บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 30
บทที่ 30 ป่นหินให้เป็นผง
“หืม?” ในชั่วพริบตา ชายร่างใหญ่ตาเดียวปรากฏตัวขึ้นบนเนินเขา แต่เมื่อกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และเห็นองค์รักษ์ชุดดำของตระกูลหลี่ที่นอนตายเกลื่อนอย่างน่าสังเวช สีหน้าของเขาก็ดูไม่น่ามองในทันใด
“เจ้าฆ่าคนเหล่านี้ทั้งหมดหรือ?” ชายร่างใหญ่ตาเดียวหันไปมองที่เฉินซีซึ่งยืนอยู่คนเดียวในระยะไกลอย่างดุร้าย
เฉินซีไม่ตอบคำถามแต่ถามกลับอย่างเย็นชา “เจ้าคือเดรัจฉานตัวสีม่วงเขาเดียวที่ผู้คนกล่าวถึงกันใช่ไหม?”
เดรัจฉาน?
ชายร่างใหญ่ตาเดียวตกตะลึง และเมื่อได้สติเขาก็โกรธจัดในทันที “ไอ้มนุษย์เด็ก! เจ้ากล้าดูถูกข้าเช่นนี้ได้อย่างไร!?”
“ดูถูกเจ้าอย่างเดียวไม่มีทางสาแก่ใจข้า วันนี้ข้าจะสังหารเจ้าด้วย!”
หลังจากยืนยันตัวตนของชายร่างใหญ่ตาเดียวแล้ว เฉินซีก็ไม่ลังเลอีกต่อไป ร่างของเขาปะทุด้วยพลังอันแกร่งกล้าก่อนจะออกหมัดอันน่าสะพรึงกลัวเข้าใส่อสูรแรดอินทนิลสองหัวอย่างสุดแรง
“มนุษย์ขอบเขตก่อกำเนิดเช่นเจ้ากล้าอวดดีต่อหน้าข้าหรือ! รนหาที่ตายโดยแท้!” อสูรแรดอินทนิลสองหัวเดือดดาลอย่างสมบูรณ์เมื่อเห็นว่าเฉินซีโจมตีตนเองอย่างไร้เหตุผล มันก็ยื่นมือออกหวังจะคว้าหมัดคู่นั้น
เดรัจฉานก็ยังเป็นเดรัจฉานวันยังค่ำ! โง่ราวไร้สมอง!
เมื่อเห็นว่าอสูรแรดอินทนิลสองหัวอวดดีถึงขนาดคิดใช้มือตัวเองรับหมัดของเขาโดยตรง เฉินซีก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะในใจ
ปัง!
หมัดและฝ่ามือปะทะกันรุนแรงจนบังเกิดเสียงระเบิดดังสนั่น คลื่นลมปะทะกวาดออกไปทั่วทุกทิศทาง แม้กระทั่งพื้นดินบริเวณจุดปะทะยังแตกเป็นใยแมงมุมเนื่องจากไม่สามารถทนต่อแรงปะทะอันน่าสะพรึงกลัวได้
หมัดนี้ เฉินซีผสานความแข็งแกร่งทั้งหมดของตนเองลงไปอย่างไม่มีกั้กไว้ ซึ่งส่งผลให้อสูรแรดอินทนิลสองหัวไถลถอยไปถึงสามจั้ง!
ทว่าสิ่งที่ทำให้เฉินซีประหลาดใจก็คืออสูรแรดอินทนิลสองหัวกลับสามารถยืนหยัดได้อย่างมั่นคง หลังจากหยุดไถลถอยและไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย
“ความแข็งแกร่งของเจ้าไม่เลว แต่ก็ยังอ่อนแอเกินไปสำหรับข้า!” อสูรแรดอินทนิลสองหัวแสดงสีหน้าดุร้าย “ต่อไป ข้าจะให้เจ้าได้รู้ซึ้งว่าอสูรขอบเขตก่อกำเนิดที่แท้จริงนั้นแข็งแกร่งเช่นไร!”
ขณะที่พูด ปราณปีศาจพวยพุ่งออกจากร่างของอสูรแรดอินทนิลสองหัว ก่อนที่ร่างมนุษย์ของมันจะกลายเป็นแรดขนาดมหึมาสูงสิบจั้ง ผิวหนาสีม่วงอมน้ำตาลของมันเต็มไปด้วยปราณปีศาจ และร่างกายที่มโหฬารของมันนั้นหากมองไกล ๆ ไม่ต่างจากภูเขาขนาดย่อมเลย เฉินซีเป็นดั่งมดเมื่อเทียบกับตัวมันเพราะเขายังสูงไม่ถึงเข่าของมันด้วยซ้ำ ทว่าสิ่งที่น่าตกใจที่สุดคือคอที่หนาใหญ่ของมันนั้นมีหัวขนาดมหึมาสองหัวติดอยู่อย่างพิสดาร!
โฮก!
อสูรแรดอินทนิลสองหัวที่กลายร่างกลับไปเป็นสัตว์อสูรคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า เสียงคำรามของมันดังก้องไปทั่วพื้นที่หลายสิบลี้โดยรอบส่งผลให้เหล่าสัตว์อสูรต่าง ๆ ที่เตร็ดเตร่อยู่ใกล้เคียงต่างก็เงยหน้าขึ้นด้วยความกลัวตัวสั่นสะท้าน
ปราณปีศาจอันสูงลิ่ว?
ไม่มีความกลัวในหัวใจของชายหนุ่ม กลับกันเขายิ่งรู้สึกอยากจะต่อสู้กับสัตว์อสูรตัวนี้มากยิ่งขึ้น การได้ฆ่าศัตรูเช่นนี้เท่านั้นที่สามารถช่วยให้การบ่มเพาะของเขาก้าวหน้าได้!
“ไอ้เด็กน้อย! หากหมัดที่เจ้าชกออกนั่นคือทั้งหมดที่เจ้าทำได้ งั้นเจ้าก็เตรียมตัวมาเป็นเครื่องเคียงให้กับสุราของข้าได้เลยวันนี้!”
ในขณะที่มันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง อสูรแรดอินทนิลก็ยกกีบเท้าที่ใหญ่โตของมันและเหยียบย่ำไปยังเฉินซีโดยตรง
ตูม!
เสียงเหยียบดังสนั่นลั่นไปทั่วทุกทิศ การกระทืบนี้รุนแรงจนพื้นดินยุบเป็นหลุมลึก แต่เฉินซีนั้นเตรียมตัวอยู่ก่อนแล้วจึงสามารถหลบได้อย่างไม่ยากเย็นนักเท่าใดนัก
ปัง!
ชายหนุ่มกระโจนเข้าหาขาของอสูรแรดอินทนิลข้างที่เพิ่งย่ำลงมาที่พื้น ก่อนจะปล่อยหมัดที่อัดแน่นไปด้วยปราณแท้ซึ่งเปล่งแสงราวกับดาวตกเข้าใส่กีบยักษ์ของอสูรแรดอินทนิลสองหัว การปะทะนั้นสร้างเสียงดังลั่น ทว่ามันมีเพียงรอยยุบรูปหมัดที่เหลือทิ้งไว้ที่กีบเท้านั้น อสูรแรดอินทนิลบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเอง
เฉินซีถอยกลับทันที
ปัง! ปัง!
การต่อสู้อันดุเดือดดำเนินไปทำให้พื้นดินเกิดเป็นหลุมยุบมากมายนับไม่ถ้วน
“ไม่มีประโยชน์ แรดอินทนิลอย่างข้ามีพลังป้องกันที่ไม่มีใครเทียบได้ และข้าก็บ่มเพาะมาหลายพันปี ร่างกายของข้าจึงได้บรรลุถึงขั้นสูงตั้งแต่เมื่อนานแล้ว หากเจ้าเป็นผู้บ่มเพาะกระบี่ขอบเขตตำหนักอินทนิล ข้าอาจจะยังกลัวเจ้าอยู่ แต่น่าเสียดายที่เจ้าไม่ใช่ อย่างมากที่สุดเจ้าเป็นเพียงเด็กน้อยที่รู้จักการออกหมัดเล็กน้อยก็เท่านั้น ฮ่า ๆๆ…” อสูรแรดอินทนิลสองหัวหัวเราะไม่หยุดเมื่อเห็นเฉินซีวิ่งหลบไปมาหัวซุกหัวซุน กีบเท้าของมันเหยียบกระทืบลงไปที่พื้นครั้งแล้วครั้งเล่าพยายามเล็งไปที่ร่างเล็ก ๆ ของเฉินซีที่ไม่ต่างจากมดในสายตามัน
‘หนังของไอ้แรดโง่นี่หนาเกินไป ข้าไม่มีอาวุธอยู่ในมือถ้าข้าต้องการจะฆ่ามัน ดูเหมือนว่าอันดับแรกข้าต้องปีนขึ้นไปบนร่างกายมันให้ได้และชกที่หัวมันด้วยสุดแรงเพียงเท่านั้นถึงอาจจะฆ่ามันได้…’
เฉินซีดีดตัวถอยอย่างรวดเร็วขณะครุ่นคิดหาวิธีการฆ่าสัตว์อสูรตรงหน้า
“กลัว? อยากหนีรึ? ฮึ่ม! เจ้าหนีไม่พ้นหรอก!” อสูรแรดอินทนิลสองหัวคำรามในขณะที่มันรีบเดินตามเฉินซี ทว่าเป็นอย่างที่ต้วนอิงเคยอธิบายไว้ อสูรแรดอินทนิลสองหัวนั้นเคลื่อนที่ได้ไม่เร็วนัก มันจึงไม่สามารถปิดระยะเข้าประชิดชายหนุ่มได้เลย
ครืน! ครืน!
อสูรแรดอินทนิลสองหัวไม่สนใจต้นไม้ขนาดใหญ่จำนวนมากที่กีดขวางมัน และพุ่งชนจนล้มราบเป็นหน้ากลอง ส่วนเฉินซี เมื่อได้โอกาสเขาก็รีบกระโดดขึ้นไปบนยอดของต้นไม้ใหญ่ จากนั้นจึงหันกลับไปเผชิญหน้ากับอสูรแรดอินทนิลสองหัวที่กำลังพุ่งเข้ามาโจมตี
“ทำใจรับความตายได้แล้วหรือ!” อสูรแรดอินทนิลสองหัวคำรามอย่างพึงพอใจ จากนั้นจึงใช้หัวของมันพุ่งชนเข้าที่ต้นไม้ใหญ่อย่างรุนแรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇]