บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 428

บทที่ 428 คนบาปแห่งสามภพ

บทที่ 428 คนบาปแห่งสามภพ

เกาะกลางทะเลสาบที่เฉินซีอาศัยอยู่อย่างสันโดษตั้งอยู่ในเทือกเขาแดนเถื่อนตอนใต้ ที่เมื่อหลายปีก่อนเคยเป็นอาณาเขตของอสูรแรดอินทนิลสองหัว ‘ทะเลสาบถ้ำวิญญาณ’ พื้นผิวของทะเลสาบเป็นสีหยกใสและกินพื้นที่กว้างขวาง กลุ่มดอกบัวสีชมพูบานสะพรั่งเป็นจำนวนมาก ทำให้ทิวทัศน์รอบด้านดูงดงามและเลิศเลอยิ่ง

ทว่าในเวลานี้ บนทะเลสาบอันเงียบสงบแห่งนี้กลับมีแขกที่ไม่ได้คาดคิดมาเยี่ยมเยียนเสียแล้ว

ฟุ่บ!

น้ำในทะเลสาบสีมรกตพยุงชายชราให้พุ่งเข้าหาเฉินซีราวกับก้อนเมฆเหาะข้ามน้ำ แขนเสื้อของชายชราโบกสะบัดอย่างสง่างาม เขาก้าวเดินอย่างสบาย ๆ ราวกับว่ากำลังเดินเล่นอย่างเกียจคร้านอยู่ในลานบ้าน ความเร็วของเขาดูเหมือนจะช้า แต่เพียงชั่วพริบตา เขาก็ก้าวข้ามจุดเดิมไปนับหมื่นจั้งและอยู่ไม่ห่างจากเกาะที่อยู่ใจกลางทะเลสาบมากแล้ว

เฉินซีรู้สึกตกใจ ทันใดนั้น เขาก็ค้นพบว่าไม่เพียงแค่ตนจะมองไม่เห็นใบหน้าของแขกที่ไม่ได้รับเชิญผู้นี้ได้อย่างชัดเจนเท่านั้น ทว่าแม้แต่จิตสัมผัสเทพของเขาก็ไม่สามารถตรวจจับร่างของชายชราได้!

สิ่งที่ทำให้เขาตกใจที่สุดคือการปรากฏตัวของชายชราคนนี้ ราวกับทุกสิ่งรอบ ๆ ทะเลสาบถ้ำวิญญาณเข้าสู่สภาวะนิ่งสงัด ภูเขาที่ห่างไกล นกบนท้องฟ้า ดอกบัวที่พลิ้วไหวอยู่ในทะเลสาบ หรือแม้กระทั่งเฉินอวี่กับเฉินอันน้อยที่กำลังฝึกฝนอยู่ริมทะเลสาบ ก็ดูเหมือนกับถูกแช่แข็ง ให้นิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อนเหมือนต้นไม้และก้อนหิน

ราวกับว่าทั่วทั้งสวรรค์และโลกได้เปลี่ยนเป็นภาพนิ่ง ชายชราและน้ำในทะเลสาบสีหยกใต้ฝ่าเท้าของเขา กลายเป็นสิ่งเดียวในภาพที่ยังเคลื่อนไหวได้!

ระดับการบ่มเพาะขอบเขตใดที่สามารถส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงกฎของสวรรค์และปฐพีเช่นนี้ได้กัน?

ในใจของเฉินซีรู้สึกตกใจอย่างมาก เขารู้ว่าต่อหน้าชายชราคนนี้ ความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขานั้นไม่เพียงพอที่จะต่อกรด้วย ถึงขนาดที่เพียงแค่ชายชรายกนิ้วขึ้นก็สามารถทำให้เขาตกอยู่ในหายนะชั่วนิรันดร์ได้แล้ว ง่ายเสียยิ่งกว่าการฆ่ามด!

คนผู้นี้คือใครกัน?

แล้วเขามาที่นี่ทำไม?

ความคิดต่าง ๆ นานาผุดขึ้นมาในใจของเฉินซี แต่สิ่งที่ทำให้เขาโล่งใจเล็กน้อยก็คือชายหนุ่มไม่รู้สึกถึงความเป็นศัตรูหรือจิตสังหารจากชายชราเลยแม้แต่น้อย

ตึก! ตึก!

อย่างไรก็ตาม ในทันใดที่ชายชราก้าวขึ้นมาบนเกาะกลางทะเลสาบ แรงกดดันมหาศาลที่ไม่อาจต้านทานได้ก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา ทำให้ลมและเมฆปั่นป่วน อากาศที่เงียบสงบกลับเกิดเสียงราวกำลังกรีดร้อง ท้องฟ้าและแผ่นดินเปลี่ยนสี

ในชั่วพริบตา ชายชราผู้นี้ดูจะกลายเป็นดวงอาทิตย์ที่พร่างพราย ร่างกายของเขาเปล่งแสงจ้ามากมายออกมาจนแยงตา ก่อนที่เขาจะปลดปล่อยแรงกดดันใส่เฉินซีโดยตรง โดยไม่พูดอะไรสักคำ!

รูม่านตาของเฉินซีหดตัวทันที ขณะที่จิตใต้สำนึกของเขาสั่งให้รีบโคจรปราณแท้ แต่เขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าเส้นลมปราณทั่วร่างเหมือนกับถูกผนึกไว้และไม่ฟังคำสั่งของตน ทำให้เขาไม่อาจต่อต้านได้

ปัง!

เฉินซีได้ยินเพียงหึ่ง ๆ อยู่ในหัว เขารู้สึกราวกับว่าร่างกายถูกทุบด้วยค้อนยักษ์หนักล้านจิน ลมปราณและเลือดในร่างกายของเขาปั่นป่วนจนแทบกระอักเลือด

“บัดซบ! ไอ้แก่นี่มันใครกัน?” ในช่วงเวลาวิกฤตนี้ เฉินซีได้ใช้งานปีกนภาดารกะโดยสัญชาตญาณ ในชั่วพริบตาต่อมา เขาถอยห่างออกไปหลายร้อยจั้ง จากนั้นเขาก็จ้องมองชายชราด้วยสีหน้ากังวลและงุนงง คิดไม่ออกเลยว่าเขาสร้างศัตรูที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ไว้ตั้งแต่เมื่อไร

“เป็นปีกนภาดารกะจริง ๆ ดูเหมือนว่าข้าจะหาไม่ผิดคน…” ชายชราดูจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง ทำให้ดวงตาของเขาเป็นประกายขึ้น ทันใดนั้น แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวที่ปกคลุมพื้นที่โดยรอบก็หายลับไปในทันที เห็นได้ชัดว่าความสามารถการใช้กลิ่นอายกดดันของอีกฝ่ายนั้นสูงถึงขั้นที่สามารถปลดปล่อยและดึงกลับได้ตามต้องการ

เฉินซีถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อรู้สึกว่าแรงกดดันที่กดทับร่างกายหายไปแล้ว ทว่าเขายังไม่กล้าประเมินชายชราคนนี้ต่ำไปเลยแม้เพียงน้อย หัวใจของชายหนุ่มตึงเครียดราวกับว่ากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่ากลัว ในขณะที่เขาครุ่นคิดอย่างบ้าคลั่งว่าควรจะหนีอย่างไรหากเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น

‘หือ? เดี๋ยวก่อน สหายผู้นี้ดูเหมือนจะคุ้นเคยกับปีกนภาดารกะของข้า?’ ทันใดนั้นเฉินซีก็ตระหนักได้ว่าชายชราคนนี้ สามารถบอกชื่อพลังอิทธิฤทธิ์ที่เขาใช้ได้ในทันที!