บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1382

บทที่ 1382 ให้ความสนใจอย่างใกล้ชิด

บทที่ 1382 ให้ความสนใจอย่างใกล้ชิด

ณ พื้นที่อันมืดมิด

เฉินซีนั่งขัดสมาธิ ในขณะที่หว่างคิ้วทอประกายแสงแห่งปัญญา

ในใจกำลังอนุมานถึงกลิ่นอายของเต๋าแห่งกระบี่ของชายชราอย่างเต็มที่

ในแง่ของความสามารถของการอนุมาน เฉินซีผู้ซึ่งเชี่ยวชาญในเต๋าแห่งยันต์อักขระได้ก้าวข้ามขอบเขตของปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระอย่างแน่นอน สิ่งนี้ส่งผลให้การทำให้ความเข้าใจและการอนุมานเหนือล้ำกว่าผู้บ่มเพาะคนอื่น ๆ ไปมาก

แม้ว่าเขาจะยังไม่บรรลุถึงจุดที่สามารถ ‘มองเห็นแก่นแท้ของทุกสิ่งตามใจนึก’ แต่เขาก็สามารถ ‘รับรู้ถึงทั้งหมดผ่านการสังเกตส่วนหนึ่งและค้นพบความลับมากมายที่เป็นดั่งเม็ดทราย’

เช่นเดียวกับช่วงเวลานี้ พร้อมกับการทำความเข้าใจอย่างไม่หยุดยั้ง รูปร่างของปราณกระบี่ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นมาในใจ แม้ว่ามันจะพร่ามัวมาก แต่ก็ทำให้ชายหนุ่มสามารถเข้าใจร่องรอยของมันได้บ้างแล้ว

ร่องรอยของปราณกระบี่นี้คือ เต๋าแห่งกระบี่ที่ชายชราในชุดผ้าฝ้ายได้สำแดงพลังออกมา แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ร่องรอย แต่เฉินซีก็มั่นใจว่าถ้าทำความเข้าใจกับปราณกระบี่นี้อย่างไม่หยุดยั้ง เขาจะมีโอกาสมองเห็นความลึกล้ำที่แท้จริงของมันอย่างแน่นอน!

“การทดสอบครั้งที่สาม เริ่มได้! ” ในพื้นที่อันมืดมิด เสียงเย็นยะเยือกดังก้องอีกครั้ง

ฟิ่ว!

เฉินซีกลับมามีสติสัมปชัญญะอย่างสมบูรณ์ และปรากฏตัวขึ้นบนเวทีนั่น

สีหน้าของเขาสงบ ในขณะที่พลังในร่างกำลังโคจรจนถึงขีดสุด และจิตใจก็ปลอดโปร่งอย่างสมบูรณ์

หวาดกลัว? ชีวิตและความตาย? ทดสอบ? การเป็นที่ยอมรับจากมรดกของจักรพรรดิเต๋า? ชายหนุ่มละทิ้งพวกมันทั้งหมด และมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในใจ การเอาชนะชายชรา!

ชายชราที่ยืนอยู่ตรงข้ามยังคงมีสีหน้าไม่แยแสเช่นเคย และเมื่อเห็นเฉินซีปรากฏตัว ก็ชี้กระบี่เซียนกลืนหิมะไปทางเฉินซีจากระยะไกล ด้วยการเคลื่อนไหวที่เรียบง่ายเช่นนี้ แต่ปราณกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวก็พุ่งออกมา

ฟิ่ว!

มิติถูกฟันเป็นเสี่ยง ๆ มหาเต๋าแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ปราณกระบี่นั้นสงบ แต่แฝงไปด้วยกลิ่นอายอันน่าเกรงขามที่ไม่อาจหยุดยั้งได้

ในขณะนี้ แม้แต่เวลาก็ดูเหมือนจะหยุดนิ่ง

ปราณกระบี่สะท้อนอยู่ในม่านตาสีดำของเฉินซี เส้นโค้งที่แหลมคมราวกับสายฟ้าที่วูบไหวปรากฏขึ้นภายในจิตใจ!

ปัง!

ความเจ็บปวดอันแสนสาหัสแล่นไปทั่วร่าง เฉินซีถูก ‘ฆ่า’ อีกครั้ง และได้ลิ้มรสความสยดสยองของชีวิตและความตายอีกครั้งในพริบตา

หลังจากนั้นเขาก็กลับมาสู่พื้นที่อันมืดมิดอีกครั้ง

ทว่าครั้งนี้เขาไม่ได้ครวญครางด้วยความเจ็บปวด ไม่แม้แต่จะโกรธ หงุดหงิด หรือไม่พอใจ

ทันทีที่ล้มเหลว ชายหนุ่มก็นั่งขัดสมาธิและลืมเลือนความเจ็บปวดแสนสาหัสไปสิ้น ทั้งยังเพ่งสมาธิไปที่จิตใจ เพื่อจับร่องรอยของปราณกระบี่ที่สะท้อนอยู่ในจิตใจทันที

คราวนี้ เฉินซีไม่เพียงจับร่องรอยปราณกระบี่นั้นได้ แต่ยังสามารถแยกแยะวิถีของปราณกระบี่ กลิ่นอาย และแม้แต่กระแสพลังงานของเจตจำนงอันเป็นเอกลักษณ์ที่มันครอบครองได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น!

สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น

การโจมตีด้วยกระบี่ครั้งแรก ทำให้เขาเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ว่าคู่ต่อสู้น่ากลัวเพียงใด

การโจมตีด้วยกระบี่ครั้งที่สอง ทำให้เขารู้แจ้งทันที ดังนั้นจึงเริ่มอนุมานกลิ่นอายเต๋าแห่งกระบี่ของคู่ต่อสู้ และค้นพบรูปแบบที่คลุมเครือในปราณกระบี่นั้น

การโจมตีด้วยกระบี่ครั้งที่สามนี้ ทำให้เขาตระหนักได้ถึงความล้ำลึกของปราณกระบี่นั้น แม้ว่ามันจะยังไม่ชัดเจน แต่การแยกแยะได้ถึงระดับนี้ ก็เพียงพอที่จะจุดประกายในใจของเฉินซี เขาจึงไม่รู้สึกขุ่นเคืองหรือไม่พอใจแบบครั้งก่อน ๆ

ตอนนี้ สิ่งเดียวที่ทำให้หัวใจของเฉินซีสั่นคลอน ยังคงเป็นความหวาดกลัวที่ประสบในช่วงเวลาเป็นตาย ความแตกต่างของชีวิตและความตายเกิดขึ้นในชั่วพริบตา และส่งผลกระทบต่อหัวใจอย่างแท้จริง

ท้ายที่สุด มันคือชีวิตและความตาย!

เมื่อใดที่เขาไม่หวาดกลัวต่อชีวิตและความตาย บางทีอาจเป็นช่วงเวลาที่เขาจะเริ่มโต้กลับ

…

“การทดสอบครั้งที่สี่ เริ่มได้”

“การทดสอบครั้งที่ห้า เริ่มได้”

“ครั้งที่สิบ …”

“ครั้งที่สามสิบ…”

“ครั้งที่ห้าสิบ …”

เฉินซีถูก ‘ฆ่า’ อย่างไร้ปรานีครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งยังได้ลิ้มรสความเป็นและความตายนับครั้งไม่ถ้วน

หากเป็นคนธรรมดาที่เผชิญกับสิ่งนี้ คนผู้นั้นอาจถูกทรมานจากความหวาดกลัวที่เกิดขึ้นระหว่างความเป็นและความตายจนถึงขั้นจิตใจแตกสลาย แต่เฉินซีมีความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องนี้มานานแล้ว ชายหนุ่มมุ่งความสนใจไปที่ในการแยกแยะเต๋าแห่งกระบี่ของชายชรา ดังนั้นความหวาดกลัวในหัวใจ จึงไม่ส่งผลกระทบต่อจิตใจมากนัก

แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่ความรู้สึกนั้นยังคงเหมือนก้างปลาที่ติดอยู่ในลำคอ ยากที่จะกลืนลง

เวลานี้เต๋าแห่งกระบี่ได้บรรลุขอบเขตเซียนกระบี่ขั้นสมบูรณ์แล้ว…

ปรากฏว่าใจกระบี่นั่นหมายถึงการกระทำอย่างอิสระไปตามหัวใจ เมื่อใจไม่ถูกผูกมัดก็จะปราศจากพันธนาการ ดังนั้นมีแต่ต้องปราศจากพันธนาการจึงจะสามารถผ่านความเป็นความตาย เมื่อนั้นจึงจะควบคุมกฎได้… นี่คือความล้ำลึกของขอบเขตเซียนกระบี่ขั้นสมบูรณ์!

ทุกครั้งที่เขาประสบกับ ‘ความเป็นและความตาย’ เฉินซีได้รับความเข้าใจต่าง ๆ มากมาย แม้ว่ามันจะเล็กน้อย แต่เมื่อความเข้าใจเล็ก ๆ เหล่านี้ถูกรวบรวมเข้าด้วยกัน มันก็เพียงพอที่ทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่!

บัดนี้ เฉินซีกำลังรอ รอการมาถึงของการเปลี่ยนแปลงนี้