บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1456

บทที่ 1456 มหาเต๋าเป็นดั่งกรงขัง

บทที่ 1456 มหาเต๋าเป็นดั่งกรงขัง

เมื่อซุ่ยเหรินถิง จั่วชิวเป่ยหยง และจั่วชิวเหลิงฮวามาถึง ทุกอย่างจึงกระจ่าง

มันเป็นแผนร้ายที่ถูกวางไว้นานแล้ว!

หลังนิกายอำนาจเทวะเข้ามายุ่งกับความขัดแย้งภายในตระกูลจั่วชิว ความหมายเบื้องหลังของมันก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

ทำให้หัวเจี้ยนคงนึกถึงบทสนทนากับอาจารย์ของตน เหมิงซิงเหอ ก่อนที่เจ้าตัวจะออกจากสำนักศึกษาไป

นิกายอำนาจเทวะแอบวางแผนลับมาตลอดหลายปี คิดฉวยโอกาสของความวิบัติครั้งนี้ทำลายล้างใต้หล้าแล้วเสริมนิกายอำนาจเทวะในสามภพขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ตอนนี้กลิ่นอายเบญจนิมิตแห่งอาสัญมาถึง เป็นสัญญาณบอกว่าอีกไม่นานเงาของนิกายอำนาจเทวะคงคืบคลานไปทั่วภพเซียน…

ตอนนั้นหัวเจี้ยนคงสงสัยว่านิกายอำนาจเทวะคิดใช้ความขัดแย้งภายในตระกูลจั่วชิวเป็นก้าวแรกในการกวาดล้างใต้หล้าอีกครั้ง พอลองเทียบกับทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นแล้ว มันก็เป็นเครื่องพิสูจน์ได้

ตอนนี้วังวนโลกาวินาศปรากฏขึ้นแล้ว เต๋าแห่งสวรรค์ก็เปลี่ยนเป็นกรงขัง อีกทั้งซุ่ยเหรินถิงปรากฏตัวขึ้นตอนกำลังคุมประกาศิตอำนาจเทวะ เรื่องทั้งหมดนี้เป็นตัวบ่งชี้ว่าความขัดแย้งภายในตระกูลจั่วชิวเป็นเพียงแผนการขั้นแรกของนิกายอำนาจเทวะเท่านั้น

ไม่ใช่เพียงหัวเจี้ยนคง คนอื่น ๆ ก็คาดเดาได้โดยคร่าวแล้วเช่นกัน บนใบหน้าจึงมีความเคร่งขรึมเจืออยู่ไม่น้อย

เป้าหมายที่แท้จริงนิกายอำนาจเทวะคืออะไรกันแน่?

เป็นเรื่องที่เด่นชัดไม่น้อย นับตั้งแต่ที่วังวนโลกาวินาศปรากฏขึ้น ก็เป็นลางสังหรณ์ว่าความวิบัติกำลังจะส่งผลกระทบไปทั่วสามภพ

อีกทั้งทั้งหมดนี้ยังเป็นฝีมือนิกายอำนาจเทวะ!

แน่นอนว่าความวิบัติถูกทำนายไว้นานแล้ว ซึ่งมันมาจากพลังของเต๋าแห่งสวรรค์ ดังนั้นนิกายอำนาจเทวะจึงไม่มีอำนาจควบคุมมันได้ แต่ถึงกระนั้นก็สามารถเร่งให้ความวิบัติเกิดเร็วขึ้นได้!

…

“ข้าคิดว่าพวกเจ้าคงคาดเดาเรื่องได้ประมาณหนึ่งแล้ว แต่น่าเสียดายที่สายไปหน่อย ตอนนี้วังวนโลกาวินาศมาถึงแล้ว เราไม่อาจพลิกสถานการณ์กลับได้อีก แม้แต่ทวยเทพก็ทำไม่ได้” หลังจากมาถึงที่นี่ ซุ่ยเหรินถิงก็พูดไปยิ้มไป เหมือนว่าตนมีอำนาจทั่วใต้หล้า ควบคุมทุกอย่างไว้ในกำมือ

ประกาศิตสีม่วงเหนือศีรษะเปล่งแสงสว่างดูสูงส่ง คล้ายตอบสนองกับวังวนโลกาวินาศที่อยู่ไกลตรงนั้น ทำให้เกิดเป็นกลิ่นอายดุดันเฉพาะตัว ถึงเขาจะอยู่ขอบเขตราชันเซียน แต่ก็ไม่ได้กลัวจ้าวไท่ฉือและคนอื่น ๆ เลย

“ทั้งหมดนี้เป็นแผนของนิกายอำนาจเทวะมาตั้งแต่ต้น?” จ้าวไท่ฉือถามเสียงเย็น

“ถูกต้อง ไม่เช่นนั้นมีหรือที่พวกเราจะใช้พวกเจ้ากำจัดราชันเซียนไปได้ตั้งหลายคน ทั้งยังให้เสียเลือดเสียเนื้อไปจัดการวังวนโลกาวินาศได้อีก?” ซุ่ยเหรินถิงตอบตามตรง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมั่นใจยิ่ง

“ในหมู่คนพวกนั้นมีเก้าราชันเซียนและเจ็ดสิบขอบเขตราชันเซียนครึ่งขั้นที่มาจากนิกายอำนาจเทวะ นิกายอำนาจเทวะของเจ้านี่ช่างกล้าเสียจริง!” จ้าวไท่ฉือพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

“เจ้าพูดผิดแล้ว” ซุ่ยเหรินถิงส่ายหน้า ยังคงรอยยิ้มไว้ “พวกนั้นเป็นเพียงหมากของนิกายอำนาจเทวะเท่านั้น ชะตาของพวกเขาถูกกำหนดไว้แล้วนับตั้งแต่ที่ท่านเจ้านิกายวางคนพวกนั้นไว้ในภพเซียนเมื่อหลายปีก่อน”

เขาหยุดไปเล็กน้อยแล้วว่าต่อ “มีเพียงความตายของเว่ยซิงเท่านั้นที่ออกจากน่าเสียดายไปสักหน่อย เพราะเขาก็นับว่าเป็นคนมีความสามารถคนหนึ่ง แต่เพื่ออนาคตที่สดใสของนิกายอำนาจเทวะ อย่างไรเขาก็ต้องเสียสละ”

ใช้คำพูดไม่กี่คำก็หาข้ออ้างมากล่าวได้แล้ว ดูเลือดเย็นอย่างถึงที่สุด

นี่คือวิถีของคนนิกายอำนาจเทวะ ผู้อยู่เหนือใต้หล้าย่อมต้องไร้ความรู้สึก ดังนั้นจะมีอารมณ์ใดไม่ได้!

“จั่วชิวเป่ยหยง จั่วชิวเหลิงฮวา พวกเจ้าเองก็เห็นแล้ว อยู่กับนิกายอำนาจเทวะสุดท้ายก็เป็นได้แค่เบี้ยหมาก แต่เจ้ากลับเต็มใจไปเป็นหมาพวกมัน น่าสมเพชยิ่งนัก!”ทันใดนั้น จั่วชิวเฟยหมิงก็ตะโกนเสียงเข้มด้วยความโกรธ แฝงแววความเกลียดชังฝังแน่น

ทว่าจั่วชิวเป่ยหยงกับจั่วชิวเหลิงฮวากลับมีสีหน้านิ่งสงบ ยังคงนิ่งอยู่เช่นนั้น

“นานแล้วก่อนที่ผู้นำตระกูลจั่วชิวจะสิ้นลม พวกเราเองก็เป็นผู้อาวุโสนิกายอำนาจเทวะอยู่แล้ว นำไปเทียบกับหมากพวกนั้นไม่ได้ เหตุผลที่เราเก็บตัวเงียบอยู่ในตระกูลจั่วชิวมาตลอดก็เพื่อนิกายอำนาจเทวะ” จั่วชิวเป่ยหยงเอ่ยเสียงเรียบด้วยท่าทีสุขุม

พูดจบ คนอื่นก็รู้สึกเย็นวาบถึงขั้วหัวใจ ไม่มีใครเคยคิดเลยว่าทั้งสองคนที่อยู่ขอบเขตเทวาจะถูกนิกายอำนาจเทวะซื้อตัวไปนานแล้ว!

“เช่นนี้แล้ว ความตายของท่านพี่ก็เป็นพวกเจ้าสองคนที่อยู่เบื้องหลังนั้นหรือ?” จั่วชิวเฟยหมิงใจสั่นสะท้าน เผยทั้งความเศร้าและความโกรธออกมา

“มันช่วยไม่ได้ เป็นความผิดของเขาเองที่ไม่แน่วแน่และไม่เต็มใจเข้าร่วมกับนิกายอำนาจเทวะ! เราจึงต้องกำจัดเขาและสนับสนุนผู้นำที่ยอมสยบแก่นิกายอำนาจเทวะ” ครั้งนี้เป็นจั่วชิวเหลิงฮวาที่เอ่ยขึ้น

เฉินซีมีใบหน้าเครียดขึ้ง เท่าที่เขารู้มา ผู้นำคนก่อนของตระกูลจั่วชิวคือบิดาของท่านแม่ หรือก็คือท่านตาของเขา

ตอนนี้พอได้รู้ว่าท่านตาต้องตายไปเพราะไม่ยอมสยบให้นิกายอำนาจเทวะ ในใจก็เกิดความโกรธขึ้นมา ทั้งยังรู้สึกสงสารท่านแม่ขึ้นมาจับใจ

เพราะในตอนนี้ ในที่สุดเขาก็ได้เข้าใจแล้วว่าทำไมท่านแม่ที่ควรรับตำแหน่งผู้นำตระกูลจั่วชิว สุดท้ายถึงถูกจั่วชิวเฟิงแย่งตำแหน่งไปได้ เป็นเพราะจั่วชิวเป่ยหยงกับจั่วชิวเหลิงฮวานี่เอง!

อีกทั้งมือมืดหลังม่านที่แท้จริงคือนิกายอำนาจเทวะ!