บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1869

บทที่ 1869 ช่วงสุดท้าย

………………..

บทที่ 1869 ช่วงสุดท้าย

ก่อนที่การต่อสู้อันชุลมุนจะปะทุขึ้น การต่อสู้ระหว่างเฉินซีกับตงหวงอิ่นเซวียนได้ดึงดูดความสนใจจากผู้บ่มเพาะเกือบทั้งหมด

กระนั้นเมื่อพวกเขาเห็นเย่เฉิน อวี้จิ่วหุย และคนอื่น ๆ รีบเร่งไปกำจัดศิษย์ของสำนักศักดิ์สิทธิ์คนนั้น ผู้คนต่างตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้น และเกิดความแตกตื่นโกลาหลในทันที

บางคนรู้สึกเสียดาย เนื่องเพราะพวกเขารู้สึกว่าเรื่องนี้ได้ขัดขวางการต่อสู้ระหว่างเฉินซีกับตงหวงอิ่นเซวียน และเป็นเรื่องที่น่าเสียดายจริง ๆ

บางคนตกตะลึงและไม่เข้าใจว่าเหตุใดสำนักเต๋าถึงร่วมมือกับตำหนักเต๋าหนี่หวา เพื่อเปิดฉากจู่โจมนิกายอำนาจเทวะและสำนักศักดิ์สิทธิ์

บางคนรู้สึกโล่งใจราวกับยกภูเขาออกจากอก พวกเขาตระหนักชัดว่าภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ นิกายอำนาจเทวะและสำนักศักดิ์สิทธิ์ได้สูญเสียโอกาสอันดีที่สุดในการทำลายเฉินซีไปโดยสิ้นเชิง

ท้ายที่สุดแล้ว เหลือเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม ก่อนที่การถกวิถีเต๋าเป็นอันสิ้นสุดลง ทว่าบัดนี้ เหตุการณ์โกลาหลครั้งใหญ่ได้ปะทุขึ้นแล้ว ดังนั้นความได้เปรียบที่นิกายอำนาจเทวะและสำนักศักดิ์สิทธิ์ครองอยู่ก็พลันสลายไปโดยสิ้นเชิง ซึ่งหากพวกเขาต้องการทำลายล้างกลุ่มของเฉินซีอีกครั้ง ก็ต้องจัดการกับตำหนักเต๋าหนี่หวาและสำนักเต๋าเสียก่อน

สรุปแล้ว การต่อสู้ที่ปะทุขึ้นอย่างกะทันหันในพิภพกุมภเต๋า ทำให้สถานการณ์เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างถึงขีดสุด

ทั้งหมดนี้ เป็นเหตุการณ์ที่ผู้บ่มเพาะทุกคนจากโลกภายนอกมิอาจคาดการณ์ได้เลย

…

เฉินซีเพ่งสายตามองทุกสิ่ง และระบุสถานการณ์คร่าว ๆ ได้อย่างรวดเร็ว

ฟึ่บ!

โดยไม่ลังเลใจ ร่างสูงใหญ่วูบไหวและหายไปจากจุดนั้น ชายหนุ่มบุกเข้าไปในกลุ่มของตำหนักเต๋าหนี่หวา และช่วยจัดการกับศิษย์เหล่านั้นจากสำนักศักดิ์สิทธิ์

กลุ่มจากตำหนักเต๋าหนี่หวาซึ่งนำโดยคงโหยวหรานและสืออวี๋ได้ปราบปรามศิษย์ของสำนักศักดิ์สิทธิ์จนเกือบล่าถอยด้วยความแพ้พ่าย อย่างไรก็ดี เมื่อตงหวงอิ่นเซวียนละทิ้งการต่อสู้กับเฉินซี และรุดมาช่วยเหลือพวกเขา สถานการณ์ก็กลับตาลปัตรทันที และพวกเขาต่อสู้กับกลุ่มจากตำหนักเต๋าหนี่หวาอย่างเข้มแข็ง

แต่เมื่อเฉินซีเข้าร่วมการต่อสู้ มันได้สร้างความกดดันอย่างมากต่อบรรดาศิษย์สำนักศักดิ์สิทธิ์ทันที

ในทางกลับกัน เหล่าศิษย์ของสำนักเต๋าที่นำโดยเย่เฉินและอวี้จิ่วหุยก็ต่อสู้อย่างดุเดือดกับกลุ่มของเหลิ่งซิงหุนจากนิกายอำนาจเทวะ

เมื่อเทียบกันแล้ว เห็นได้ชัดว่าสำนักศักดิ์สิทธิ์ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ และการเปลี่ยนแปลงในสถานการณ์ดังกล่าว ส่งผลให้ผู้คนในโลกภายนอกต่างประหลาดใจอย่างอดไม่ได้ ทั้งยังรู้สึกสับสนงุนงงเล็กน้อย

เหตุผลก็คือ การต่อสู้ที่ปะทุขึ้นในวันนี้ เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อเกินไป

ในตอนเช้า ถูเมิ่งถูกเหลิ่งซิงหุน ตงหวงอิ่นเซวียน และคนอื่น ๆ ปิดล้อม จากนั้นเฉินซีก็ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ

หลังจากนั้น เฉินซีได้ตั้งค่ายกลเพื่อต้านการโจมตีจากกลุ่มของเหลิ่งซิงหุนและตงหวงอิ่นเซวียน ในขณะที่กลุ่มจากสำนักเต๋าและตำหนักเต๋าหนี่หวาต่อสู้กัน

ต่อมา เฉินซีออกจากค่ายกลเพียงลำพัง และเข้าปะทะกับตงหวงอิ่นเซวียน จากนั้นการต่อสู้ที่ชุลมุนนี้ก็ปะทุขึ้น…

การต่อสู้ทั้งหมดนี้ เป็นอันตรายถึงขีดสุด และเหลือเชื่ออย่างสุดขีด มันเต็มไปด้วยการเปลี่ยนแปลงที่ไม่อาจคาดเดาได้

ตัวอย่างเช่น ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าแม้แต่ในสถานการณ์ที่เขาแบกกู่เยี่ยนที่บาดเจ็บสาหัส เฉินซียังคงสามารถช่วยเหลือถูเมิ่งที่ถูกปิดล้อมไว้ได้

ในทำนองเดียวกัน ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าเพียงค่ายกลเดียวจะทำให้เฉินซียืนหยัดได้เป็นเวลาหลายชั่วยาม ทำให้กลุ่มของเหลิ่งซิงหุนและตงหวงอิ่นเซวียนไม่อาจประสบความสำเร็จได้ในเวลาอันสั้น

หรืออีกตัวอย่างหนึ่ง กลุ่มของสำนักเต๋าและตำหนักเต๋าหนี่หวาที่ขัดแย้งกันเมื่อไม่นานมานี้ แต่ตอนนี้ พวกเขากลับร่วมมือกันเพื่อโจมตีนิกายอำนาจเทวะและสำนักศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งช่วยสยบอันตรายที่เฉินซีเผชิญอยู่

ทั้งหมดนี้เต็มไปด้วยตัวแปร ไม่ต้องกล่าวถึงผู้บ่มเพาะเหล่านั้นในโลกภายนอก แม้แต่เฉินซีและคนอื่น ๆ ที่ยังคงอยู่ในการต่อสู้ ก็อาจไม่คิดว่าเหตุไม่คาดฝันเช่นนี้จะเกิดในช่วงสุดท้ายก่อนที่การถกวิถีเต๋าจะสิ้นสุดลง

มันเต็มไปด้วยการเปลี่ยนแปลงที่คาดเดาไม่ได้!

สรุปแล้ว การต่อสู้ที่ดุเดือดและชุลมุนอยู่ในขณะนี้ ได้ดึงดูดความสนใจของผู้บ่มเพาะทั้งหมดในโลกภายนอกได้อย่างไม่น่าเชื่อ

ทุกคนตระหนักชัดว่าช่วงเวลาที่การต่อสู้อันชุลมุนนี้สิ้นสุดลง ก็เป็นช่วงเวลาที่การถกวิถีเต๋ารอบนี้สิ้นสุดลงเช่นกัน

…

เวลาหนึ่งถ้วยชาต่อมา ศิษย์ของสำนักศักดิ์สิทธิ์ถูกกำจัดโดยการโจมตีของเฉินซี

เหตุผลที่เขาสามารถบรรลุผลได้ เป็นเพราะคงโหยวหราน สืออวี๋ และคนอื่น ๆ ได้ช่วยต้านการโจมตีส่วนใหญ่จากตงหวงอิ่นเซวียนและศิษย์คนอื่น ๆ จากสำนักศักดิ์สิทธิ์

โครม!

โถงบรรจบ

เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ ฉือซงจื่อซึ่งแต่เดิมมีสีหน้ามืดมนอย่างมาก ก็มิอาจฝืนอดกลั้นต่อความโกรธแค้นในใจได้อีกต่อไป ดังนั้นจึงฟาดฝ่ามือใส่โต๊ะตรงหน้าจนแตกเป็นเสี่ยง ๆ ทำให้เศษไม้กระเด็นไปทั่วบริเวณ

เขาเสียความสงบสุขุมอย่างสิ้นเชิง ทั้งยังชี้ให้เห็นชัดว่าเขารู้สึกเสียใจและเดือดดาลมากเพียงใด

เล่ยฝูของนิกายอำนาจเทวะ มีสีหน้ามืดมนไม่ต่างกัน

อันที่จริงเหตุผลมันง่ายมาก ครั้นนิกายอำนาจเทวะและสำนักศักดิ์สิทธิ์ร่วมมือกันเพื่อจัดการกับเฉินซี ก่อนที่การต่อสู้ชุลมุนจะปะทุขึ้น พวกเราก็เป็นฝ่ายได้เปรียบอย่างสิ้นเชิง ทว่าเมื่อการต่อสู้ชุลมุนนี้ปะทุขึ้น ก็ทำให้ทุกสิ่งตกอย่างในความสับสนวุ่นวาย ซึ่งพวกเขาเกือบจะกำจัดกลุ่มของเฉินซีได้แล้ว แต่กลับต้องสูญเสียความได้เปรียบที่มีไปอย่างสิ้นเชิง

เขาไม่คิดที่จะให้คำอธิบาย เพราะบรรดาผู้บ่มเพาะทุกคนในเมืองทศทิศล้วนแยกแยะถูกผิดได้ ดังนั้น ความเป็นธรรมของการถกวิถีเต๋า ย่อมได้รับความคิดเห็นที่ยุติธรรมจากสาธารณะเป็นธรรมดา

“นึกไม่ถึงว่าวิธีการอาจารย์อาของเจ้าจะยอดเยี่ยงปานนี้ บางทีมันอาจเป็นเรื่องบังเอิญ แต่การกระทำของเขาได้ลากศิษย์ของสำนักเต๋าไปอยู่คนละฝั่งกับนิกายอำนาจเทวะและสำนักศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไม่น่าเชื่อ” อวี่เจินส่งกระแสปราณ และหัวเราะเบา ๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชม

“ข้าเชื่อว่าท่านอาจารย์อาไม่ได้คิดมากหรอก ตามที่กล่าวไว้ บุญคุณย่อมทดแทน แค้นต้องชำระ กู่เยี่ยนได้รับการช่วยเหลือจากเหล่าศิษย์ของสำนักศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นท่านอาจาย์อาย่อมไม่ลืมบุญคุณนี้” เหวินถิงกล่าวอย่างเรียบ ๆ แต่แท้จริงแล้ว นางทราบดีว่าการกระทำของเฉินซีนั้น ถือว่าเป็นการยิงนกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว ดังนั้นนางจึงไม่ปฏิเสธความคิดเห็นของอวี่เจิน

…

ผู้บ่มเพาะในโลกภายนอกต่างคุยกันอย่างมีชีวิตชีวา ในขณะที่การต่อสู้อันชุลมุนยังคงดำเนินต่อไปในพิภพกุมภเต๋า

ด้วยความช่วยเหลือของเฉินซี การต่อสู้ระหว่างศิษย์ของนิกายอำนาจเทวะและสำนักเต๋าก็กลับมาสูสีอีกครั้ง และถึงขั้นที่สำนักเต๋าครองความได้เปรียบเล็กน้อยด้วยซ้ำ

แต่มันก็ยากที่จะกำจัดศิษย์ของนิกายอำนาจเทวะในช่วงเวลาสั้น ๆ

ในอีกด้านหนึ่ง การต่อสู้ระหว่างตำหนักเต๋าหนี่หวาและสำนักศักดิ์สิทธิ์ ก็เข้าสู่สถานการณ์ที่เท่าเทียมกันเช่นกัน ไม่มีใครเพลี่ยงพล้ำและไม่มีผู้ใดได้เปรียบ

เมื่อเวลาผ่านไป ภายใต้การจ้องมองอย่างกังวลของผู้บ่มเพาะทุกคนในโลกภายนอก เหลือเวลาอีกเพียงไม่ถึงสามเค่อ ก่อนที่การถกวิถีเต๋ารอบแรกจะสิ้นสุดลง!

แต่จนถึงขณะนี้ แม้ว่าการต่อสู้จะดุเดือดมาก แต่ก็ไม่มีศิษย์สักคนเดียวที่ถูกกำจัด ทำให้มันดูน่าเหลือเชื่ออย่างยิ่ง

แต่ถ้าใครพินิจการต่อสู้อย่างระมัดระวัง ทั้งหมดนี้ก็มีเหตุผล

ตัวอย่างเช่น นิกายอำนาจเทวะมีศิษย์ทั้งหมดหกคน สำนักศักดิ์สิทธิ์มีห้าคน สำนักเต๋ามีแปดคน ตำหนักเต๋าหนี่หวามีเจ็ดคน และเขาเทพพยากรณ์มีสามคน

ทว่ากู่เยี่ยนและถูเมิ่งจากเขาเทพพยากรณ์ไม่ได้เข้าร่วมในการต่อสู้

แม้ว่าสำนักเต๋าจะมีศิษย์อยู่มากมาย แต่ก็ชัดเจนว่านอกจากเย่เฉิน อวี้จิ่วหุย และหลี่หลูเฟิงแล้ว พลังฝีมือของบรรดาศิษย์ที่เหลืออยู่ ก็ยังด้อยกว่าอย่างเห็นได้ชัด

ในทางกลับกัน ศิษย์ของนิกายอำนาจเทวะและสำนักศักดิ์สิทธิ์ดูเหมือนจะลดน้อยลง แต่ทุกคนที่สามารถยืนหยัดได้จนถึงขณะนี้ ล้วนเป็นผู้ที่มีฝีมือกล้าแกร่ง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เผยจุดอ่อนใด ๆ ในระหว่างการต่อสู้

ตำหนักเต๋าหนี่หวาน่าจะเป็นกองกำลังที่มีความแข็งแกร่งในการต่อสู้ที่สมดุลที่สุด มีเพียงคงโหยวหรานและสืออวี๋เท่านั้นที่โดดเด่น

ดังนั้นด้วยความช่วยเหลือของเฉินซี ศิษย์ของสำนักเต๋าจึงเป็นฝ่ายได้เปรียบในการต่อสู้อันชุลมุนนี้ แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะกำจัดศัตรูของพวกเขาได้

การต่อสู้ระหว่างศิษย์ของตำหนักเต๋าหนี่หวาและสำนักศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นไปในทำนองเดียวกัน

บางทีอาจเป็นเพราะสถานการณ์ดังกล่าวไม่มีทางที่จะพลิกกลับได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ดังนั้นเหลิ่งซิงหุนจึงตระโกนลั่นในช่วงสุดท้ายก่อนที่การถกวิถีเต๋าจะสิ้นสุดลง “ทุกคน ไม่มีประโยชน์ที่จะสู้ต่อไป ไยพวกเราถึงไม่หยุดมือ?”

………………..