บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 223

บทที่ 223 แผนร้าย

บทที่ 223 แผนร้าย

เกือบสองชั่วยามต่อมา

หมอกสีฟ้าที่ก่อตัวขึ้นจากกลิ่นหอมมัวเมาจากสวรรค์ที่ปกคลุมทั้งป่าได้เริ่มบางลง และค่อย ๆ เผยให้เห็นร่างของเฉินซีกับสตรีอีกสองนาง

หลิงไป๋สังเกตเห็นได้ทันทีจากการกวาดตามองเพียงชั่วครู่ ว่าเฉินซีกับสตรีอีกสองนางที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นนั้นไม่มีแม้แต่เศษผ้าอยู่บนร่างเลย เขารีบหลับตาขณะที่เขาถ่มน้ำลายออกมาอย่างแรง “ตัวบัดซบทั้งสามนี่ กล้าเปลือยกายอยู่ได้ยังไงกัน ไม่แม้แต่คิดที่จะสวมเสื้อผ้าเลยรึ? น่าไม่อายกันจริง ๆ !”

ชู่ว!

เขาดีดนิ้วสั่งปราณแท้ให้กวาดเอาเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นบนพื้นย้ายขึ้นไปคลุมร่างกายของทั้งสามโดยไม่แม้แต่จะเหลือบมอง จากนั้นหลิงไป๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“อืม? ข้าสร้างเรื่องวุ่นวายครั้งใหญ่ แต่ทั้งสามคนนี้ก็ดูไม่รู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อย เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาอยู่ในช่วงเวลาสำคัญของการบ่มเพาะ? หรือข้าควรจะฉวยโอกาสนี้ฆ่าผู้หญิงสองคนนี้ทิ้งดี?” หลิงไป๋กระพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะเหลือบมองไปยังฟ่านอวิ๋นหลานกับชิงซิ่วอี้

นี่เป็นโอกาสแล้ว!

เขารู้ว่าเมื่อสตรีทั้งสองตื่นขึ้น พวกนางจะต้องโกรธเพราะความอับอายอย่างแน่นอน และบางทีพวกนางอาจจะลงมือปิดปากเฉินซี ผู้ชายที่ขโมยพรหมจรรย์ของพวกนางไปอย่างแน่

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าเบา ๆ ก็ดังขึ้นจากที่ไกล ๆ เมื่อฟังจากเสียงแล้วดูเหมือนว่าจะมีคนสามคนกำลังวิ่งตรงมาที่นี่อย่างรวดเร็ว

หลิงไป๋รู้สึกกังวลใจอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่จะเลือกไม่สนใจสิ่งใดอีก เขาบินไปด้านข้างของเฉินซีและซ่อนตัวอย่างเงียบ ๆ

…

“ศิษย์น้องหญิงทั้งสอง ป่าแห่งนี้แปลกมาก มันเต็มไปด้วยหมอกควันและหมอกพิษ ทั้งยังมีโครงกระดูกที่มีรูปร่างและขนาดแปลก ๆ อีก ช่างน่าสยดสยองอย่างยิ่ง เจ้าทั้งคู่ต้องระวังตัวเข้าไว้นะ”

“ศิษย์พี่ฉู่ เหตุใดเราถึงต้องมาที่นี่กันหรือ?”

“ศิษย์น้องว่าน เจ้าไม่ได้ฟังที่ศิษย์พี่ฉู่กล่าวหรือ ศิษย์พี่พึ่งจะบอกไปมิใช่หรือว่ามีใครบางคนกำลังใช้ยันต์หยกเซียนปฐพีต่อสู้อยู่ที่นี่ เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังต่อสู้เพื่อแย่งชิงสมบัติหายาก หากเราฉวยโอกาสนี้ในการลงมือเคลื่อนไหว บางทีเราอาจจะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์มาได้สบาย ๆ เลยอย่างไรเล่า”

“ศิษย์พี่เซี่ย ข้าเพียงเกรงว่าผู้ที่สามารถใช้ยันต์หยกเซียนปฐพีนั้นจะเป็นผู้ทรงพลังและภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง หากเราไปแอบตวงผลประโยชน์จากคนผู้นั้น เหมือนจะดูไม่ค่อยดีเสียเท่าไหร่?”

“เอาล่ะ ไม่ต้องกล่าวอะไรอีกแล้ว ความมั่งคั่งล้วนได้มาจากการเสี่ยงอันตราย ไม่ว่าจะเป็นใคร ตราบใดที่มีผลประโยชน์และโอกาสเพียงพอ เราก็สามารถฆ่าพวกเขาเพื่อปิดปากได้ แล้วใครจะรู้ว่าเราผู้ลงมือกัน?”

ในป่าโบราณ หนึ่งบุรุษสองสตรีกำลังมุ่งหน้าตรงมาที่นี่อย่างรวดเร็ว ชายผู้นั้นทั้งสูงโปร่งและหล่อเหลา สวมมงกุฏผิงเทียน เสื้อคลุมยาวสีเงิน รองเท้าสีทองลายเมฆ ผมของเขาออกประกายสีม่วงเล็กน้อย ขณะที่เขาวางท่าทางสง่างามและหยิ่งยโส

หากเฉินซีอยู่ที่นี่ เขาย่อมรู้อย่างแน่นอนว่าคนผู้นี้คือศิษย์สายหลักขอบเขตแกนทองคำหยินหยางของนิกายนภาจรัสแสง ฉู่เทียนจวี่

วันนั้นในหอขุมทรัพย์สวรรค์ ฉู่เทียนจวี่เคยใช้กระบวนยุทธระดับเต๋า กงจักรสุริยันนภาจรัสแสง เพื่อโจมตีเฉินซี แต่ถูกท่านหญิงสุ่ยฮวาหยุดเอาไว้เสียก่อน และนางก็ไม่ได้ลงโทษอะไรเขา เหตุผลก็เพราะเบื้องหลังเขาคือนิกายนภาจรัสแสง เขาได้รับการปกป้องโดยผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพี บรรพชนเซวียนหลง ทำให้หอขุมทรัพย์สวรรค์ไม่ต้องการที่จะมีเหตุขัดแย้งกับเขา

ส่วนหญิงสาวสองคนที่อยู่ข้าง ๆ ฉู่เทียนจวี่ นั้นมีนามว่าเซียวหว่านและเซียวเซี่ย ทั้งคู่เองก็เป็นศิษย์ของของนิกายนภาจรัสแสงเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าทั้งสามคนนี้ก็เหมือนกับผู้ฝึกตนคนอื่น ๆ ที่เข้ามายังห้วงทะเลทรายมรณะเพื่อค้นหาสมบัติและฝึกฝนความแข็งแกร่งของพวกเขา