บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1546

บทที่ 1546 แท่นบูชาเต๋าศักดิ์สิทธิ์

……….

บทที่ 1546 แท่นบูชาเต๋าศักดิ์สิทธิ์

แดนโลกาวินาศ แดนเทพโบราณ….

เฉินซีไม่คุ้นกับสถานที่พวกนี้เลย เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกมันเลย

เพราะตั้งแต่ที่เข้าแดนโลกาวินาศมา เขาก็ไม่มีเวลาตรวจเลยว่าแดนโลกาวินาศนั้นแตกต่างตรงไหนบ้าง ไม่ทันไรก็ถูกลุงเก้าและคนอื่น ๆ โจมตีแล้ว

เมื่อเป็นเช่นนี้ เฉินซีต้องรีบหาข้อมูลเกี่ยวกับแดนโลกาวินาศและแดนเทพโบราณเป็นการด่วน ไม่เช่นนั้นไม่ต้องพูดถึงเส้นทางไปสู่แดนเทพโบราณเลย แค่เอาชีวิตรอดในแดนโลกาวินาศให้ได้ยังยากเลย

ทว่าลุงเก้ามาจาก ‘เอกภพมสิหิม’ ย่อมมีความเข้าใจข้อมูลเหล่านี้ดี ดังนั้นหากเฉินซีจับตัวเขาไว้ได้ ก็คงได้ข้อมูลมาไม่ยาก

……

ฆ่ามัน!

เฉินซีมาถึงพร้อมกระบี่ในมือ ก่อนใช้ ‘สงัดก่อนพายุโถม’ ที่มีพลังแกร่งที่สุดออกมา หากมองจากที่ไกลก็เหมือนกระบี่นับไม่ถ้วนกำลังซัดกระหน่ำ เป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจยิ่ง

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังก้อง ลุงเก้ารู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่า ร่างสูงเก้าจั้งถูกระเบิดจนกระเด็น ใบหน้าซีดขาว กระอักเลือดอึกใหญ่ออกมา

ก่อนหน้านี้สะบั้นไร้ลักษณ์ของเฉินซีก็ทิ้งบาดแผลไว้บนร่างเขาอยู่แล้ว แต่ก็แค่ถึงชั้นเนื้อหนัง ไม่ได้สาหัสอะไรมาก

ทว่าตอนนี้เขาถูกปราณกระบี่สั่นสะท้านร่าง ทำลายลึกถึงอวัยวะภายใน ทำให้ส่งผลต่อพลังต่อสู้ในระดับหนึ่ง

นับเป็นสิ่งที่ลุงเก้าไม่คาดคิดมาก่อน

“เดี๋ยวก่อน! ด้วยฝีมือของขอบเขตเทวารู้แจ้งโลกา เป็นไปไม่ได้เลยที่ผู้อยู่ขอบเขตจักรพรรดิกระบี่จะแกร่งได้เช่นนี้ รากฐานในเต๋าศักดิ์สิทธิ์ เต๋าที่ใช้ขึ้นเป็นทวยเทพ และสมบัติที่มีก็ไม่ธรรมดา ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถดึงเอาพลังสูงส่งเช่นนั้นออกมาได้….” ตอนนี้ลุงเก้ามีสีหน้าเคร่งขรึมยิ่ง ในสถานการณ์ที่ถูกกดดันซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนี้ ชายชราย่อมรู้ดีว่าเฉินซีมีพลังต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา ไม่ใช่ขอบเขตจักรพรรดิกระบี่อย่างคนทั่วไป

สิ่งที่ทำให้เขาทั้งตกตะลึง โกรธขึ้ง แล้วเต็มไปด้วยความไม่เชื่อสายตา ไอ้บัดซบจ้อยร่อยที่เพิ่งจะขึ้นขอบเขตเทวารู้แจ้งโลกาจะสามารถมีรากฐานพลังสะท้านฟ้าเช่นนี้ได้อย่างไร?

ฟ่าว!

ยังไม่ทันหายตกตะลึง การโจมตีของเฉินซีก็ซัดเข้ามาอีกครั้ง

“เจ้าบ้า! คิดหรือว่าข้าจะทำอะไรเทวารู้แจ้งโลกาอย่างเจ้าไม่ได้?” การถูกกดดันให้อยู่ในสภาพเช่นนี้ทำให้ลุงเก้าโกรธเกรี้ยวหนักหนา ใกล้สิ้นสติเต็มทน ชายชราไม่ยั้งมืออีก ‘แท่นบูชาศักดิ์สิทธิ์’ ลอยสูงขึ้นเหนือร่าง

แท่นบูชาศักดิ์สิทธิ์มีขนาดเท่าฝ่ามือ มีความสูงราวเก้าจั้ง มันใสกระจ่างเปล่งแสงความศักดิ์สิทธิ์เบญจธาตุออกมาสว่างตา ส่งผลให้ฟ้าดินมืดครึ้มไปยามเทียบกัน

พริบตาเดียวก็เหมือนตะวันอันศักดิ์สิทธิ์ลอยเด่นขึ้นกลางฟ้า คอยส่องสว่างให้ทุกหนแห่งในใต้หล้า!

นี่คือ ‘แท่นบูชาศักดิ์สิทธิ์’ ทั้งยังเรียกว่า ‘แท่นบูชาเต๋าศักดิ์สิทธิ์’ ได้อีกด้วย เป็นสิ่งที่มีเพียงเทวารู้แจ้งวิญญาณจึงจะมีได้ โดยพลังกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์ พลังศักดิ์สิทธิ์ และกระแสเพลิงศักดิ์สิทธิ์วิญญาณของเทวารู้แจ้งวิญญาณจะถูกกลั่นแน่นอยู่ภายใน

หรือก็คือแท่นบูชาเต๋าศักดิ์สิทธิ์นี้เทียบเท่าได้กับแก่นของเทวารู้แจ้งวิญญาณ!

ทว่าตอนนี้ หลังจากที่ถูกเฉินซีกดดันครั้งแล้วครั้งเล่า ลุงเก้าก็ใช้แท่นบูชาเต๋าศักดิ์สิทธิ์ที่มีพลังทั้งหมดออกมา ดังนั้นพลังของเขาในตอนนี้จึงไม่อาจประมาณการได้เลย!

เพียงพริบตา เฉินซีก็เหมือนถูกบีบคอ แรงกดดันอันน่าเกรงขามซัดครืนเข้าใส่ ทำเอาขนทั่วกายลุกชัน สีหน้าเปลี่ยนผันไปเล็กน้อย

เวรแล้ว! ตาแก่นี่หมายจะลากข้าไปด้วยหรือ?

เฉินซีทิ้งความคิดที่จะจับอีกฝ่ายเป็น ๆ ไปในพลัน เขาไม่ลังเลซัดการโจมตีเต็มกำลังใส่ตาแก่ทันที!

เมื่อเห็นเช่นนี้เขาก็ไม่อาจหลบหนีหรือหลีกเลี่ยงได้อีก หากลังเลแม้เพียงเล็กน้อยก็คงถูกโจมตีบาดเจ็บแน่

ครืน!

ฟ้าดินสั่นสะเทือนเสียงระเบิดเลือนลั่น แสงศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายพุ่งขึ้นฟ้า รอยแยกมิติขนาดใหญ่ขยายออก มันพลุ่งพล่านดูน่าหวาดกลัว

ท่ามกลางฝุ่นควันลอยคว้าง เงาร่างดุดันของลุงเก้าสั่นสะท้านหนักหน่วง กลิ่นอายจากร่างสั่นไหว ใบหน้าซีดขาวเหมือนกระดาษ

เห็นได้ชัดว่าหลังจากใช้แท่นบูชาเต๋าศักดิ์สิทธิ์แล้ว ก็มีผลย้อนกลับเข้าหาตัวขั้นรุนแรงจนตนเองบาดเจ็บ

“บัดซบตัวจ้อยเอ๋ย ข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อน ครั้งหน้าเจ้าไม่รอดแน่!” ชายชราเหลือบสายตาเกลียดชังมายังเฉินซีที่ยืนอยู่ไกล ๆ จากนั้นใช้ปีกวิญญาณสวรรค์หลบหนีไป!

เขาต้องเลือกหนีเพราะบาดแผลทั่วร่างหนักหน่วงจนส่งผลต่อการต่อสู้ หากยังไม่รีบหนีตอนนี้เกรงว่าคงต้องเอาชีวิตมาทิ้งเป็นแน่แท้

ทว่าหลังจากปะทะกันแล้ว ใบหน้าซีดขาวของเฉินซีไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เหมือนไม่ได้ผลกระทบอะไรมากมายนัก จึงทำให้ลุงเก้าไม่คิดสู้ต่อแล้วหลบหนีไป

สำหรับเทวารู้แจ้งวิญญาณแล้ว การถูกเทวารู้แจ้งโลกาบีบคั้นถึงเพียงนี้นับว่าน่าอับอายยิ่ง

ดังนั้นลุงเก้าจึงทิ้งคำไว้แค่นั้นก่อนจากไป

……