บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1606

บทที่ 1606 กระบี่มลทินอเวจี

…………….

บทที่ 1606 กระบี่มลทินอเวจี

ตู้ม!

ปราณกระบี่กวาดลงมารุนแรงดั่งฟ้าลั่น ซัดกวางมังกรขาวร่างแยกออก เลือดกระจายทั่วฟ้า ย้อมท้องนภาให้กลายเป็นสีแดง

เถี่ยอวิ๋นผิงหอบหายใจ ทั่วร่างสั่นสะท้านด้วยใช้แรงจนแทบไม่เหลือ

นางสู้กับฝูงกวางมังกรขาวมาสามชั่วยามเต็ม ได้รับบาดเจ็บมากมายเจออันตรายอาจถึงชีวิตมากเหลือ จนถึงตอนนี้นางรู้สึกว่าตนเองเพิ่งสังหารกวางมังกรขาวไปได้เพียงร้อยกว่าตัวเท่านั้น

“ในการต่อสู้ครั้งนี้ เจ้าพบอันตรายไปสิบเจ็ดครั้ง บาดเจ็บไปยี่สิบหกครั้ง หมายความว่าหากไม่มีใครช่วยก็คงตายไปแล้วสิบเจ็ดครั้ง” เฉินซีมาถึงข้างกายเถี่ยอวิ๋นผิงแล้วส่งป้ายหยกให้ “นี่เป็นคำชี้แนะเรื่องจุดอ่อนที่เจ้าเผยยามต่อสู้”

“ขอบพระคุณผู้อาวุโส” เถี่ยอวิ๋นผิงรับป้ายหยกมาเก็บไว้อย่างดี จากนั้นก็ไม่คิดอะไรอีกแล้วนั่งลงเริ่มทำสมาธิฟื้นฟูบาดแผลทันที

เฉินซีจึงออกไปเก็บกวาด และกลั่นแก่นสัตว์อสูรจากร่างกวางมังกรขาว

หลังจากได้ร่วมมือกันหลายครั้ง ทั้งสองก็เข้าใจกันมากขึ้น ภายใต้เฉินซีที่มีอำนาจสั่งการสูงสุด ชายหนุ่มมีหน้าที่ตามหาและยืนยันเป้าหมายและคอยปกป้องอยู่ด้านข้าง ส่วนเถี่ยอวิ๋นผิงมีหน้าที่ลงมือกับต่อสู้

เช่นนี้ก็ทำให้เถี่ยอวิ๋นผิงได้แต้มล่า และยังทำให้การล่าเป็นการฝึกฝีมือไปในตัวด้วย

…

ม่านราตรีโรยตัว

เฉินซีเลิกคิ้ว ปลุกเถี่ยอวิ๋นผิงขึ้นมา “ค่ำคืนมาถึงแล้ว ไปหาที่ซ่อนให้ดีก่อนเถอะ!”

พูดจบเขาก็ใช้วิชาเคลื่อนมิติแล้วหายไปพร้อมกับเถี่ยอวิ๋นผิง

“ค่ำแล้ว!”

“รีบหลบเร็ว”

“ปราณมลทินจะออกมาตอนค่ำ ทุกอย่างกลับตาลปัตร ตอนนี้พวกอสูรและสัตว์ประหลาดกำลังบ้าคลั่ง เป็นช่วงเวลาที่อันตรายที่สุด กระทั่งบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลยังต้องหาที่หลบภัย!”

“เร็วเข้า! เร็วเข้า! เร็วเข้า! ไปต่อไม่ได้แล้ว!”

ตอนนี้ผู้เข้าร่วมที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้นที่ล่าในกลุ่มดาวถาวอู้หยุดทุกการกระทำแล้วเริ่มซ่อนตัวทันใด

แต่ที่สำคัญคือ การออกล่ายามค่ำคืนเป็นสิ่งที่อันตรายยิ่ง กระทั่งบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลยังต้องหลบภัย

ไม่มีใครรู้ว่ากฎข้อนี้มีไว้เพื่ออะไร และไม่มีใครรู้ว่ามีอันตรายใดซ่อนอยู่ใต้ม่านราตรีนี้บ้าง

…

“ค่ำคืนมาถึงแล้ว…”บนฟ้าพร่างดาว จักรพรรดินีอวี้เชอพลันลุกขึ้นยืน นัยน์ตากระจ่างจรดมองไปไกล ที่ใจกลางลึกสุดของกลุ่มดาวถาวอู้ปลดปล่อยกลิ่นอายสีดำสนิทออกมา ปกคลุมท้องฟ้าเหนือดวงดาวทุกดวง

ตอนนี้ยอดฝีมือทั้งหลายรีบกระเด้งลุกขึ้นยืน ใบหน้าล้วนตกตะลึงพรึงเพริด

นี่มันไม่ปกติ!

เมื่อมีพลังบ่มเพาะเช่นพวกเขาแล้ว สัมผัสย่อมเฉียบคมกว่าใครอื่น

อย่างเช่นในตอนนี้ ตอนที่กลิ่นอายสีดำนั่นกระจายตัวออกมา ผสานกับกลิ่นอายน่าสยดสยองสะพรึงกลัวที่แผ่มาเช่นกัน

กระแสพลังนี้น่ากลัวเกินไป เต็มไปด้วยกลิ่นอายน่าหวาดหวั่น เหมือนยอดปีศาจแห่งบาปและความชั่วร้ายทั้งหลายได้ตื่นขึ้นจากการหลับใหล

“นั่นมันอะไรกัน?”

“หรือข่าวลือจะเป็นจริง?”

“กระบี่มลทินอเวจี?”

ยอดฝีมือทั้งหลายล้วนตื่นตะลึงจนสีหน้าเปลี่ยนผัน สัมผัสได้เลือนรางว่าเหตุใดจักรพรรดินีอวี้เชอเลือกจัดการชุมนุมล่าดาราที่กลุ่มดาวถาวอู้ในครั้งนี้

กระบี่มลทินอเวจี! อาวุธอานุภาพสูงที่เกิดขึ้นจากปราณมลทินในความวิบัติ เป็นตัวแทนแห่งบาป แห่งการฆ่าล้าง และความชั่วร้าย!

ตามข่าวลือคือ กระบี่มลทินอเวจีเป็นเหมือนสมบัติศักดิ์สิทธิ์ที่ชั่วร้ายที่สุดซึ่งเกิดภายในแก่นความวิบัติแห่งเอกภพมสิหิม ส่วนกระบี่พิฆาตฟ้าแทนความบริสุทธิ์ที่สุด

หนึ่งมัวหมองหนึ่งบริสุทธิ์ เป็นตัวแทนความต่างสองขั้ว เหมือนน้ำกับไฟที่เข้ากันไม่ได้ ดีกับชั่วที่ไม่อาจอยู่คู่กัน

หากกระบี่มลทินอเวจีมีอยู่ในกลุ่มดาวถาวอู้จริง เช่นนั้นก็เป็นเรื่องน่าตกตะลึงยิ่ง คงจะทำให้เอกภพมสิหิมเกิดความโกลาหลแน่

“ดำเนินตามการสถานการณ์” จักรพรรดินีอวี้เชอดูไม่ได้สนใจเรื่องนี้ เพียงแต่ส่งสายตามองท้องฟ้าดำสนิทแล้วเอ่ยเสียงเบากับชายชราชุดเทาข้างกาย

เมื่อร่างงามยืนอยู่ภายใต้ท้องฟ้าพร่างดาวในชุดสีแดงปักลายวิหคเพลิง มีมงกุฎหงส์บนศีรษะ และมีผ้าคลุมหน้าสีแดงปกปิดใบหน้า ก็ทำให้กลิ่นอายสูงส่งไม่อาจอธิบายได้

ชายชราชุดเทาพยักหน้ารับเบา ๆ ใบหน้าชรา นัยน์ตานิ่งสงบสะท้อนภาพราตรีประกายดาวคล้ายกับมีสายฟ้าซัดผ่าน

…

ภายในถ้ำแคบ ๆ อันเงียบสงบและขรุขระ เถี่ยอวิ๋นผิงกำลังทำสมาธิบ่มเพาะพลัง ใบหน้างดงามประดับไปด้วยความสงบ

เฉินซียืนมือไพล่หลังอยู่หน้าถ้ำ มองฟ้าสีดำสนิทพร้อมกับชุดสีเขียวที่พลิ้วไปตามแรงลมยามค่ำคืน