บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 364

บทที่ 364 เหตุการณ์เล็กน้อย

บทที่ 364 เหตุการณ์เล็กน้อย

เฉินซีโกรธเกรี้ยว!

เรือเหาะสมบัติโบราณนั้นเป็นสิ่งที่ราชาเต่าเฒ่ามอบไว้และอยู่คู่เขามาเป็นเวลาหลายปี แม้จะไม่อาจกล่าวได้ว่าเป็นสมบัติที่น่าเกรงขาม ทว่ามันก็ยังคงเป็นที่น่าอบอุ่นแสนสบาย ยิ่งไปกว่านั้นของชิ้นนี้ยังทิ้งความทรงจำเอาไว้ให้เขามากมาย และนั่นคือเหตุผลที่สำคัญที่สุด

ความตั้งใจเดิมของเขาคือหาเวลามาขัดเกลาเรือเหาะสมบัติอีกหนึ่งครั้งและเพิ่มพลังป้องกันให้กับมัน ด้วยวิธีนี้ มันจะกลายเป็นสิ่งคู่กายตลอดเส้นทางการบ่มเพาะ แต่ไม่คาดคิดคาดฝันว่าเรือเหาะสมบัติลำนี้จะไหม้เป็นจุณและเหลือไว้เพียงความว่างเปล่า!

ทันทีที่รู้เห็นเหตุการณ์นี้ แม้เฉินซีจะสุขุมเพียงใด ก็ยากจะยับยั้งแรงโทสะที่เดือดดาลขึ้นพุ่งขึ้นมาจุกอก มหันตภัยไร้ความยุติธรรมเยี่ยงนี้ไม่ใช่สิ่งที่น่าให้อภัยยิ่ง!

โครม!

ฟ้าดินสั่นคลอน สายลมกระโชก เฮ่อเหลียนจวินกับนกกระจอกเพลิงยังคงจดจ่ออยู่กับการต่อสู้ พวกเขาจึงไม่อาจให้ความสนใจกับทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว

ชายฉกรรจ์กับนกกระจอกงัดข้อกันอย่างไร้ท่าทีสงบ ทำให้ภายในพื้นที่รัศมีหมื่นลี้กลายเป็นสนามรบ พวกเขาไม่ใส่ใจว่าศึกครั้งนี้จะสร้างความเสียหายแก่สรรพสิ่งบนสวรรค์และโลกเพียงใดหรือจะนำความโกรธมาสู่เฉินซีมากแค่ไหน

มีผู้บ่มเพาะมากมายเดินทางสู่นครหลวงธารสายไหมและยังมีอีกส่วนที่เดินทางผ่านเส้นทางนี้เช่นกัน พวกเขาจึงไม่ค่อยพอใจกับการกระทำไร้ความสำนึกนี้ อีกทั้งมันยังเป็นการกระทำที่สนใจเพียงความโปรดปรานส่วนบุคคล ไม่ใช่ชะตาชีวิตของผู้อื่น

ทว่าเนื่องด้วยพลังต่อสู้ของเฮ่อเหลียนจวินและความเกรี้ยวกราดของนกกระจอกเพลิง… จะผู้ใดกล้าหยุดพวกเขากัน?

นอกเสียจากเฉินซี แต่เขาไม่เพียงแค่หยุดเท่านั้น ทว่ายังปลดปล่อยโทสะที่สะสมไว้จากการสูญเสียเรือเหาะสมบัติและทุบตีทั้งสองคนอย่างบ้าคลั่ง

ฮึ่ม!

เสียงกระบี่โหยหวนดั่งคลื่นอุทกภัยสั่นสะเทือนทั้งโลกา

เจตจำนงกระบี่ซึ่งบรรจุเต๋ารู้แจ้งแห่งการสังหารอันบริสุทธิ์กลายร่างเป็นลำแสงกระบี่ยาวสิบจั้งก่อนฟันไปยังคนทั้งสอง!

กระบี่อันน่าสยดสยองและเจตจำนงของมันสยบศึกโกลาหลนี้ จนทำให้ทั้งเฮ่อเหลียนจวินและนกกระจอกเพลิงถอยออกจากกันชั่วขณะ

พละกำลังการโจมตีเพียงครั้งเดียวนี้แฝงไปด้วยฤทธิ์เดชมหาศาล! เหล่าผู้บ่มเพาะซึ่งหยุดอยู่ไกลห่างพลันร้องตะโกนออกมาด้วยความตะลึงพรึงเพริด

“ผู้ใดอาจกล้าขัดขวางศึกของนายน้อย? หรือว่าเจ้าต้องการต่อกรกับนายน้อยผู้นี้?”

“โอหัง! เจ้าบ้าคนไหนทำสิ่งนี้?”

เฮ่อเหลียนจวินและนกกระจอกเพลิงระเบิดอารมณ์ พวกเขากำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดสุดหัวใจ ทั้งคู่ต่างคิดว่าจังหวะต่อไปก็จะสังหารอีกฝ่ายได้แล้ว ทว่าพวกตนกลับไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่ากระบี่จู่โจมเพียงหนึ่งครั้งจะแยกทั้งสองออกจากกัน จนพวกเขาต้องหยุดการต่อสู้ชั่วคราว อีกทั้งยังเกลียดคนนอกที่เข้ามาขัดขวางศึกในครั้งนี้เข้ากระดูกดำ

ทั้งสองคนเงยหน้ามองเห็นชายหนุ่มในชุดสีฟ้า มือของเขาถือกระบี่ขณะกำลังบินมาทางนี้

“เป็นเจ้าหรอกรึ?” เฮ่อเหลียนจวินจดจำเฉินซีได้จึงรู้สึกตกตะลึง ก่อนจะขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ “สหายเต๋า นี่หมายความว่าอย่างไร? เป็นได้หรือไม่ว่าเจ้าต้องการร่วมทัพกับสัตว์ปีกตัวนี้เพื่อต่อกรกับข้า?”

“พูดไปเรื่อย! คิดว่าข้าเนี่ยนะจะต้องมีใครมาช่วย?” นกกระจอกเพลิงตะคอกเสียงดังไม่หยุดขณะจ้องเขม็งใส่เฉินซี “ข้ารู้ดีว่ามนุษย์ทุกคนนั้นเลวทราม แล้วเจ้ายังต้องการร่วมทัพและกลั่นแกล้งเขาอีก? คิดว่าข้ากลัวอย่างนั้นหรือ?”

คนทั้งสองไม่พอใจกับการขัดขวางการต่อสู้ของเฉินซีอย่างมาก หากไม่เป็นเพราะการโจมตีที่น่าสะพรึงกลัวของกระบี่ก่อนหน้านี้ อาการของทั้งสองคนคงจะเข้าขั้นหนัก

เฉินซีสะบัดกระบี่ขณะกล่าวอย่างสุขุม “พวกเจ้าทั้งสองคิดผิดไป ข้าไม่ได้มาช่วยใครทั้งสิ้น ข้ามาที่นี่เพื่อมาสั่งสอนพวกเจ้า”

ทันทีที่กล่าวเสร็จ เขาก็พุ่งจู่โจมเสียแล้ว เจ้าของร่างพลิ้วไหวดั่งกระสวยพร้อมยันต์ศัสตราโอ่อ่าราวกับอัสนี ชายหนุ่มพุ่งมาถึงเฮ่อเหลียนจวินโดยพลันก่อนฟันลงไป

ฉึก!

‘ท่าร่ายรำกระบี่ของชายผู้นี้น่าเกรงขามยิ่งนัก…’ รูม่านตาของเฮ่อเหลียนจวินหดลง จากนั้นเขาก็ดึงพัดหยกซึ่งเต็มไปด้วยปราณวิญญาณ ก่อนจะพลิกมือทุ่มพัดใส่ยันต์ศัสตราที่กำลังจู่โจมเข้ามา

พัดใบนี้มีนามว่าพัดภูผาธาราเป็นสมบัติระดับปฐพีขั้นสุดยอดซึ่งส่งต่อลงมาจากนิกายอสูรลวง พื้นผิวของพัดประดับด้วยภูผาและแม่น้ำตลอดแนวตั้งและแนวนอน มีแสงสีกุหลาบระยิบระยับ ก้านพัดทั้งสิบสองก้านถูกปกคลุมด้วยยันต์ลี้ลับ ด้วยการหุบกางพัด มันสามารถสร้างเกราะป้องกันสำหรับทั้งเชิงรุกและเชิงรับ ควบคู่กับวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋าอย่างวิชาพัดภูผาธาราของเขาจึงน่าเกรงขามยิ่งนัก

เรื่องนี้สามารถพิสูจน์ได้จริง เขาอาศัยพัดนี้ต่อกรกับผู้บ่มเพาะแห่งดินแดนรกร้างทางใต้และไม่เคยพ่ายแพ้แม้แต่ครั้งเดียว

เท่าที่เฮ่อเหลียนจวินทราบ พละกำลังของเฉินซีนั้นคู่ควรกับการเอาจริงเอาจัง แต่เห็นอย่างชัดเจนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เฉินซีจะเอาชนะเขา

ทว่าในฉากถัดไปกลับทำให้เขาถึงกับแน่นิ่ง

ปัง!