บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1614

บทที่ 1614 จิตสังหาร ณ ดาววารีทศทมิฬ

…………….

บทที่ 1614 จิตสังหาร ณ ดาววารีทศทมิฬ

หนึ่งวันถัดมา

หนึ่งท้องสมุทรซัดสาดบ้าคลั่ง เกลียวคลื่นโถมทะยานสู่ฟ้า

นี่คือหนึ่งดวงดาวอันปกคลุมสมบูรณ์ด้วยมหาสมุทรไร้ขอบเขต สายลมพลิ้วผ่าน คลื่นมิติปั่นป่วนอัดแน่นทุกพื้นที่

คลื่นซัดถาโถมประหนึ่งทวยเทพคำรนด้วยโทสะ สะท้านเก้าชั้นสรวง เลื่อนลั่นจรดปฐพี

วูบ! วูบ!

สองร่างทะยานข้ามมิติมาปรากฏที่นี่ หนึ่งสูงใหญ่หนึ่งเล็กบาง เมื่อพวกเขามาหยุดยืนเหนือเกลียวคลื่นสาดกระหน่ำ ก็ดูราวจอกแหนอันพร้อมถูกสมุทรถล่มจมได้ทุกเมื่อ ทว่าทันทีที่ทั้งสองทรงตัวได้ กลับนิ่งดุจหินผา ไม่ว่าสายลมจะพัดพาเช่นไรก็ไม่ไหวติง

คนทั้งสองย่อมเป็นเฉินซีและเถี่ยอวิ๋นผิง

วาบ!

ประกายแสงสีเขียวเรื่อเรือง แล้วหนึ่งพฤกษาศักดิ์สิทธิ์ใบเขียวขจี ลำต้นกิ่งก้านหนาแข็งแรงก็ละล่องปรากฏขึ้นข้างกายเฉินซี หยั่งรากชอนไชมิติว่องไวเช่นเส้นหนวด

ต้นอ่อนเงาทมิฬ!

ทันทีที่มันได้หยั่งราก คลื่นอำนาจอันไม่อาจมองเห็นก็กวาดไปทั่วทิศ อัดแน่นด้วยอำนาจกลืนกินอันน่าสะพรึงกลัว ทำให้ปราณมลทินอเวจีซึ่งปกคลุมบนอากาศเหมือนถูกตาข่ายคลุมลาก ดูดซับเป็นสารอาหารให้แก่ต้นอ่อนเงาทมิฬ

ดาวดวงนี้ตั้งอยู่ในส่วนลึกของกลุ่มดาวถาวอู้ ฟ้าดินปกคลุมไปด้วยปราณมลทินอเวจีสีเทาอันหนาแน่นดุจจับต้องได้ ดุจม่านควันอันปรากฏทุกแห่งหน

มันดูไร้พิษภัย ทว่าหากปล่อยมันแทรกซึมสู่ร่างได้ยามใด รากฐานแห่งเต๋าของคนผู้นั้นจะแปดเปื้อน กระทั่งเทพยังจมในบาปอันไร้สิ้นสุด น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

ทว่าสำหรับต้นอ่อนเงาทมิฬ ปราณมลทินอเวจีนี้เปรียบดั่งยาบำรุง เมื่อมีมันอยู่ เฉินซีจึงมิต้องห่วงอันตรายจากปราณมลทินอเวจี

หากเปลี่ยนเป็นผู้เข้าร่วมชุมนุมคนอื่น นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคนผู้นั้นแน่นอน อย่างน้อยที่สุด พวกเขาก็ต้องใช้อำนาจเต็มที่ในการยับยั้งการแทรกซึมของปราณมลทินอเวจี

เฉินซีเห็นเช่นนี้ก็ไม่คิดสนใจอีก เจตจำนงอันร้ายกาจปะทุกวาดออกไปปกคลุมพื้นที่แสนลี้รอบข้าง

ต่อมา เมื่อพบเป้าหมาย จึงพาเถี่ยอวิ๋นผิงทะยานไปหามันอย่างรวดเร็ว

…

โฮก!!

โฮก!!

เสียงคำรามสัตว์ร้ายสะเทือนเลื่อนลั่นตามกันเป็นระลอกในมหาสมุทรอันบ้าคลั่ง สะท้านนทีจนเสาวารีพุ่งสูงสู่เวหา ทั่วทิศรวนเรไร้ระเบียบ

หลังจากนั้น ราชสีห์น้ำแข็งเก้าเศียรตัวหนึ่งก็พุ่งออกมาจากมหาสมุทร เก้าศีรษะเชิดคำรามสู่นภา ดูเหมือนคิดจะทลายหมู่ดาวด้วยเสียงคำรามนี้

แทบจะพร้อมกันนั้น เต่ามังกรอันมีร่างเป็นมังกร มีกระดองเช่นเต่าตัวหนึ่งก็ลอยขึ้นมาบนผิวสมุทร ขาดุจเสาค้ำสวรรค์ ร่างมีขนาดถึงหมื่นลี้ ดูประหนึ่งทวีปลอยน้ำ

ซ่า!

นั่นไม่ใช่จุดจบ หลังจากราชสีห์น้ำแข็งเก้าเศียรและเต่ามังกรปรากฏกาย วานรเทพแขนยาวสูงร้อยจั้ง เส้นขนดกหนา ท่าทางดุร้าย บรรยากาศป่าเถื่อนร้ายกาจตัวหนึ่งก็กระโจนขึ้นจากสมุทร อ้าปากออกกลืนสรรพสิ่งทั่วทิศ!

เห็นได้ชัดว่าพวกมันเป็นสามเจ้าถิ่นซึ่งอาศัยอยู่ก้นสมุทร แต่ละตัวมีพลังศักดิ์สิทธิ์ร้ายกาจดุดัน แข็งแกร่งเทียบได้กับเทวารู้แจ้งวิญญาณสูงสุด

หลังจากพวกมันทั้งสามปรากฏขึ้นตามกัน สายตาและเจตจำนงของพวกมันก็กวาดไปทางเดียวกันอย่างพร้อมเพรียง

ที่นั่นมีหนึ่งชายหนึ่งหญิงยืนอยู่ ซึ่งไม่พ้นเฉินซีกับเถี่ยอวิ๋นผิง

“เรามิได้โชคร้ายนักนะ” เฉินซีแย้มยิ้ม กวาดสายตามามอง

พรึ่บ!

เพียงพริบตา ร่างของเขาก็หายวับไป เมื่อปรากฏขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่มก็มายืนตรงหน้าอสูรร้ายทั้งสามแล้ว

ขณะนี้ เรือนผมดำดกหนาและอาภรณ์ของเฉินซีไสวตามลม ดวงตาเรืองประกายเย็นเยียบเสียดแทงอย่างลึกล้ำ

เมื่อมองมาจากไกล ๆ แม้ร่างของเขายามเทียบสามอสูรร้ายจะเล็กจ้อยร่อย แต่ปราณทรงพลังของเขาดูประหนึ่งราชันไร้เทียมทานผู้ปกครองโลกหล้า

เคร้ง!

หนึ่งเสียงกระบี่ดังสะท้อนยามยันต์ศัสตราพ้นฝัก!

หนึ่งศึกปะทุขึ้นอย่างไร้เหตุผลใด!

…

แทบจะพร้อมกันนั้น เถี่ยอวิ๋นผิงซึ่งยืนอยู่ห่างออกไปลืมตาขึ้น ใบหน้างดงามเต็มไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึมตั้งอกตั้งใจ

นับแต่เฉินซีเริ่มเข้าแทรกแซงการล่า เถี่ยอวิ๋นผิงก็ได้ประจักษ์แก่การต่อสู้เช่นนี้มามากกว่าหน และกลายเป็นเพียงผู้เฝ้าสังเกตศึก แต่ถึงเช่นนั้น แค่การพินิจศึกเหล่านี้ก็ทำให้นางตะลึงถึงขีดสุด

ในอดีต นางตระหนักชัดแล้วว่าอำนาจต่อสู้ของเฉินซีร้ายกาจยิ่งนัก เหนือชั้นยิ่งกว่าเทวารู้แจ้งวิญญาณทั่วไป ทว่าผลงานของเฉินซีตลอดทางมานี้ได้ล้มล้างการประเมินของนางลงครั้งแล้วครั้งเล่า จนบัดนี้นางมิกล้าคาดเดาแล้วว่าความแข็งแกร่งของเฉินซีอยู่ในระดับใดกันแน่

เพราะบนเส้นทางอันมุ่งสู่ส่วนลึกของกลุ่มดาวถาวอู้นี้ ความแข็งแกร่งของเหล่าอสูรร้ายที่พวกนางได้พบมาตลอดนางก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ทว่าเฉินซีกลับยังสามารถทำให้พวกมันบาดเจ็บสาหัสได้อย่างง่ายดายและใช้เวลาน้อยนิดยิ่ง ไม่เคยผิดพลาดแม้เพียงหน!

เสียงร้องโหยไห้เจียนสิ้นใจดังสนั่นมาไกล ๆ ศีรษะของเต่ามังกรถูกฟาดฟัน ทำให้โลหิตหลั่งทะลักเช่นน้ำตก ย้อมสมุทรในละแวกแดงฉาน

เหตุการณ์นี้กระชากเถี่ยอวิ๋นผิงกลับมาจากภวังค์ครุ่นคิด และนางก็ลงมือโดยแทบใช้เพียงสัญชาตญาณ มือของนางกุมกระบี่สีน้ำเงินเข้ม จบชีวิตเต่ามังกรซึ่งบาดเจ็บสาหัสเจียนตายลง การเคลื่อนไหวของนางดูชำนิชำนาญเป็นธรรมชาติ ร่วมมือกับเฉินซีได้อย่างรวมใจเป็นหนึ่ง