บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2088

บทที่ 2088 กาลเวลาผันผ่าน

………………..

บทที่ 2088 กาลเวลาผันผ่าน

อู๋เซวี่ยฉานครุ่นคิดสักพักแล้วเอ่ยคำ “ข้าไม่สามารถตอบเรื่องนี้ได้ แต่เมื่อเจ้ามีพลังในการเข้าสู่มาตุภูมิหมื่นวิถีก็อาจจะเข้าใจเหตุผลก็ได้”

เฉินซียักไหล่อย่างจนใจ “ดูเหมือนที่ข้าทำได้คงมีแค่นั้น”

อู๋เซวี่ยฉานครุ่นคิดสักพักแล้วเอ่ยคำ “ศิษย์น้อง ข้าได้ยินมาจากศิษย์น้องหญิงว่าเจ้าเข้าสู่โลกต้นกำเนิดตอนกลับมาจากแดนมารดากำเนิดบรรพ์หรือ?”

เฉินซีพยักหน้าโดยไม่ปกปิดแต่อย่างใด

ดวงตาของอู๋เซวี่ยฉานทอประกายขณะเอ่ยคำด้วยร่องรอยที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง “เช่นนั้นเจ้าได้รับโอกาสพิเศษอะไรมา?”

โอกาสหรือ?

เฉินซีตกตะลึงเล็กน้อย แต่ยังคงเอ่ยคำอย่างอดทน “ศิษย์พี่ หากพวกเราพูดถึงสิ่งที่ประสบพบเจอ ข้ารู้สึกว่าทุกสิ่งทั่วทั้งโลกต้นกำเนิดค่อนข้างพิเศษ”

ขณะเอ่ยคำ เขาเล่าทุกสิ่งที่ได้เห็นและได้ยินในโลกต้นกำเนิดให้ฟังทีละอย่าง เขาไม่จำเป็นต้องปกปิดสิ่งใดจากศิษย์พี่อู๋เซวี่ยฉาน

หลังจากได้ยินทั้งหมดนี้ สีหน้าของอู๋เซวี่ยฉานแปลกประหลาดเล็กน้อย หลังจากครุ่นคิดอย่างเงียบงันพักใหญ่ เขาก็เอ่ยคำ “แน่นอนว่ากฎระเบียบของสวรรค์กำเนิดบรรพ์ไม่ได้ฟื้นคืนจากเต็มที่สินะ”

เฉินซีเอ่ยคำด้วยความประหลาดใจ “ศิษย์พี่ทราบเกี่ยวกับสวรรค์กำเนิดบรรพ์เหมือนกันหรือ?”

ทันทีที่คำพูดออกมาจากปาก เฉินซีก็ทราบว่าคำถามของเขาค่อนข้างซ้ำซาก ในเมื่อศิษย์พี่อู๋เซวี่ยฉานสามารถเอ่ยเรื่องเหล่านี้ได้ อีกฝ่ายต้องทราบเกี่ยวกับตัวตนของโลกต้นกำเนิดอย่างแน่นอน

อู๋เซวี่ยฉานยิ้มแล้วไม่เอ่ยอะไร “ศิษย์น้อง ในเมื่อราชากู่เยวียนมอบแก่นของโลกต้นกำเนิดให้ เจ้าต้องรักษามันไว้ให้ดี บางที…”

ก่อนจะทันกล่าวจบ เฉินซีก็เอ่ยคำ “บางทีสักวันมันอาจจะกลายเป็นไพ่ตายไว้จัดการกับนภาผนึกเทพ?”

เห็นได้ชัดว่าอู๋เซวี่ยฉานตกตะลึงขณะเผยสายตาซับซ้อนที่หาได้ยาก แม้จะประหลาดใจแต่ก็เต็มไปด้วยความโล่งอกและมีความกังวลอยู่เล็กน้อย

ผ่านไปสักพัก เขาเอ่ยคำ “ศิษย์น้อง อย่าพูดถึงเรื่องนี้จนกว่าจะเตรียมตัวพร้อมดีกว่า”

เดิมทีเฉินซีพูดคำเหล่านั้นเพียงเพื่อจะทดสอบการตอบสนองของศิษย์พี่อู๋เซวี่ยฉาน แต่ตอนนี้คำตอบที่ได้ยินกลับกระแทกเข้ากลางใจ

เฉินซีสูดหายใจเข้าแล้วเอ่ยคำ “ศิษย์พี่ไม่ต้องห่วง”

เฉินซีรีบยืนขึ้นเพื่อไปส่งอีกฝ่าย

…

“นายท่านใหญ่ช่างเป็นสุภาพบุรุษยิ่งนัก ทั้งมีน้ำใจกับผู้อื่น จิตใจกว้างขวาง เป็นคนที่น่าทึ่งเหลือเกิน”

เมื่อเห็นเฉินซีผู้ไปส่งอู๋เซวี่ยฉานกลับมา เจิ้นหลิวชิงก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

นางอยู่ในเขาเทพพยากรณ์มาหลายปี ต้องขอบคุณการดูแลของอู๋เซวี่ยฉาน นางจึงไม่รู้สึกแปลกแยก แต่กลับตกหลุมรักเขาเทพพยากรณ์ซึ่งเป็นสถานที่ที่เปรียบเสมือนดินแดนบริสุทธิ์ในโลก

“ถูกต้อง แม้ข้าจะประสบความสำเร็จมากมายในช่วงหลายปีมานี้ แต่ข้าทราบดีว่าหากไม่มีการดูแลจากศิษย์พี่ เกรงว่าคงเป็นการยากที่จะมาเป็นอย่างทุกวันนี้ได้”

เฉินซีอดไม่ได้ที่จะคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเมื่อได้ยินเช่นนี้

“เช่นนั้นเจ้าต้องตอบแทนนายท่านใหญ่ให้ดีในภายภาคหน้า”

เจิ้นหลิวชิงเอ่ยอย่างจริงจัง

“เพียงแค่อะไร?”

เจิ้นหลิวชิงถามด้วยความสงสัย

“เพียงแค่ข้าจะสามารถดูแลได้เหมือนอย่างที่เขาทำ”

เฉินซีสูดหายใจแล้วเอ่ยคำอย่างจริงจัง “แน่นอนว่านั่นรวมถึงสหายทั้งหมดในเขาเทพพยากรณ์ด้วย”

“เจ้าต้องทำได้แน่นอน”

ดวงตาของเจิ้นหลิวชิงเต็มไปด้วยดวงดาวขณะเอ่ยเสียงแผ่วเบา นางชอบนิสัยเฉินซีที่ให้ความสำคัญกับความรักและความยุติธรรม แต่นี่ก็เป็นปัญหาในบางครั้งเหมือนกัน

ส่วนสาเหตุนั้น ลองถามผู้หญิงที่ผูกสัมพันธ์กับเฉินซีดูก็จะเข้าใจเอง…

…

นับตั้งแต่วันนั้น เฉินซีก็เก็บตัวเพื่อทำการบ่มเพาะ

ความปั่นป่วนและความโกลาหลในโลกภายนอกคล้ายกับไม่ส่งผลใด ๆ ต่อเขาเลย

ยังเหลือเวลาอีกสี่ร้อยปีก่อนศึกผู้พิทักษ์วิถีจะเริ่มขึ้น ซึ่งดูเหมือนจะเป็นเวลาที่เพียงพอให้เฉินซีทำการทะลวงสู่ขอบเขตจ้าวเอกภพเก้าดาราได้

ถึงอย่างไรเขาก็มีตราประทับยุคสมัยจำนวนมาก ทำให้ไม่มีอุปสรรคในการก้าวเข้าสู่ขอบเขตจ้าวเอกภพ

หมายความว่าเฉินซีเพียงต้องเข้าใจและขัดเกลาตราประทับยุคสมัยทีละขั้น ซึ่งมากพอจะทำให้การบ่มเพาะก้าวเข้าสู่ขอบเขตจ้าวเอกภพเก้าดาราได้ในเวลาอันสั้น

ทว่าเฉินซีไม่กล้าเกียจคร้านแม้แต่น้อย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน