บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1378

บทที่ 1378 ทำลายกระบี่

บทที่ 1378 ทำลายกระบี่

โถงแต้มดารา แท่นประมูล

มันคือแท่นที่ยาวปกคลุมพื้นที่ร้อยจั้ง เต็มไปด้วยกฎหลากหลายชั้นคละเคล้าด้วยความศักดิ์สิทธิ์

เมื่อเฉินซีและชิงเยี่ยมาถึง ก็เห็นทั้งขุมทรัพย์อมตะ สมบัติล้ำค่า สมบัติอมตะ สมุนไพรอมตะ และสมบัติอื่น ๆ มากมายหลายอย่างลอยอยู่เหนือแท่น พวกมันมีหลากหลายสี ลอยเรียงรายกันหลากหลายอย่าง ดูงดงามไม่ใช่น้อย

เมื่อตั้งใจดูให้ดี สมบัติเหล่านี้ล้วนอยู่ภายในฟองสีใสที่เปล่งแสงเรืองคล้ายแดนฝัน

สายตาอันเฉียบแหลมสังเกตเห็นว่า แม้ว่าสมบัติที่ลอยอยู่เหนือแท่นจะมีคุณภาพหลากหลาย แต่ทุกชิ้นก็เป็นของหายาก นับเป็นสมบัติล้ำค่ามากทีเดียว

ชิงเยี่ยชี้ไปที่แท่นแล้วอธิบายว่า “ศิษย์พี่เฉินซี สมบัติทุกชิ้นเหนือแท่นนี้ท่านสามารถเสนอราคาได้ กฎเกณฑ์ก็ไม่ยาก พอเลือกสมบัติได้แล้ว ก็ใช้ญาณมหาเทวะอมตะแผ่เข้าไปเสนอราคาที่ท่านพร้อมจ่าย พอหมดเวลา คนที่ให้ราคาสูงสุดก็จะได้รับสมบัติไป”

“แล้วศิษย์โถงแต้มดาราก็จะส่งสมบัติชิ้นนั้นให้ผู้ชนะ การจ่ายแต้มดาราเพื่อซื้อสมบัติก็ง่ายมาก สามารถทำผ่านตราดาราม่วงได้เลย”

“อ๋อใช่แล้ว แสงที่ปกคลุมรอบสมบัติทุกชิ้นเรียกว่าโดมแสงสมบัติ เป็นพลังแห่งกฎที่ป้องกันไม่ให้ใครมาขโมยของไปได้ เป็นของที่มหัศจรรย์มากทีเดียว ได้ยินว่าท่านเจ้าสำนักเป็นคนสร้างกฎเหล่านี้ขึ้นมาด้วยตนเองเลย”

พูดถึงตรงนี้ ชิงเยี่ยจึงยิ้มแล้วกล่าว “ศิษย์พี่ หากท่านอยากนำสมบัติมาให้คนประมูล ท่านก็ใช้แต้มดาราซื้อโดมแสงสมบัติมาสักหน่อย จากนั้นก็ตั้งราคาเริ่มต้นและวันสิ้นสุดก็เป็นอันเรียบร้อย”

เฉินซีได้ยินแล้วก็รู้สึกแปลกใจ เขาพยายามใช้ญาณมหาเทวะอมตะสอดส่องเข้าโดมแสงสมบัติ ภายในจิตใจพลันมีข้อมูลเรียงเป็นแถวปรากฏขึ้นมาทันใด

รากวิญญาณเหมันต์ วัตถุดิบเซียนขั้นสูงหายาก

เสนอราคาสูงสุด: สามแสนเจ็ดหมื่นแต้มดารา

เสนอราคาเพิ่มอย่างน้อย: หนึ่งหมื่นแต้มดารา

ระยะเวลา: หนึ่งเดือน เหลืออีกเพียงสิบเอ็ดวันเท่านั้น

เจ้าของ: ศิษย์สายใน เฝิงเป่า

“น่าสนใจดีนี่” เฉินซียิ้ม วิธีเช่นนี้แปลกใหม่ สามารถนำของหายากหรือสมบัติมาขายในราคาดีได้

“ซื้อโดมแสงสมบัติต้องใช้กี่แต้มดาราหรือ?” เฉินซีถาม

เฉินซียืนคิดเงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินไปหาโต๊ะด้านข้างแท่นพร้อมกับชิงเยี่ย ตรงนั้นมีชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่ มีหน้าที่ดูแลโดมแสงสมบัติ

“ผู้อาวุโส ข้าต้องการโดมแสงสมบัติ” เฉินซีเอ่ย

“ต้องการเท่าไหร่?” ชายชราจิบชาเซียนแล้วก็ถามเสียงสบาย ๆ

“ห้าร้อยชิ้น” เฉินซีตอบเสียงสบายเช่นกัน

แค่ก!

ชายชราพ่นชาในปากออกมาแล้วมองอีกฝ่ายด้วยความตกตะลึง “ห้าร้อยหรือ?”

เขาทำหน้าที่ตรงนี้มาก็หลายปี แต่ไม่เคยเห็นใครซื้อโดมแสงสมบัติห้าร้อยชิ้นมาก่อน แม้แต่ละชิ้นจะมีราคาแค่หนึ่งร้อยแต้มดารา แต่นอกจากเอาไว้ใช้บนแท่นประมูลมันก็ไม่มีประโยชน์อื่นอีก

เฉินซีพยักหน้า

ชายชรามุ่นคิ้ว เห็นได้ชัดว่าจำเฉินซีไม่ได้ จึงเตือนอีกฝ่ายว่า “ไอ้หนุ่ม สมบัติที่สามารถนำขึ้นแท่นเสนอราคาได้ล้วนเป็นขุมทรัพย์อมตะล้ำค่า หากเอาสมบัติธรรมดาขึ้นไปคงจะขาดทุนย่อยยับ เพราะอย่างไรสามในสิบส่วนของราคาสุดท้ายก็จะต้องจ่ายเป็นค่าธรรมเนียมของสมบัติแต่ละชิ้นด้วย”

เฉินซียิ้ม “ผู้อาวุโส ข้ารู้เรื่องนั้นดี”

ชายชรายังอยากเตือนอีกสองสามคำ แต่กลับมีคนเอ่ยแทรกขึ้นมา “อาจารย์เหลียว สมบัติที่ศิษย์พี่เฉินซีนำมาขายจะเป็นสมบัติธรรมดาได้อย่างไร? รีบมอบโดมแสงสมบัติให้เขาเถอะ เรากำลังรอดูอยู่ว่าศิษย์พี่เฉินซีได้สมบัติล้ำค่าอะไรมาบ้าง!”

ชายชราจึงเข้าใจ แล้วหันมองเฉินซีด้วยความประหลาดใจ “เจ้าก็คือเฉินซีนี่เอง เจ้าหนุ่ม เจ้านี้ไม่ธรรมดาจริงเชียว”

พูดจบเขาก็พลิกฝ่ามือหยิบกล่องหยกออกมา

ภายในนั้นคือไข่มุกสีเขียวอ่อนทรงกลมเกลี้ยง ผิวเรียบลื่นเหมือนหยก ขนาดเท่าเม็ดข้าว กองพะเนินรวมกันอยู่ พวกมันแผ่กลิ่นอายพลังของกฎออกมา

ไข่มุกเหล่านี้ก็คือโดมแสงสมบัติ ซึ่งมีขนาดเล็กเท่าเม็ดข้าวเท่านั้น แต่เมื่อใช้กับขุมทรัพย์อมตะ มันก็จะขยายขนาดขึ้นมาคลุมสมบัติเอาไว้ เป็นของที่วิเศษไม่ใช่น้อย

เฉินซีจ่ายห้าหมื่นแต้มดารา ซื้อโดมแสงสมบัติมาห้าร้อยชิ้น จากนั้นก็ไม่ลังเล ใช้โดมแสงสมบัติกับวัตถุดิบเซียนหายากทั้งหลายที่ตนเองมีทันที จากนั้นเขาก็ติดราคาและระยะเวลา ซึ่งชายหนุ่มได้คิดเอาไว้นานแล้ว

จากนั้นเขาก็เดินไปยังแท่นประมูล

ตอนนี้ ทั้งศิษย์ทั้งอาจารย์โดยรอบแท่นประมูลพากันเงยหน้ามอง ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าเฉินซีอยากซื้อโดมแสงสมบัติถึงห้าร้อยชิ้น พวกเขาจึงตั้งตารอดูว่าคนผู้นี้จะเอาสมบัติล้ำค่าชิ้นใดขึ้นประมูลบ้าง

เพราะอย่างไรชื่อเสียงของเฉินซีภายในสำนักศึกษาก็ไม่ใช่เล่น ๆ เป็นเหมือนดารากระจ่างท่ามกลางเหล่าศิษย์ สมบัติที่คนเช่นนั้นเอาขึ้นประมูลจะธรรมดาได้หรือ?

เฉินซีได้แต่หัวเราะ หลังจากโยนโดมแสงสมบัติห้าร้อยชิ้นขึ้นแท่นประมูลแล้ว เขาก็จากไปพร้อมกับชิงเยี่ย