งเป็นค่าธรรมเนียม

โอม~

คลื่นมิติที่ผันผวนบังเกิดขึ้น ก่อนที่ร่างของเฉินซีจะปรากฏที่หน้าห้องโถงโบราณอันโออ่า

“นี่คือหอความลับเซียนหรือ? ตราบเท่าที่ข้าสามารถได้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับมารบงกช ไม่ว่าจะต้องใช้แต้มดารามากเพียงใด ข้าก็จะไม่ลังเลแม้แต่น้อย…” เฉินซีหายใจเข้าลึก ๆ และทำจิตใจให้สงบ ก่อนที่จะเดินไปที่ประตูทางเข้า

“โอ้ เฉินซี? เจ้าก็อยู่ที่นี่ด้วยหรือ? ช่างบังเอิญเสียจริง ข้ากำลังจะไปหาเจ้าอยู่พอดี”

เฉินซียังไม่ทันก้าวพ้นธรณีประตู จู่ ๆ โฉมสะคราญที่ไร้ผู้ใดเปรียบก็เดินสวนออกมาจากภายในห้องโถง นางสวมชุดสีแดงเพลิง ผมสีดำขลับยาวสลวยราวกับน้ำตก และผิวขาวผ่องนวลเนียน ทุกย่างก้าวล้วนเต็มไปด้วยกลิ่นอายอันสูงส่งและหยิ่งทะนง