บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1406

บทที่ 1406 ถูกพาตัวด้วยไปกำลัง

บทที่ 1406 ถูกพาตัวด้วยไปกำลัง

การถกวิถีเต๋านี้ กินเวลาไปถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน ก่อนที่มันจะสิ้นสุดลง

เหล่าสมาชิกของพันธมิตรดาราต่างยังรู้สึกไม่พอใจ พวกเขาล้วนขอให้เฉินซีอยู่ต่ออีกสักพักหนึ่ง เพราะประโยชน์ที่ได้รับภายในเจ็ดวันนี้ มากมายมหาศาลยิ่งกว่าการค้นพบด้วยตนเองเสียอีก

แต่เฉินซีปฏิเสธ เพราะตนยังมีธุระที่ต้องจัดการ เนื่องจากสัญญาที่ให้ไว้กับจั่วชิวไท่อู่เมื่อกลับจากแดนโบราณจักรพรรดิเต๋า ทว่ามันกลับล่าช้ามาจนถึงตอนนี้ เนื่องจากมีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น ดังนั้นเขาจะกล้าล่าช้าอีกต่อไปได้อย่างไร?

นอกจากนี้ จั่วชิวไท่อู่ยังเป็นผู้อาวุโสที่ปลีกวิเวกอย่างสันโดษ และมีความอาวุโสที่สูงมาก ที่สำคัญชายชรายังเคยช่วยชีวิตเฉินซีในสมรภูมินอกพิภพในการสอบของฝ่ายใน ดังนั้นชายหนุ่มจะกล้าละเลยผู้มีพระคุณได้อย่างไร

ร่างสูงใหญ่จากไปด้วยความรู้สึกโล่งใจ เพราะภัยร้ายภายในพันธมิตรดาราได้ถูกคลี่คลายอย่างสมบูรณ์ ในช่วงเจ็ดวันของการถกวิถีเต๋า

ซึ่งเขาก็เชื่อมั่น ว่าหลังจากที่พันธมิตรดาราได้รับบทเรียนกับหายนะที่เกือบจะเกิดขึ้นครั้งนี้ มันจะแข็งแกร่งขึ้น แม้จะมีคนเช่นหวังจือเป่ยอีกสักสิบคน แต่สถานการณ์อย่างเจ็ดวันที่แล้ว จะไม่เกิดขึ้นอีกอย่างแน่นอน

นี่คือเป้าหมายที่เฉินซีทำการถกวิถีเต๋าเป็นเวลาเจ็ดวัน

ตอนนี้เขาบรรลุเป้าหมายแล้ว ดังนั้นจึงตรงไปหาจั่วชิวไท่อู่ทันที

…

ฟิ่ว!

ร่างสูงใหญ่ทะยานอยู่ใต้ผืนฟ้า

เฉินซียังคงจำที่หวังต้าวหลูเคยบอกไว้ได้ดี ถ้าจะไปหาจั่วชิวไท่อู่ ก็ควรแจ้งให้เขาทราบก่อน ซึ่งชายหนุ่มก็รับรู้ถึงเจตนาดีของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน

เนื่องจากเป็นที่รู้กันทั่ว ว่าผู้สืบทอดของตระกูลจั่วชิว จั่วชิวคงได้เสียชีวิตด้วยน้ำมือของตน ยิ่งไปกว่านั้น ทั่วทั้งภพเซียนก็ทราบดีว่าเขากับตระกูลจั่วชิวเป็นเหมือนน้ำกับไฟ ให้ตายก็ไม่มีวันไม่มีวันญาติดีกันได้

นั่นรวมถึงการตายของราชันเซียนจั่วชิวหลิงหงด้วย

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ จั่วชิวไท่อู่ ผู้อาวุโสที่มีอิทธิพลค่อนข้างมากในตระกูล กลับเชื้อเชิญเฉินซี จึงอดคลางแคลงใจไม่ได้

ข้าสงสัยว่าจั่วชิวไท่อู่จะมีการบ่มเพาะเช่นใด น่าเสียดายที่อาจารย์ใหญ่ฉือฉางเซิงนั้นอยู่ในการปิดด่านบ่มเพาะ มิฉะนั้น คงจะดีกว่า หากขอให้เขาไปหาจั่วชิวไท่อู่กับข้า… ในขณะที่บิน เฉินซีก็ครุ่นคิดในใจเงียบ ๆ

โอม!

จู่ ๆ ก็เกิดกระแสพลังผันผวนในอากาศ ทันใดนั้น เฉินซีรู้สึกว่าฟ้าดินอันกว้างใหญ่ ได้ตกอยู่ในสภาวะหยุดนิ่ง!

เวลา มิติ กระแสลม… ทุกอย่างถูกแช่แข็ง!

ขอบเขตราชันเซียน!

การจะทำเช่นนี้ได้ ย่อมเป็นฝีมือของตัวตนสูงสุดที่ขอบเขตราชันเซียนอย่างแน่นอน

เฉินซีหรี่ตาลง ทั้งที่ข้าอยู่ในสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า แต่ผู้ใดกลับทำเช่นนี้?

“เจ้าหนู ไม่ต้องตกใจ มาเถอะ” เสียงสูงวัยดังก้องในหู ทำให้หัวใจกระตุกวูบ และระบุตัวตนของบุคคลนี้ได้ทันที! แต่ก่อนที่จะได้ขัดขืน ก็รู้สึกว่าร่างกายถูกเคลื่อนย้ายผ่านห้วงมิติอย่างควบคุมไม่ได้ด้วยพลังมหาศาล

เพียงชั่วพริบตา ร่างสูงใหญ่ก็ปรากฏขึ้นภายในห้องโถงที่ว่างเปล่าแล้ว

มีเพียงชายชรากำลังนั่งตัวตรงบนเก้าอี้ตรงกลางห้องโถง ดวงตาขุ่นมัวดูเหมือนจะหลับใหล ในขณะที่ร่างกายแผ่กลิ่นอายอันเงียบสงบที่ลึกล้ำราวกับก้นบึ้ง

ชายชราคนนี้คือจั่วชิวไท่อู่!

หัวใจของเฉินซีดิ่งลงฉับพลัน เขาไม่คาดคิดเลยว่า อีกฝ่ายจะพาตนมาที่นี่ด้วยกำลัง ก่อนที่เขาจะทำการขอความช่วยเหลือจากหวังต้าวหลูเสียอีก

การกระทำดังกล่าว ทำให้ความหวาดระแวงในหัวใจของเฉินซีเพิ่มขึ้นถึงขีดสุดในทันที

สำหรับเฉินซี จั่วชิวไท่อู่คือบุคคลที่ปกปิดความแข็งแกร่งของตนเอง และมีเพียงตระกูลจั่วชิวในหัวใจ

แต่ในขณะเดียวกันสิ่งนี้ก็เป็นปัญหา เพราะเขากำลังวางแผนที่จะแก้แค้นตระกูลจั่วชิว ดังนั้น จั่วชิวไท่อู่จะนิ่งเฉยได้อย่างไร?

ความคิดเหล่านี้แวบขึ้นมาในจิตใจ ก่อนจะประสานมือโค้งคำนับ “ผู้น้อยเฉินซี ขอคารวะต่อผู้อาวุโส”