บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1717

บทที่ 1717 เหตุไม่คาดฝัน

………………..

บทที่ 1717 เหตุไม่คาดฝัน

กงเหย่หนานลี่ หนึ่งตัวตนเรืองอำนาจยิ่งใหญ่ในตระกูลกงเหย่

ความแข็งแกร่งร้ายกาจเสียยิ่งกว่าตี้อวิ๋นชิว อยู่ในอันดับแปดสิบสามบนเทียบอันดับรู้แจ้งจักรวาล!

ลำดับแม้ดูต่ำ แต่ต้องตระหนักว่าบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลทุกคนล้วนอยู่มาหลายพัน หรือกระทั่งหลายหมื่นปี!

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่กว่าจะบรรลุสู่ขอบเขตบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลได้ก็ยากเย็นสุดขั้วแล้ว ความยากลำบากของบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลที่จะเลิศล้ำเหนือใครในแดนเทพโบราณจนติดอันดับในเทียบอันดับรู้แจ้งจักรวาลได้ก็ชัดเจนเช่นกัน

อย่างน้อยที่สุด อำนาจต่อสู้ของบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลสูงสุดอย่างตี้อวิ๋นชิวก็เพียงพอบดขยี้ยอดฝีมือร่วมขอบเขตบ่มเพาะส่วนใหญ่ได้แล้ว แต่ก็ยังไม่อาจติดอันดับในเทียบอันดับรู้แจ้งจักรวาลได้

ควรค่ากล่าวถึงว่าการจะมีชื่อในเทียบอันดับรู้แจ้งจักรวาลนั้นยากยิ่งกว่าเทียบอันดับรู้แจ้งวิญญาณเสียอีก และแต่ละลำดับก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงมานานมาก

เหตุผลเป็นเพราะผู้เฒ่าในขอบเขตบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลเหล่านี้แข็งแกร่งมากเสียจนยากกำราบยิ่งนัก ดังนั้นการสั่นคลอนอันดับในเทียบตำแหน่งของพวกเขาจึงยากพอ ๆ กับเหินสู่สวรรค์!

…

ขณะนี้ หนึ่งบุคคลร้ายกาจอย่างกงเหย่หนานลี่จู่โจมด้วยโทสะ รอบข้างดูประหนึ่งถูกเพลิงผลาญ มหาเต๋าพังทลาย หนึ่งลำแสงศักดิ์สิทธิ์ทะลวงนภา บังเกิดเป็นภาพอันน่าสะพรึงกลัว

“แย่แล้ว! ถอยเร็ว!” สีหน้าของเล่อเป่ยโหยว เชินถูเป้า และคนอื่น ๆ เปลี่ยนไปเล็กน้อย พวกเขาทราบว่าการโจมตีนี้ร้ายกาจเพียงไร และพาพวกเล่ออู๋เหินหลบลูกหลงไปไกลด้วยกันโดยสัญชาตญาณ

ขณะนี้พวกเขาเหมือนไม่อาจให้ความสนใจเฉินซีมากกว่านี้ได้

ความห่างเหินในความสัมพันธ์ชัดเจนขึ้นมา เทียบกับเฉินซี ชายหนุ่มที่พึ่งได้พบแล้ว สิ่งที่พวกเขาต้องคำนึงเป็นอันดับแรกย่อมเป็นเล่ออู๋เหิน เชินถูเยียนหราน อวี๋ชิวจิง และจวนอวี๋สุ่ย ทายาทร่วมตระกูลของพวกเขา

ประกอบกับความสามารถร้ายกาจที่เฉินซีแสดงเมื่อครู่ ทำให้พวกเล่อเป่ยโหยวเริ่มสงสัยว่าพวกลั่วฉ่าวหนงน่าจะถูกเฉินซีสังหารจริง

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงถือความปลอดภัยและผลประโยชน์ส่วนตนสำคัญสูงสุดโดยสัญชาตญาณ และไม่อยากถูกลากลงปลักโคลนไปด้วย

ตู้ม!

แสงศักดิ์สิทธิ์โปรยจากนภา ขณะที่ปราณน่าสะพรึงกลัวสายหนึ่งครอบคลุมลงมา พลังมหาเต๋าพล่านพุ่ง ขณะนี้เป็นที่ชัดเจนว่ากงเหย่หนานลี่ตั้งใจกำจัดเฉินซีในกระบวนท่าเดียว

วูบ!

เฉินซีไม่ได้รุดหน้า ชายหนุ่มกลับล่าถอยไป ร่างวูบไหวทะลวงนภา สู่เวหาเหนือมหาสมุทรสุสานเทวะ จึงหลบการโจมตีนี้ได้อย่างฉิวเฉียด

ร้ายกาจเกินไปนัก!

หากการโจมตีนี้ถูกเฉินซีเข้าจริง ๆ ความร้ายแรงที่ตามมาก็ชัดเจน

“ไอ้เวร! กล้าดีเช่นไรจึงหลบ!” กงเหย่หนานลี่แค่นเสียงเย็น เท้ากระทืบผ่านมิติ ร่างวูบไหวดุจเทพสงครามบรรพกาลผู้ควบคุมเต๋ามากมาย กระทั่งการเคลื่อนไหวร่างกายง่าย ๆ ยังเปี่ยมอำนาจฉีกเวหาทลายแดนดิน

เขาพุ่งสู่ท้องนภาเหนือมหาสมุทรสุสานเทวะ และเพียงพลิกฝ่ามือ รัศมีศักดิ์สิทธิ์สีแดงสายหนึ่งก็ปรากฏขึ้นเยี่ยงสุริยะศักดิ์สิทธิ์บนฝ่ามือ ก่อนจะทุ่มมันลงใส่เฉินซี

น่านน้ำในละแวกสมุทรนั้นเหือดแห้งไปโดยพลัน ทำให้มันกลายเป็นแดนดินแตกระแหง ขณะที่ท้องฟ้าเองก็เหมือนถูกแผดผลาญ อุณหภูมิสูงลิ่วจ้าจัดทั่วทิศเสียจนอากาศบิดเบี้ยวเป็นวงกว้าง

เหตุการณ์เช่นนี้คือยามทะเลเดือดนภาผลาญโดยแท้จริง!

คลื่นความร้อนน่าสะพรึงกลัวจากมันทำให้ผู้บ่มเพาะมากมายในระยะอึดอัดหายใจไม่ออก ราวถูกจับไปอบในเตา ร้อนจนไม่สบายตัว

เคร้ง!

เฉินซีชักยันต์ศัสตราออกมาฟันกลางอากาศ

หลังจากได้ฝึกฝนกับวิญญาณกระบี่ไร้เทียมทานทั้งสามสิบหก อำนาจเชือดเฉือนกาสรก็แตกต่างไปจากกเดิมโดยสิ้นเชิง แม่นยำดุร้ายถึงขีดสุด

เพียงพริบตาเดียว มันก็ฟาดฟันสุริยันศักดิ์สิทธิ์อันแผดผลาญกลางนภาเป็นสองเสี่ยง แยกมิติเป็นสองส่วนขณะพุ่งตรงเข้าใส่กงเหย่หนานลี่

ฟ่าว!

การโจมตีนี้รวดเร็วเกินไป เผยแก่นแท้ของขอบเขตจักรพรรดิกระบี่ระดับหนึ่งอย่างเต็มที่ กงเหย่หนานลี่ถูกโจมตีโดยไม่ตั้งตัว ทำให้ม่านตาหดลง ขณะฟาดฝ่ามือส่งอำนาจหนาแน่นออกไปสลายการโจมตีนี้ซ้ำ ๆ

เป็นเต๋าแห่งกระบี่ที่ร้ายกาจนัก!

หัวใจของคนอื่น ๆ รอบข้างล้วนสั่นสะท้าน พวกเขาส่วนใหญ่เป็นตัวตนสูงสุดในขอบเขตบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาล เป็นผู้อาวุโสซึ่งใช้ชีวิตยาวนานจนไม่อาจนับ จึงสังเกตได้ว่าเต๋าแห่งกระบี่ของเฉินซีลึกล้ำไม่ธรรมดาเพียงไรแต่แรกเห็น

เต๋าแห่งกระบี่เช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าหลอมรวมกับพลังดวงใจ บรรลุสูงเหนือขอบเขตจักรพรรดิกระบี่ มี ‘อำนาจ’ เป็นของมันเองแล้ว!

หัวใจทุกดวงอดบังเกิดความตะลึงไม่ได้ยามประจักษ์แจ้ง สัตว์ประหลาดน้อยนี่มาจากที่ใดกันแน่?

ตู้ม!

ขณะเดียวกัน กงเหย่หนานลี่กับเฉินซีต่อสู้กันอย่างดุเดือด ทั้งสองช่วงชิงความยิ่งใหญ่เหนือมหาสมุทรสุสานเทวะ ปราณกระบี่เหินฉวัดเฉวียน รัศมีศักดิ์สิทธิ์เรืองรองทั่วทิศ ทำให้ท้องสมุทรในรัศมีแสนลี้เละเทะสิ้นหวัง ดูน่าตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง

หากมิใช่ได้ประจักษ์ด้วยสองตา พวกเขาคงไม่มีทางวาดฝันได้เลยว่าจะมีเทวารู้แจ้งวิญญาณผู้หนึ่งในโลกหล้าประมือบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลบนเทียบอันดับรู้แจ้งจักรวาลได้ถึงขนาดนี้

เล่ออู๋เหินและคณะต่างเห็นเรื่องทั้งหมดนี้ชัดเจน และโลหิตร้อนรุ่มก็พลุ่งพล่านในใจ ตั้งมั่นตัดสินใจเหมือน ๆ กัน

…

เปรี้ยง!

ทันใดนั้น หลังจากเสียงเลื่อนลั่นสนั่นก้อง สถานการณ์ศึกซึ่งเป็นไปอย่างสูสีก็เปลี่ยนแปลงกะทันหัน

กงเหย่หนานลี่ผู้เผยอำนาจยิ่งใหญ่ไร้คู่เปรียบถูกหนึ่งกระบี่จากเฉินซีฟาดกระเด็น กระอักเลือดไม่จบสิ้น!

เพียงพริบตา ทุกผู้รอบข้างก็ตกตะลึง

“ไอ้หนูน่ารังเกียจ! เจ้าวางแผนล่อข้ามาติดกับ!” กงเหย่หนานลี่แผดเสียงขณะไหวร่างเคลื่อนย้ายไปสู่ฝั่งมหาสมุทรสุสานเทวะ

เกิดอะไรขึ้น? ผู้ชมทั้งหลายต่างตกตะลึง มิเคยคาดคิดว่ากงเหย่หนานลี่เหมือนตั้งใจหนีหลังจากแค่เสียเปรียบเพียงหน

“เจ้าหนูนี่ฉลาดนัก เขาพึ่งสถานการณ์ในฟ้าดินทำศึก นับแต่อดีตกาลจนบัดนี้ มหาสมุทรสุสานเทวะปกคลุมด้วยสนามพลังร้ายกาจสะกดการบ่มเพาะของผู้คนเสมอ มีเพียงผู้บ่มเพาะขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณเท่านั้นที่เข้าไปได้อย่างปลอดภัย ขณะนี้ตัวตนเหนือขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณจะถูกสะกดเหลือที่ขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณ ไม่มีทางรีดเร้นอำนาจเต็มที่ออกมาได้เลย!” ใครบางคนทอดถอนใจชี้เหตุผล

ผู้ชมทั้งหลายพลันประจักษ์แจ้ง แล้วจึงเกิดความรู้สึกอับอาย พวกเขาย่อมตระหนักถึงเรื่องเหล่านี้ดี แต่ก็เพราะตระหนักดีนี่เอง พวกเขาจึงมองข้ามมันไป

เช่นเดียวกัน หากไร้สนามพลังพิเศษนี้บนมหาสมุทรสุสานเทวะ พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องมารอที่ฝั่งสมุทรเลย คงมุ่งหน้าไปตรวจสอบสัจธรรมในซากโบราณสถานรกร้างหมานกู่กันแล้ว

และคงไม่เห็นต้องหลบอยู่ข้างนอกยามสถานแสวงโชคสูงสุดเช่นนี้เปิดตัวขึ้นเลย คงตามคนอื่น ๆ เข้าไปแสวงโชคในซากโบราณสถานรกร้างหมานกู่กันแล้ว

สรุปก็คือ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะมหาสมุทรสุสานเทวะไม่ธรรมดาเกินไป มันไม่ใช่อาณาเขตของแดนเทพโบราณและมีสนามพลังพิเศษกดการบ่มเพาะของผู้อื่น ทำให้ผู้บ่มเพาะเหนือขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณมิกล้าเหยียบย่างเข้าไป

เห็นได้ชัดว่ากงเหย่หนานลี่ก็มองข้ามเรื่องนี้ไปเช่นกัน แล้วเพิ่งมาตระหนักยามเผชิญความเสียเปรียบในศึก

“ไอ้แก่งี่เง่า เจ้าเรียกข้าไอ้เวรมาตั้งนาน แล้วตั้งใจจะหนีตอนนี้หรือ?” เฉินซีแค่นเสียงเย็นเยียบ พลางสาวเท้าผ่านมิติ ขณะที่มือยังวาดปราณกระบี่สารพัด โปรยปรายลงมาดุจกรงขังจากสวรรค์ สกัดทุกทางหนีของกงเหย่หนานลี่ไว้

เขาได้โอกาสเช่นนี้มาอย่างยากลำบาก ย่อมไม่มองกงเหย่หนานลี่กลับสู่ฝั่งสมุทรเฉย ๆ แน่นอน

กล่าวคือขณะนี้ กงเหย่หนานลี่เป็นตัวตนซึ่งถูกสะกดขอบเขตเหลือเพียงขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณ สิ้นความได้เปรียบในขอบเขตบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลไปแล้ว ดังนั้นหากเฉินซีไม่สยบกงเหย่หนานลี่ยามนี้ ศึกนี่คงไร้ความหมายโดยสิ้นเชิง

ตู้ม!

เจตจำนงกระบี่เฉิดฉายสู่นภา ดุจท้องสมุทรสีครามปรากฏลักษณ์ ทอดตัวขวางทางกงเหย่หนานลี่ดุจคันคูธรรมชาติ จวนเจียนจมร่างของเขาลงไป

………………..