บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2116

บทที่ 2116 จากไป

………………..

บทที่ 2116 จากไป

ทันใดนั้นก็ราวกับว่าหมอกที่อยู่ระยะไกลถูกมือที่มองไม่เห็นปัดกวาด ภาพตรงหน้าจึงชัดเจนมากขึ้น

ร่างผอมยืนห่างออกไปราวหกลี้ เขาอยู่ในชุดสีขาว มีหอกสีเลือดอยู่ ปลายหอกชี้ขึ้นฟ้า แวววาวด้วยสีแดงฉาน คล้ายว่าอยากดื่มโลหิต!

เขายืนอยู่เช่นนั้นสบาย ๆ ใบหน้าหล่อเหลาเผยความสูงส่ง เหมือนทิวทัศน์อันสวยงาม เหมือนจิตวิญญาณที่ปกคลุมฟ้าดิน คล้ายกับว่าเหนือกว่ามนุษย์หน้าไหนในแดน

เงาร่างฉางอวิ๋นเหยี่ยและคนอื่น ๆ ชะงักค้างไปเมื่อเห็นคนผู้นี้ ก่อนจะเผยแววตกใจ

ชื่อฉู่เกอ! เขามาทำอะไรที่นี่?

เขาเป็นยอดฝีมือระดับสูงอันเลื่องชื่อลือชาของตระกูลชื่อ ทั้งยังถูกเลือกโดยหอกเพลิงโลหิตย้อมนภาให้เป็นผู้สืบทอดนับตั้งแต่ลืมตาดูโลก อีกทั้งยังทำให้เขาเป็นทายาทตระกูลชื่อคนเดียวที่ได้รับการยอมรับจากหอกเพลิงโลหิตย้อมนภาตลอดหลายปีที่ก่อตั้งตระกูลชื่อมาด้วย!

ตอนนี้ชื่อฉู่เกอกลายเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งขอบเขตจ้าวเอกภพของตระกูลชื่อไปแล้ว! พลังต่อสู้ของเขาเหนือชั้นมากจนมีแต่ซุ่ยเหรินขวงหลัน เป่ยหมิงชางไห่ ถังเสี่ยวเสี่ยว และเซี่ยรั่วเยวียนเท่านั้นที่จะมีฝีมือทัดเทียม!

แต่ชื่อฉู่เกอก็ไม่เหมือนยอดฝีมือเลื่องชื่อคนอื่น ๆ เขาเก็บตัวเงียบอยู่อย่างสันโดษ แทบไม่ปรากฏกายให้ใครเห็น

เขาและหอกคู่กายออกสังหารที่บรรพวิถีย้อมโลหิตซึ่งตระกูลชื่อสร้างไว้ให้เขาเพียงลำพัง ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ว่าคนผู้นี้มีฝีมือเหนือชั้นขนาดไหน

แต่ที่น่าตกใจที่สุดคือ ชื่อฉู่เกอหลงใหลในการบ่มเพาะพลัง ในใจไม่มีสิ่งใดนอกจากมหาเต๋า

แต่ตอนนี้เขากลับออกจากการเร้นกายบ่มเพาะมาเข้าร่วมศึกผู้พิทักษ์วิถี แล้วมาปรากฏตัวในป่าหมอกหมายหัวเฉินซีไว้ เรื่องนี้ทำให้ฉางอวิ๋นเหยี่ยและคนอื่น ๆ รู้สึกอย่างกับฝันไป

หากมีใครกล่าวว่าชื่อฉู่เกอปรากฏตัวขึ้นมาเพื่อช่วยพวกเขาจากเฉินซี ตระกูลผู้พิทักษ์เต๋าศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายก็คงไม่มีใครเชื่อ!

เพราะอย่างไรก็เป็นที่รู้กันว่าชื่อฉู่เกออยู่แต่ในโลกของตนเอง เป็นคนที่ไม่สนใจใครอื่น

แต่ไม่นานฉางอวิ๋นเหยี่ยแล้วพวกก็รู้สึกยินดี เพราะรู้ว่าห้าตระกูลใหญ่ร่วมตัดสินใจกันแล้วก่อนศึกผู้พิทักษ์วิถีจะเริ่มต้นขึ้นด้วยซ้ำ นั่นคือจะร่วมกันกำจัดเฉินซี!

ตอนนี้ชื่อฉู่เกอมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ หมายความว่าเขาต้องมาเพื่อสังหารเฉินซีแน่!

หากเป็นเช่นนั้นก็จะช่วยพวกเขาแก้ปัญหาเรื่องเฉินซีได้มากทีเดียว

เรื่องลงเอยเช่นนี้มีหรือจะไม่ทำให้พวกอวิ๋นเหยี่ยรู้สึกยินดีขึ้นมาได้?

แต่ตอนนี้ก็ต้องเก็บอารมณ์ดีใจนั้นไว้ก่อน เพราะพวกเขาอยู่ห่างจากเฉินซีเพียงสิบจั้งเท่านั้น ส่วนชื่อฉู่เกอก็ยังไม่ลงมือโจมตี ดังนั้นจึงไม่กล้าลงมือทำอะไรที่อาจทำให้ตนเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

…

ชื่อฉู่เกอ! เฉินซีเองก็จำคนผู้นี้ได้ทันทีเช่นกัน แต่ชื่อฉู่เกอดูแตกต่างออกไปในสายตาเฉินซีอย่างสิ้นเชิง

ถึงแม้เขาจะยังดูอ่อนแอเปราะบางอยู่เหมือนกัน แต่ภายในร่างกลับซุกซ่อนกลิ่นอายลึกล้ำดั่งหุบเหวหรือมหาสมุทรคลั่งเอาไว้อยู่

จิตต่อสู้อันมั่นคงไม่ย่อท้อของเขานับได้ว่าเป็นพรสวรรค์และนิสัยที่ไม่เหมือนใคร เป็นเหมือนตาพายุ ดูสงบนิ่ง แต่หากปะทุขึ้นมาก็สามารถกลืนกินได้ทุกสิ่งอย่าง!

เป็นศัตรูที่มีฝีมือไม่ธรรมดา! เฉินซีหรี่ตาลง สังเกตเห็นว่าเมื่อเทียบกับชื่อชิงอิงแล้ว ชื่อฉู่เกอมีกลิ่นอายที่ทำให้เขารู้สึกผวาได้เลยทีเดียว

แต่เฉินซีก็รู้ดีว่าชื่อชิงอิงกับชื่อฉู่เกอมีนิสัยไม่เหมือนกัน และเลือกเดินเส้นทางแตกต่างกันด้วย ดังนั้นมีแต่ต้องต่อสู้กันเท่านั้นถึงจะรู้ว่าพลังที่แท้จริงเป็นอย่างไร จะให้สังเกตผ่านวิธีอื่นไม่ได้นัก

“อยากต่อสู้กันอย่างยุติธรรมงั้นหรือ?” เฉินซีถามเสียงนิ่งหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง

“ปล่อยพวกเขาไป แล้วข้าจะให้โอกาสสู้อย่างยุติธรรมกับเจ้า” ชื่อฉู่เกอส่งสายตามองมา กลิ่นอายดุดันทรงอำนาจแผ่ออกมาจากกาย สายตานั้นจ้องมองไปยังเฉินซีไม่ว่อกแว่ก

แค่เท่านี้ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าแม้ชื่อฉู่เกอจะดูไม่สนใจอะไรอื่น สนแต่วิถีเต๋าของตนเองเท่านั้น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่รู้จักโลกภายนอกหรือใช้คำพูดไม่เป็น

ก็เห็นกันอยู่แล้วว่ายอดฝีมือระดับนี้มีหรือจะธรรมดา?

ได้ยินคำเหล่านี้แล้วก็ยิ่งทำให้ฉางอวิ๋นเหยี่ยและคนอื่น ๆ วางใจ ไม่ว่าจะเป็นตอนเผชิญหน้ากับชื่อชิงอิงหรือเฉินซี ก็ล้วนทำให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัวเหมือนนั่งอยู่บนหนามแล้วที่หลังมีมีดจี้อยู่ทั้งนั้น แต่ตอนนี้คำของชื่อฉู่เกอทำให้พวกเขารู้สึกปลอดภัยขึ้นมาอย่างที่ไม่ได้รู้สึกมานาน

นี่คือเสน่ห์ของชื่อฉู่เกอ เมื่อแข็งแกร่งจนถึงระดับหนึ่ง แต่ละคำที่คนผู้นั้นพูดออกมาก็จะมีอิทธิพลล้นหลามตามไปด้วย

เฉินซีตอบไม่ลังเล “หากข้าไม่ตกลงเล่า?”

อาภรณ์สีขาวของชื่อฉู่เกอสะบัดพลิ้ว ยกมือขึ้นมัดผมยาวขึ้นเป็นหางม้า กลิ่นอายดุดันพลันทวีความรุนแรงขึ้น สายตาดั่งคมมีดเยือกเย็นที่คล้ายกับจะสามารถตัดผ่านแม้แต่ห้วงมิติเวลาได้

“เช่นนั้นข้าก็คงต้องสังหารเจ้าตรงนี้เลย” จิตสังหารที่ไม่อาจมองเห็นและจิตต่อสู้ที่เหมือนคลื่นน้ำอันเงียบสนิทพลันแผ่กระจายออกทั่วฟ้าดิน ทุกสิ่งอย่างรอบข้างคล้ายกับยอมสยบ จากนั้นทิวทัศน์ก็เปลี่ยนไป

ยันต์ศัสตราในมือเฉินซีส่งเสียงร้องต่ำออกมา แต่สุดท้ายก็เงียบไป

“จริง ๆ แล้วเจ้าจะร่วมมือต่อสู้กับคนพวกนี้ด้วยเลยก็ได้ น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วนะ” เฉินซีขมวดคิ้วเอ่ยคำ เหมือนงุนงงอยู่บ้าง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน