บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1399

บทที่ 1399 ตรามรดก

บทที่ 1399 ตรามรดก

ร่างอันสูงส่งและทรงพลังยืนตระหง่านอยู่เหนือท้องฟ้าราวกับทวยเทพ

เฉินซีและคนอื่น ๆ ตกตะลึงจนไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีคลื่นพลังผันผวนสามสายที่พุ่งออกมาจากใจกลางสระ และจากนั้นมันก็ปกคลุมพวกเขาอย่างรวดเร็ว

ชั่วขณะต่อมา พวกเขารู้สึกว่าร่างกายสั่นสะท้าน และตรามรดกอันลึกลับก็พุ่งเข้าสู่จิตใจของพวกเขาพร้อม ๆ กัน

“แก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ ดาบแห่งการทำลายล้างเต๋า!”

เสียงสูงวัยดังก้องอยู่ในใจของหลิงชิงอู๋ ด้วยเหตุนี้ ตรามรดกที่พุ่งเข้าสู่จิตใจของนางก็กลายเป็นดาบที่ควบแน่นเป็นรูปเป็นร่าง

แน่นอนว่า ตรานี้คือสุดยอดมรดก!

“แก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ควบแน่นวิญญาณ วิญญาณแห่งการทำลายล้างเต๋า!”

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เสียงสูงวัยก็ดังก้องอยู่ในใจของเยี่ยถังเช่นกัน และตรามรดกที่ได้รับก็กลายเป็นเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์ที่ลุกโชนและพรั่งพรูเข้าสู่ห้วงจิตสำนักของเขา

มีเพียงเฉินซีที่แตกต่างออกไป เมื่อกระแสมรดกพุ่งเข้าสู่ห้วงจิตสำนึก มันกลายเป็นแผ่นหยกลึกลับที่เต็มไปด้วยกระแสพลังผันผวนที่คลุมเครือ

ทว่าก่อนที่กระแสพลังนี้จะแพร่กระจายออกไป ทันใดนั้น มันก็ถูกยับยั้งโดยชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลาก ทำให้แผ่นหยกกลับคืนสู่ความเงียบงันในทันที

เฉินซีก็สัมผัสได้ถึงถ้อยคำโบราณลึกลับ ‘ฝังและกำจัดเต๋าทั้งหมด โลงศพเซียนยมโลก’ ซึ่งถูกจารึกบนแผ่นหยก

ทว่าเมื่อพยายามตรวจสอบเนื้อหาของแผ่นหยกลึกลับ เขากลับถูกขัดขวางด้วยพลังที่ไร้รูปร่าง และต้องพบกับความล้มเหลว ไม่ว่าจะพยายามเท่าใดก็ตาม

เกิดอะไรขึ้น? มันไม่ใช่มรดกของจักรพรรดิเต๋าหรอกหรือ?

เหตุใดข้าไม่สามารถตรวจสอบมันได้?

โลงศพเซียนยมโลก… หรือว่ามรดกนี้จะเกี่ยวข้องกับโลงศพเซียนยมโลก?

ทันใดนั้น คำถามนับไม่ถ้วนก็เกิดขึ้นในใจของเฉินซี

น่าเสียดาย ก่อนที่เขาจะได้สติกลับคืน ภาพตรงหน้าก็กลายเป็นสีดำ พลังไร้รูปร่างเข้าห่อหุ้มร่างกาย และถูกเคลื่อนย้ายอย่างที่ควบคุมไม่ได้ ทำให้ไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกต่อไป

ไม่ใช่แค่เฉินซีเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหลิงชิงอู๋และเยี่ยถังด้วย

…

ที่ด้านนอกของแดนโบราณจักรพรรดิเต๋า

ทันใดนั้น จู่ ๆ หัวเจี้ยนคงก็ลุกขึ้นยืน พลางจดจ้องไปยังระยะไกลด้วยท่าทางหนักใจ

มีประตูไร้รูปร่างอยู่ตรงนั้น และเป็นทางเข้าที่นำไปสู่แดนโบราณจักรพรรดิเต๋า

“แดนโบราณจักรพรรดิเต๋าจะปิดตัวลงแล้ว…” หัวเจี้ยนคงพึมพำขณะที่คิ้วขมวดแน่น

“หรือ… กลุ่มของเฉินซีจะล้มเหลว?”

หวังต้าวหลูและจั่วชิวไท่อู่มีท่าทางหนักใจเช่นกัน จนถึงขณะนี้ กลุ่มของเฉินซียังไม่กลับมา ดังนั้นจึงอดที่จะกังวลไม่ได้ ซึ่งถ้าหากแดนโบราณจักรพรรดิเต๋าปิดตัวลง พวกเขาจะไม่สามารถพาเฉินซีและคนอื่น ๆ ออกมาได้ เว้นแต่…จะรอแดนโบราณจักรพรรดิเต๋าเปิดออกในครั้งต่อไป!

บรรยากาศค่อนข้างหนักอึ้ง และแม้แต่เหล่าผู้อาวุโสที่ให้ความสนใจกับสถานการณ์ของที่นี่มาโดยตลอดก็เงียบไป

โอม~

จู่ ๆ ทางเข้าของแดนโบราณจักรพรรดิเต๋าก็สั่นสะเทือน และเริ่มพังทลายลงทีละนิด

สีหน้าของหัวเจี้ยนคงและผู้อาวุโสคนอื่น ๆ เปลี่ยนไปพร้อม ๆ กัน “แดนโบราณจักรพรรดิเต๋ากำลังจะปิดตัวลง แต่พวกเฉินซีก็ยังไม่ออกมาจริง ๆ เราควรทำอย่างไรดี?”

ตู้ม!

มิติพังทลายลง ทางเข้ากำลังจะหายไป ในตอนนั้นเองสะพานที่เปล่งประกายแสงอันศักดิ์สิทธิ์ ก็พุ่งออกมาจากทางเข้า

พร้อมกับร่างสามร่างที่พุ่งออกมาจากภายในแดนโบราณจักรพรรดิเต๋า

ฟิ่ว!

หัวเจี้ยนคงตอบสนองอย่างรวดเร็ว พลันสะบัดแขนเสื้อ ทำให้เกิดแสงสาดส่องไปทั่วท้องฟ้า และรับทั้งสามร่างนั้นทันที

“เฉินซี!”

“เจ้าพวกสารเลวน้อยทั้งสามนี้สมควรถูกทุบจริง ๆ ออกมาในเวลาเช่นนี้ ทำให้ข้ากังวลจนแทบบ้า!”

“ฮ่า ๆๆ! โชคดีที่พวกเขาออกมาแล้ว หากทั้งสามติดอยู่ภายในนั้น ผลที่ตามมาก็คงร้ายแรงเกินไป”

เมื่อเห็นว่าร่างทั้งสามคือเฉินซี หลิงชิงอู๋และเยี่ยถัง เหล่าผู้อาวุโสทั้งหมด รวมถึงหัวเจี้ยนคงต่างก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

ในที่สุดเฉินซีและคนอื่น ๆ ก็ตระหนักว่าตนได้ออกจากแดนโบราณจักรพรรดิเต๋าแล้ว ชั่วขณะหนึ่ง พวกเขารู้สึกมึนงงเล็กน้อย