บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1388

บทที่ 1388 โอสถทิพย์เส้นโคจรใจสวรรค์

บทที่ 1388 โอสถทิพย์เส้นโคจรใจสวรรค์

ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว กำลังลุกไหม้ราวกับมหาสมุทรเปลวเพลิงที่พลุ่งพล่าน

ณ ทางเดินดาวหางที่ทอดข้ามมหาสมุทรแห่งเปลวเพลิง กลุ่มของเฉินซีได้ก้าวไปข้างหน้าทีละก้าวอย่างมั่นคง ดาวหางที่พุ่งลงมาถูกทำลายจนแตกสลายกลายเป็นผุยผง บังเกิดเป็นแสงแวววาวระยิบระยับมากมายประหนึ่งสายฝนที่โปรยปราย เป็นฉากที่งดงามยิ่ง

เฉินซียังคงนิ่งเฉยไม่เปลี่ยนแปลง

จิตใจของชายหนุ่มนั้นจดจ่ออยู่กับข้อจำกัดอย่างสมบูรณ์ เขามีสมาธิและพิถีพิถันอย่างเต็มที่ ทั้งยังแผ่กลิ่นอายที่เคร่งขรึม สงบ และล้ำลึกออกมา

เต๋าแห่งยันต์อักขระได้ซึมซับเข้าไปในกระดูกของเฉินซี และกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ไม่ว่าจะเป็นการเรียนรู้วิธีการสร้างยันต์อักขระมาตั้งแต่ยังเด็ก หรือได้เริ่มสัมผัสกับเต๋าแห่งยันต์อักขระที่แท้จริงหลังจากที่ได้รับเคหาดารา แต่ไม่ว่าจะเป็นอักขระยันต์ วิถี ผังค่ายกลยันต์อักขระ ยันต์เทวะ… สิ่งเหล่านี้ล้วนส่งผลต่อเส้นทางสู่เต๋าของเขาอยู่ตลอดเวลา

สร้างยันต์เทวะ สร้างแดนฮุ่นตุ้นขึ้นใหม่ภายในร่างกาย เดินทางผ่านพิภพยันต์อักขระ… จนกระทั่งเข้าสู่ภพเซียน สร้างหนึ่งในยันต์อักขระต้องห้ามทั้งเจ็ด รวมถึงได้รับมรดกของยันต์เทวะอนันต์ และบ่มเพาะสุดยอดมรดกต่าง ๆ ของเต๋าแห่งกระบี่…

ประสบการณ์ทั้งหมดนี้ล้วนเกี่ยวข้องกับเต๋าแห่งยันต์อักขระทั้งสิ้น

ถึงขนาดที่ว่าความสามารถในการอนุมานของเต๋าแห่งยันต์อักขระ ได้ส่งผลต่อความเข้าใจของเฉินซีที่เกี่ยวกับทั้งสามภพโดยไม่รู้ตัว

ทว่าสิ่งสำคัญที่สุด คือเต๋าแห่งยันต์อักขระเป็นสุดยอดมรดกของเขาเทพพยากรณ์!

อาจกล่าวได้ว่า แม้ตอนนี้เฉินซีจะอยู่ที่ขอบเขตเซียนปราชญ์เท่านั้น แต่ความสำเร็จในเต๋าแห่งยันต์อักขระ ก็เป็นสิ่งที่แม้แต่ผู้อาวุโสส่วนใหญ่ในสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าไม่สามารถเทียบได้!

นี่เป็นพรสวรรค์โดยธรรมชาติอย่างแท้จริง ซึ่งเป็นพลังแห่งมรดก และเป็นมหาเต๋าที่เฉินซีใฝ่หามาโดยตลอด

หากไม่เป็นเช่นนั้น แล้วเขาจะตัดสินใจบัญญัติเต๋าปราชญ์ยันต์อักขระของตนเองโดยไม่คำนึงถึงเต๋าปราชญ์อื่น ๆ เช่นเต๋าปราชญ์กระบี่ หรือเต๋าปราชญ์เบญจธาตุได้อย่างไร

เป็นเพราะว่าชายหนุ่มครอบครองความสำเร็จเหล่านี้ในเต๋าแห่งยันต์อักขระ ซึ่งข้ามผ่านสามัญสำนึกไปแล้วและถือได้ว่าไม่เคยปรากฏมาก่อน ดังนั้นเฉินซีจึงสามารถสงบและมั่นใจมากขึ้นเมื่อเผชิญกับข้อจำกัดบนทางเดินดาวหางแห่งนี้

เพราะเมื่อต้องเผชิญกับข้อจำกัดเหล่านี้ เขาก็เปรียบดั่งช่างทำกุญแจที่คอยเปิดล็อก ผู้เชี่ยวชาญด้านกลไกที่สามารถจัดการกับกลอันซับซ้อนต่าง ๆ ผู้เชี่ยวชาญทางคณิตศาสตร์ที่แก้ปัญหาแล้วปัญหาเล่า… มันจึงไม่อาจถือว่าเป็นเรื่องที่ยากนัก

อย่างน้อยที่สุด ข้อจำกัดที่พบจนถึงขณะนี้ ก็ไม่ได้ทำให้เฉินซีรู้สึกว่าเป็นการยากที่จะรับมือ

อุกกาบาตลูกที่สองร้อย

อุกกาบาตลูกที่สามร้อย

อุกกาบาตลูกที่สี่ร้อย

…

เมื่อเวลาผ่านไป กลุ่มของพวกเขาก็ยังคงเดินหน้าต่อไป โดยแทบไม่ได้หยุดแม้แต่น้อย หากอธิบายเป็นคำพูดสั้น ๆ พวกเขาก้าวไปข้างหน้าได้อย่างไม่ยากเย็นเหมือนมีดร้อนตัดผ่านหิมะ

ในระหว่างกระบวนการทั้งหมดนี้ พวกเขาได้รับรัศมีปราชญ์เต๋าเป็นรางวัลครั้งแล้วครั้งเล่า

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อข้อจำกัดของอุกกาบาตลูกที่ห้าร้อยถูกทำลาย เฉินซีได้หลอมรวมตราศักดิ์สิทธิ์แห่งพายุเข้ากับเต๋าแห่งปราชญ์ยันต์อักขระอย่างสมบูรณ์!

ประสิทธิภาพระดับนี้ นับว่าเป็นการท้าทายสวรรค์อย่างยิ่ง

เพราะเฉินซีได้ปิดด่านบ่มเพาะมานานกว่าหนึ่งปีในโลกแห่งดารา และหลอมรวมตราศักดิ์สิทธิ์เบญจธาตุเพียงเก้าในสิบส่วนเท่านั้น ตอนนี้ผ่านไปไม่ถึงสามชั่วยาม เขาไม่เพียงแต่หลอมรวมตราศักดิ์สิทธิ์เบญจธาตุอย่างสมบูรณ์ แต่ยังได้หลอมรวมตราศักดิ์สิทธิ์แห่งพายุด้วยเช่นกัน!

สิ่งนี้เฉินซีไม่กล้าแม้แต่จะนึกถึงมาก่อน

ทว่าเขาไม่มีเวลามารู้สึกยินดีหรือตื่นเต้นกับมัน เพราะจิตใจของเขาจดจ่อไปที่ข้อจำกัดที่ปกคลุมอุกกาบาตอย่างเต็มที่

…

“ไม่เลวเลย หากพวกเขาเดินหน้าต่อไปตามความเร็วนี้ ย่อมสามารถตามทันกลุ่มของเนี่ยซิงเจินได้ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งวัน…” ด้านนอกแดนโบราณจักรพรรดิเต๋า สายฟ้าแล่นผ่านดวงตาของหัวเจี้ยนคง ก่อนอธิบายทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนทางเดินดาวหางให้จั่วชิงไท่อู่ และหวังต้าวหลูทราบอย่างรวดเร็ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้ยินว่ากลุ่มของเฉินซีมาถึงอุกกาบาตลูกที่ห้าร้อยภายในเวลาเพียงสามชั่วยาม เหล่าผู้อาวุโสต่างรู้สึกตกใจอย่างอดไม่ได้

เด็กคนนี้ช่างท้าทายสวรรค์เสียจริง!

เวลานี้ไม่มีใครให้ความสนใจเจิ่นลู่ จี้เซวียนปิง จ้าวเมิ่งหลี และอ๋าวจ้านเป่ยเลยสักนิด

เหตุผลนั้นง่ายมาก สถานที่ฝังมรดกของจักรพรรดิเต๋านั้นมีความหมายที่พิเศษต่อหัวเจี้ยนคงและบรรดาผู้อาวุโสอย่างยิ่ง โดยเฉพาะมรดกของจักรพรรดิเต๋า มันเกี่ยวข้องกับหลายสิ่งหลายอย่างในสำนัก ดังนั้นพวกเขาจึงให้ความสำคัญกับมันเป็นพิเศษ

…

“พี่ใหญ่เนี่ย ดูสิ! พวกเขาไล่ตามพวกเราได้เร็วมากจริง ๆ!” ณ อุกกาบาตลูกที่ 1,413 บนทางเดินดาวหาง จงหลีหลัวพบว่ากลุ่มของเฉินซีมาถึงอุกกาบาตลูกที่ห้าร้อยแล้ว เขาจึงกล่าวอย่างร้อนรน

“อะไรนะ?” เนี่ยซิงเจินที่กำลังต้านทานดาวหางลูกแล้วลูกเล่าอย่างไม่หยุดยั้งพลันตกตะลึง สีหน้าพลันหนักอึ้ง “มันเพิ่งผ่านไปไม่ถึงสามชั่วยามไม่ใช่หรือ?”