บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1780

บทที่ 1780 งามจนยากอธิบาย

………………..

บทที่ 1780 งามจนยากอธิบาย

คันฉ่องคลายสัจธรรม!

สมบัติวิญญาณธรรมชาติที่ส่งต่อกันมาภายในตระกูลเยี่ย มันมีผลมหัศจรรย์หลากหลายอย่าง ไม่เพียงสามารถมองผ่านทุกสัจธรรมได้ ไม่ว่าความหลอกลวงหรือภาพลวงตาใดก็ไม่อาจหลอกมันได้เช่นกัน

แม้ว่าเฉินซีจะไม่รู้จักสมบัติชิ้นนี้ แต่ก็รู้ทันทีว่าเขาแย่แล้วเมื่อเห็นรูปร่างที่แท้จริงของตนปรากฏขึ้นในกระจกนั่น!

แน่นอนว่าฉับพลันนั้นสีหน้าของสิบหกบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลตระกูลเยี่ยก็เปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยมทันใด กลิ่นอายดุดันพลุ่งพล่าน พลังในร่างเล็งโจมตีที่เฉินซี

“จับไอ้เวรนั่นไว้!” จักรพรรดิหนานตู้ตะโกนดังลั่นมาจากไกล ๆ

ฟ่าว!

หากแต่เมื่อเขาพูดจบ เฉินซีก็หยิบกระบี่เปลื้องมลทินออกมาชิงโจมตีก่อนแล้ว!

ตอนนี้เจตจำนงกระบี่ไหลเวียนไปทั่วร่าง กลิ่นอายดุดันเย่อหยิ่งและทรงพลังยิ่ง เขาเหวี่ยงกระบี่ใส่บรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อน

เลือดสาดกระเซ็น บรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลผู้นั้นไม่ทันตั้งตัวก็ถูกบั่นศีรษะ ปราณกระบี่ดุดันเข้าทำลายจิตวิญญาณจนกลายเป็นผุยผง สิ้นใจคาที่ทันที

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นรวดเร็วนัก แทบจะในพริบตาเดียวก็จบลงแล้ว เมื่อสิ้นเสียงจักรพรรดิหนานตู้ บรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลคู่นั้นก็สิ้นใจพร้อมกับเลือดที่สาดกระเซ็นแล้ว

ทุกคนใจสะท้านเบิกตามอง ทั้งโกรธทั้งตกใจไปพร้อมกัน

บรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลเป็นสหายของเขาชื่อว่าเยี่ยอวิ๋นหลง ขึ้นขอบเขตบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลขั้นสุดมานานแล้ว นับได้ว่าเป็นผู้อาวุโสประจำตระกูลเยี่ยก็ว่าได้

หากแต่ตอนนี้กลับไม่มีโอกาสได้กรีดเสียงหรือหลบการโจมตีก็ต้องสิ้นใจไปแล้ว แล้วพวกเขาจะเชื่อสายตาได้อย่างไร?

ใช้เวลาอธิบายอาจนาน แต่เหตุการณ์เกิดขึ้นชั่วพริบตาเท่านั้น หลังจากสังหารเยี่ยอวิ๋นหลงด้วยกระบี่เดียวแล้ว เฉินซีก็เงื้อกระบี่เปลื้องมลทินป้องกันตัวแล้วถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว

ด้านหน้ามีจักรพรรดิอยู่ เฉินซีไม่โง่พอจะปะทะกับพวกเขาตรง ๆ หรอก

“บัดซบ! อย่าคิดหนีเชียวนะ!” หากแต่ด้านหลังเขาก็มีคนอยู่เช่นกัน เป็นชายแก่ร่างเตี้ยคนหนึ่ง เมื่อเห็นว่าเฉินซีพุ่งเข้ามาก็คำรามลั่น ในมือถือขวานสีดำซัดเข้าใส่เฉินซี

ครืน!

“หึ!” เฉินซีแค่นเสียงเย็น กระบี่เปลื้องมลทินดูคล้ายเส้นแสงส่องระยับ ฟันฉับเดียวก็หายไปในพริบตา

เคล็ดกระบี่ลึกล้ำฤทัย ประทีปเคลื่อนคล้อย!

มันเป็นท่ากระบี่ที่ไร้ร่องรอย เหมือนแสงที่วาบผ่านมาเพียงพริบตา เหมือนสายฟ้าซัดลงมา เหมือนภาพลวงตาหลอกจิต

“เวรแล้ว!” หัวใจชายชราสะดุ้งสุดตัว ใช้ประสบการณ์จากการต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วนหลบไปตามสัญชาตญาณ

ฉัวะ!

เลือดสาดกระเซ็นอีกครั้ง แม้ว่าครั้งนี้จะหลบทัน แต่แขนขวาที่ถือขวานไว้ก็ถูกสะบั้นขาด กระเด็นขึ้นฟ้าไปพร้อมกับเสียงกรีดร้องโหยหวน

นับว่าเขายังโชคดีนัก ไม่เช่นนั้นคงไม่เสียแค่แขน แต่ถูกปลิดชีพไปแล้ว

เมื่อพวกเขาเห็นเช่นนี้ บรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลคนอื่น ๆ จึงตั้งสติแล้วล้อมเฉินซีจากทุกทิศทางไว้

แต่ละคนมีสีหน้าเคร่งขรึมเต็มไปด้วยจิตสังหารหนาแน่น

ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าชายหนุ่มตรงหน้ารับมือไม่ง่าย

“โจมตีพร้อมกันเลย!”

ยอดฝีมือขอบเขตบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลตระกูลเยี่ยล้วนหยิบสมบัติศักดิ์สิทธิ์หลากหลายออกมาซัดการโจมตีใส่เฉินซี

ทั้งขวาน ขวานศึก เคียว ดาบ หอก กระบี่ ง้าว…. สมบัติศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายส่องประกายแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมาอย่างน่าเกรงขาม เหมือนดาวตกโปรยตัวลงมาพร้อมกับเสียงลั่นสั่นสะท้านไปทั่วทั้งบริเวณ แสงสว่างจ้าที่ปลดปล่อยออกมาสว่างกำจายไปทั่วท้องฟ้าพร่างดาว

ทั้งแรงพลังการโจมตียังรุนแรงอย่างไม่อาจอธิบายได้!

กว่าสิบบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลจึงลงมือโจมตีพร้อมกัน นับเป็นภาพตระการตาน่าเกรงขามอย่างไม่น่าเชื่อ

หากเป็นคนธรรมดาก็คงสิ้นใจตายคาที่ไปนานแล้ว!

…

ตอนนี้ เฉินซียังคงสีหน้าสุขุมนุ่มลึกไว้ มีเพียงดวงตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารเดือดพล่าน

ตู้ม!

กลิ่นอายดุดันระเบิดออกพร้อมกับผมยาวที่ปลิวไสว กระแสศักดิ์สิทธิ์รวมตัวกันเป็นยันต์อักขระลึกลับที่ลอยอยู่รอบกาย กระบี่เปลื้องมลทินในมือส่งเสียงร้องดังเสียงคำรามของมังกร ทำให้เฉินซีคล้ายกับเป็นยอดกระบี่ผู้ควบคุมท้องฟ้ายามราตรี

เขาก้าวไปตามตำแหน่งดาวกระบวยใหญ่ รูขุมขนทั่วร่างเปล่งไปด้วยประกายศักดิ์สิทธิ์ ก่อกำเนิดขึ้นเป็นผังอักขระยันต์ศักดิ์สิทธิ์เผยออกมารอบข้าง ปกป้องคุ้มกายเฉินซีไว้

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

สมบัติศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากร้องหวีดหวิวเข้ามาคล้ายดวงตะวันหล่นจากฟ้า ปะทะเข้ากับยันต์เทวะจนดังสนั่น

พริบตานั้น ดวงดาวโดยรอบรัศมีหนึ่งล้านลี้ก็สั่นสะท้านรุนแรงคล้ายจะร่วงหล่น อีกทั้งดาราพันดวงที่อยู่ใกล้รัศมีการต่อสู้ก็ระเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ

หากแต่การโจมตีสะท้านฟ้าเช่นนั้นก็ยังไม่อาจทำอะไรผังอักขระยันต์ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งคุ้มกายเฉินซีอยู่ได้เลย!

เขาเทพพยากรณ์! เด็กคนนี้จะมาจากเขาเทพพยากรณ์ได้อย่างไรกัน?

จักรพรรดิหนานตู้ลังเลอยู่เพียงเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจโยนความคิดเรื่องภูมิหลังเฉินซีทิ้งไปเพื่อแก้แค้นให้บุตรชาย!

หากแต่ภายในพริบตาเดียวสีหน้าก็ต้องเปลี่ยนผัน ยามได้เห็นท่ากระบี่ที่เฉินซีซัดออกมา เขาก็ร้องออกมาโดยไม่ทันรู้ตัว “ระวัง! ถอยมา! เดี๋ยวนี้เลย!”

…

จักรพรรดิหนานตู้ร้องตะโกนดังลั่นฟ้าราวสายฟ้าฟาด แต่มันกลับช้าเกินไปเสียแล้ว

พริบตานั้น เฉินซีก็ซัดท่ากระบี่ออกมา กลิ่นอายดุดันแผ่กระจายออกรอบข้าง แช่แข็งห้วงอากาศจนทุกสิ่งนิ่งสนิท

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

ชั่วพริบตาต่อมา แรงระเบิดอำนาจเกรงขามก็ดีดออก พลังผันผวนกระจายออกรอบทิศ พร้อมกับแสงศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายสลายหายไป มันเป็นเสียงสมบัติศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายถูกทำลายจนแตกเป็นเสี่ยง ๆ

ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!

เป็นเหตุนองเลือดน่าผวายิ่ง!

นี่คืออำนาจของท่ากระบี่ของเฉินซี มันเป็นกระบวนท่าที่แกร่งที่สุดที่เขาใช้นับตั้งแต่ที่ขึ้นขอบเขตบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลขั้นกลางมาได้ ไม่อาจนำไปเทียบกับตัวตนในอดีตได้เลย

“เวรเอ๊ย!” หากแต่เมื่อสิ้นท่ากระบี่นั้นแล้ว ก็ได้ยินเสียงตะโกนลั่นพร้อมกับกระแสพลังซัดเข้าใส่เฉินซี

ตู้ม!

เฉินซีใช้กระบี่ขวางการโจมตีของจักรพรรดิหนานตู้ไว้ แต่กลับถูกบีบกลับไปกว่าสิบก้าว เลือดในกายพลุ่งพล่าน

เป็นเพราะจักรพรรดิหนานตู้ใช้สัญชาตญาณจับสังเกตได้ว่าท่าไม่ดีจึงช่วยทุกคนไม่ได้ แต่สุดท้ายก็ช่วยไว้ได้เพียงสองบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลเท่านั้น ส่วนคนอื่น ๆ ถูกทำลายหายสิ้น!

ทว่าแม้ว่าสองบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลจะโชคดีรอดพ้นมาได้ แต่ก็บาดเจ็บหนัก กลัวจนคิดอะไรไม่ออกอีก ทั้งยังหมดกำลังใจต่อสู้ ดังนั้นจึงไม่อาจทำการต่อสู้ได้

“ไอ้บัดซบนี่!” จักรพรรดิหนานตู้โกรธจนหน้าดำหน้าแดง สายตาที่จ้องเฉินซีคล้ายสายฟ้าฟาด

กลับปล่อยให้คนในตระกูลสิบสี่คนถูกสังหารตรงหน้าได้ นับว่าเป็นการลบหลู่จักรพรรดิหนานตู้จนทำให้เขารู้สึกโกรธเป็นฟืนไฟ

หากเป็นคนธรรมดาในตระกูลเยี่ยก็ว่าไปอย่าง แต่นี่คือสิบสี่บรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลขั้นสุดยอด นับว่าเป็นเสาหลักของตระกูลเยี่ย!

การเสียคนไปเป็นจำนวนมากในคราวเดียวเช่นนี้นับเป็นแรงโจมตีหนักหน่วงแก่ตระกูลเยี่ยทีเดียว!

“ไอ้เด็กเวรนี่ เจ้าทำให้ข้าโกรธขึ้นมาจริง ๆ แล้ว ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร วันนี้ก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิต!” จักรพรรดิหนานตู้พูดจบ กลิ่นอายดุดันก็ปกคลุมรอบข้าง เมฆดำบดบังท้องฟ้าเบื้องบน คล้ายว่าปิดตายพื้นที่โดยรอบเอาไว้

………………..