บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2073

บทที่ 2073 สิ่งที่ไม่คาดฝัน

………………..

บทที่ 2073 สิ่งที่ไม่คาดฝัน

ยอดเขาสูงตระหง่านตั้งเรียงรายอยู่โดยรอบ

ยอดเขาสูงตระหง่านสูงเสียดฟ้า เชิงเขาถูกร่มเงาบดบังมืดมิด เถาวัลย์ พุ่มไม้ และดอกไม้แปลกประหลาดงอกเงยเหนือพื้นดิน และแผ่กลิ่นอายพลังศักดิ์สิทธิ์หนาแน่น

เฉินซียืนอยู่ตรงหน้าพุ่มไม้ในขณะหายใจเข้าลึก และสัมผัสพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ลอยเอื่อยอยู่ในอากาศ ท้ายที่สุด เฉินซีก็แน่ใจว่าเขาได้ออกจากโลกต้นกำเนิดแล้ว!

แต่สถานที่นี้อยู่ที่ไหนกัน? มันเป็นของแดนเทพโบราณ หรือดวงดาวที่กว้างใหญ่ไร้ขอบเขตรอบ ๆ แดนมารดากำเนิดบรรพ์ แม้แต่เฉินซีก็ไม่สามารถระบุได้

ในขณะนี้ เขาไม่สามารถระบุได้ว่าเขาอยู่บนดวงดาวหรือทวีปในขณะนี้

หลังจากรู้สึกมึนงงอยู่พักหนึ่ง เฉินซีก็ฟื้นความสงบอย่างรวดเร็ว และจ้องมองไปด้านข้าง จากนั้นจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นร่างสง่างามของหมิง

ใช่แล้ว พวกเขาได้ออกจากโลกต้นกำเนิดแล้วจริง ๆ!

แกรก!

ทันใดนั้น กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวอย่างสุดพรรณนาได้ถาโถมลงมาจากท้องฟ้า มันสูงส่งและเต็มไปด้วยอำนาจที่ไม่ธรรมดา ทันใดนั้น ยอดเขาสูงตระหง่านที่ตั้งอยู่ตรงหน้าเฉินซีก็ถูกฟ้าผ่า และกลายเป็นผุยผงทันที!

มันเป็นสายฟ้าสีเทาที่ดูเหมือนโซ่ศักดิ์สิทธิ์บัญชา แหลมคมดุจดาบแห่งสวรรค์ และมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวของความโกรธเกรี้ยวจากสวรรค์

เพียงแค่มองจากระยะไกล ความหนาวเย็นก็แล่นลงมาตามกระดูกสันหลัง

บัดซบ! มันคือพลังของสวรรค์พิโรธ!

เฉินซีรู้สึกหวาดกลัว เขาจะจินตนาการได้อย่างไรว่าพวกเขาจะต้องทุกข์ทรมานจากการโจมตีอย่างไร้ความปรานีของเต๋าแห่งสวรรค์ทันทีที่ออกจากโลกต้นกำเนิด

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เฉินซีคว้าตัวหมิงอย่างไม่ลังเล เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่ภูเขาถูกทำลายเป็นผุยผง เขาก็พุ่งไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว

เขาได้โคจรอักขระผนึกเต๋าภายในดวงวิญญาณด้วยพลังทั้งหมดเพื่อปกปิดกลิ่นอายของหมิงและตัวเองโดยสมบูรณ์

ทว่าสิ่งที่สร้างความประหลาดให้กับเฉินซี คือชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลากที่หลับใหลอยู่ในห้วงจิตสำนึกได้ตื่นขึ้น อีกทั้งยังแผ่พลังแปลกประหลาดและคลุมเครือปกคลุมร่างกายของเฉินซีไว้

ครืน!

สายฟ้าสีเทาที่ตกลงมากำลังจะฟาดลงบนบริเวณที่เฉินซีและหมิงอยู่ ทว่ามันกลับหยุดกะทันหันกลางอากาศ

คล้ายสูญเสียเป้าหมายเฉียบพลัน

ผ่านไปพักใหญ่ ในที่สุดสายฟ้าสีเทาก็สลายไปอย่างไร้ร่องรอย ราวกับไม่เคยปรากฏมาก่อน

ฟู่~

เฉินซีถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อเยียบเย็น เนื่องเพราะสายฟ้าสีเทานั้นอยู่เหนือศีรษะเพียงสามชุ่น และมันน่าตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง หากมันฟาดลงมา ผลที่ตามมาก็คงยากจะจินตนาการได้!

“ไม่นึกเลยว่าเราจะถูกนภาผนึกเทพพบทันทีที่ออกจากโลกต้นกำเนิด….” สีหน้าของหมิงก็ซีดเผือดเช่นกัน ความกลัวยังคงค้างอยู่ในใจ เพราะทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ช่างน่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง

“มันอาจสังเกตเห็นกลิ่นอายของพลังต้นกำเนิดที่ไม่ได้อยู่ในโลกนี้ภายในร่างกายของเรา สิ่งสำคัญที่สุดคือแก่นโลกต้นกำเนิดอยู่ในร่างกายของข้า และมันเป็นศัตรูเก่าของนภาผนึกเทพ” เฉินซีฟื้นความสงบอย่างรวดเร็ว และวิเคราะห์เหตุการณ์ก่อนหน้านี้อย่างรอบคอบ เขาตระหนักดีว่าแผนภาพวารีหลากเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาจึงสามารถรอดพ้นจากอันตรายที่เพิ่งเผชิญมาได้

“ข้าคิดว่านั่นอาจมีเหตุผล เมื่อหลายปีก่อน นภาผนึกเทพไม่สามารถกลืนกินสวรรค์กำเนิดบรรพ์ได้ ดังนั้นมันยังเฝ้ารอ ข้าสงสัยว่าพลังของนภาผนึกเทพอาจห่อหุ้มโลกต้นกำเนิดมาตั้งแต่ต้น และที่มันไร้ความเคลื่อนไหว ก็เพราะสวรรค์กำเนิดบรรพ์อยู่ในสภาพที่ปิดผนึกอย่างสมบูรณ์”

หมิงได้ฟังเรื่องราวเกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างเต๋าแห่งสวรรค์จากเฉินซี ขณะที่ยังอยู่ในโลกต้นกำเนิด และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมนางถึงวิเคราะห์เช่นนี้

“เป็นไปได้” เฉินซีเห็นด้วยกับความคิดของหมิง เพราะไม่มีทางที่นภาผนึกเทพจะตรวจจับได้เร็วถึงเพียงนี้แน่ ถ้ามันไม่เฝ้าอยู่ตั้งแต่ต้น

หืม?

ในขณะนี้ สีหน้าของเฉินซีเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และร่างก็เริ่มสั่น ราวกับกำลังตื่นกลัวบางสิ่ง

หลังจากนั้น ความเจ็บปวดเสี้ยวเล็ก ๆ ก็ปรากฏบนใบหน้า เส้นเลือดจำนวนมากเริ่มปูดนูนบนหน้าผาก

“เป็นอะไรหรือ?” หมิงตกใจเมื่อสังเกตเห็นอาการผิดปกติของเฉินซี

“พลังต้นกำเนิดและพลังศักดิ์สิทธิ์ภายในร่างกายของข้าเริ่มปะทะกัน….” เฉินซีกัดฟันแน่น และรีบนั่งขัดสมาธิอย่างรวดเร็ว

“ปะทะกันหรือ?” หมิงตกใจมาก และทันใดนั้นนางก็สังเกตเห็นว่าพลังจ้าววิญญาณภายในร่างกายของนางเริ่มตื่นขึ้น ในขณะเดียวกัน พลังต้นกำเนิดที่นางดูดซับจากโลกต้นกำเนิด ก็หลุดการควบคุม และมันก็เริ่มกระสับกระส่ายเช่นกัน….

ไม่ได้การ!

นางไม่ลังเลที่จะนั่งขัดสมาธิ ก่อนจะเริ่มรวบรวมสติ เพื่อชักนำพลังในกาย

…

พลังต้นกำเนิดเป็นพลังงานที่เป็นของโลกต้นกำเนิด แหล่งที่มาของมันคือสวรรค์กำเนิดบรรพ์ และเคล็ดวิชาบ่มเพาะที่ใช้ในการโคจรเคล็ดวิชาสรรค์สร้างต้นกำเนิดก็ถูกบัญญัติขึ้นตามกฎและระเบียบของโลกต้นกำเนิด

ทันใดนั้น เฉินซีก็นึกถึงการต่อสู้ระหว่างเต๋าสวรรค์ที่เขาเคยเห็นมา นภาผนึกเทพเคยเอาชนะ เต๋าแห่งสวรรค์มาหลายครั้ง ก่อนที่มันจะกลืนกินและหลอมรวมพวกมันเข้ากับตัวมันเอง….

ในเมื่อแม้แต่เต๋าแห่งสวรรค์ที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงก็สามารถหลอมรวมกันได้ แล้วเหตุใดจึงจะไม่สามารถหลอมรวมพลังจากเต๋าแห่งสวรรค์ที่แตกต่างกันเข้าด้วยกันได้?

มันเป็นไปได้แน่นอน!

เฉินซีมั่นใจว่ามีวิธีที่จะทำให้สำเร็จได้อย่างแน่นอน แต่ข้าควรจะทำมันให้สำเร็จได้อย่างไร?

เฉินซีอนุมานอย่างไม่หยุดหย่อน….

เขาไม่แยแสต่อความเจ็บปวดถาโถมเข้ามา และลืมเลือนกาลเวลาไปสิ้น สภาพภายในร่างกายแย่ลงเรื่อย ๆ ในขณะที่การปะทะรุนแรงถึงขีดสุด จนเกือบทำลายรากฐานของเขาแล้ว

ส่วนหมิงก็ไม่ต่างจากเฉินซีเลยสักนิด

…

สามวันต่อมา ร่างกายของเฉินซีสั่นสะท้าน สิ่งหนึ่งปรากฏขึ้นในใจของเฉินซี นั่นคืออักขระผนึกเต๋า!

ในโลกที่ปกคลุมไปด้วยนภาผนึกเทพ เฉินซีได้อาศัยอักขระผนึกเต๋าเพื่อหลีกเลี่ยงการไล่ล่าจากศัตรูมามากกว่าหนึ่งครั้ง และใช้มันหลายครั้งเพื่อหลีกเลี่ยงการตรวจจับจากเต๋าแห่งสวรรค์

เมื่อเฉินซีอยู่ในโลกต้นกำเนิดที่ปกคลุมไปด้วยสวรรค์กำเนิดบรรพ์ ครั้งหนึ่งเฉินซีได้ทำให้เกิดปรากฏการณ์ของฟ้าดิน เมื่อบ่มเพาะเคล็ดวิชาสรรค์สร้างต้นกำเนิดเป็นครั้งแรก ปรากฏการณ์ที่มันสร้างขึ้นก็ถูกสังเกตเห็นและสร้างความตกตะลึงแก่ผู้ที่อาศัยอยู่ในโลกต้นกำเนิด

ในเวลานั้น เฉินซีได้อาศัยอักขระผนึกเต๋าเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ราชาโหมวหลัว ราชาจิ่วหลิง และราชากู่เยวียนตรวจพบเช่นกัน

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เฉินซีสามารถใช้อักขระผนึกเต๋าในขณะที่เขาอยู่ในโลกต้นกำเนิดได้เช่นกัน

ตอนนี้หลังจากอนุมานมาเป็นเวลานาน เฉินซีก็สังเกตเห็นว่าเนื่องจากพลังของอักขระผนึกเต๋า สามารถนำไปใช้ระหว่างโลกที่ปกคลุมด้วยเต๋าสวรรค์มั้งสอง ดังนั้นเหตุใดเขาจึงไม่ลองใช้มันดู?

อักขระผนึกเต๋าเป็นสิ่งที่มาจากแผนภาพวารีหลาก ทั้งคลุมเครือและลึกลับ อีกทั้งยังคงอยู่ในดวงวิญญาณของเฉินซีมาตลอดหลายปี

แม้กระทั่งตอนนี้ เฉินซียังไม่สามารถเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ว่ามันเป็นพลังประเภทใด เพราะมันคลุมเครือและลึกลับเกินไป

แต่ในขณะนี้ เฉินซีไม่สามารถใส่ใจเกี่ยวกับสิ่งนั้นได้ การปะทะกันระหว่างพลังภายในร่างกายของเขามาถึงขั้นวิกฤตแล้ว มันทำให้เขาเจ็บปวดเจียนร่างระเบิด

แล้วจะต้องสนใจอะไรอีก?

ทันทีที่นึกถึงอักขระผนึกเต๋า เขาก็โคจรพลังออกจากดวงวิญญาณ แผ่ขยายออกไปราวกับกระแสน้ำเข้าสู่ร่างกายของตน….

………………..