บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 314

บทที่ 314 ฮวาโม่เป่ย

บทที่ 314 ฮวาโม่เป่ย

ในขณะเดียวกันนั้น ค่ายกลป้องกันที่ได้รับความเสียหายบนสังเวียนประลองหมายเลขสามก็ได้รับการซ่อมแซมให้อยู่ในสภาพเดิมแล้ว และยังสามารถเลี่ยงไม่ให้เกิดอุบัติเหตุใด ๆ ในการต่อสู้ต่อไปด้วย ปรมาจารย์ค่ายกลยันต์อักขระผมสีดอกเลาเหล่านี้ได้สร้างค่ายกลป้องกันเพิ่มขึ้นอีกชั้นหนึ่ง ทำให้สังเวียนประลองทั้งหมดในตอนนี้ได้รับการเสริมความแข็งแกร่งขึ้นมาก

การปรากฏตัวของฮวาโม่เป่ย ทำให้เฉินซีประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นความแปลกใจก็หายไปแทบทันทีเมื่อเขาพยักหน้าและพูดว่า “ข้ายินดีรับคำท้าเจ้า”

“ก่อนหน้านี้ข้าชนะการต่อสู้มา 56 ครั้งติดต่อกัน และรู้สึกว่าการท้าพี่เฉินในตอนนี้ถือได้ว่าเป็นการต่อสู้ที่ยุติธรรม ดังนั้นข้าจึงเสี่ยงขึ้นสู่สังเวียนดู ข้าหวังว่าพี่เฉินจะเข้าใจ” ฮวาโม่เป่ยยิ้มอย่างไร้กังวล เสื้อผ้าปลิวไปตามลม ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนที่ค่อนข้างเปิดเผยและตรงไปตรงมาทีเดียว

ทุกคนในพื้นที่ผู้ชมพลันเข้าใจขึ้นมาทันมี ความรู้สึกไม่ดีที่มีต่อฮวาโม่เป่ยในใจพลันหายไปอย่างไร้ร่องรอย พวกเขากลับรู้สึกว่าคนผู้นี้ตรงไปตรงมา เปิดเผย และท่าทีเต็มไปด้วยสง่างาม ไม่ได้ด้อยไปกว่านายน้อยโจวและคนอื่น ๆ แม้แต่น้อย

“เริ่มกันเถอะ” เฉินซีพยักหน้า

“พี่เฉินโปรดชี้แนะด้วย” ฮวาโม่เป่ยยิ้ม ทันทีที่พูดจบ ปราณแท้ในร่างของเขาก็พุ่งสูงขึ้น ผมยาวปลิวไสว ท่าทีไร้การควบคุมและงามสง่าหายไปโดยสมบูรณ์ เขาดูเหมือนคมในฝักที่ไม่ได้เผยความคมของตัวกระบี่ออกมา

“ข้าคิดว่าทั้งสองคนรู้กฎอย่างชัดเจนดีแล้ว ดังนั้นข้าจะไม่พูดอะไรอีก” ชุยซานซึ่งเป็นผู้บ่มเพาะขอบเขตจุติที่ดูแลสังเวียนประลองหมายเลขสามกวาดสายตามองคนทั้งสอง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงลึกล้ำ “เริ่มได้!”

ฟิ้ว!

เฉินซีขยับข้อมือเพื่อเริ่มการโจมตี กระบวนกระบี่ที่มีเต๋ารู้แจ้งแห่งอัคคีเคล้าอยู่พุ่งออกมาดั่งอสรพิษ มันรุดขึ้นฟ้าไปและซัดลงมาที่ฮวาโม่เป่ยดั่งสายฟ้าฟาด

“คัมภีร์กระบี่หมื่นบรรจบ กระบี่หลีแห่งอัคคี!” ฮวาโม่เป่ยเห็นแสงกระบี่ลอยมา แม้ว่ามันจะดูธรรมดามาก แต่การไหลเวียนของอากาศรอบข้างดูคล้ายไฟลุกโชน เต๋ารู้แจ้งแห่งอัคคีอันรุนแรงและบ้าคลั่งห่อหุ้มไปทั่วสนาม ดั่งเขายืนอยู่กลางทะเลเพลิง

ชิ้ง!

กระบี่ในมือฮวาโม่เป่ยเกิดคลื่นสีน้ำเงินเข้มพุ่งขึ้นมา มันกรีดผ่านฟ้า พัดพากระแสน้ำสีฟ้ามาด้วย น้ำทุกหยาดหยดดูหนักหน่วงยิ่งนัก แท้จริงแล้วมันคือวารีกำแหงต้นกำเนิดที่รวบรวมมาจากใต้ทะเลลึก เมื่ออยู่ภายในเต๋ารู้แจ้งแห่งวารี ความสามารถของมันก็สามารถใช้ตอบโต้กับเต๋ารู้แจ้งแห่งอัคคีได้

ยิ่งเมื่อวารีกำแหงต้นกำเนิดหลอมรวมเข้ากับกระบวนท่ากระบี่แล้ว ก็อาจเป็นสิ่งที่ทรงพลังที่สุดเลยก็เป็นได้

เพียงกระบวนท่าเดียว ฮวาโม่เป่ยก็ทำลายกระบี่หลีแห่งอัคคีของเฉินซี จากนั้นกระบี่ของเขาก็หมุนควงกลายเป็นคลื่นคลั่งโถมใส่เฉินซี คลื่นขนาดมหึมาพุ่งขึ้นมาปกคลุมรอบกาย คล้ายจะให้เฉินซีจมลงไปในคลื่นดั่งคลื่นยักษ์ที่อยู่ภายในเจตจำนงกระบี่

“พี่เฉินเผยความสามารถที่แท้จริงออกมาเถอะ ไม่เช่นนั้นท่านสู้ข้าไม่ได้แน่!” ฮวาโม่เป่ยหัวเราะออกมาเต็มที่ กระบี่ชี้ลงล่างหมุนเข้าไปด้านใน คลื่นขนาดใหญ่จากวารีกำแหงต้นกำเนิดก็โหมใส่ราวกับหมายทำลายเฉินซีให้เป็นผุยผงในพลัน

ฟิ้ว!

จังหวะนั้น เฉินซีที่ถูกคลื่นยักษ์ห้อมล้อมกลับหายไปไม่เหลือร่องรอย

อึดใจต่อมา แสงกระบี่คล้ายท้องนภาก็ปรากฏขึ้นด้านข้างฮวาโม่เป่ย มันเคลื่อนมาตรงหน้าเขาแล้วฟันเข้าใส่ทันใด ที่น่าตกใจก็คือ มันคือกระบี่เฉียนแห่งนภา การเคลื่อนไหวของมันดูฉาบฉวยดั่งฟ้านิรันดร์ ทั้งดูลวงตาและว่องไว ปกคลุมพื้นที่รอบกายไว้ทั้งหมด เป็นวิธีสังหารคนที่รวดเร็วและดุดันที่สุดวิธีหนึ่งทีเดียว

กระบี่เฉียนแห่งนภา กระบวนกระบี่ที่มีเต๋ารู้แจ้งแห่งนภาอยู่

ในการต่อสู้ครั้งนี้ เฉินซีใช้เพียงวิชานี้เท่านั้น เขาใช้กระบี่หลีแห่งอัคคีเพื่อดึงเจตจำนงกระบี่วารีของฮวาโม่เป่ยออกมา จากนั้นใช้ปีกนภาดารกะหลบออกจากสนาม ก่อนจะใช้กระบี่เฉียนแห่งนภาเข้าโจมตี การใช้ประโยชน์จากกระบวนท่ากระบี่ทั้งแปดของคัมภีร์กระบี่หมื่นบรรจบนั้นถือว่ายอดเยี่ยมขั้นสุด

เท่าที่เขารู้ ฮวาโม่เป่ยก็เชี่ยวชาญเต๋ารู้แจ้งแห่งวารีเหมือนกับหลิวเฟิงจื่อที่เขาเคยประมือมาก่อน อย่างไรการทำความเข้าใจกับเชี่ยวชาญเต๋ารู้แจ้งแห่งวารีในแถบทะเลตะวันออกก็นับว่าง่ายและสะดวกสบายที่สุดแล้ว

แต่เขาเองก็เชี่ยวชาญการใช้เต๋ารู้แจ้งแห่งวารีเช่นกัน และก็ใช้กระบี่ข่านแห่งวารีพร้อมกับเต๋ารู้แจ้งแห่งวารี ดังนั้นความลึกล้ำแห่งวารีของเขาจึงสูงกว่าฮวาโม่เป่ย มีหรือเขาจะเกรงกลัววิชากระบี่ของฮวาโม่เป่ย?

สถานการณ์เป็นเช่นนี้แล้ว วารีกำแหงต้นกำเนิดของฮวาโม่เป่ยก็ดูราวกับไม่อาจทำอะไรเขาได้ แค่ใช้ปีกนภาดารกะสักเล็กน้อยก็หลบหนีออกมาจากท่ากระบี่อีกฝ่ายได้ ทั้งยังใช้กระบี่เฉียนแห่งนภาโจมตีกลับได้อีก

ทั้งหมดนี้ชี้ให้เห็นว่าไหวพริบด้านการต่อสู้ของเฉินซีได้บรรลุถึงขั้นสูงกว่าแล้ว

‘อัศจรรย์จริง! ไม่น่าแปลกใจที่จี้เยว่เสียแขนไป วิชาต่อสู้ทั้งหลายของเขาถือได้ว่าสมบูรณ์แบบไปแล้ว ข้าจะต้องไม่ประมาท!’ ฮวาโม่เป่ยรู้สึกกังวลในใจ ปราณแท้ในร่างเริ่มพุ่งสูงขึ้น กระบี่ในมือกวาดออกเป็นแนวนอน ก่อนจะกลั่นเกราะป้องกันสีน้ำเงินเข้มดั่งวารีสาดจำนวนมากออกมา พวกมันเคลื่อนที่ไปสกัดกระบี่เฉียนแห่งนภา’

ตู้ม!

เสียงปะทะดั่งขุนเขาทลายดังก้อง เกราะป้องกันถูกฟันสลายในกระบี่เดียว ฮวาโม่เป่ยฉวยจังหวะที่กระบี่ปะทะกับเกราะรีบล่าถอย ไปหยุดอยู่ตรงขอบสังเวียนประลองได้พอดี

แต่ถึงกระนั้น การโจมตีครั้งนี้ก็ทำเอาพลังชีวิตและเลือดในกายปั่นป่วน จนสร้างความประหลาดใจแก่เขาขึ้นอีกครั้ง

‘พละกำลังแข็งแกร่งนัก! หรือระหว่างเขาสู้กับจี้เยว่ก่อนหน้านี้เขาจะไม่ได้ใช้ปราณแท้ไปมากมาย? หากเป็นเช่นนั้นจริง เช่นนั้นกำลังที่เขาซ่อนเร้นไว้ก็น่ากลัวเกินไปแล้ว…’

ความคิดเหล่านี้แวบเข้ามาในใจเขา ก่อนมันจะกลับสู่สภาวะไร้อารมณ์ดังเดิม ความแข็งแกร่งของเขาได้บรรลุถึงขอบเขตแกนทองคำหยินหยางขั้นสมบูรณ์แบบนานแล้ว เขาพเนจรไปทั่วสถานที่อันตรายในทะเลตะวันออกอยู่นานหลายปี ในใจจึงไม่คิดถอยแค่เพราะประเมินกำลังของเฉินซีผิดไป กลับกันแล้ว ในใจกลับเกิดความอยากสู้ที่พลุ่งพล่านและแน่วแน่แทน

มีเพียงคู่ต่อสู้เช่นนี้เท่านั้นที่สามารถขัดเกลาให้เขาแกร่งขึ้นได้ ยิ่งไปกว่านั้น นี่คือวัตถุประสงค์ของการเข้าร่วมการชุมนุมธารทอง แล้วเขาจะไม่คว้าโอกาสเช่นนี้ไว้ได้อย่างไร? สู้สิ!

สู้!

ต้องสู้!