บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1496

บทที่ 1496 ราชทูตแห่งนิกายอำนาจเทวะ

……………………………………………………………………..

บทที่ 1496 ราชทูตแห่งนิกายอำนาจเทวะ

เสียงกระบี่คำรามพุ่งออกมาราวกับกระแสน้ำ และทำให้จักรวาลสั่นสะเทือน

อย่างไรก็ตาม เพียงแค่ชั่วพริบตา ทุกอย่างก็กลับคืนสู่ความเงียบงัน และทำให้ผู้คนรู้สึกราวกับตกอยู่ในภาพลวงตา

แต่ทุกคนก็ตระหนักดีว่ามันไม่ใช่ภาพลวงตา กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวที่เกิดจากเสียงคำรามของกระบี่อย่างฉับพลันนั้น ได้ส่งผลกระทบต่อดวงจิตแห่งเต๋าของพวกเขาอย่างใหญ่หลวง ดังนั้นมันจะเป็นภาพลวงตาได้อย่างไร?

ถึงขนาดที่เพราะเสียงคำรามของกระบี่นี้ ทำให้เสียงของเจี้ยงไท่จงถูกกลบโดยสิ้นเชิง และมันทำให้กลิ่นอายอันน่าเกรงขามสลายไป!

กระบี่เซียนเช่นใดที่สามารถเปล่งเสียงคำรามเช่นนี้ได้? แล้วมันเป็นของผู้ใดกัน?

ทุกคนต่างก็สงสัยใคร่รู้

มีเพียงโจวจื่อหลี หวังต้าวหลู เซวียนหยวนพัวจวิน และคนอื่น ๆ เท่านั้นที่ทราบชัดเจนว่าเสียงกระบี่คำรามนั้นมาจากภายในตำหนักศักดิ์สิทธิ์จักรพรรดิเต๋า!

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องอย่างมากกับเจ้าสำนักเฉินซี

พวกเขาจ้องมองไปยังประตูตำหนักพร้อมกัน และทั้งหมดมีความรู้สึกว่าเฉินซีกำลังจะออกจากปิดด่านบ่มเพาะ สิ่งนี้ทำให้พวกเขารู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง

…

โอม!

แสงจาง ๆ แวบหนึ่งได้วาบบนตัวกระบี่ที่เรียบเนียนราวกับกระจก จากนั้นมันก็หายไป ทำให้กระบี่สีดำที่ยาวสี่ฉื่อเล่มนี้ดูธรรมดายิ่งขึ้น ยิ่งไปกว่านั้น ยังเปล่งรัศมีแห่งความสง่างามเพื่อกลับคืนสู่ความเรียบง่าย

เฉินซีถือกระบี่ยันต์ศัสตราที่ได้รับการขัดเกลาใหม่ไว้ในมือและสังเกตมันอย่างระมัดระวัง ซึ่งสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า มีกลิ่นอายที่กดดันอย่างมากท่ามกลางกลิ่นอายอันเงียบสงบของยันต์ศัสตรา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อชายหนุ่มจดจ่ออยู่กับมัน ก็สามารถสังเกตเห็นยันต์เทวะจำนวนมหาศาลกำลังหมุนเวียนและสอดประสานกันอย่างไม่หยุดยั้งจากระยะไกล มันมีรูปแบบของการเชื่อมโยงที่เป็นเอกลักษณ์ ซึ่งแม้จะเป็นภายในของกระบี่ แต่มันก็กว้างใหญ่จนดูเหมือนจะสามารถรองรับโลกอันใหญ่โตได้!

แคร๊ก! แคร๊ก!

เฉินซีวางกระบี่ยันต์ศัสตราไว้กลางอากาศตรงหน้า ไม่ได้ใช้พลังใด ๆ แต่มิติและเวลารอบ ๆ กลับถูกฉีกกระชากด้วยพลังที่ไร้รูปร่าง ทำให้เกิดการระเบิดดังกึกก้อง ในขณะที่เวลาและมิติได้กลายเป็นระลอกคลื่นที่แตกสลาย ยิ่งไปกว่านั้น พวกมันยังตกอยู่ในวัฏจักรแห่งการทำลายล้างและการฟื้นฟูอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งเกิดเป็นเหตุการณ์ที่แปลกประหลาด

พลังดังกล่าวอาจเกินความแข็งแกร่งของสมบัติเซียนระดับว่างเปล่าขั้นสุดยอด และมีเพียงสมบัติวิญญาณประดิษฐ์ในตำนานเท่านั้นที่สามารถประชันกับพลังของมันได้!

สมบัติวิญญาณประดิษฐ์นั้นเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์ แต่ยันต์ศัสตรากลับไม่มีร่องรอยของรัศมีแห่งความศักดิ์สิทธิ์อย่างชัดเจน

นั่นหมายความว่า แม้ระดับของยันต์ศัสตราในปัจจุบันจะเทียบได้กับสมบัติอมตะระดับว่างเปล่าขั้นสุดยอด แต่พลังของมันอาจเทียบได้กับสมบัติวิญญาณประดิษฐ์แล้ว!

เฉินซีรู้สึกพึงพอใจมากกับการเปลี่ยนแปลงนี้ และครุ่นคิดกับตัวเองว่า ข้าไม่ได้สูญเสียสมบัติเซียนระดับความว่างเปล่าขั้นสุดยอดและวัตถุดิบเซียนที่หายากไปกว่าร้อยชนิดอย่างเปล่าประโยชน์ ด้วยการที่มันสามารถครอบครองพลังเช่นนั้นได้ มิฉะนั้นข้าคงต้องประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่เป็นแน่…

เฉินซีมีความสุขเป็นพิเศษ เพราะเมื่อยันต์เทวะที่สถิตอยู่ในยันต์ศัสตราถูกนำมาใช้ พวกมันจะสามารถหลอมรวมเข้ากับเต๋าแห่งยันต์อักขระได้อย่างไร้ที่ติ และมันก็เพียงพอที่จะสำแดงพลังต่อสู้อันแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

นี่คือสิ่งที่เฉินซีให้ความสำคัญมากที่สุด

บางทีกระบี่เซียนอื่น ๆ อาจมีพลังที่น่าตกใจ แต่พวกมันไม่สามารถให้ความรู้สึกพิเศษแก่เฉินซีที่เชื่อมโยงกับกระบี่ด้วยเลือดได้ มีเพียงกระบี่ยันต์ศัสตราเท่านั้นที่ดูเหมือนจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย

แน่นอนว่า กระบี่เต๋าวิบัติก็ถือได้ว่าเป็นตัวตนที่มีเอกลักษณ์เช่นกัน มันมีพลังลึกลับเหนือธรรมชาติ และเมื่อพลังนี้ถูกใช้ มันก็สามารถปลดปล่อยกระบี่ดอกบัวโปร่งใสออกมามากมาย ซึ่งมีพลังอันไร้ขอบเขตในทำนองเดียวกัน

ทว่าสิ่งสำคัญที่สุด คือกระบี่เต๋าวิบัติมีปฏิกิริยาต่อนิกายอำนาจเทวะอย่างแผ่วเบา และมันสามารถถูกใช้เป็นไพ่ตายได้

หลังจากสังเกตอย่างระมัดระวังเป็นเวลานาน เฉินซีก็เก็บยันต์ศัสตราออกไป แล้วลุกขึ้นยืนด้วยความพึงพอใจ หลังจากนั้นก็ออกจากโลกแห่งดาราและกลับคืนสู่ตำหนัก

หืม?

ทันทีที่มาถึงตำหนัก เฉินซีรู้สึกได้ทันทีว่าหวังต้าวหลู โจวจื่อหลี เซวียนหยวนพัวจวิน และคนอื่น ๆ กำลังรอที่ด้านนอกตำหนักอยู่ในขณะนี้

ข้าเพิ่งเข้าสู่การปิดด่านบ่มเพาะได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน หรือว่าจะมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นอีกครั้ง? ขณะที่ครุ่นคิด เฉินซีก็ออกคำสั่งในใจ และทันใดนั้นประตูตำหนักก็เปิดออก

“เชิญทุกท่าน”