บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2117

บทที่ 2117 ที่ราบสูงสังหาร

………………..

บทที่ 2117 ที่ราบสูงสังหาร

หมอกก่อตัวหนาทึบขณะเฉินซีเดินผ่านเพียงลำพัง

โครม!

ฉับพลันแสงสีเทาที่เกิดจากผู้ล่าทะยานออกจากความมืด แต่ก่อนจะทันได้เข้าใกล้ มันก็บดขยี้เข้ากับแสงจากคมกระบี่สีแดงเจิดจ้า จากนั้นจึงถูกดูดกลืนโดยโลหิตที่ปกคลุมอยู่บนคมกระบี่เล่มนั้น

เฉินซีก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง

เจ็ดวันผ่านไปนับตั้งแต่คราวที่แล้วที่ได้พบกับชื่อฉู่เกอ

ในช่วงเจ็ดวันมานี้ เฉินซีเดินทางผ่านป่าม่านหมอกแห่งนี้ขณะต่อสู้และรักษาบาดแผล

มีผู้ล่าจำนวนมากอยู่ในป่าม่านหมอกแห่งนี้ พวกมันทั้งเจ้าเล่ห์ และโหดเหี้ยม อีกทั้งยังครอบครองพลังที่ไม่ได้ด้อยกว่าขอบเขตจ้าวเอกภพห้าดารา

แต่ภายใต้กระบี่ของเฉินซี พวกมันก็เปราะบางราวกับกระดาษ

การที่สามารถบรรลุถึงขั้นนี้ได้ก็เพราะกระบี่เต๋าวิบัติรับบทบาทสำคัญ มันทำการต่อต้านพลังโสมมกับพลังบาปอันชั่วร้าย ประกอบกับด้วยพลังของเฉินซี ทำให้สามารถสังหารพวกมันได้อย่างง่ายดาย

ทุกครั้งที่ผู้ล่าถูกสังหาร กระบี่เต๋าวิบัติจะดูดกลืนและขัดเกลาส่วนหนึ่งของพลังบาป จากนั้นจึงเก็บรักษากฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์เอาไว้ในกระบี่

ตอนนี้ หลังจากดูดกลืนพลังของผู้ล่าจำนวนมาก ไข่มุกโลหิตใสกระจ่างในกระบี่เต๋าวิบัติก็เจิดจ้าทอประกายพร้อมกับความแวววาวสีทองอันนุ่มนวลและศักดิ์สิทธิ์

ขนาดของมันไม่เพิ่มขึ้น แต่กฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ภายในกลับบริสุทธิ์และเข้มข้นมาก โดยเฉพาะหลังจากกลืนกินสมบัติต้องสาปอย่าง ‘หนามสังหารเทพ’ เมื่อไม่กี่วันก่อน เห็นได้ชัดว่าไข่มุกโลหิตนี้ก็เกิดการเปลี่ยนแปลง บนพื้นผิวของกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์สีทองที่บางประหนึ่งเส้นผมนับไม่ถ้วนกำลังโคจรไปมา ซึ่งดูน่าอัศจรรย์นัก

ขณะเฉินซีสังหารผู้ล่าและกระบี่เต๋าวิบัติดูดกลืนพลังเป็นจำนวนมาก ไข่มุกโลหิตค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงอย่างช้า ๆ

นี่ทำให้เฉินซีอดไม่ได้ที่จะตั้งตารอว่าไข่มุกโลหิตลึกลับนี้จะแปรเปลี่ยนเป็นสิ่งใดในท้ายที่สุด

ไข่มุกโลหิตนับว่าลึกลับมาก พวกมันคือกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ที่หลงเหลือหลังจากกระบี่เต๋าวิบัติทำการขัดเกลาพลังบาปอันชั่วร้ายจำนวนมาก

ทว่าเฉินซีไม่เคยเห็นกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์ที่บริสุทธิ์แบบนั้นมาก่อน พวกมันแตกสลายประหนึ่งเศษแก้วนับไม่ถ้วน จึงเป็นการยากที่จะระบุตัวตนได้ว่าสิ่งอัศจรรย์เกี่ยวกับพวกมันคืออะไรและครอบครองกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์แบบไหน

หลังจากตรวจสอบอยู่หลายครั้ง เฉินซีทำได้เพียงอนุมานว่าไข่มุกโลหิตลึกลับนี้ประกอบด้วยชิ้นส่วนของกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ หากต้องการทำความเข้าใจแก่นของมัน เขาอาจจะต้องรอจนกว่าจะถึงการเปลี่ยนแปลงขั้นสุดท้าย

เฉินซีตั้งชื่อมันว่า ‘ไข่มุกแห่งกฎเกณฑ์’

เฉินซีเคยพยายามสังหารผู้ล่าด้วยมือของตัวเองและใช้พลังที่มีอยู่เพื่อขับไล่พลังบาปอันชั่วร้ายจากศพ แต่ท้ายที่สุดก็ไม่สามารถดูดกลืนพลังบริสุทธิ์ของกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์จากมันได้

นี่ยังทำให้เฉินซีตัดสินได้ว่าไข่มุกแห่งกฎเกณฑ์ทำได้เพียงเปลี่ยนสภาพขณะกระบี่เต๋าวิบัติสังหารสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นที่เต็มไปด้วยพลังโสมมกับพลังบาปอันชั่วร้าย

นี่ยังเป็นการพิสูจน์ว่ากระบี่เต๋าวิบัติซึ่งถูกทิ้งไว้โดยดอกบัวศักดิ์สิทธิ์แห่งความโกลาหลถูกนิกายอำนาจเทวะพยายามทำลายในทุกวิถีทางที่เป็นไปได้

…

หลายวันต่อมา บาดแผลของเฉินซีได้รับการฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์ แล้วประสิทธิภาพการต่อสู้ของเขากลับสู่จุดสูงสุด

ระหว่างทาง เขาเดินทางอย่างต่ำหมื่นลี้อยู่ในป่าหมอกขณะสังหารผู้ล่าครั้งแล้วครั้งเล่า แต่สิ่งที่ผิดปกติก็คือตนไม่เคยเห็นผู้รุกรานเต๋าหรือผู้เข้าร่วมจากค่ายเดียวกันเลย

แม้กระทั่งพวกฉางอวิ๋นเหยี่ยก็คล้ายกับหายไปในกลีบเมฆ

จากการคาดเดาของเฉินซี เกรงว่าทั้งผู้รุกรานเต๋ากับผู้เข้าร่วมจากตระกูลผู้พิทักษ์เต๋าศักดิ์สิทธิ์ต่างมุ่งหน้าสู่ที่ราบสูงสังหาร

เพราะสำหรับผู้เข้าร่วม มีเพียงการไปที่นั่นจึงจะได้รับความสำเร็จมากมาย รวมถึงสมบัติและวาสนาที่คาดไม่ถึงอีกนับไม่ถ้วน

ส่วนผู้รุกรานเต๋า พวกเขาสามารถล่าและสังหารผู้เยี่ยมยุทธ์จำนวนมากจากตระกูลผู้พิทักษ์เต๋าศักดิ์สิทธิ์ได้อีกด้วย

เฉินซีนับเวลาก่อนจะพบว่านี่เป็นวันที่สิบหกนับตั้งแต่เข้าสู่แหล่งกำเนิดแห่งบาปเต๋า มันยังเป็นเวลาที่จะไปที่ราบสูงสังหาร ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางของสมรภูมิ

ผ่านไปหนึ่งวัน

ร่างของเฉินซีปรากฏตรงหน้าฐานทัพที่เห็นอยู่แต่ไกล แต่สถานที่นั้นกลับไม่อยู่อีกแล้ว เหลือเพียงแท่นบูชาโบราณแปลกประหลาด

บนพื้นผิวของแท่นบูชาเต็มไปด้วยค่ายกลแปลกประหลาด โดยทั้งหมดนี้สร้างขึ้นจากอักขระโกลาหล

กองทัพของผู้รุกรานเต๋าที่เดิมไหลหลั่งเข้าสู่ป่าหมอกเดินทางผ่านแท่นบูชานี้

หากการคาดเดาของเฉินซีถูกต้อง ชื่อชิงอิงอาจจะเคลื่อนย้ายไปที่ราบสูงสังหารผ่านแท่นบูชานี้

ขณะเดินสำรวจรอบข้าง เฉินซีก็ขมวดคิ้วทันทีก่อนจะเห็นอักขระกำลังลอยอยู่ฝั่งหนึ่งของแท่นบูชา แล้วน้ำเสียงอันสงบของชื่อชิงอิงก็ดังขึ้นในหูของเขา “ผู้ช่วงชิงเอ๋ย ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่ราบสูงสังหาร!”

เฉินซีสะบัดแขนเสื้อก่อนแถวอักขระนี้จะถูกลบในทันที จากนั้นเขาตรวจสอบอักขระโกลาหลที่ถูกสลักบนพื้นผิวของแท่นบูชา

หลังจากผ่านไปหนึ่งถ้วยชา

เฉินซีเดินไปที่ใจกลางแท่นบูชา โดยกระบี่เต๋าวิบัติในมือก็แผดเสียงก่อนจะฟาดฟันลงไป

ตู้ม!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน