บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 133

บทที่ 133 ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ!

บทที่ 133 ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ!

อายุสิบห้าปี!

ขอบเขตตำหนักอินทนิลขั้นเจ็ดดารา!

การฝึกฝนในเต๋าแห่งการต่อสู้ที่ขอบเขตเต๋าแห่งการรู้แจ้ง!

ในตอนนี้ ไม่ใช่แค่ต้วนมู่เจ๋อที่ตกตะลึงจนพูดไม่ออก แม้แต่ตู้ชิงซีและซ่งหลินต่างก็มีสีหน้าประหลาดใจและมองไปที่เฉินฮ่าวด้วยสายตาแปลก ๆ

ตัวประหลาด!

แค่คนพี่ก็แข็งแกร่งจนไม่อาจยอมรับได้อยู่แล้ว แต่คนน้องกลับน่ากลัวไม่ยิ่งหย่อนกันเลย โลกใบนี้ช่างไม่ยุติธรรมจริง ๆ !

ไม่ต้องกล่าวถึงกลุ่มสามคนของตู้ชิงซี แม้แต่เฉินซีก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงอยู่ในใจ เขาเพิ่งได้เจอเฉินฮ่าวเมื่อครึ่งเดือนก่อน ในขณะนั้น ปราณแท้ของเฉินฮ่าวถูกปิดผนึก ร่างกายของเขาได้รับความเสียหาย และรูปลักษณ์ที่น่าสังเวชนั้นทำให้หัวใจของเฉินซีต้องเจ็บปวดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เพียงผ่านไปไม่กี่วันตั้งแต่ตอนนั้น การบ่มเพาะของน้องชายเขากลับบรรลุขอบเขตตำหนักอินทนิลขั้นเจ็ดดาราแล้ว?

“เฉินซี เต๋าแห่งกระบี่เที่ยงธรรมที่น้องชายของเจ้าฝึกฝนอยู่นั้นมาจากสายเลือดของราชาปราชญ์ในยุคบรรพกาล อานุภาพของกระบี่นั้นกว้างใหญ่ เปี่ยมด้วยพลังอำนาจและชอบธรรม มันเป็นเต๋ากระบี่ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก! ในแง่ของพลัง มันเทียบเท่ากับเต๋ากระบี่แห่งแดนนิพพานที่ข้ามีในตอนนี้ และมันก็ทรงพลังเป็นอย่างยิ่ง” หลิงไป๋อุทานด้วยความชื่นชมผ่านกระแสปราณ

“ก็แสดงว่าเฉินฮ่าวนั้นทรงพลังมาก…” ทันใดนั้นความภูมิใจก็เกิดขึ้นในใจของเฉินซีขณะที่เขารู้สึกว่าราคาที่ได้จ่ายไปในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานั้นคุ้มค่าแล้ว

แกร๊ง ! แกร๊ง ! แกร๊ง !

ในขณะนี้เองที่เสียงระฆังดังขึ้นอย่างช้า ๆ และหลังจากที่ดังต่อเนื่องถึงสามครั้ง มันก็หยุดลงอย่างฉับพลัน เสียงที่ยังหลงเหลืออยู่ลอยล่องไปในอากาศ มีพลังที่ทำให้หัวใจของผู้คนสงบลง และบริเวณโดยรอบของเจดีย์บำเพ็ญทุกข์จำลองก็เงียบลงในทันที มันเงียบสนิทจนถึงจุดที่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงเข็มหล่น

บนแท่นหยก หลิงคงจื่อ ประมุขของนิกายกระบี่เมฆาพเนจรผู้ซึ่งสวมเสื้อผ้าสีฟ้าลุกยืนขึ้น สายตาของเขากวาดออกไปทำให้ทุกคนรู้สึกราวกับว่ากำลังถูกเขาจ้องมองอยู่จึงไม่กล้าสบตา และการกระทำเช่นนี้เองเผยให้เห็นถึงการบ่มเพาะที่ลึกซึ้งของหลิงคงจื่อ

“งานเทียบอันดับมังกรซ่อนเป็นโอกาสครั้งใหญ่ของโลกแห่งการบ่มเพาะในดินแดนทางใต้ของเรา ข้าคิดว่าศิษย์ทุกคนต่างก็รู้ในกฎเกณฑ์อยู่แล้ว ข้าเพียงหวังว่าพวกเจ้าทุกคนจะดึงเอาความสามารถที่แท้จริงของเจ้าออกมาภายในการทดสอบและห้ามแสร้งอ่อนแอเป็นอันขาด อีกทั้ง รางวัลมากมายที่มอบให้โดยนิกาย สำนัก และตระกูลต่าง ๆ จะมอบให้กับคนหนุ่มสาวที่กล้าหาญและเฉลียวฉลาดเพียงเท่านั้น เอาล่ะ เริ่มการทดสอบได้!”

หลังจากการประกาศนี้ ผู้นำทั้ง 17 ของขุมพลังต่าง ๆ ก็ยืนขึ้นอย่างพร้อมเพรียงและหันหน้าไปทางเจดีย์บำเพ็ญทุกข์ พวกเขากำลังประสานมือด้วยท่าทางต่าง ๆ เพื่อสร้างเคล็ดวิชามากมายโดยพร้อมเพรียงกัน จากนั้นพวกเขาก็ซัดมันออกไปราวกับน้ำตกที่มีสีแดงเข้ม สีน้ำเงิน สีฟ้า และสีดำ เคล็ดวิชาอันล้ำลึกต่าง ๆ ชักนำพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ทำให้ใจต้องสั่นไหวขณะพุ่งเข้าสู่ประตูเจดีย์บำเพ็ญทุกข์จำลอง

ตูม!

ประตูโบราณที่ปิดสนิทค่อย ๆ เปิดออก กระแสพลังห้าสีที่แตกต่างกันอยู่ภายในนั้น ดูเหมือนจะเป็นวังวนที่อาบไปด้วยเงาเหมือนฝัน และไม่อาจมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีสิ่งใดอยู่ข้างใน

“ศิษย์ที่เข้าร่วมการแข่งขัน จงรีบเข้าไปซะ!” หลิงคงจื่อตะโกนออกมาราวกับระเบิดในทันที

ฟุ่บ!

ในขณะหลิงคงจื่อเพิ่งกล่าวจบ ชายหนุ่มที่สวมชุดสีน้ำเงินซึ่งคลุมด้วยชั้นของม่านน้ำก็เข้าประตูไปอย่างง่ายดาย

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

เมื่อคนอื่น ๆ เห็นสิ่งนี้ พวกเขาก็ไม่ยินยอมที่จะถูกทิ้งไว้ข้างหลัง พวกเขากลายเป็นเปลวเพลิงที่ลุกโชน บางคนก็มีประกายกระบี่ปกป้องร่างกายของพวกเขา หรือใช้ทักษะเหาะเหินต่าง ๆ ขณะพุ่งผ่านประตูเข้าไปราวกับกระแสน้ำ

ผู้ที่กล้าเป็นผู้นำเข้าสู่เจดีย์บำเพ็ญทุกข์ล้วนเป็นผู้ที่มีความมั่นใจในพลังของตนเอง

ภายในฝูงชนมีเสียงอุทานด้วยความประหลาดใจดังออกมาอยู่เสมอ

“อ๊ะ นั้นมันชิวเลิ่งนิ! กระบี่ไร้ลักษณ์ ชิวเลิ่ง!”

“ดูนั้น! รีบมาดูเร็วเข้า! นั่นคือ เฟยเหลิงชุยแห่งนิกายกระบี่เมฆาพเนจร เทพธิดาที่อยู่ในใจของข้า!”

“อ่าา! หลัวซิ่ว! คนผู้นี้ไม่ได้ไปที่แดนรกร้างอันนองเลือดเพื่อฝึกฝนหรอกหรือ? เหตุใดเขาถึงมาอยู่ที่นี่ด้วย!”

…

บุคคลรุ่นเยาว์ที่โดดเด่นปรากฏขึ้นทีละคน ทำให้บรรยากาศถึงจุดสุดยอดเล็กน้อย เมื่อพวกเขาได้ยินการสนทนาเหล่านี้ เหล่าผู้นำบนแท่นหยกก็เผยรอยยิ้มออกมา เนื่องจากบุคคลที่โดดเด่นเหล่านี้ส่วนใหญ่มาจากนิกาย สำนักและตระกูลของพวกเขาเอง

“ท่านพี่เราเข้าไปกันเถอะ” เฉินฮ่าวกำลังลุกเป็นไฟด้วยความกระตือรือร้น

“ตกลง!” เฉินซีพยักหน้า

“เฉินซี ชั้นแปดทิศนั้นกว้างใหญ่มาก มีระยะทางทั้งหมด 2,500 ลี้ ทุกคนจะถูกพาไปยังที่ต่างๆ ด้วยพลังของเจดีย์หลังจากเข้ามา เจ้าต้องระมัดระวังตัวด้วย” ตู้ชิงซี กล่าวอย่างรวดเร็ว

เฉินซีที่กำลังจะก้าวไปข้างหน้าอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง นี่ไม่ได้หมายความว่าข้าจะถูกแยกจากเฉินฮ่าวหลังจากเข้ามาหรอกหรือ?

เฉินฮ่าวเงยหน้าขึ้นขณะที่เขากล่าวอย่างหนักแน่นว่า “ไม่ต้องกังวล ท่านพี่ ข้าจะไปหาท่านในทันทีหลังจากที่เข้ามาแล้ว ระยะทางเพียง 2,500 ลี้ ข้ามั่นใจว่าจะหาเจออย่างแน่นอน”

“พวกเราคงทำได้เพียงเช่นนี้” เฉินซี เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ตู้ชิงซีและคนอื่น ๆ “พวกเจ้าระวังตัวด้วย”