บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2099

บทที่ 2099 สิบสามข้ารับใช้เต๋า

………………..

บทที่ 2099 สิบสามข้ารับใช้เต๋า

หลังจากเงียบไปสักพัก เฉินไท่ชงก็นำเฉินซีตรงสู่ภูเขาผนึกเทพที่อยู่ไกลออกไป

ยิ่งเข้าใกล้เท่าไหร่ก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงความน่าสะพรึงของบัญชาเต๋าสวรรค์ที่มาจากภูเขาผนึกเทพมากเท่านั้น ราวกับม่านแห่งบัญชาเต๋าสวรรค์ที่ปกคลุมไปทั่วจนเต็มไปด้วยความโอ่อ่าสูงสุด

แม้จะมีตัวตนขอบเขตมหาเทพเต๋าอย่างเฉินไท่ชงคอยนำทางก็ยังรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล ซึ่งทำให้พลังลมปราณทั่วร่างติดขัดเล็กน้อย

ภายหลัง แรงกดดันนี้ยิ่งมายิ่งน่าสะพรึงราวกับจะสามารถทะลวงเข้าสู่ส่วนลึกของวิญญาณจนแทบจะหายใจไม่ออก

เฉินซีต้องใช้การบ่มเพาะเพื่อคลายพลังคุกคามอันน่าสะพรึงนี้ เมื่อมองภูเขาผนึกเทพอีกครั้ง สายตาของเขาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ไม่นานหลังจากนั้น ทั้งสองก็มาถึงตีนเขาผนึกเทพ บริเวณดังกล่าวเจิดจ้าและเต็มไปด้วยหมอกศักดิ์สิทธิ์กับบัญชาเต๋าสวรรค์ที่เคลื่อนผ่านไปมา ทำให้ไม่สามารถมองออกว่าอะไรจริงอะไรเท็จ

เฉินไท่ชงส่งตราคำสั่งให้เฉินซี จากนั้นชี้ไปที่หมอกข้างหน้า “เจ้าเพียงต้องกระตุ้นพลังในตราคำสั่งนี้ ถึงจะสามารถก้าวเข้าสู่แสงสีทองของมหาเต๋าได้ หลังจากเข้าไปแล้ว เจ้าจะถูกอัญเชิญโดยข้ารับใช้เต๋า ฝ่ายนั้นจะตระเตรียมทุกสิ่งให้”

เฉินซีมองตราคำสั่งในมือก่อนจะเห็นตัวอักษรเฉินโบราณและทรงพลังถูกสลักไว้บนพื้นผิวสีน้ำเงินเข้ม

เฉินไท่ชงถ่ายทอดคำสั่ง “เฉินซี จำไว้ว่าต้องระวังให้มาก อย่าละโมบในความสำเร็จ”

เฉินซีพยักหน้าก่อนจะถ่ายทอดธารพลังศักดิ์สิทธิ์เข้าไปในตราคำสั่ง ระลอกคลื่นพลันปรากฏในหมอกศักดิ์สิทธิ์เจิดจ้าที่อยู่ไกลลิบ แล้วสายรุ้งศักดิ์สิทธิ์สีทองก็ปรากฏจากส่วนลึกของหมอกดังกล่าวก่อนจะปรากฏใต้เท้าของเฉินซี

“ผู้อาวุโส ลาก่อน”

เฉินซีสูดหายใจเข้าก่อนจะประสานมือให้กับเฉินไท่ชง จากนั้นจึงก้าวไปบนสายรุ้งสีทอง เพียงพริบตาร่างของเขาก็หายเข้าไปในส่วนลึกของหมอก

“ตระกูลเฉินจะอยู่หรือไปก็ขึ้นอยู่กับเรื่องนี้ สหายตัวน้อย เจ้าต้องรอดกลับมาให้ได้…”

เฉินไท่ชงยืนนิ่งขณะจ้องมองอยู่พักใหญ่ ในที่สุดเขาก็หันหลังแล้วจากไป

ในศึกผู้พิทักษ์วิถีครั้งนี้ นอกจากผู้แข็งแกร่งที่เข้าร่วมการต่อสู้แล้ว คนอื่นย่อมไม่สามารถเข้าภูเขาผนึกเทพได้

…

ที่ปลายทางหมอก หุบเขาว่างเปล่าก็ปรากฏพร้อมกับท้องนภากว้างใหญ่ไพศาล

สูงขึ้นไปหนึ่งร้อยจั้ง ห้วงอากาศเต็มไปด้วยโซ่ศักดิ์สิทธิ์แห่งระเบียบอันลึกลับ เจิดจ้าและน่าสะพรึง พวกมันเหมือนกับตาข่ายสวรรค์ที่ปกคลุมและพัวพันไปมาขณะปลดปล่อยพลังสูงสุดที่ทำให้ผู้คนอยากคุกเข่าสักการะ

เพียงกลิ่นอายที่เล็ดลอดออกมาก็ทำให้เฉินซีรู้สึกถึงอันตรายร้ายแรงประหนึ่งกระบี่มาจ่อลำคอ ทำให้ทั่วร่างของเขารู้สึกหวาดกลัว

ไม่สงสัยเลยว่าหากเขาพยายามบินขึ้นสู่ท้องนภาหรือพยายามเคลื่อนผ่านมิติ ย่อมไม่ต่างกับรนหาที่ตาย

ในตอนนี้ ทางฝั่งหนึ่งของภูเขามีเรือสมบัติสีทองเข้มจอดอยู่อย่างเงียบงัน ความยาวของมันอยู่ที่ราวสิบจั้ง ทั่วทั้งลำประหนึ่งกรวยที่พื้นผิวปกคลุมไปด้วยชั้นลวดลายลึกลับแปลกประหลาดจำนวนมาก

เบื้องหน้าเรือสมบัติ ร่างในชุดคลุมสีดำยืนเอามือไพล่หลัง เขาคือชายวัยกลางคนผิวขาวผู้มีสีหน้าเฉยชา

ฟ่าว!

เมื่อร่างของเฉินซีปรากฏ ชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีดำก็หันหลัง สายตาของเขาประหนึ่งสายฟ้าเย็นเยือกที่ตัดผ่านมิติและเวลาขณะจับจ้องไปยังอีกฝ่าย

ในตอนนั้น เฉินซีมองเห็นเพียงแสงสว่างร้อนแรงอยู่ในทัศนวิสัย มันช่างโอ่อ่าไร้ที่สิ้นสุดจนทำให้รู้สึกถึงความไร้ค่า จนเลือดในกายคล้ายกับแข็งตัว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน