บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 190

บทที่ 190 มหานครห้วงทะเลทรายมรณะ

บทที่ 190 มหานครห้วงทะเลทรายมรณะ

เรือเหาะสมบัติลำหนึ่งเหินไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว ผ่านไม่ถึงชั่วยามเทือกเขาที่ทอดตัวยาวต่อเนื่องกันได้ลับหายไปจากสายตา สภาพแวดล้อมจึงเปลี่ยนไปทันที

ท้องฟ้ากว้างไกลสุดลูกหูลูกตา ประกอบกับดวงอาทิตย์สีแดงฉานลอยลงต่ำ ขณะกำลังเคลื่อนตัวเตรียมที่จะลับขอบฟ้า

ผืนดินปกคลุมด้วยสีเหลืองหม่นกว้างขวางจนสุดสายตา จากนั้นไกลออกไป ณ ขอบฟ้าปรากฏเป็นเค้าโครงของเมืองหนึ่งที่โอ่อ่าสง่างาม อาคารสูงตระหง่านได้รับการตกแต่งอย่างสวยงาม เปล่งแสงสีทองเจิดจรัส ดูราวกับอาคารที่สร้างด้วยทองคำบริสุทธิ์ทั้งหลัง ทำให้ยิ่งหรูหราอลังการมากขึ้น ฉากหลังของอาคารคือห้วงทะเลทรายมรณะขนาดใหญ่เหมือนทะเลกว้างไร้ขอบเขต กับเสียงกระหึ่มของพายุทรายประดุจเสียงคำรามของมังกรแกร่งกล้า

เมื่อมองแต่ไกลจะพบเห็นเมืองที่มีขนาดใหญ่มหึมาตั้งตระหง่านสูงเสียดฟ้าสีเหลืองหม่นประกอบด้วยทะเลผืนทราย และจะได้ยินเสียงกระเพื่อมของสายลมที่พัดพาเอาความหนาวเย็นเสียดแทงจากสวรรค์สู่โลก ฟังคล้ายกับเสียงกระตุ้นของกลองรบที่ปลุกเร้าให้โลหิตในกายพลุ่งพล่าน เหมือนเขาได้มาเยือนแนวหน้าของสนามรบที่เต็มไปด้วยอาวุธทวนเงาวับและม้าศึกหุ้มเกราะ ที่ทหารกล้าอย่างเขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการได้สละเลือดเนื้อและชีวิตดินแดนบ้านเกิดจะได้พิชิตแผ่นดินอื่นเพื่อขยายพรมแดน

สถานที่แห่งนี้คือเมืองห้วงทะเลทรายมรณะ

อาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาลในเขตแดนตอนใต้ หากคิดในแง่ของความใหญ่โตและความโอ่อ่าของเมืองห้วงทะเลทรายมรณะแห่งนี้ถือว่าเป็นอันดับหนึ่งแน่นอน ยิ่งกว่านั้นพื้นที่นี้ยังอุดมไปด้วยสินแร่ล้ำค่ามากมายกระจายอยู่ทั่วไป และเป็นที่ที่ผลิตทรายกำมะถัน ทองคำตะวัน เหล็กกล้าร้อยหลอม และเครื่องมือแปรสภาพวัตถุดิบที่มีราคาสูงจำนวนมาก วัตถุดิบเหล่านี้จะถูกนำไปแปรสภาพเป็นสมบัติวิเศษระดับล้ำลึกทั้งหมด พ่อค้าวาณิชจากดินแดนเถื่อนทางตอนเหนือ ที่ราบตอนกลาง และฝั่งทะเลตะวันออกจำนวนมากนิยมมาเปิดสาขาของตัวเองที่เมืองห้วงทะเลทรายมรณะเพื่อรับซื้อสินค้าที่มีความพิเศษต่าง ๆ ของเมืองแห่งนี้ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้การค้าขายของที่นี่เจริญรุ่งเรืองและเฟื่องฟูอย่างมาก

ที่นี่แตกต่างกับเมืองทะเลสาบมังกร ตรงที่เมืองห้วงทะเลทรายมรณะไม่ได้ห้ามผู้บ่มเพาะพลังเหินสัญจรไปมาบนอากาศ ดังนั้นเมื่อเฉินซีมาถึงที่นี่จึงพบว่ามีความเคลื่อนไหวสาดแสงเป็นทางมากมายนับไม่ถ้วน ผู้คน รถลากและสมบัติวิเศษบินได้หลากหลายประเภทกำลังเหินอยู่บนท้องฟ้าเหนือมหานครห้วงทะเลทรายมรณะ แต่ละชิ้นปกคลุมไปด้วยแสงสีหลากหลาย รวมทั้งปราณของสมบัติล้ำค่าหมุนเวียนวนอยู่รอบ ๆ ยิ่งส่งให้เกิดความงดงามตระการตามากขึ้น

‘เมืองห้วงทะเลทรายมรณะเป็นสถานที่ที่น่าสนใจอย่างที่คาดไว้ไม่มีผิด’ ขณะที่เฉินซีคิดพลางถอนใจเฮือกระบายความรู้สึกข้างใน จากนั้นจึงเก็บเรือเหาะสมบัติและเปลี่ยนมาใช้การเดินด้วยเท้าเข้าเมืองอย่างคนธรรมดาสามัญ

ถันไถจื่อเซวียนและพวกไม่มีใครโต้แย้งแต่อย่างใด ตามปกติเมื่อใดที่กลับเข้ามาในเมืองจะปรากฏคลื่นมหาชนแห่แหนมายังพวกเขาพร้อมกับเสียงที่ดังกระหึ่มทันที

“ตระกูลหานโหดเหี้ยมจริง ๆ ข้าได้ยินว่าคนตระกูลถันไถหลายพันคนเกือบจะถูกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์จนหมด เลือดไหลนองดั่งสายน้ำ ช่างน่าเศร้านัก”

“ฮึ! ถึงตระกูลหานไม่เคลื่อนไหว แต่กองกำลังแห่งอื่นก็ต้องเคลื่อนไหวอยู่วันยังค่ำ เหนือสิ่งอื่นใดตระกูลถันไถยังกุมสิทธิ์ทางการค้าเป็นอันดับหนึ่งในเมืองห้วงทะเลทรายมรณะ ทั้งหอค้าสมบัติล้ำค่า และครอบครองพื้นที่แห่งสมบัติล้ำค่าที่ประทานลงมาจากฟ้าอย่างช่องเขาเมฆามรกตด้วย และมันก็เปรียบเสมือนเนื้อก้อนโตที่ดึงดูดความสนใจของบรรดากองกำลังมหาอำนาจผู้ละโมบมานานแล้ว จึงไม่น่าแปลกใจที่ตระกูลหานจะออกมาเคลื่อนไหว”

“อันที่จริง การที่ตระกูลหานออกมาเคลื่อนไหวครั้งใหญ่นี้ พวกเขาได้เชื้อเชิญผู้บ่มเพาะพลังขอบเขตจุติที่มีพลังแข็งแกร่งมารับมือถันไถหงโดยเฉพาะ คงหวังว่าหลังจากจบการต่อสู้ครั้งนี้จะไม่มีตระกูลถันไถอยู่ในเมืองห้วงทะเลทรายมรณะอีกต่อไป”

“เรื่องนั้นไม่มีทางเป็นไปได้แล้วใช่ไหม ข้าได้ยินมาว่าถันไถหงยังไม่ตาย และยังมีคนมาช่วยเหลือกำจัดผู้บ่มเพาะพลังขอบเขตจุติได้สำเร็จ และเห็นว่ากำลังวางแผนตอบโต้ตระกูลหานอยู่เหมือนกัน”

“จริงเท็จปะปนกัน เรื่องจริงเป็นอย่างไรไม่มีใครรู้ แต่อีกไม่นานหรอกพวกเราจะได้รู้เสียทีว่าใครชนะและใครแพ้”

บรรยากาศภายในเมืองห้วงทะเลทรายมรณะ ผู้คนมากหน้าหลายตาเคลื่อนที่สัญจรขึ้น ๆ ลง ๆ กระนั้นทุกคนต่างก็ถกกันถึงการต่อสู้ที่เกิดขึ้นระหว่างตระกูลหานและตระกูลถันไถ บ้างรู้สึกตื่นเต้น บ้างตระหนกตกใจ และบ้างถอนใจด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เป็นเหตุให้ทั่วทั้งเมืองมีแต่เสียงวิพากษ์วิจารณ์อันเอิกเกริก

ทันทีที่ถันไถจื่อเซวียนเข้ามาในเมือง ข่าวที่ได้ยินทำให้นางถึงกับหน้าเผือดวูบและตกใจไม่น้อย เมื่อไม่อาจยับยั้งความวิตกกังวลที่มีในใจได้อีกต่อไป จึงบอกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงร้อนใจ “สหายเต๋าเฉินเค่อ ข้านึกได้ว่ามีธุระเร่งด่วนต้องรีบไป พวกเราคงต้องขอตัวแยกไปก่อน คราวหน้าพวกเราค่อยมาการขายค้ากัน”

เฉินซีพยักหน้าทว่ามิได้เอ่ยตอบ ด้วยเพราะใครก็ตามเมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ พวกเขาก็คงอยู่เฉยไม่ได้เหมือนกัน หลังจากพวกถันไถจื่อเซวียนแยกไปไม่นาน เฉินซีจึงออกเดินเตร่ไปรอบเมืองห้วงทะเลทรายมรณะอย่างเพลิดเพลิน

สิ่งก่อสร้างแทบจะทั้งหมดในเมืองห้วงทะเลทรายมรณะก่อสร้างด้วยผงทองกำมะถัน ทำให้สูงส่ง รุ่งโรจน์ สวยงามตระการตาอย่างที่เห็น ผู้คนสัญจรไปมาบนท้องถนนกว้างขวางประดุจกระแสธารไหลรินสอดประสาน คนที่เดินอยู่ชั้นธรรมดาที่สุดจะเป็นผู้บ่มเพาะพลังขอบเขตก่อกำเนิด และทำมาค้าขายอย่างตรงไปตรงมาหรือผู้ให้บริการ นอกนั้นเป็นผู้บ่มเพาะพลังชั้นเหนือกว่าอย่างขอบเขตตำหนักอินทนิล คนเหล่านี้จะทะยานอยู่บนอากาศ

มีแม้กระทั่งผู้บ่มเพาะพลังขอบเขตเคหาทองคำที่เป็นคนสำคัญ และจะมีบริวารคอยคุ้มกันเป็นโขยง

ผู้บ่มเพาะพลังขอบเขตแกนทองคำหยินหยางมีอยู่มากเช่นกัน แต่ยังไม่ค่อยพบเจอผู้บ่มเพาะพลังขอบเขตจุติ

สรุปแล้วผู้บ่มเพาะพลังขอบเขตจุติถือว่ามีสถานะสูงกว่าผู้นำตระกูลเก่าแก่บางตระกูลด้วยซ้ำ และบางคนก็เป็นผู้นำนิกายซึ่งตามปกติคนเหล่านี้จะไม่ปรากฏตัวในที่สาธารณะ

สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือท่ามกลางสายธารของผู้คนที่เคลื่อนไหวพลุกพล่านนั้น จะมีผู้บ่มเพาะพลังจากภายนอกแถบดินแดนตอนใต้ปะปนอยู่ไม่ขาดสาย พวกเขาจะสวมเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายที่ดูแปลกตา บางคนดูท่าจะเป็นนายน้อยของชนชั้นสูงจากดินแดนที่ราบตอนกลาง เสื้อแขนกว้างโบกสะบัดตามประเพณีโบราณเต็มเพียบ บางคนเป็นชายหนุ่มหน้าตาดุร้ายที่มาจากเขตแดนเถื่อนทางตอนเหนือ เปลือยอกและเจาะใบหูใส่ห่วงทำจากกระดูก บางคนเป็นวัยรุ่นที่ดูแล้วมิใช่คนธรรมดา พวกเขามาจากชายฝั่งทะเลตะวันออก ที่คอสวมสร้อยสารพัดสารพันอาทิไข่มุก หยกและสวมหมวกขนนก…โดยทั่วไปคนเหล่านี้จะมีใบหน้าอ่อนเยาว์และอายุน้อย ทว่ากลิ่นอายที่ปลดปล่อยออกมากลับน่าเกรงขามยิ่ง ส่วนใหญ่จะมีพลังขอบเขตแกนทองคำหยินหยางกันเกือบทุกคน เวลาที่พวกเขาเดินแทรกไปในฝูงชน จึงเหมือนยักษ์กับคนแคระอย่างไรอย่างนั้น

“ข้าได้ยินมาว่าเพื่อมาร่วมงานชุมนุมดาวรุ่งซึ่งจะมีขึ้นในอีกห้าปีข้างหน้า ผู้บ่มเพาะรุ่นเยาว์จากเขตแดนเถื่อนทางตอนเหนือ ที่ราบตอนกลางและแถบชายฝั่งทะเลตะวันออกจะมาที่เมืองห้วงทะเลทรายมรณะและเข้าไปยังทะเลทรายมรณะ ซึ่งได้ชื่อว่าดินแดนแห่งความตายเพื่อขัดเกลาพลังและความแข็งแกร่งให้ตัวเอง นึกไม่ถึงว่าจะได้มาเห็นพวกเขากับตา ในหมู่มนุษย์ที่มีลักษณะพิเศษนั่นน่ะบางคนเป็นหงส์กับมังกรจริง ๆ น่าอิจฉาชะมัด!”