บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2074

บทที่ 2074 ความแกร่งพุ่งสูง

………………..

บทที่ 2074 ความแกร่งพุ่งสูง

พลังอักขระผนึกเต๋าเป็นเหมือนกระแสน้ำที่ไหลไปทั่วร่าง….

จากนั้นเฉินซีก็ได้เห็นภาพเกินคาด เมื่อพลังอักขระผนึกเต๋าเริ่มแผ่ขยายไปทั่วร่าง พลังที่เดิมทีตีกันอยู่ภายในร่างก็พลันหยุดเข้าปะทะกัน แล้วรุดถอยหลังไปอย่างเร็ว เหมือนกับกลัวว่าจะถูกพลังอักขระผนึกเต๋าเข้า

มันเป็นภาพที่น่าสนใจมาก เหมือนหนูเจอแมว ไม่ว่าจะเป็นพลังต้นกำเนิดหรือพลังอื่น ๆ ที่เฉินซีเคยมีมาก่อนหน้าก็พากันแตกตื่นกันไปหมด

เฉินซีเห็นแล้วก็อึ้งไป แสดงให้เห็นว่าวิธีที่เขาใช้นั้นได้ผล แต่ก็เป็นครั้งแรกเลยที่เขาได้เห็นว่าพลังอักขระผนึกเต๋านั้นมหัศจรรย์และน่าสะพรึงกลัวขนาดไหน แค่กลิ่นอายของมันก็สามารถกดดันพลังภายในร่างของเขาได้แล้ว!

มันหมายความว่าอย่างไร?

ความสงสัยบางอย่างพลันเกิดขึ้นในใจเฉินซี เขาไม่ได้ยับยั้งเรื่องทั้งหมดเหล่านี้ ทั้งยังใส่เจตจำนงลงไปในพลังอักขระผนึกเต๋าด้วย

เมื่อเวลาผ่านไป พลังภายในร่างของเขาก็เริ่มล่าถอยไม่หยุดยั้ง แต่ไม่มีทางให้ถอยแล้ว เว้นเสียแต่ว่ามันจะไหลออกจากร่างเขาไป

ซึ่งก็รู้กันอยู่ว่าเป็นไปไม่ได้

ครืน!

สุดท้ายแล้ว พลังต้นกำเนิดที่บ้าคลั่งอยู่ทั่วร่างเฉินซีก็เป็นพลังแรกที่เจอกับพลังอักขระผนึกเต๋าพร้อมกับเสียงลั่นครืน เป็นเหมือนปลาติดตาข่าย มันดิ้นอยู่สักพักก่อนจะถูกพลังอักขระผนึกเต๋าโอบล้อมไว้

จากนั้น พลังต้นกำเนิดทั่วร่างก็เงียบสนิท เหมือนกับว่าไร้ความเคลื่อนไหวใด ๆ แต่พลังอักขระผนึกเต๋าก็ไม่ได้ทำการกลั่น ดูดซับ หรือทำลายพลังอื่นแต่อย่างไร

นับตั้งแต่ที่พลังต้นกำเนิดในกายหยุดคลั่ง ก็เหมือนกับเป็นการแก้ปัญหาเรื่อง ‘ศัตรูตัวฉกาจ’ ที่ทำให้เกิดอันตรายต่อเฉินซีไปได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ เฉินซีแค่โคจรพลังก็จะสามารถควบคุมพลังศักดิ์สิทธิ์ พลังชีวิต พลังวิญญาณ พลังดวงจิตแห่งเต๋าได้…

แต่เขาไม่ทำเช่นนั้น เขาอยากรู้ว่าหากพลังอักขระผนึกเต๋าโอบล้อมทุกพลังในกายเขาจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ครืน!

ไม่นานก็ได้ยินเสียงดังครืนลั่นขึ้นอีกครั้ง แล้วก็เหมือนกันกับพลังต้นกำเนิด พลังศักดิ์สิทธิ์ในร่างเขาไม่อาจหลุดหนีไปได้เลยเมื่อเจอกับพลังอักขระผนึกเต๋า สุดท้ายก็ถูกโอบล้อมด้วยพลังอักขระผนึกเต๋าแล้วนิ่งสนิทไป

อย่างที่คิดเลย! เฉินซีตาเป็นประกาย

เมื่อเวลาผ่านไป ทั้งพลังชีวิต พลังวิญญาณ และพลังดวงจิตแห่งเต๋าภายในร่างก็พบกับจุดจบเดียวกัน เมื่อมันเจอกับพลังอักขระผนึกเต๋าก็ถูกโอบล้อมไว้ จากนั้นก็นิ่งสนิทไป

ในตอนนั้นเอง เฉินซีรู้สึกเหมือนมีชัยอยู่เหนือใคร เนื่องจากสามารถควบคุมตนเองได้ และอยู่เหนือพลังทั้งหลายที่มีภายในร่างได้

เหมือนกับว่าหากเขาต้องการ ก็สามารถทำลายพลังต้นกำเนิด พลังศักดิ์สิทธิ์ พลังชีวิต พลังวิญญาณ และพลังดวงจิตแห่งเต๋าภายในร่างได้….

และหากต้องการ ก็สามารถประสานและเปลี่ยนมันให้กลายเป็นพลังในแบบที่เขาต้องการได้!

มันเป็นอำนาจที่ให้ความรู้สึกแปลกใหม่ เป็นอำนาจสูงสุดที่สามารถควบคุมได้ทุกอย่าง ไม่อาจมีอะไรเล็ดลอดสายตาเข้าไปได้

มันเป็นความรู้สึกเมื่อพลังอักขระผนึกเต๋าไหลไปทั่วร่าง ทำให้พลังทุกอย่างตกอยู่ในความสงบนิ่ง

เหมือนเป็นกระบวนการ ‘การถอดพลัง’ ก็มิปาน พลังทั้งหลายที่ถูก ‘ถอด’ ไปก็จะตกอยู่ในสภาวะนิ่งสนิท ยอมสยบแก่เขาแต่โดยดี

เมื่อตัว ‘去力’ ซึ่งเป็นตัวแทนของคำว่าการถอดพลังรวมมารวมกัน ก็เกิดเป็นตัว ‘劫’ ที่แปลว่าความวิบัติ!

ตอนนี้ เฉินซีรู้สึกเหมือนกับเอาชนะภัยพิบัติทั้งหลายที่กล้ำกรายเข้ามา เข้าสู่สภาวะที่ล่วงรู้ในความจริงของทุกสิ่งอย่าง น่าเสียดายที่มันเป็นเพียงความรู้สึกชั่วแวบเดียวเท่านั้น

เพราะการที่กระจายไปทั่วร่างยังเป็นเพียงกระแสพลังเส้นหนึ่งเท่านั้น เป็นพลังอักขระผนึกเต๋า

หากวันหนึ่งสามารถใช้ ‘การถอดพลัง’ นี่เพื่อทำลายหรือผสานพลังอักขระผนึกเต๋าได้ด้วย จะเกิดอะไรขึ้นบ้างนะ?

เฉินซีพลันคิดแบบนั้นขึ้นมา จากนั้นเขาก็หัวเราะ อักขระผนึกเต๋านั้นมาจากภายในแผนภาพวารีหลาก หากไม่สามารถกำราบและควบคุมแผนภาพวารีหลากให้ได้โดยสมบูรณ์ก็คงไม่สามารถทำเช่นนั้นได้สินะ?

…

เฉินซีไม่ได้คิดอะไรต่ออีก เขารวบรวมสมาธิ ละทิ้งความคิดไร้สาระทั้งหลาย จากนั้นสูดลมหายใจเข้าลึก เอ่ยน้ำเสียงทุ้มดังขึ้นในห้วงจิตใจ

“ผสาน!”

ดั่งประกาศิตแห่งสวรรค์ ทันใดนั้นพลังทั้งหลายในร่างกายเฉินซีก็ตื่นขึ้นจาก ‘การหลับใหล’

แต่พวกมันไม่บ้าคลั่งอีกแล้ว ไม่ได้เหมือนหมาป่าห่าม ๆ กลับกลายเป็นพลังเซื่อง ๆ ภายใต้การสายตาพลังอักขระผนึกเต๋า

ครืน!

พลังต้นกำเนิดยังขยายออกไปเรื่อย ๆ และเริ่มผสานเข้ากับพลังชีวิต พลังวิญญาณ พลังดวงจิตแห่งเต๋า และพลังศักดิ์สิทธิ์ในกายเขา

พวกมันไม่ได้เข้าปะทะ ตีกัน หรือสู้กันแต่อย่างไร จะไหลรวมกันอย่างเป็นธรรมชาติเหมือนหิมะที่ละลายกลายเป็นสายน้ำ

จากนั้น เฉินซีก็รู้สึกว่าพลังทั้งหลายที่ตนมีเริ่มแกร่งขึ้นและพัฒนาขึ้นอย่างมั่นคง….

…

เฉินซีบ่มเพาะพลังมากกว่าสามปีภายในโลกต้นกำเนิด ใช้สมบัติไปก็มาก ดูดซับแก่นพลังต้นกำเนิดไปไม่รู้เท่าไหร่

แต่ไม่นาน เฉินซีก็ไม่สนใจความเปลี่ยนแปลงในร่างกายตนเองแล้ว เพราะเขาได้ยินเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวดอยู่ข้างหู มันเป็นเสียงที่เจือแววไม่ยินยอมหากแต่ก็สิ้นหวังอยู่

เป็นเสียงของหมิง!

เฉินซีใจสะท้านทันที เขาหยุดคิดทุกสิ่งอย่าง รีบลืมตาขึ้นก็เห็นหมิงมีท่าทีเหมือนกำลังจะสิ้นใจ

ใบหน้างามกระจ่างใสตอนนี้ซีดขาวลงอย่างน่ากลัว ร่างบางดูสง่างามกำลังสั่นสะท้านไม่หยุด อาภรณ์ทั่วร่างชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็นอาบกาย

นางกำลังกัดฟันแน่นจนริมฝีปากสีลูกอิงเถาซีดขาว เหมือนกำลังอดทนกับความเจ็บปวดเหลือคณนา ทำให้กลิ่นอายของนางไม่มั่นคง คล้ายกำลังจะสิ้นใจ

แย่แล้ว! เฉินซีเห็นแล้วจึงหน้าเครียดทันที รีบวางมือลงบนไหล่ของนาง พร้อมกันนั้นก็โคจรพลังอักขระผนึกเต๋าลงบนไหล่ให้โคจรไปทั่วกายนางอย่างไม่ลังเล

หมิงไม่เหมือนกับเขา นางไม่มีชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลาก ย่อมไม่มีอักขระผนึกเต๋า ดังนั้นนางจะสามารถยับยั้งพลังดุร้ายทั้งหลายที่กำลังตีกันอยู่ภายในร่างได้อย่างไร?

หากเฉินซีไม่สังเกตเห็นทันเวลา อีกไม่กี่อึดใจหมิงก็คงทนไม่ไหวไปแล้ว!

ฟึบ!

เมื่อพลังอักขระผนึกเต๋ากระจายไปทั่วร่างแล้ว เฉินซีก็เห็นว่าสถานการณ์ของนางแย่กว่าที่เขาคิด

เส้นเลือด หลอดเลือดดำ และพลังทุกอย่างภายในร่างของนางเกิดความเสียหายและตกอยู่ในความวุ่นวายทั้งสิ้น

เมื่อเห็นดังนี้ เฉินซีก็ไม่กล้าหวังว่าหมิงจะโชคดีในโชคร้ายเหมือนอย่างเขาที่ได้พลังเพิ่มขึ้นมาอย่างมหาศาล เพราะแค่นางสามารถทำรากฐานให้มั่นคงและหายจากอาการบาดเจ็บทั้งหลายเหล่านี้ได้อย่างสมบูรณ์ก็นับว่าโชคดีมากแล้ว

ยังไม่ต้องกล่าวอีกว่าพลังอักขระผนึกเต๋านั้นเป็นพลังที่ลึกลับยากจะหยั่งถึง เพียงครู่เดียวพลังทั้งหลายที่กำลังพล่านไปทั่วร่างหมิงก็ตกอยู่ในสภาวะนิ่งสงบ

เฉินซีเห็นดังนั้นจึงถอนหายใจโล่งอก จากนั้นตัดสินใจผสานพลังต้นกำเนิดของนางเข้ากับพลังจ้าววิญญาณ

แต่ในตอนนั้นเองก็ได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมจากจิตดังมาแต่ไกล

“อยู่ตรงนั้น สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ที่ทำลายภูเขาเมื่อคืนอยู่ตรงนั้น น่ากลัวมากเลย”

“เช่นนั้นก็มีสมบัติศักดิ์สิทธิ์อำนาจสะท้านฟ้าเกิดขึ้นในนั้นหรือ?”

“รีบไปดูกันเถอะ!”

มีผู้ผมบ่มเพาะพลังกำลังมาที่นี่! เฉินซีหรี่ตาลงเล็กน้อย จากนั้นก็เหลือบมองหมิงที่ยังอ่อนแออยู่ สุดท้ายก็ตัดสินใจช่วยนางจากอันตรายที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้ก่อน

ส่วนเรื่องอื่น ๆ เขาไม่มีอารมณ์ไปสนใจมันในตอนนี้หรอก

………………..