บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1542

บทที่ 1542 เทวารู้แจ้งวิญญาณ

……….

บทที่ 1542 เทวารู้แจ้งวิญญาณ

เปรี้ยง!

ศรเทวะแดงสดแหวกฟ้า กรีดผ่านเมฆารอบข้างปั่นป่วน

เพียงพริบตา เส้นขนทุกเส้นบนร่างเฉินซีล้วนลุกชี้ พลังทั่วกายถูกตรึงไว้โดยพลังใจอันร้ายกาจชวนสะพรึง

นี่คือพลังที่มีเพียงความสำเร็จในเต๋าแห่งคันศรอย่างสูงส่ง ไม่ว่าจะเคลื่อนย้ายไปจุดใด ขอเพียงเล็งอำนาจในกายคนผู้นั้นได้ การหลบให้พ้นศรอันน่าสะพรึงกลัวนั่นก็เป็นไปไม่ได้เลย!

เห็นได้ชัดว่าผู้โจมตีเขาอย่างเฉียบพลันนี้เป็นนักธนูมือฉมัง!

ในเมื่อคนผู้นี้สามารถใช้การบ่มเพาะในเต๋าแห่งคันศรมาเล็งตัวตนขอบเขตเทวาอย่างเฉินซีได้ ก็เห็นได้ชัดว่าความสำเร็จในการบ่มเพาะเต๋าแห่งคันศรของคนผู้นี้น่าตกใจเพียงใด

“ฮึ!” ในยามหน้าสิ่วหน้าขวาน เฉินซีแค่นเสียงเย็น รัศมีศักดิ์สิทธิ์เจิดจรัสจากดวงตา แล้วอักขระผนึกเต๋าซึ่งปกคลุมเพลิงศักดิ์สิทธิ์วิญญาณก็ระเบิดออกกะทันหัน

เปรี้ยง!

ดูประหนึ่งพลังใจอันมิอาจมองเห็นถูกสะบั้นบด พลังใจอันเล็งมายังอำนาจทั่วกายของเฉินซีสลายไปในพริบตา

วูบ!

พร้อมกันนั้น ร่างของเฉินซีวูบไหวเล็กน้อย หลบการโจมตีจากศรเทวะสีแดงสดไปได้อย่างเฉียดฉิว

ตู้ม!

ศรเทวะสีแดงสดพลาดเป้า แทงทะลวงพื้นเบื้องหลังเฉินซีอย่างดุเดือดจนเกิดรอยแยกมหึมา ภายในรอยแยกนั้น ปราณเทพแผดผลาญ ป่นสรรพสิ่งเป็นผุยผง

ฤทธิ์ศรเพียงหนึ่งกลับอันตรายชวนสะพรึงถึงขนาดนี้!

“หืม?” หนึ่งเสียงอุทานอย่างประหลาดใจดังแว่วมา ดูเหมือนคนผู้นั้นจะไม่คาดคิดว่าเฉินซีจะหลบการโจมตีนี้ได้พ้น

…

ขณะนี้เอง พลังใจอันมหาศาลของเฉินซีกวาดทะยาน สัมผัสพบเหล่าศัตรูที่ไล่ล่าตนในระยะหมื่นลี้

ที่นั่นมีคนกลุ่มหนึ่ง และเจ้าของศรเมื่อครู่เป็นชายชราหนวดหยิกผู้มีกายท่อนบนเปลือยเปล่า ถือคันธนูยาวสร้างจากกระดูกสัตว์

ชายชราสูงเก้าจั้ง มัดกล้ามบนร่างดูประหนึ่งหลอมจากเหล็ก เต็มไปด้วยอำนาจทำลายล้าง ทำให้เขาดูดุร้ายอย่างยิ่ง นอกจากนั้น บนใบหน้ายังมีรอยสัก ‘ศรเทวะ’ ร่างยักษ์สูงตระหง่านดุจภูเขาอันไม่อาจเคลื่อนขยับ ปกคลุมด้วยอำนาจศักดิ์สิทธิ์ร้ายกาจอย่างยิ่ง

ข้างกายชายชรามีชายหนุ่มชุดขาวหนึ่งคน และกลุ่มองครักษ์แกร่งกล้ามากฝีมือ

เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มชุดขาวเป็นบุคคลสำคัญในหมู่พวกเขา

คนเหล่านี้คือใครกัน? หรือจะมาจากแดนเทพโบราณ? ความคิดไหลวาบเข้ามาในหัวใจเฉินซี เนื่องจากปราณจากพวกเขาชี้ชัดว่าคนเหล่านี้ไม่ได้มาจากนิกายอำนาจเทวะ

สิ่งนี้หมายความว่า พวกเขาน่าจะเป็นผู้บ่มเพาะซึ่งอาศัยอยู่ในแดนโลกาวินาศ หรือมาจากแดนเทพโบราณ

ฮึ! พวกเจ้าทั้งหลายต่างมารอ ‘เหยื่อ’ กันที่นี่ กระทั่งถือข้าเป็น ‘เหยื่อ’ ของพวกเจ้า โอหังดื้อด้านเสียจริง! สีหน้าของเฉินซีเย็นเยียบ ดวงตาเผยประกายเย็นเยียบเสียดกระดูก

“ลุงเก้า ความแข็งแกร่งของเหยื่อจากภพเบื้องล่างผู้นี้ไม่เลวเลย ข้าอยากจับตัวเขาไปเป็นทาสเทพของข้า สั่งการใช้เขาไปตราบนิรันดร์” ชายหนุ่มชุดขาวกล่าวเนิบ ๆ เผยความโอหังหยิ่งผยองสุดขั้ว

“นายน้อย ในเมื่อท่านชอบเขา เช่นนั้นข้าก็จะไว้ชีวิต จับเป็นให้ท่าน”

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!

เสียงแหวกมิติดังกระหึ่มเป็นระลอก ศรเทวะสีแดงกลุ่มแล้วกลุ่มเล่าพุ่งทะยานออกมาอีกครั้ง ดูประหนึ่งกลุ่มแสงทะยานเวหา ทลายสุญตา คมกริบเกินจะเทียบ

ชายชราสูงเก้าจั้งผู้ดูดุร้ายโจมตีด้วยคันศรกระดูกสัตว์จากระยะหมื่นลี้อีกครั้ง เพียงพริบตา เขาก็ยิงศรเทวะออกมาเก้าดอกติด ๆ กัน ดูประหนึ่งหมู่ดาราเรียงร้อย โอบล้อมบริเวณรอบข้าง ปิดกั้นทางหนีของเฉินซีไว้อย่างนิ่งงัน!

เหยื่อ? ทาสเทพ? เค้าจิตสังหารพลุ่งพล่านจากหัวใจเฉินซี ขณะที่อยู่ในสามภพ เขาถูกยกย่องเทิดทูนเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งสามภพ สรรพชีวิตนอบน้อมให้เกียรติ ยิ่งกว่านั้น สถานะยังสูงส่งไร้ผู้เทียบ ทว่ายามนี้ ทันทีที่มาถึงแดนโลกาวินาศ กลับต้องเผชิญความอัปยศเช่นนี้ มันเกินกว่าขีดจำกัดที่เฉินซีจะทนได้

เคร้ง!

ยันต์ศัสตราโผนทะยาน ร่างของเฉินซีวูบไหว อำนาจศักดิ์สิทธิ์แผ่พล่านเวียนวนรอบกายขณะฟาดฟันออกไป

เปรี้ยง!

ศรเทวะสีแดงดอกหนึ่งซึ่งเจียนเข้าประชิดถูกกระบี่ของเฉินซีฟาดปลายอย่างแม่นยำ การปะทะระหว่างทั้งสองทำให้รัศมีศักดิ์สิทธิ์ปะทุกลางเวหา หลังจากนั้น ศรเทวะสีแดงก็ระเบิดแหลก กลายเป็นละอองแสงกระจายหายไปรอบทิศ

ขณะเดียวกัน ร่างของเฉินซีก็สั่นสะท้าน แก่นโลหิตในกายรวนเร

เป็นฤทธิ์เต๋าแห่งคันศรที่น่ากลัวนัก! แม้การบ่มเพาะเต๋าแห่งคันศรของเจ้าเฒ่านี่จะบรรลุเพียงขอบเขตเซียนธนู แต่การบ่มเพาะน่าจะบรรลุถึงขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณแล้ว! เฉินซีหรี่ตาลง

ขอบเขตเหนือเทวารู้แจ้งโลกาคือขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณ!