บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2065

บทที่ 2065 ทั่วแดนหล้า ผู้ใดบ้างไม่รู้จัก

………………..

บทที่ 2065 ทั่วแดนหล้า ผู้ใดบ้างไม่รู้จัก

จู่ ๆ ราชาโหมวหลัวก็เริ่มหัวเราะ เขาเก็บหนังสัตว์อันบันทึกระดับแรกของขอบเขตแปรผีเสื้อไป ก่อนจะกล่าวช้า ๆ “เจ้าคิดว่าผู้สร้างวิชาเช่นนี้จะถูกราชากู่เยวียนฆ่าได้ง่าย ๆ หรือ?”

ราชาจิ่วหลิงครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะคล้อยตามมุมมองของราชาโหมวหลัว

“กระทั่งจนยามนี้ ข้าก็ยังใคร่รู้ว่าคนผู้นั้นสร้างวิชาบ่มเพาะเช่นนี้ได้อย่างไร หากข้ามีวิชาเช่นนี้ยามเริ่มบ่มเพาะเมื่อกาลก่อน ข้าคงมีความสามารถเพียงพอสังหารราชากู่เยวียนและชิงแก่นแห่งโลกต้นกำเนิดมาได้แล้ว” ราชาโหมวหลัวทอดถอนใจ “ข้าแน่ใจว่ามิใช่แค่ข้า ทั้งเจ้าและราชากู่เยวียนต่างเคยพยายามสร้างวิชาบ่มเพาะสำหรับชาวประชาในโลกต้นกำเนิดมาก่อนแล้ว แต่น่าเสียดายที่มิเคยสำเร็จ”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เขาก็ส่ายหัว “ไม่สิ วิชาฝึกฝนที่เราสร้างเหมาะสำหรับบ่มเพาะสิ่งมีชีวิตเพียงหนึ่งชนิด มิใช่สำหรับสรรพชีวิต เหมือนเช่นวิชาฝึกฝนที่ข้าสร้างให้กับราชามดเกราะทอง”

ราชาจิ่วหลิงขมวดคิ้ว “เจ้าดูจะให้ความสำคัญกับเคล็ดวิชาสรรค์สร้างต้นกำเนิดนี้มากไปหน่อยนะ”

สายตาลึกล้ำของราชาโหมวหลัวปรากฏความเคร่งขรึมอย่างหาได้ยาก “ไม่ เจ้าไม่เข้าใจ หนึ่งวิชาบ่มเพาะนั้นมิใช่เรื่องใหญ่ แต่การปรากฏของมันสื่อถึงหนึ่งเส้นทางบ่มเพาะอันใหม่เอี่ยม และมีความเป็นไปได้ยิ่งที่จะสร้างระบบการบ่มเพาะที่แท้จริง พลิกสถานการณ์ปัจจุบันของโลกต้นกำเนิดโดยสิ้นเชิง นั่นแหละ… เรื่องน่ากลัวที่สุดของวิชาบ่มเพาะนี่”

ราชาจิ่วหลิงหัวเราะเย้ย “แล้วเช่นไร? การบ่มเพาะขึ้นกับความสามารถโดยกำเนิด สภาพร่างกาย และความสามารถในการทำความเข้าใจของเราแต่ละคน มันไม่น่าขำไปหน่อยหรือหากจะบอกว่าหนึ่งวิชาบ่มเพาะจะเปลี่ยนสถานการณ์ของโลกต้นกำเนิดทั้งใบ?”

ราชาโหมวหลัวถอนใจ “หรือเจ้าจะยังคิดไม่ออกจริง ๆ? บางทีผลของวิชาบ่มเพาะนี้อาจไม่ปรากฏในปัจจุบัน แต่เมื่อสรรพชีวิตฝึกฝนเคล็ดวิชาสรรค์สร้างต้นกำเนิดร้อยปี พันปี หรือกระทั่งหมื่นปี แล้วเจ้าคิดว่าสถานการณ์ในโลกต้นกำเนิดจะยังเหมือนเดิมหรือ?”

ราชาโหมวหลัวพูดด้วยน้ำเสียงแน่ใจ ไม่รอให้ราชาจิ่วหลิงเปิดปาก “ข้ารับประกันว่าหากเคล็ดวิชาสรรค์สร้างต้นกำเนิดถูกเผยแพร่บ่มเพาะต่อไป เช่นนั้น ตัวตนแข็งแกร่งก็จะปรากฏในโลกต้นกำเนิดเพิ่มขึ้นกว่านี้ กระทั่งเป็นไปได้ว่าตัวตนอันเทียบชั้นเราได้จะปรากฏตัวด้วยซ้ำไป!”

ในที่สุด สีหน้าของราชาจิ่วหลิงแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม กระทั่งหนักใจเล็กน้อย เขาขมวดคิ้วกล่าว “นี่ดูจะไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเราเลย”

ราชาโหมวหลัวพยักหน้า “แน่นอน โชคยังดีที่นั่นเป็นเรื่องในอนาคต และเราไม่ต้องรอถึงยามนั้น”

ราชาจิ่วหลิงกล่าว “เจ้าหมายความเช่นไร?”

รอยยิ้มมีเลศนัยปรากฏที่มุมปากของราชาโหมวหลัว “อย่าลืมนะว่าการเปลี่ยนแปลงนี้เพิ่งเริ่มเท่านั้น และคนนอกทั้งสองยังมีชีวิตอยู่”

สายตาของราชาจิ่วหลิงวูบไหวอยู่เนิ่นนาน “เจ้าคิดเช่นไร?”

ราชาโหมวหลัวชี้หนังสัตว์ในมือ “นี่เป็นเพียงส่วนเดียวของวิชาบ่มเพาะนั่น หากข้าเข้าใจไม่ผิด ผู้บ่มเพาะมนุษย์นั่นน่าจะมีส่วนอื่น ๆ มากกว่านี้ที่ยังไม่ได้แจกจ่าย”

พริบตานั้น หัวใจของราชาจิ่วหลิงสะท้าน “เจ้าก็ตระหนักเช่นกันหรือ?”

ราชาโหมวหลัวกล่าวกับเขาอย่างเฉยชา “ราชาจิ่วหลิง เจ้าทำไม่รู้ไม่เห็นมาตั้งแต่เข้าโถงนี้ของข้ามา หากเจ้ายังทำเช่นนี้ เราก็เสวนากันต่อมิได้”

ราชาจิ่วหลิงหัวเราะคิก ส่วนลึกของดวงตาแฝงเค้าแสนกล “ข้าทำเช่นนั้นก็เพราะไม่แน่ใจว่าเจ้ามีทัศนคติต่อวิชานี้เช่นไรหรอกน่า”

ราชาโหมวหลัวแค่นเสียงเฮอะ “ข้าอยากฟังความเห็นเจ้า”

ราชาจิ่วหลิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “เจ้าคิดว่าข้าจะทำเช่นไร?”

ราชาโหมวหลัวหรี่ตาลงมองราชาจิ่วหลิงอยู่เนิ่นนาน ก่อนจะคลี่ยิ้ม “ข้าเข้าใจแล้ว เจ้ามิได้อยากทำแค่ฆ่าราชากู่เยวียน และมิได้อยากแบ่งแก่นแห่งโลกต้นกำเนิดกับข้า สิ่งสำคัญที่สุดคือ เจ้าคิดชิงวิชาบ่มเพาะ…”

ราชาโหมวหลัวพูดไม่ทันจบ ราชาจิ่วหลิงก็หัวเราะร่า “ทั่วโลกต้นกำเนิดนี้ มีเพียงเจ้า ราชาโหมวหลัวเท่านั้นที่เข้าใจข้า!”

ราชาโหมวหลัวกล่าวเสียงเรียบ “แต่ข้าต้องเตือนว่า นี่ยังมิใช่เวลาอันเหมาะสมจะจัดการกับพวกเขานะ”

ราชาจิ่วหลิงเห็นด้วยอย่างยิ่ง “แน่นอน เราย่อมต้องอดทนหากคิดได้มาซึ่งเคล็ดวิชาสรรค์สร้างต้นกำเนิดอันสมบูรณ์”

ราชาโหมวหลัวฉีกยิ้ม “เจ้าเข้าใจก็ดีแล้ว”

ว่าแล้ว ราชาสูงสุดทั้งสองแห่งโลกต้นกำเนิดก็มองหน้ากัน ก่อนจะแผดเสียงหัวเราะลั่นโถง

…

ขณะเดียวกัน ในแคว้นกู่เยวียน

หนึ่งเสียงเฒ่าชราทอดถอนใจในหุบเขาขจี “นายท่าน สถานการณ์หลุดการควบคุมไปแล้วขอรับ….”

เสียงนั้นเป็นของราชากู่เยวียน ดวงแสงน้ำเงินเข้มจรัสเรืองยังคงลอยตรงหน้าพฤกษาโบราณตระหง่านสูง แผ่บรรยากาศอ่อนโยน กระจ่าง เก่าแก่โบราณเช่นกาลก่อน

“เคล็ดวิชาสรรค์สร้างต้นกำเนิดเลิศล้ำพอจะสร้างประวัติศาสตร์ทั่วโลกต้นกำเนิดได้ การเปลี่ยนแปลงเช่นนี้เป็นสิ่งที่บ่าวเฒ่ามิอาจหยุดยั้ง จากสถานการณ์ปัจจุบัน ข้าทำได้เพียงทำทุกวิถีทางเพื่อสังหารคนนอกเหล่านั้นเพื่อจบที่มาของการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์ บางทีเมื่อทำลงไปแล้ว ก็อาจเปลี่ยนสถานการณ์ได้บ้าง” เสียงของราชากู่เยวียนแฝงความเศร้าโศกและโทสะอันไม่อาจปิดบัง มันกระทั่งเผยความเด็ดเดี่ยวสุดขั้วและจิตสังหาร

“นายท่าน ยามท่านฟื้นคืน บ่าวเฒ่าผู้นี้….”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน