บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1629

บทที่ 1629 วางแผน

…………….

บทที่ 1629 วางแผน

ในเวลาเดียวกัน ผู้ยิ่งใหญ่เหล่านี้อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ

เป็นไปดั่งที่จักรพรรดินีอวี้เชอกล่าว หลังจากที่พวกเขาได้เห็นความมหัศจรรย์ของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เงาทมิฬ ทุกคนล้วนบังเกิดความปรารถนาที่จะครอบครองมัน

ทว่า จักรพรรดินีอวี้เชอกลับเตือนทุกคนอย่างตรงไปตรงมา ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่ละทิ้งความคิดนี้ทันที

ไม่ใช่ว่าพวกเขาเกรงกลัวอำนาจและอิทธิพลของจักรพรรดินีอวี้เชอ แต่เป็นเพราะด้วยพลังในตอนนี้พวกเขาไม่สามารถปราบต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เงาทมิฬได้อย่างเต็มที่ หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากจักรพรรดินีอวี้เชอ

ลึกลงไปในกลุ่มดาวถาวอู้ แสงศักดิ์สิทธิ์อันไร้ขอบเขตได้สลายไป และทุกสิ่งกลับคืนสู่ความเงียบงัน เหลือเพียงดวงดาวนับล้านที่เต็มไปรอยแผล และพวกมันได้รับความเสียหายจากการต่อสู้ครั้งนี้

แต่กระนั้น เหล่าผู้บ่มเพาะไม่ได้เงียบลงเพราะเหตุนี้ ในทางกลับกัน ความตกตะลึงในใจไม่สามารถระงับได้อีกต่อไป จึงบังเกิดเป็นเสียงดังเซ็งแซ่ไปทั่วทันที

“ดูเหมือนว่าฝ่าบาทจะประสบความสำเร็จแล้ว!”

“ใช่แล้ว กระบี่พิฆาตฟ้าเป็นสมบัติล้ำค่าที่หายากและเป็นอันดับหนึ่งในใต้หล้า ตอนนี้นางครอบครองกระบี่มลทินอเวจีด้วย พลังของฝ่าบาทจะต้องสูงขึ้นไปอีกระดับหนึ่งอย่างแน่นอน!”

“แต่ทุกคน ดูเหมือนพวกเจ้าจะลืมไปแล้วว่า นี่คือการชุมนุมล่าดารา และดูเหมือนเทียบอันดับล่าจะไม่ปรากฏในคืนนี้…”

“เอ๊ะ ไม่แปลกใจเลย ข้ายังคงรู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป ที่แท้ก็เป็นเพราะเทียบอันดับการล่านี่เอง”

“มันหาได้สำคัญไม่ แม้วันนี้เราจะไม่เห็นมันก็ตาม พรุ่งนี้การชุมนุมล่าดาราจะสิ้นสุดในเวลาพลบค่ำ เมื่อถึงยามนั้น การจัดอันดับครั้งสุดท้ายก็จะประกาศออกมา”

“อันที่จริง สิ่งที่ข้าตั้งตาคอยมากที่สุดคือการแสดงฝีมือของเฉินสวิน…”

…

ม่านราตรีนั้นมืดมิดแต่ต่างจากกาลก่อน ในยามนี้ ดวงวิญญาณแปดเปื้อนนั้นโปร่งแสง และเต็มไปด้วยแสงสีเขียวสลัว ทั้งยังเงียบสงบ

หากไม่มีปราณมลทินอเวจี หมอกสีเทา ดวงวิญญาณแปดเปื้อน และบรรยากาศอันน่าสยดสยองที่กดดันหัวใจอยู่ในขณะนี้ ดวงวิญญาณแปดเปื้อนก็ไม่ต่างจากดาวดวงอื่น ๆ

เฉินซีเอามือไพล่หลังพลางจ้องมองไปในระยะไกล ดูคลับคล้ายกับรูปปั้นที่ยืนอยู่นิ่งสนิท และคงรักษาท่าทางนี้อยู่เนิ่นนาน

ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เงาทมิฬที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าได้หายไปแล้ว

เหลือเพียงต้นไม้เล็ก ๆ ที่สูงราวสิบสองชุ่น ลำต้นโปร่งใสและเป็นประกายระยิบระยับ เส้นใยของต้นไม้ก็อุดมสมบูรณ์ ทั้งยังเปี่ยมด้วยแสงอันศักดิ์สิทธิ์

มันแตกต่างจากต้นอ่อนเงาทมิฬอย่างเห็นได้ชัด มันกลายเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่โตเต็มที่ กิ่งก้าน ใบและลำต้นแข็งแรง เส้นใยบนใบก็ลึกลับและชัดเจน ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่กลิ่นอายของมันก็ไม่ใช่สิ่งที่ต้นอ่อนเงาทมิฬจะสามารถเทียบเคียงได้

สรุปก็คือ มันเหมือนกับต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เงาทมิฬที่หดตัวลงหลายเท่า

สายตาของเฉินซีจับจ้องไปที่ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เงาทมิฬต้นเล็ก ๆ นี้ และคิ้วก็ขมวดเข้าหากันแน่น ท่าทางดูคล้ายกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

ในท้ายที่สุด เขาทอดถอนใจเบา ๆ จากนั้นก็ชี้นิ้วไปที่ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เงาทมิฬ

ฟึ่บ!

ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เงาทมิฬกลายเป็นแสงสีเขียวปรากฏบนฝ่ามือทันที มันมีใบไม้ที่อ่อนนุ่ม และเปล่งประกายแสงศักดิ์สิทธิ์สีเขียวระยิบระยับ

หลังจากนั้น มันก็พุ่งเข้าสู่ร่างกายของเฉินซีอย่างเงียบ ๆ เช่นเดียวกับที่เคยเป็นมา มันหยั่งรากลึกลงใจกลางจักรวาลภายในร่างกาย

หลังจากนั้นใบและกิ่งก้านของมันก็แผ่ออกไป

ฟิ่ว!

คลื่นสั่นสะเทือนบังเกิดขึ้น และทันใดนั้น ร่างของมันก็ลอยสูงขึ้นเหนือเมฆ และพุ่งทะลวงเหนือท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว…

ในทางกลับกัน ใบของมันดูเหมือนกับวัชพืชที่กำลังขยายพันธุ์ แผ่ขยายและห่อหุ้มท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอย่างไม่หยุดยั้ง มันครอบคลุมทุกซอกทุกมุมของจักรวาลภายในร่างกาย

โอม!

จู่ ๆ พลังศักดิ์สิทธิ์ที่พลุ่งพล่าน ทรงพลัง หนาทึบ บริสุทธิ์ และมหาศาลก็ไหลทะลักออกมา จากนั้นมันก็เริ่มหล่อเลี้ยงจักรวาลทั้งหมดภายในร่าง

เพียงแค่ชั่วพริบตา เฉินซีรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาเปี่ยมด้วยพลังที่มีอยู่ไม่จำกัด พลุ่งพล่าน ทรงพลัง และไม่มีจุดสิ้นสุด

ทว่า เฉินซีทอดถอนใจเบา ๆ อีกครั้ง พลันรู้สึกจนใจและหงุดหงิดเล็กน้อย

เสียงนั่นดังก้องอยู่ในหู “ขอบคุณที่เจ้าดูแลข้าตลอดหลายปีที่ผ่านมา เพื่อเห็นแก่เส้นทางสู่เต๋าของเจ้า และเพื่อเห็นแก่เส้นทางสู่เต๋าของข้า ข้าก็คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจากไป”

มันเป็นเสียงของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เงาทมิฬ และนี่เป็นครั้งแรกที่มันสื่อสารกับเฉินซี หลังจากที่มันเสร็จสิ้นการเปลี่ยนแปลง ก็ถึงเวลาต้องจากลา

ใช่แล้ว เช่นเดียวกับที่เฉินซีคาดไว้ หลังจากที่ต้นอ่อนเงาทมิฬเสร็จสิ้นการเปลี่ยนแปลง ในที่สุดมันก็สามารถครอบครองการบ่มเพาะและสติปัญญาของตนในที่สุด

ดังนั้นมันจึงต้องจากไป

ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เงาทมิฬไม่เหมือนกับหม้อใบจิ๋ว มันอยู่เคียงข้างเฉินซีเพื่อหลีกเลี่ยงภัยพิบัติ ในขณะที่ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เงาทมิฬได้เสร็จสิ้นการเปลี่ยนแปลงเรียบร้อยแล้ว มันจึงสามารถบ่มเพาะได้ ดังนั้น หากมันต้องการพัฒนาพลังฝีมือ ก็มีแต่ต้องไปจากเฉินซีเท่านั้น มิฉะนั้น ไม่เพียงแต่มันจะส่งผลกระทบต่อตนเองเท่านั้น แต่ยังส่งผลร้ายต่อเฉินซีเช่นกัน

สิ่งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับความภักดี และเป็นเพียงเพื่อประโยชน์ในการบ่มเพาะเท่านั้น

แต่เมื่อต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เงาทมิฬจากไป มันเพียงนำสติปัญญาและการบ่มเพาะของมันไปด้วยเท่านั้น โดยที่ทิ้งร่างไว้กับเฉินซี