บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1549

บทที่ 1549 คำถามและคำตอบ

……….

บทที่ 1549 คำถามและคำตอบ

เต๋าสวรรค์นั้นเหมือนกรงขัง คอกกระชัง และไร่สวน

สรรพชีวิตในโลกต่าง ๆ กลับกลายเป็นปักษาในกรง ปศุสัตว์ในคอกกระชัง พืชผักในไร่สวนจากสายตาเหล่าผู้ทรงอำนาจจากแดนเทพโบราณ จะเล่น เข่นฆ่า เก็บเกี่ยวได้ตามอำเภอใจ…

หากทั้งหมดนี้คือความจริง เช่นนั้นมันก็โหดร้ายเกินไป!

นี่คือเหตุผลที่เฉินซีเดือดดาลอย่างสมบูรณ์ เพราะเขาก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน หากไม่ทราบเรื่องทั้งหมดนี้ บางทีเขาอาจไม่เคยคิดถึงมันเลยก็ได้

ทว่าเมื่อรู้แล้ว และเข้าใจสัจธรรม มีหรือจะสะกดโทสะในใจไว้ได้?

“เหตุใดเจ้าจึงบอกเรื่องทั้งหมดนี้กับข้า?” เฉินซีถามเสียงเบา

“เพราะ ‘เทพธิดา’ เป็นผู้พาเจ้ามาที่นี่” คำตอบของเถี่ยคุนเรียบง่ายสุดขั้ว

ทันใดนั้น เฉินซีก็ตระหนักเข้าใจ ชัดเจนแล้วว่าเขาจะโกรธเพียงใดก็ไร้ความต่าง ถึงอย่างไรก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ความเป็นจริงได้ กระทั่งถึงขนาดที่ตระหนักชัดเจนว่าหากไม่ใช่เพราะ ‘เทพธิดา’ ลึกลับผู้นั้น เถี่ยคุนคงไม่คิดบอกเรื่องใดเลย

ถึงขนาดที่ ยามบาดเจ็บสาหัส เขาอาจถูกจับตัวมาเป็นทาสสมุนไพร เป็นเหยื่อ หรือ… ถูกฆ่าก็ได้!

นี่คือสัจธรรม

และนี่ก็คือโฉมหน้าแท้จริงของแดนโลกาวินาศ มันอันตราย โหดร้าย เต็มไปด้วยจิตสังหาร เลินเล่อเพียงน้อยอาจทำให้สิ้นชะตาลงที่นี่ กระทั่งเทพก็ไม่อาจเหลือรอด!

“ขอข้าถามได้หรือไม่ ว่าเทพธิดาผู้นั้นเป็นตัวตนเช่นใดกันแน่?” เฉินซีสูดหายใจลึก ๆ สงบสติอารมณ์ ตลอดเส้นทางการบ่มเพาะที่ผ่านมา ชายหนุ่มผ่านศึกนองเลือดมาหลายต่อหลายหน ขัดเกลาดวงจิตแห่งเต๋าอันเด็ดเดี่ยว และไร้เทียมทานได้เนิ่นนาน

“ในเมื่อเทพธิดาไม่คิดบอกเจ้า เช่นนั้นตัวตนต่ำต้อยเช่นข้าย่อมไม่กล้าเผยคำตอบแก่เจ้า” เถี่ยคุนกล่าวเสียงเรียบ “บางทีหากเจ้ามีโอกาสได้เข้าสู่แดนเทพโบราณ เจ้าก็จะได้พบคำตอบเรื่องตัวตนของเทพธิดาเอง แต่หากทำไม่ได้ รู้มากไปก็ไร้ประโยชน์”

ขณะเดียวกัน เขาก็ชี้ไปที่ทุ่งสมุนไพรวิญญาณจากไกล ๆ “ดูทาสสมุนไพรพวกนั้นสิ เมื่อนานมาแล้วยามมายังแดนโลกาวินาศ พวกเขาแต่ละคนล้วนยินยอมสู้ตายเพื่อเข้ามายังแดนโลกาวินาศ ทว่าท้ายที่สุด ก็ทำได้เพียงยอมรับชะตากรรมตกเป็นทาส เจ้าไม่มีทางอยากเป็นหนึ่งในพวกเขาแน่ ดังนั้นใช้เวลาฟื้นการบ่มเพาะ ไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเสียดีกว่า”

เฉินซีเม้มปาก แต่ท้ายที่สุดก็ถามคำถามอื่น “กฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์และทักษะวิชาที่พวกเขามี ถูกพืชสมุนไพรในทุ่งสมุนไพรวิญญาณชิงไปหรือ?”

“ใช่” เถี่ยคุนพยักหน้า แล้วจึงอธิบายเหตุผล

ปรากฏว่าแดนโลกาวินาศนี้ แท้จริงกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต ปกคลุมด้วยสารพัดทุ่งสมุนไพรวิญญาณ และทุ่งสมุนไพรวิญญาณทั้งหมดก็ถูกสร้างขึ้นโดยเหล่าผู้ทรงอำนาจจากกองกำลังต่าง ๆ แห่งแดนเทพโบราณ

แตกต่างจากทุ่งสมุนไพรวิญญาณที่อื่น ทุ่งสมุนไพรวิญญาณทั่วแดนโลกาวินาศปลูกสมุนไพรไว้เพียงชนิดเดียว หญ้าเต๋าผสานศักดิ์สิทธิ์!

หญ้าเต๋าผสานศักดิ์สิทธิ์มีเอกลักษณ์อย่างยิ่ง และทรงพลังเกินธรรมดา มันใช้กฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์และทักษะวิชาของเหล่ายอดฝีมือขอบเขตเทวะเป็นสารอาหาร

ไม่ต่างจากการใช้วิชาชิงร่างผู้อื่นเลย ต่างกันก็เพียงหญ้าเต๋าผสานศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้บงการร่างผู้ใด แต่ชิงกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์และทักษะวิชาของตัวตนขอบเขตเทวะเสียแทน

เหตุผลที่อำนาจต่อสู้ของทาสสมุนไพรเหล่านั้นอ่อนแอ ก็เป็นเพราะกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์และทักษะวิชาทั้งหมดถูกหญ้าเต๋าผสานศักดิ์สิทธิ์ดูดซับไปหมดแล้ว!

หลังพบสัจธรรมทั้งมวล หัวใจของเฉินซีก็หนาวเยือกไปอีกครั้ง เพราะการคงอยู่ของหญ้าเต๋าผสานศักดิ์สิทธิ์โหดร้ายถึงขีดสุด ไม่ต่างจากการกระทำของนิกายชั่วร้ายทั้งหลายเลย

“พวกมันจะถูกเก็บเกี่ยวยามสุกงอม แล้วจะถูกส่งไปให้นักแปรธาตุจากกองกำลังต่าง ๆ ทำโอสถทิพย์ที่แดนเทพโบราณ หลังจากนั้นก็แจกจ่ายให้ศิษย์นิกายทั้งหลายใช้ ให้พวกเขาครอบครองกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์และทักษะวิชาในพวกมัน” เถี่ยคุนกล่าวต่อ “กล่าวคือ เจ้าจะถือว่าหญ้าเต๋าผสานศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้เป็นตำราสอนวิชาและกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์ทั้งมวลก็ได้ ขอเพียงกินมันเข้าไป ก็จะทำให้เหล่าศิษย์มีรากฐานเต๋าศักดิ์สิทธิ์ บรรลุทักษะวิชาและกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ ในชั่วข้ามคืน!”

ได้ยินเช่นนี้ ม่านตาของเฉินซีก็หดตัว ตกตะลึงในใจ

ในที่สุดเขาก็ประจักษ์แจ้งทุกสัจธรรม ตัวตนทรงอำนาจทั้งหลายในแดนเทพโบราณสร้างทุ่งสมุนไพรวิญญาณเหล่านี้ ปลูกหญ้าเต๋าผสานศักดิ์สิทธิ์ไว้ แล้วใช้ยอดฝีมือขอบเขตเทวาที่พวกตนจับมาได้เป็นสารอาหาร รีดกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์และทักษะวิชาออกมา และยามหญ้าเต๋าผสานศักดิ์สิทธิ์สุกงอม พวกมันก็จะถูกส่งไปยังแดนเทพโบราณ สร้างเป็นโอสถทิพย์ แจกจ่ายให้เหล่าศิษย์กลืนกิน

และเมื่อศิษย์เหล่านี้กินโอสถทิพย์เข้าไป พวกเขาก็จะสามารถได้มาซึ่งกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์และสารพัดทักษะวิชาในเวลาอันสั้น!

หากตัดกระบวนการหลายส่วนจากทั้งหมดนี้ออกไป มันก็เท่ากับให้เหล่าศิษย์จากกองกำลังทรงอำนาจทั้งหลายในแดนเทพโบราณพึ่งพาหญ้าเต๋าผสานศักดิ์สิทธิ์เป็นสื่อ ช่วงชิงกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์และทักษะวิชาของเหล่ายอดฝีมือขอบเขตเทวาที่ถูกจับตัวไว้ในแดนโลกาวินาศ!

โหดร้ายเพียงไรกัน?

“เราเป็นเนื้อบนเขียงของผู้อื่น…” เฉินซีพึมพำ ขณะที่ในใจเดือดดาลถึงขีดสุด ถึงขนาดที่โมโหจนน่าขัน

เดิมทีชายหนุ่มคิดว่าแดนเทพโบราณเป็นแดนอนันตกาล สรวงสวรรค์ที่พำนักแห่งทวยเทพ และแม้จะมีข้อพิพาทต่อสู้ ก็ยังเป็นสิ่งควรค่าให้ถวิลหา